Dobrze zrobione (PL)

W życiu Lidii nadeszły te dni w których nic nie jest jasne. Wydawało się, że musiała zebrać wszystkie siły, żeby przeżyć chwile obecną bez żadnych planów na przyszłość. Nie gniewała się na swoje szczęście. Sama sobie mówiła „Jutro będzie inaczej, to czego nie rozumie dziś, zrozumie jutro”. Ze spokojem kontynuowała swoje zajęcia. Mimo że czasami nie wiedziała ani po co, ani dlaczego. Starała się robić wszystko dobrze, dlatego że tylko to co jest dobrze zrobione może pomóc. Żyj dobrze w teraźniejszości, w ten sposób zapewniasz sobie dobre wspomnienia z przeszłości i wiele możliwości na przyszłość.

Miłego dnia dobrej pracy.

Sin señal

Luis se quejaba de la mala calidad de señal de Internet. Los mensajes que enviaba, no siempre llegaban a tiempo. Se sentía incomunicado, como si alguien le hubiera quitado la voz. Era su percepción, pero no era su realidad. Tal vez, por problemas con Internet no podía comunicarse con los que estaban muy lejos de él, pero muy cerca tenía los que necesitaban de verdad una comunicación, viva y directa. Para poder comunicarse con ellos, tenía que salir de la red, separar sus ojos de la pantalla y comunicarles su cariño en palabras y silencios, gestos y miradas. Una comunicación con una increíble cobertura, calidad, velocidad y asegurada eficacia. Comunicate directamente con las personas que amas. Ningún abrazo o beso virtual puede llenar el vacío, la ausencia y transmitir el calor del cariño en la familia.

Feliz jueves de mundo real.

Contrapeso

El pasado de teresa fue demasiado pegajoso. No encontraba manera de librarse de él. A donde iba lo llevaba pegado a su cuerpo, enredado en sus palabras. En los pequeños instantes que ella se olvidaba de él, otros se encargaban para recordárselo con las más dolorosas palabras, con los más crueles detalles. Al verse atrapada por su pasado del que no había manera de escapar, y que le pesaba tanto, decidió convertirlo en algo útil. Su pasado se convirtió en un peso que le daba equilibrio. Empezó construir a base de él, poniendo un contrapeso de bien donde antes solo había mal, felicidad donde antes había tristeza, aciertos donde antes había fallas. Algo muy sencillo y muy eficaz. Recuerda en la vida siempre existe posibilidad de poner contrapeso y equilibrar las cosas.

Feliz lunes de contrapesos.

Curando heridas

Sabemos que para curar una herida, una fractura, hay que inmovilizar al paciente. Si se mueve todo el tiempo, se hace imposible la curación, y el problema inicial, que tal vez no era tan serio, se puede agravar. La quietud permite aplicar lo necesario para aliviar el sufrimiento, el dolor, acelerar el proceso de curación y toda la recuperación. También en las relaciones interpersonales hay fracturas y heridas. Si las personas involucradas están en constante movimiento, se hace imposible, la aplicación de un tratamiento adecuado. También en este caso se necesita la quietud, para que las palabras de cariño y comprensión, los gestos llenos de ternura, lleguen a su destino y curen. Aprovecha el domingo para un tiempo de quietud y te alcanzará el amor que te está persiguiendo durante toda la semana y no consigue alcanzarte.

Feliz domingo de quietud.

Entre Paréntesis

Anabel vivía intensamente. No todas las cosas en la vida le han salido muy bien. Pero mirando atrás, nunca tuvo la tentación de borrar algo de lo que ha vivido. Tal vez aveces quería poner entre paréntesis algunos episodios de su vida. Para ella paréntesis era símbolo de separación, de cerrar algunas historias, terminar algunos procesos, algunas etapas. Gracias a ésto, pudo vivir libremente otras etapas de su vida. A veces tenemos momentos malos y malas experiencias, no es bueno arrastrarlas sin fin detrás de nosotros, hay que dejarlas entre paréntesis para reflexionar sobre ellas y sacar aprendizaje necesario. Hasta la misma naturaleza nos muestra un paréntesis a través de la salida y la puesta del sol. Dos momentos mágicos, que encierran entre si un día que pudo ser bueno o malo. Procura marcar bien las diferentes historias y experiencias de tu vida, que juntas formaran un hermoso y colorido mosaico de vivencias y experiencias.

Feliz sábado de poner un paréntesis.

Codzienne zdziwienie (PL)

Judyta nie była zbyt wylewna, czasami sporo ją kosztowało wyrażenie tego co czułą, ale każdego ranka, każdego dnia wobec otaczającej ją przyrody wyrażała swój zachwyt, swój podziw. To właśnie ta zdolność do zachwytu otrzymywała ją zawsze młoda zdolna przeżywać codziennie nowe rzeczy. Nie wpadała w rutynę w nudę czy zgorzkniałość, kogoś kto mówi, że już wie wszystko. Każda chwila naszego życia przynosi nam nowe rzeczy, które czekają na to by być odkryte, powodując zachwyt, który nas popycha naprzód do nowego życia. Pozwala nam budzić się każdego ranka z zawsze odnawianą nadzieją i radością nauczenia się czegoś nowego.

Miłego dnia podziwu i zachwytu.

Bien hecho

Para Lidia llegaron estos días en los que uno no tiene nada claro, parece que todas las fuerzas, las tiene que unir para sobrevivir el momento presente, sin ninguna proyección para el futuro. No se enojaba con su suerte. Se decía a si misma “Mañana será diferente. Lo que no entiendo hoy entenderé otro día”. Y con calma seguía adelante con sus cosas. Eso si a pesar de no saber a veces ni ¿por qué? ni ¿para qué? procuraba hacer todo bien. Porque solo lo que está bien hecho puede ayudar. Camina bien en tu presente, así te aseguras buenos recuerdos para tu pasado y buenas oportunidades para tu futuro.

Feliz viernes de buen trabajo.

Przystanki i spojrzenia (PL)

Amanda zatrzymała się pośrodku swego życia. Nie stanęła ze względu na zmęczenie, chociaż czasami czuła się naprawdę bardzo zmęczona. Zatrzymała się, żeby wiedzieć gdzie jest, miała spore trudności by odnaleźć siebie w swoim własnym życiu. Tyle rzeczy miała na swoich barkach, na swojej głowie, że spędzała swoje życie dbając o nie, kierując nimi, zajmując się wszystkim i zapominając zupełnie o sobie samej. Teraz stojąc pośrodku swego życia, odkrywała z odrobiną smutku, a nawet bólu, że z tamtej Amandy sprzed lat, nie zostało już nic, musiała zbudować nową Amandę. Nie wiedziała jaka powinna być, ale wydawało jej się, że nowa Amanda oprócz dbania o cały świat powinna mieć wystarczającą ilość czasu by czuć, by być spokojna, i móc robić coś, co nie jest jak zwykle dla kogoś, tylko dla niej samej.

Miłego dnia przystanków i spojrzeń.

Asombros cotidianos

Judith no era muy extrovertida, y a veces hasta le costaba expresar a los demás lo que sentía. Pero cada mañana, cada día, frente a la naturaleza que la rodeaba, expresaba su admiración, su asombro. Era esta capacidad de asombro, que la mantenía realmente joven, capaz de vivir cosas nuevas cada día de su vida. No caía en la rutina, aburrimiento o amargura de alguien, que dice, que ya lo sabe todo. Cada instante de nuestras vidas trae cosas nuevas que esperan ser descubiertas, causantes de asombro, que nos mueve adelante hacia la novedad de cada día. Nos permite amanecer con siempre renovada ilusión aprendiendo cosas nuevas.

Feliz jueves de asombro y admiración.

Spojrzenia (PL)

Nie pamiętała zbyt wiele słów, dlatego że ona nigdy nie robiła długich przemówień. Czuła że jeden gest wyraża więcej niż wiele słów. W spojrzeniach przekazywała miłość i pokój. Jednym spojrzeniem była w stanie zwrócić uwagę i ostrzec przed niebezpieczeństwem, przyjęcie lub odrzucenie. Jej dzieci i wnuki rozumiały to co mówiły jej oczy. Ona zawsze była uważna, zwracała uwagę na nich, witała i żegnała spojrzeniem, które krzyczało miłość. Zwracaj uwagę na spojrzenia, czasami odkrywają to co ukrywają słowa. Zazwyczaj bywają wstępem do ważnej rady, ostrzeżenia czy wyznania.

Miłego dnia spojrzeń.

Paradas y Miradas

Amanda estaba parada en el medio de su vida. No se paraba por cansancio, aunque ciertamente a veces se sentía muy cansada. Se paró, para saber dónde estaba, tenía bastantes dificultades para hallarse en su propia vida. Es que tantas eran las cosas que estaban sobre sus hombros, sobre su cabeza, que se pasaba la vida cuidándolas, dirigiéndolas, encargándose de todo, olvidándose completamente de ella misma. Ahora parada en medio de su vida, descubría con algo de tristeza y dolor, que de aquella Amanda de hace años. no quedaba nada, que tenía que construir una nueva Amanda. No sabía aun como debería ser, pero le parecía que la nueva Amanda a parte de preocuparse por todo el mundo, ha de tener suficiente tiempo para sentir, para estar quieta, o hacer algo que no es como siempre para alguien, sino para ella mima.

Feliz miércoles de paradas y miradas.

Składniki i Burze (PL)

W wielu burzach, które przeszły przez jego życie, po tak długim czasie, nie widzi już nieszczęść czy kataklizmów tylko nowe możliwości wzrostu. Każda „burza” wywiera wiele nacisku na wszystkie struktury, zbudowane ze snów i marzeń. Te które padły w gruzach, nie były wystarczająco mocne i było konieczne zbudowanie ich od nowa, uważniej, zmieniając szczegóły projektów. Niektóre wytrzymały napór rożnych sił, ale pojawiły się pęknięcia, szczeliny, wskazując w jakich miejscach są jeszcze słabości, ruchy, które elementy trzeba wzmocnić. Czasami „burze” pojawiają się znikąd, kiedy w życiu świeci słońce szczęścia. Pojawiają się tylko po to by przypomnieć, że w życiu rożne siły się mieszają. Życie nie jest zbudowane z czystych oddzielonych od siebie pierwiastków. Wszystkie elementy, które się składają na życie, wchodzą we wzajemne relacje. My też podlegamy tym procesom, choć nie zawsze jesteśmy tego świadomi.

Miłego dnia sprawdzania składników.

Miradas de Ella

No se acordaba de muchas palabras, pues ella nunca fue de largos discursos. Sentía que un gesto vale más que muchas palabras. En las miradas transmitía el amor y la paz. Con una mirada, fue capaz de llamar atención y advertir sobre un peligro. Con ella sabía expresar la aprobación y el rechazo. Sus hijos y sus nietos entendían, lo que decían sus ojos, ella siempre fue atenta a ellos, recibiéndolos y despidiendo con esa mirada que gritaba amor. Sé atento a las miradas, a veces descubren lo que ocultan las palabras. Suelen ser el preámbulo de un consejo, de una advertencia o de una confesión.

Feliz martes de miradas.

Odzyskiwanie (PL)

Ostatnie przebudzenie Miguela było dość bolesne. Nagle zdał sobie sprawę, że czuje się próżny, że brakuje mu tylu rzeczy. Chciał je odzyskać. I tu czekał na niego kolejny zimny prysznic. Można tylko odzyskać to co się zgubiło, i można tylko zgubić to co się miało. Sprawdzając swoje pragnienia i posiadania, odkrył zaskakującą rzeczywistość. Wielu z ważnych „rzeczy” nigdy nie posiadał, dlatego niemożliwe było odzyskanie ich, musiał je najpierw zdobyć. Jego rodzina zawsze tam była w pewnej odległości. On musiał dać kilka kroków, by wyjść im na spotkanie. Coś zupełnie odmiennego, od tego do czego był tak przyzwyczajony, to zazwyczaj inni zawsze musieli wszystko robić, wtedy kiedy on czekał na gotowe. Wyjdź w poszukiwaniu tego co zgubiłeś i zdobądź to czego nigdy nie miałeś, a teraz odkryłeś, że tak bardzo ci tego brakuje by czuć się osobą kompletną.

Miłego dnia odzyskiwania.

Elementos y tormentas

En las muchas tormentas que han pasado por su vida, después de tanto tiempo, no ve desastres, cataclismos, sino posibilidades de crecer. Cada “tormenta” ha ejercido mucha presión sobe todas las estructuras construidas con los sueños. Las que se caían no eran suficientemente fuertes y era necesario construir de nuevo con más cuidado, cambiando los detalles del diseño. Algunas resistían, pero aparecían grietas, mostrando en que pares hay debilidades, movimientos, que elementos hay que reforzar. Otras veces las “tormentas” aparecían de la nada, con el pleno sol de felicidad en el cielo de la vida, solo para recordar que las fuerzas se mezclan. La vida no esta creada por elementos puros, aislados. Todos los elementos que la forman entran en relación. Nosotros también.

Feliz lunes de revisar los elementos.

Życiowy zakręt (PL)

Życie Normy znalazło się na życiowym zakręcie. Żadna z decyzji, które musiała podjąć, zapewniała jej natychmiastowe szczęście, czy błyskawiczne rozwiązanie problemów. Mimo wszystko chciała chwilę poczekać, zanim zrobi krok w jakimkolwiek kierunku. Decyzje, które do tej pory podejmowała w swoim życiu, zawsze były ze w względu na kogoś, czy dla kogoś. Próbowała usatysfakcjonować oczekiwania innych, czy zaspokoić ich potrzeby. Teraz nadchodzi czas by zmienić kolej rzeczy, chociaż nie będzie łatwo i może boleć. Pierwszy raz w życiu i po długim czasie, zainwestuje w swoje własne szczęście. Świadoma, że szczęście to nie tylko stan, lecz proces. Długa droga, na której czaka na nią, wiele przemian. Będzie konieczna rewaloryzacja wielu rzeczy i znalezienie nowych priorytetów. Podejmij decyzje dla siebie samej i będziesz szczęśliwa. Będąc szczęśliwa będziesz w stanie dać szczęście innym.

Miłego dnia dobrych decyzji.