Mabel czuła, że
ma za krótkie ramiona, żeby móc objąć wszystko to co kocha i co
do niej należy. Według niej to był właśnie moment w jej życiu w
którym osiągnęła wszystko to czego szukała. Nie chciała by coś
uciekło. Mimo że
mocno wyciągała ramiona zawsze coś pozostawało wolne robiąc
wiele zamieszania
w powietrzu jak bawiące
się krzykliwe ptaki. Szczęścia
i miłości nie
można zatrzymać,
zniewolić, wręcz
przeciwnie trzeba je uwolnić
wypuścić aby
szły przed nami
przez życie. Gdy dzielimy się nimi z innymi mnożą
się, kiedy
próbujemy je
sobie przywłaszczyć
atakuje je atrofia, kurczą
się, schną.
Nie zamykaj, uwalniaj.
Miłej
soboty dzielenia się.

No hay comentarios:
Publicar un comentario