lunes, 29 de febrero de 2016

Zużywać życie (PL)

Była wrażliwa, być może za bardzo. Nie przyszło jej żyć wśród aksamitów. Raczej miała ciernistą drogę, musiała starać się wygładzić to co szorstkie i często rozładować napięcia spowodowane dumą. Nigdy nie zostawiała na wł zrobionego tego co robiła ani na pół odczutego tego co czuła. Zawsze starała się dotrzeć do głębi każdego wydarzenia i każdego uczucia. Czasami z tego wszystkiego wychodziła wzmocniona, czasami zraniona, ale nigdy taka sama. Każde spotkanie, sytuacja, słowo, zmieniały ją, uczyły, pozwalały wzrastać, nabierać doświadczenia i mądrości. Pokonywała swoje ograniczenia, odkrywała to co ukryte i poznawała to co nieznane. Chronić zazdrośnie swoje bezpieczeństwo, unikając jakichkolwiek komplikacji i problemów, oznaczało trzymanie jej życia w całkowitym niesmaku i niewiedzy. Nie boj się, życie jest po to by je przezywać, nie da się zaoszczędzić ani jednej sekundy.

Miłego dnia przezywania życia. 

Remendando más que prendas

Doña Margarita remendaba los vestidos, y de paso las vidas de sus dueños. En su taller siempre había u lugar para sentarse, un tiempo para hablar y otro para escuchar. Aunque tenía tijeras muy afiladas a nadie cortaba en medio de la frase o de la palabra. Escuchaba todo desde el principio hasta el final. Los que venían junto a ella no eran de los que usan y tiran o usan y cambian por algo nuevo porque según ellos lo que tiene ya no sirve. Esta gente nunca cruzaba su puerta. Los que venían junto a ella eran delos que siempre cuidan lo que tiene y a cada cosa le quieren dar un aspecto nuevo, diferente, pero siempre atractivo. Algunas veces sus cosas más queridas sufrían algún desperfecto. Ella les mostraba que siempre se puede hacer algo para salvar la prenda y de paso les mostraba como se puede salvar la vida. Hacerla más alegre, llenarla de colores, con ella aprendían a no seguir diciendo “todo está perdido”, solo porque apareció un problema. No deseches tu felicidad, siempre hay manera de arreglar lo que está un poco dañado. Solo falta un poco de paciencia y creatividad.

Feliz lunes de remendar las cosas y las vidas

domingo, 28 de febrero de 2016

Primero escuccharse y después escuchar a los demás

Se pasó toda la semana hablando. Vaya que le ha tocado a vivir una semana muy movida. Muchos encuentros, reuniones. Al llegar el domingo ya estaba cansado. Necesitaba dormir lo suficiente y dedicar el resto del día a la escucha. Había mucho que escuchar empezando por su propio cuerpo, su conciencia, sus anhelos, sus disgustos, sus sentimientos y emociones. Una vez escuchado, pudo escuchar a los demás. Si no te escuchas primero, no estarás en paz contigo mismo, y no pondrás atención a lo que te dicen. En cada palabra oirás el eco de tus propias palabras y el eco distorsiona la música. Todos necesitamos escuchar y ser escuchados, pero antes de todo, tenemos que escucharnos a nosotros mismos. Aprovecha los domingos para hacerlo. Te ayudará a entender muchas cosas.

Feliz domingo de la escucha de uno mismo y de los demás.

sábado, 27 de febrero de 2016

Hacerse responsable

Se le gastaron tanto sus reproches, así que ya no se podía esconderse detrás de ellos. Hasta ahora siempre encontraba a alguien, a quien echar la culpa. Lo hacía con tanta habilidad, que hasta los inocentes empezaban a sentirse culpables. Sus reproches eran pegajosos salpicaban a todos a su alrededor. Él, la eterna víctima de tanta maldad, se sentaba tranquilo, esperando para recibir ayuda y consuelo. Lo que pasó que tanto usaba de este recurso, que cruzó la frontera entre uso y abuso. Los amigos siempre dispuestos a ayudar y a consolar, empezaron a sospechar y a observar. Sorprendidos constataron que no hacía nada y esperaba todo. Sin hacerse responsable de nada, a otros hacía responsable de todo. Encontrarás gente así en tu vida. No permitas que te enreden con sus reproches y te responsabilicen por sus vidas y su felicidad. Cada uno de nosotros tiene que encargarse primero de la suya y al conseguirla de la de los demás. Eso no es egoísmo, sino responsabilidad. Nadie tiene derecho culpar a los demás por lo que no hace, ni cumple.

Feliz sábado de encargarse de uno mismo.

viernes, 26 de febrero de 2016

El futuro sin miedo

Fanny dejaba tanto atrás que tenía miedo de que nada la esperara adelante. El futuro le parecía un precipicio sin fondo al que irremediablemente va a caer después de la última despedida. Por eso tardaba tanto. Estaba al borde de la vieja vida que dejaba atrás, pero paralizado antes de empezar la nueva. Aferrada a los sueños frustrados y amores mentidos, tenía miedo de que si va a dejar eso, se va a quedar sin nada. Al sentir que ya no le quedaba espacio, casi arrastrada por el peso de su cuerpo se lanzó a lo desconocido. Y no hubo catástrofe. Encontró muchas cosas nuevas y se dio cuenta de que había los mismos peligros y tenía que tomar las mismas precauciones. Lo importante que vio que el futuro no está despojado de las posibilidades y oportunidades para ser feliz. Claro también existen los mismos peligros que en el pasado, pero por algo se entra en la escuela de la vida… aprende del pasado y lánzate al futuro.

Feliz viernes de futuro sin miedo.

jueves, 25 de febrero de 2016

No to do życia (PL)

Nie wiedziała jak zatrzymać wskazówki zegara. Te ciągle kręciły się w kolko i przyprawiały ją o zawrót głowy. Życie jej ociekało z każdym spojrzeniem na zegar. Dookoła było tyle rzeczy do zrobienia. To była prawda ale tylko do połowy... Bez wątpienia było wiele rzeczy do zrobienia i niektóre z nich były pilne, inne nie tak bardzo, chociaż też były ważne, ale oprócz tylu rzeczy do zrobienia było tyle rzeczy do przeżycia. Niektóre z nich tak samo ważne i pilne jak praca, dlatego że niektóre osoby tylko jeden raz spotykamy na drodze naszego życia i nigdy już nie będzie innej możliwości spotkania. Rob to co pilne i ważne, ale nie zapomnij, że oprócz tego masz obowiązek życia, nie zapominaj o nim, ani go nie zaniedbuj.

Miłego dnia pełnego życia.

Amarse antes de amar a...

Su último “te amo” se quedó pegado en la espalda de él cuando se alejaba. Ella se quedaba sola. Se sentía vacía. Ya no le quedaba más amor. La silueta del último se borraba en el horizonte. Lo despedía con las mejías húmedas, y los labios llenos de preguntas. A él le ha dejado todo lo que ha tenido, ya no tenía nada más. Y puede ser que hoy día tenía razón. ¿Pero mañana? ¿Quién sabe? Mañana le quedaba por descubrir un amor olvidado, no valorado, al que nunca hacía caso, el amor a si misma. Lo había perdido hace mucho. Pensaba muchas veces que no tenía derecho a él. La han enseñado someterse, satisfacer a otros, aguantar sus berrinches y caprichos. Ella daba todo, raras veces recibía algo, algunas migajas. Cuando intentaba hablar sobre eso con su madre, esa le decía que eso es así. Que debe ser agradecida porque no está sola. Que no hay que exigir, porque va a tener problemas. Tenía aprender sola a amarse. Perder miedo a la casa vacía. Reconciliarse con el espejo, secar su almohada. Sabía que en algún lugar del futuro está el día en el que va a poder estar con alguien pero no por necesidad, sino por voluntad, porque el amor que tiene dentro y que se desborda, alcanzará para los dos. Y el que estará a su lado no solo pedirá sino también será capaz de dar más que su trabajo cansancio y dinero, su tiempo, sus sueños, sus atardeceres y amaneceres, su vida.

Feliz jueves de amor a si mismo.

miércoles, 24 de febrero de 2016

Amistad sin miedo y confusión

Se entusiasmaba mucho con cada nueva amistad. No siempre supo controlar sus ganas de comunicarse. Una que otra vez tuvo problemas por eso y fue mal interpretado. Tenía miedo de ser rechazado, los que lo conocían podían confiar en él, en transparencia y claridad de sus intenciones. Se movía en un terreno muy resbaloso. En donde había la delgada linea entre frecuente comunicación, insistencia y acoso. En donde nadie confiaba en amistades mixtas, cercanas, limpias. Estaba dispuesto por respeto y por proteger a la persona querida a dejar cualquier comunicación, llamarse al silencio. Antes de ser preocupado por los chismes que levanten sobre él, estaba preocupado por problemas que puede causar su cercanía a otras personas. Mucho tiempo pensaba que eso le condenaba a la soledad, pero a lo largo de su camino aparecieron muchos amigos y amigas. Se ha llego a preguntar si es normal entusiasmarse. No tenía la respuesta. Cuando miraba sus mascotas de 4 patas y narices húmedas, llenas de entusiasmo frente a cada encuentro encontraba la respuesta. Sé prudente cuidadoso protector pero no tengas miedo de la amistad.

Feliz miércoles de amistades que a veces pueden ser confusas.

martes, 23 de febrero de 2016

Droga do wieczności (PL)

Jego rodzinie i bliskim wydawało się, że siedząc w fotelu osiągnie wieczność. Każdy dzień tygodnia łącznie z niedzielami spędzał w fotelu. Zawsze robiąc to samo, czy raczej nie robiąc nic. Pojawiała się wątpliwość, czy ma jeszcze jakiś kontakt z rzeczywistością, z teraźniejszością, czy może już żyje zatopiony w wieczności. Tracąc wszelką aktywność, nie z powodu jakiejś fizycznej trudności, czy zaawansowanego wieku, ponieważ nie był osobą wiekową, nie uczestniczył w emocjach nie znał uczuć innych. To co znajdował w telewizji i w gazetach to zwykła proteza prawdziwego życia. Wyliczanka ludzkich nieszczęść i poszukiwanie sensacyjnych, często tragicznych wiadomości, które już nikogo nie zaskakiwały. W czasie kiedy rodzina oczekiwała kilka kropel uwagi, rozmowy i wspólnego milczenia. Nie odchodź z tego świata zanim odejdzie twoje ciało. Uczestnicz w twoim życiu, opuść wszelkiego typu ukrycia. Wieczność przychodzi potem nigdy przedtem.

Miłego dnia wstania i uczestniczenia.

Experiencias

Le decían que lo importante es tener la experiencia. Nadie explicaba experiencia de qué, ni cómo conseguirla. Según decían una vez obtenida esta experiencia se le abrirán muchas puertas. Sin esperar mucho, se fue en la búsqueda de la experiencia. Lo único que ha conseguido es recibir palos y meter la pata ahí donde pisaba los suelos desconocidos. Le decían que esa era la experiencia que necesitaba. Nadie dijo que hacer con ella, para que podría servir. Eso de las puertas abiertas era puro cuento, y aunque algunas en realidad se pudieron abrir, ella ya perdió las ganes y el interés de pasar por ellas. Sin lugar a dudas necesitamos experiencias, pero no todas nos van a servir, más que eso necesitamos herramientas que nos ayuden a transformarlas en aprendizajes, que abran horizontes y no sean solamente sinónimos de sufrimiento, ni de errores que hay que pagar caro y cuyas consecuencias se quedan de por vida. Quédate con lo que puede ser útil y no confundas las experiencias con los errores. Aunque las experiencias pueden ser positivas y negativas los errores solo serán negativos, evítalos.

Feliz martes de buenas experiencias.

lunes, 22 de febrero de 2016

Łzy i Samotność (PL)

Być może nie płakała więcej niż inni, ale kiedy to robiła, robiła z wszystkich sil. Jej łzy obmywały małe szczegóły z jej przeszłości i teraźniejszości, dzięki nim mogła dobrze zobaczyć, odległość jaka ją dzieliła od jej snów, uczuć i od jaj bliskich osób. Czasami wśród łez które przychodziły nie wiadomo skąd, był maleńki strach, że nie badzie mogła zrozumieć samą siebie i że nikt ją nie zrozumie. Być może nawet myślała o zdrowiu jej umysłu. Te łzy dają doskonalą możliwość odkrycia własnej tożsamości. Aby to było możliwe czasami trzeba roztopić to co przejściowe i pozostać z tym co solidne. Czasami niektóre rzeczy rozpuszczają się w łzach. Kiedy te płyną w samotności , bardziej docenisz towarzystwo innych ludzi i bardziej szczery będzie twój śmiech i spotkanie z innymi.

Miłego dnia dla wszystkich.

Amar a la distancia - amar de nuevo

Cada lunes para Claude empezaba no solo una nueva semana, sino también un nuevo camino, una nueva aventura. La vida muchas veces la alejaba de lo que querría y amaba, pero solo físicamente porque su corazón volaba. La vida la enseñó estar cerca estando lejos, abrazar a la distancia y abrazar la distancia y de enemiga de amor, convertirla en su mejor cómplice. Eso no fue fácil, ni se hizo de un día para otro. Con muchas lágrimas de nostalgia ha lavado el camino de comunicación, para que nada impida transitar por él a los sentimientos, suspiros y palabras. Al viajar ha aprendido a dejar atrás ciertas cosas que no sirven en su aventura. Lo mismo traslado a su vida. Empieza cada nueva semana dejando atrás en la que pasó, lo que no le va a servir. Más ligera de equipaje tiene más espacio para vivir y sentir. Manos no ocupadas – manos libres. Corazón libre de rencores – corazón lleno de amores. Sencillas ecuaciones pero muy verdaderas. Deja atrás lo que no sirve, lo que no vas a poder cambiar y solo puede obstruir tu caminar.

Feliz lunes de manos y corazones libres.

domingo, 21 de febrero de 2016

El espacio para el amor

No pretendía grandes cosas, solo un pequeño espacio para poder amar. Querría amar, pero no con este amor de grandes palabras, canciones románticas, lleno de flores, peluches y chocolates, sino con un amor de miradas, palabras y silencios. Lleno de despertares sin angustia, de estar juntos sin aburrirse, ni incomodar, de saber tener cosas juntos y por separado. Lleno de pequeños gestos que no se devalúan, ni negocian porque nunca son a cambio de... Ese amor que sabe sentarse relajado y no huye de las preguntas, ni enreda las respuestas. Aunque parece suave como si fuera hecho de terciopelo o de pétalos de rosa, es capaz de enfrentar las tormentas, y servir de impulso para levantarse y levantar todo, cuando la vida y sus sueños y proyectos se están cayendo a pedazos. Uno de estos que a cada día gris y ordinario sabe dar un toque extraordinario de mejor domingo o de la mejor fiesta. Parece poco pero con facilidad se suma y se multiplica. Dale espacio en tu vida a un amor así.

Feliz domingo de amor sin grandes pretensiones.

sábado, 20 de febrero de 2016

Escuchar hasta el final

Blanca no esperaba mucho, solo que la escuchen y que no le interrumpan. No porque no le interesaba lo que le querrían decir, sino porque necesitaba de una vez por todas expresar lo que tenía dentro. Puede ser que todo lo iba a decir, en primer lugar lo iba a decir para ella misma, porque hablándose, tenía que nombrar todos sus sentimientos. Y nombrándolos descubrir cuales de ellos están en la superficie y se apuran en salir, y cuales están más en el fondo y necesitan condiciones especiales para poder para salir a la superficie. Porque si les faltan estas condiciones, si alguien les mete prisa, se quedan en el silencio, escondidas en el fondo y no saldrán por largo tiempo. Cuando alguien te está hablando respeta sus palabras y su apertura. No olvides que cuando se trata de cosas muy profundas que tocan sus sentimientos , no solo te habla a ti, sino que también dialoga consigo mismo, tal vez por primera vez en su vida nombrando sus sentimientos. Con silencio, respeto y atención, ayuda a todas sus palabras a salir.

Feliz sábado de escucha hasta el final.

viernes, 19 de febrero de 2016

Nie zgubić się (PL)

Przypadek Marcianny był bardzo poważny. Używała całej swojej energii żeby móc odpowiedzieć na oczekiwania innych. Każda osoba ze swoimi wymaganiami, ze szczegółowymi uwagami co według nich ona powinna zmienić żeby odnieść sukces w życiu, mieć wielu przyjaciół i być zaakceptowaną przez innych. Ona starała się, wszystkie jej wysiłki ukierunkowane były by osiągnąć ten cel, stać się taką jaką powinna być. Tylko że pojawił się malutki problem. Nie tylko nie poznawalna się w lustrze ale czuła, że coraz mniej z niej jest w jej własnym życiu. I nie ma gorszej rzeczy jak być nieobecnym w swoim życiu, nie być bohaterem własnej życiowej historii. Jesteśmy elastyczni aż do pewnego punktu, jeżeli go przekroczymy coś pęka, załamuje się. Ogrywaj twoją własną rolę w życiu, nie naśladuj innych, ani nie odgrywaj ról które oni dla ciebie wymyślili. Chociaż na zewnątrz możesz udawać, w środku zawsze będziesz sobą, z wszystkim co się składa na twoja osobowość włącznie z tym co innym się nie podoba. Najpierw staraj się być szczęśliwy/a z sobą samym potem z innymi. Nigdy na odwrót.

Miłego dnia szczęścia.

Escuchándose

Algunas palabras volaban en el aire. Parecían entrecortadas, mezcladas con los suspiros y los ayes Al no formar frases enteras sin que se les ponga suficiente atención, no eran comprendidas. No tenían un destinatario concreto. Solo se escapaban de lo más profundo intentando señalar algo. Llamar la atención a algunas cosas que pasaban dentro y no siempre se veían desde fuera. A veces ni su dueño se daba cuenta de su existencia, les restaba la importancia e intentaba ocultar con disimulo, musitando algunas melodías, pero ellas seguían ahí. Esperaban un poco de atención. No pretendían expresar verdades irrefutables, solo querían señalar sentimientos y sensaciones que invadían su cuerpo y su espíritu. Escúchate, escúchate con atención cuando estás con otros y cuando estás solo. Cuando aprenderás escucharte a ti mismo, estarás preparado para escuchar a los demás.

Feliz viernes de la escucha de las palabras que se escapan.

jueves, 18 de febrero de 2016

Educando

No supo pedir, ni cuando ya no podía más. Toda la vida le decían que tenía que ser fuerte y lo intentaba ser, aunque temblaba de miedo viviendo sus delirios a escondidas. Nadie sabía, porque aprendió disimular muy bien. Detrás de la pose estaba la realidad, de alguien moldeado por una educación opresiva llena de conceptos y muy eficaz. El efecto una persona muy correcta, impecable por fuera y llena de sufrimientos por dentro. Nunca le dieron permiso de llorar y no había nadie que pregunte lo que siente. De vez en cuando verificaban con diferentes pruebas, que iban subiendo de dificultad, todo lo que sabe, nunca lo que siente. Acumulaba habilidades y guardaba por dentro los sentimientos como algo vergonzoso casi prohibido. Al no saber manejar sus sentimientos sus conocimientos le valían muy poco. Uno nunca se va a saber feliz si no se siente feliz. Procura educar no solo llenándote y los demás de los conocimientos, antes de nada preocúpate por los sentimientos.

Feliz jueves de saber los sentimientos.

miércoles, 17 de febrero de 2016

Cuando los ojos dejan de llorar

Algunas veces en su trabajo el sudor se mezclaba con sus lágrimas. Incluso ha llegado a pensar, que su sudor era otra forma de llanto, que cuando las lágrimas no alcanzan salir por los ojos, salen por el cuerpo, demasiado pequeño para soportar tanto trabajo. Cuando dejan de llorar los ojos y ni salen por el cuerpo endurecido, las lágrimas se disuelven en los silencios, suspiros y en las miradas que se pierden en el vacío. Lo peor de todo es que mientras más lloraba, más le gritaban y estos gritos retumbaban en todo su cuerpo estremeciendo hasta el último tejido. Su única culpa, que siempre ha aceptado y que la patrona se encargaba de recordarle a cada paso era haber nacido pobre y haber tenido unos padres que se olvidaron de lo que eran y de lo que deberían ser. Le dolía mucho todo eso que le pasaba pero lo que más le dolía era la certeza que no era la única que pasaba por todo eso. Y tristemente no se equivocaba. Sé atento los que que ya no lloran o lloran en silencio con todo su cuerpo. No grites escucha no culpes intenta encontrar la causa y entender a la persona sin importar su edad.

Feliz martes de atención.

lunes, 15 de febrero de 2016

Małe kroki (PL)

Wydawało się, że była o krok od szczęścia, i zamiast go zrobić stawała sparaliżowana. Ten mały krok oznaczał wielką zmianę. Jej życie tonęło w ciągłym niezadowoleniu. To nie tylko szczęście ale wiele innych rzeczy w jej życiu było zrobionych do połowy z powodu braku wytrwania i koncentracji. Trzeba zrobić wszystkie kroki żeby dojść do końca drogi. Jeżeli ich nie zrobisz zostajesz w połowie. Zamiast być w środku pozostajesz na zewnątrz. Czasami nie tylko na zewnątrz szczęścia ale też na zewnątrz twojego własnego życia, tracąc główną rolę, nie uczestnicząc w jego rozwoju. Dryfowanie bez kontroli żadnego statku nie zaprowadzi do bezpiecznego portu. Szukaj małych celów które dają kierunek twemu życiu. Każdy zrobiony krok będzie zaproszeniem do następnego i okazją do świętowania.

Miłego dnia małych kroków.

San Valintín alargado

Nunca contaba su número. Muchos llegaban pero fue la vida la que se encargaba de verificar quienes se van a quedar. Los que se quedaban se acostumbraban a sus múltiples papeles que les tocaban. Eran como chalecos salvavidas, cuando él se hundía en la tristeza. Amortiguaban los golpes de la vida, eran capaces de levantar de las caídas cuando llegaban a suceder. Al mismo tiempo inyectaban en su vida las mismas dosis de locura y de sensatez, siempre para mantener el equilibrio. Cuando era necesario lo empujaban para que siga el camino sin desanimarse o lo detenían cuando iba directo al fracaso. Siempre dispuestos a hablar sobre mil temas y callarse sobre otro mil. Nunca buscaban una total aceptación, divergían en miles de cosas, lo que si buscaban era una total atención cuando se hablaban. No les preocupaba, ni asustaba que en sus relaciones la amistad igualara amor. Ama a tus amigos no los esclavices. No les dediques un día sino una vida.

Feliz lunes de seguir pensando en amigos y amigas.

sábado, 13 de febrero de 2016

Dar lo que se pide

Mayra ha tenido toda una colección de sonrisas, pero no las despreciaba tirando al aire sin ninguna causa. Las reservaba para los encuentros con las personas que amaba, y para aquellos encuentros con ella misma, que de vez en cuando se regalaba, en el silencio de su propio cuarto, o en los largos paseos. Sus sonrisas no eran simples muecas, que intentaban adornar su rostro, ocultando lo que sentía de verdad. Cuando sonreía era porque su corazón se llenaba de alegría y sus labios de palabras. Palabras que salían solo cuando tenían la seguridad de ser escuchadas. Las podían oír solo los que se daban el tiempo de estar a su lado sin mirar directo o a escondidas la pantalla de su teléfono. Claro que había días que irradiaba la felicidad y la expresaba sin esperar ninguna reacción de nadie. Mayra lo poco que pedía a los que la rodeaban es lo mismo que les daba – el respeto. No gastes tu energía, ni tu tristeza, ni tu alegría con alguien que no es capaz de ponerte atención.

Feliz sábado de poner atención.

viernes, 12 de febrero de 2016

Uczestniczyć z nimi (PL)

To nie tylko były jego słowa, które bardzo lubiła słuchać, chociaż często rozmawiali o rzeczach ważnych, to było coś co pozostawało w ciszy, nigdy nienazwane co otrzymywało ich razem. W ciągu tylu lat przyjaźni nigdy się nie zniewalali, kontrolując się czy będąc w zgodzie na każdy temat. Mieli bardzo różne gusty i opinie. Co zamiast im przeszkadzać pomagało im bardzo. Żeby poznać inną opinię zawsze mogli liczyć na szczerych przyjaciół. Potrafili wspierać się tak skutecznie, że potem byli w stanie zrobić to co sobie zaplanowali, i jeżeli gra nie była warta świeczki potrafili się zniechęcić, by niepotrzebnie nie tracić energii. To wcale nie oznaczało, że musieli być ulegli, czy posłuszni grupie. Każda osoba miała tyle wolności ile potrzebowała by być szalona sama lub w grupie. Wychodzili z założenia które udowadniało im że to nie to samo grupa beze mnie, co ja bez grupy. Oni beze mnie tracą niewiele tylko jedną osobę. Ja bez nich tracę dużo, tracę wszystkich. Nie gnuśniej, nie zostawaj w miejscu, ruszaj się i uczestnicz w życiu.

Miłego dnia uczestniczenia.

Junto al pozo

En la vida le ha tocado tomar el agua de diferentes pozos. Cada parada marcaba una etapa del camino. Cada pozo un encuentro una mirada más profunda en su propia realidad y la del mundo en el que le ha tocado vivir. El agua del pozo sacado de lo profundo lleva a una mirada de lo profundo en la vida. Llegamos a la raíz de lo que somos y queremos. La raíz que muchas veces aunque toma de la misa fuente nos lleva por diferentes caminos y nos hace recoger diferentes frutos en la vida. Algunas el camino parece perderse en el horizonte. Si nos hemos distraído o despistado, siempre podemos volver al pozo e iniciar un nuevo intento, un nuevo proyecto, pero para poder hacerlo tienes que ubicar tus propios pozos, tus propias fuentes, tus oasis en dónde estás a salvo y en donde no te alcanzan las prisas de la vida.

Feliz viernes de encontrar tu pozo.



jueves, 11 de febrero de 2016

Cruzar límites

Para algunos el mundo se termina con la pared de su casa, o el cercado de su patio. Cuando hablan de la ciudad vecina, ya hablan que está muy lejos. El mundo que les rodea, muy cerca de ellos les pone los límites. En un pequeño espacio se desarrolla toda su vida. Y aunque a veces sienten, que se asfixian, no se atreven sobrepasar estos límites. Su inseguridad les paraliza, y a veces como un mecanismo de autodefensa, critican a los que si se atreven ir más lejos. Hay personas admirables, que saliendo de un mundo pequeño y dejando su seguridad se fueron lejos, muy lejos. Es que en el mundo pequeño como es pequeño todos se conocen y se conoce a todos y a todo. Ellas salieron y el impulso que tomaron les llevo a los límites del sur a Punta Arenas en Chile y a otros lugares, en éste y en otros continentes. Aunque a veces duele la distancia, la nostalgia aprieta en el pecho y algunas lágrimas saben muy amargo, su mundo se hizo enorme, su capacidad de soñar ya no tiene límites. Atrévete cruzar la frontera de tu pequeño mundo, ensancha los límites de tu vida. Lo que te espera en el terreno hoy desconocido para ti, no es solo peligro y dificultad, sino muchas cosas nuevas y hermosas. Conocerás más el mundo y te te conocerás mejor a ti.

Feliz jueves de ensanchar nuestro mundo.

Mis saludos y mis respetos a todos los emigrantes dentro y fuera de las fronteras de sus respectivos países.

miércoles, 10 de febrero de 2016

Strach przed tym co nowe (PL)

Nawet nie wiedziała jak zacząć a już się martwiła jak skończy. Należała do tych ludzi, którzy bardzo boją się niespodzianek. Którzy myślą że życie i sukces życiowy mierzy się przez pryzmat osiągniętych celów, zrealizowanych planów, publicznego uznania, a nie przez pryzmat przeżywanych procesów, przemierzonych dróg, doświadczeń przekształconych w nauki, które prowadzą do życiowej mądrości. To co nieznane i nieprzewidziane nie jest złe, wręcz przeciwnie jest dobre, stając się wyzwaniem, możliwością do lepszego poznania się, przezwyciężenia lęków i zdobycia nowych umiejętności. Wiedzieli o tym ludzie starożytni dlatego bardzo szanowali i podziwiali podróżników, ponieważ oni z każdym krokiem przemierzonej drogi, uczyli się czegoś nowego i zazwyczaj posiadali niesamowitą zdolność i wyobraźnię aby móc opowiadać o tym co przeżyli, czego doświadczyli. Ciesz się każdym kolejnym krokiem i każdym nowym doświadczeniem, każdym odkryciem.

Miłego dnia niespodzianek.

Cosas que sobran - basura

Le tocaba hacer la limpieza. Procuraba mantener la casa en orden. Al limpiar mover las cosas de su lugar, entre lo que era necesario y debería estar en cada lugar encontraba sorpresas. Cosas que se quedaban por ahí, totalmente olvidadas, muchas de ellas inútiles. Puede ser que en algún momento tuvieron su razón de ser, se justificaba se presencia, pero hoy sobraban, incluso estorbaban. Acumulamos sin darnos cuenta, por eso necesitamos, cada cierto tiempo, la atenta revisión y limpieza. Lo mismo que pasa en tu casa, pasa dentro de ti. Al lado de los sentimientos deseados, actitudes necesarias están los sobrantes, como si fueran ecos de las experiencias vividas. Están ahí en los rincones del alma: el rencor, la envidia, los reproches, el enfado. Aparecieron en un momento concreto, causados por algo que pasaba, pero se quedaron por mucho tiempo, aunque aquella causa ya había fenecido, y lo peor de todo se activaban sin previo aviso y sin ningún motivo. No acumules cosas que no te sirven porque ocupan tu espacio limitado e impiden que recibas y actives a otras que si te sirven, que son necesarias.

Feliz miércoles de Ceniza y de Limpieza.

lunes, 8 de febrero de 2016

Uwolnienie (PL)

Czuła swoje ciało bardzo wrażliwe, całe obolałe. Było to bardzo dziwne wrażenie ponieważ nie miała żadnej aktywności fizycznej nie wykonała żadnej ciężkiej pracy, która mogłaby usprawiedliwić ten stan. To prawda, ostatnio przeżyła wiele rzeczy, co spowodowało wiele przykrych wspomnień. Każde jedno z jej uczuć, przeżyć zostało zapisane nie tylko w jej pamięci, ale też w jej ciele. Wspominając uruchamiamy całą sieć połączeń, które napinają nasze mięśnie powodują skurcze i ogólny stan zmęczenia. Zmiana takiego stanu rzeczy wymaga rozpoczęcia długiego procesu uwalnianie ciała z zakodowanej w nim pamięci. Nauczyć się wspominać bez bólu. Pojednać się z naszą przeszłością odtruć naszą duszę uwolnić od starej trucizny, toksyn złości, żalu, uczucia winy, złości, zazdrości i wielu innych, które uruchomione razem zatruwają nasze ciało. Postaraj pogodzić się w środku i efekty będziesz widział na zewnątrz, w twoim ciele i w twoich relacjach z innymi.

Miłego dnia pogodzenia się.

Sin esperar hasta que llegue

Milena quería tantas cosas, algunas de ellas eran necesarias hasta urgentes. Sabía perfectamente que necesitaba y por que lo necesitaba, pero tenía una pequeña dificultad con conseguirlo. A pesar de los años vividos y experiencias acumuladas no se liberaba de la esperanza que las cosas van a llegar a sus manos de una manera milagrosa mágica, sin ningún esfuerza, sacrificio y constante trabajo. Lo de ser perseverante no era lo suyo. Ciertamente la vida está llena de momentos mágicos únicos, pero los cambios y los logros no son fruto de magia sino de la perseverancia, de pasos conscientes dirigidos hacia un objetivo final. Si necesitas algo en tu vida, si quieres algunos cambios, no te quedes esperando a ver si llegan por si solo. Haz algo empieza a ir a su encuentro. No te quejes que la suerte no tiene buena puntería y nunca te acierta. Muévete y recuérdale de existes, corre recogiendo las gotas que caen. Así acumularás lo suficiente para Ti y podrás repartir a los demás.

Feliz lunes de la salida al encuentro de lo esperado.

sábado, 6 de febrero de 2016

Promesas cumplidas

Elizabeth estaba acostumbrada que ninguna de sus promesas tenía fecha de vencimiento. Conforme pasaba el tiempo, ella procuraba cumplir lo que prometía. Cuando sabía que algo superaba sus posibilidades, no se comprometía para no defraudar a nadie. No todos entendían sus actitudes. Sus “no” parecían ser siempre más visibles que sus “sí”. La tachaban de calculadora hasta miedosa, decían que no quería comprometerse. No veían que era responsable, sincera, honesta, cumplidora. En un mundo lleno de promesas falsas, palabras tiradas al viento, pocos sabían apreciar su entrega, su sinceridad. De eso palabra dada – palabra cumplida, ya no se veía casi nada. Elizabeth no se preocupaba tanto por lo que dirán, ni lo que van a pensar de ella. Aunque a veces le dolía, que tan mal se puede entender una negación hecha honestamente. Simplemente querría no engañar, ni ilusionar a nadie y que con ella hagan lo mismo. Cumple lo prometido siempre y no prometas cuando sabes que no podrás cumplir.

Feliz sábado de cumplimiento

viernes, 5 de febrero de 2016

Prosić o pomoc (PL)

Była osobą bardzo zaangażowaną, wrażliwą i solidarną. Osoby które jej potrzebowały, zawsze mogły na nią liczyć. Bardzo dyskretna i wydajna z niesamowitą godną pozazdroszczenia zdolnością organizacyjną. Wszyscy podziwiali ją za jej szczodrobliwość, która wydawało się, że nie ma granic. Tylko że był mały szczegół, którego nikt nie widział. Ona była u granic wyczerpania, wszystko leciało jej z rąk. Nauczyła się pomagać tylu osobom, tego czego się nie nauczyła, to prosić o pomoc, wtedy kiedy ona tego potrzebowała. Czuła się źle bardzo zawstydzona. Myślała, że nikt nie zrozumie, że ona zawsze taka silna i zdolna, teraz prosi o pomoc. Wydaje się, że jeżeli chodzi proszenie o pomoc dzieje się dokładnie to samo co odpoczynkiem. Uczą nas pracować ale nie uczą nas odpoczywać, tak jak uczą nas pomagać ale nie uczą prosić o pomoc. Naucz się na czas, to konieczne, nie jesteś wszechmogący/a. Pomożesz innym uczestniczyć w twoim życiu i unikniesz szorstkiej, pełnej narzekań, starości.

Miłego dnia nauczenia się proszenia a pomoc.

Meter narices

 
A la gente no le gusta cuando otros meten sus narices en su vida. Eso molesta, incomoda, quita la libertad. Buscan la independencia, sin las injerencias incomodas de personas ajenas, incluidos sus propios familiares. Meter narices también demarca la morbosa curiosidad, de sentirse autorizado de opinar en los asuntos que a uno no le compiten y como si fuera poco, de querer intervenir directamente sin ser invitado. Pero hay otras narices húmedas y frías que cuando se meten en nuestras vidas nos cambian todo. Suelen ser acompañados de cuatro patas felinas o perrunas. Poseen la misteriosa capacidad de hacernos enojar y reír al mismo tiempo. Cansar con sus travesuras y hacer extrañarlas cuando estamos lejos. Entran con sus narices gratuitamente y se dan con sus uñas, patas y pelo, marcando su presencia en todas las partes y en todas las ropas. Benditas estas narices que se meten en nuestras vidas rescatándonos de la soledad y de la tristeza. Cuídalos y no les impidas entrar en tu vida.

Feliz viernes de narices que se meten en las vidas.

jueves, 4 de febrero de 2016

Bez lęków (PL)

Wiele leków w niej zamieszkiwało. Wiele z nich przebrane i inne stroje, zakamuflowane pokryte makijażem dlatego często nierozpoznawalne. Miała wiele problemów z rozpoznaniem ich nazwaniem i odnoszeniem się do nich po imieniu. Niektóre z nich udawały ból a nawet chorobę i robiły to bardzo dobrze. Czuła je bardzo mocno kiedy musiała iść w niektóre miejsca lub robić pewne rzeczy. To nie była zwykła nieśmiałość tylko ekstremalny wiary w siebie. I to wszystko dlatego że urosła bez pewnej małej witaminy znanej – uznanie. Nikt jej nie mówił że robiła dobrze to co do niej należy. Ona myślała że robi źle, nie tak jak należy i dlatego często przestawała robić. Pewna że nie nadaje się, że nie ma talentu, ani zdolności. Rozdawaj komplementy pochwały wyrazy uznania na prawo i lewo tak jak soczyste owoce, które żywią pozwalają zdrowo rosnąć. Pomogą innym uwierzyć w siebie, w swoje możliwości zdolności i pomogą żeby miejsce lęków zajęły pozytywne przekonania.

Miłego dnia bez lęków.

Mal camino

Andrés se quejaba mucho por la calidad del camino y tenía mucha razón él que le ha tocado era muy difícil. A duras penas conseguía avanzar. Y ahí estaba el pequeño detalle que se escapaba a su atención. Mientras que otros teniendo caminos cómodos, se quedaban mirando como la felicidad transita por la vida, siendo ellos simples espectadores aburridos y llenos de excusas, él empujaba su felicidad, sus sueños, en medio de barrizales, avanzando hacia sus objetivos. Por lo mismo disfrutaba enormemente de cada progreso, de cada victoria. A veces atascado se desesperaba pero era cuando podía descubrir el pleno sentido de la palabra solidaridad, porque siempre le ayudaban personas que estaban en la misma situación. En la vida mientras más difícil se vuelve tu camino, menos egoísta e individualista te vuelves. Te abres a los demás, eres más solidario, porque solo con su ayuda muchas veces podrás avanzar. Buen camino facilita los objetivos pero no asegura nada. Todo depende de la actitud de los que se ponen en el camino.

Feliz jueves de tránsito solidario.

lunes, 1 de febrero de 2016

Latając wysoko (PL)

Dzięki swoim snom mogła latać i przeżywać wszystkie możliwe życia. Rodzice bardzo zmartwieni mówili, że już powinna wylądować i stąpać twardo po ziemi. Była im posłuszna lądowała, ale tylko po to żeby uzupełnić paliwo i wziąć nowy impuls by móc latać jeszcze wyżej. Nie satysfakcjonowało jej przeżywanie wiernej kopii ich życia, śniła i szukała czegoś innego. Nie dlatego, że czuła się lepsza lub nie doceniała ich wysiłku, ich życia, wręcz przeciwnie kochała ich i podziwiała bardzo. Potrzebowała czegoś innego czegoś swojego. Powielanie kopii życia swoich rodziców uczyniłoby jej życie matowym, straciłby na intensywności, blasku, odcieniach które każde życie czynią unikalnym i nie jednym z wielu. Nie przestań śnić i zamieniać w rzeczywistość twoje własne sny. Nie zatrzymuj się na poziomie osiągniętym przez innych. Nie pozwól by wiek „wyleczył cię” z twoich snów. Nie pomyl lenistwa i niedbalstwa z powagą i odpowiedzialnością. Nie ma granic czasu by zrobić coś innego, chociażby jakiś mały drobiazg który przemieni twoje życie uwalniając je od sztywnych ram.

Miłego dnia wysokich lotów.

La que puede caer...

María tenía que viajar y desde el amanecer miraba el cielo y seguía todos los pronósticos posibles para cerciorarse del tiempo que estaba previsto para este día. Había muchas nubes y una seria amenaza de lluvia. No se sabía si va a caer o no va a caer. María esperaba que todavía no vaya a caer nada que se mantendrá así el tiempo. Una típica reacción de proteger, de intentar a salvar las cosas en su estado actual, porque si cambia algo todo se puede complicar. Y a veces una buena lluvia no hace otra cosa que lavar bien el camino. Algunas veces en la vida es mejor que caigan las cosas, que las nubes de los problemas descarguen todo lo que tienen acumulado. Cuando ocurre eso ya dejamos de vivir bajo una constante amenaza y nos encontramos con pura realidad, lo que permite buscar los medios adecuados para avanzar y no quedarnos atascados por el miedo, por la inseguridad. Que no te espante la lluvia ni los problemas siempre encontrarás la manera de seguir adelante.

Feliz lunes de librarse de amenazas.