Była wrażliwa,
być może za bardzo. Nie przyszło
jej żyć wśród
aksamitów.
Raczej miała
ciernistą
drogę, musiała
starać się
wygładzić to co
szorstkie i często rozładować
napięcia
spowodowane dumą.
Nigdy nie zostawiała
na wpół
zrobionego tego
co robiła ani na
pół
odczutego
tego
co czuła.
Zawsze starała
się dotrzeć
do głębi
każdego
wydarzenia i każdego
uczucia. Czasami z tego wszystkiego wychodziła
wzmocniona, czasami zraniona, ale nigdy taka sama. Każde
spotkanie, sytuacja, słowo,
zmieniały
ją,
uczyły,
pozwalały
wzrastać,
nabierać
doświadczenia
i mądrości.
Pokonywała
swoje ograniczenia, odkrywała
to co ukryte i poznawała
to co nieznane. Chronić
zazdrośnie
swoje bezpieczeństwo,
unikając
jakichkolwiek komplikacji i problemów,
oznaczało
trzymanie jej życia
w całkowitym
niesmaku i niewiedzy. Nie
boj się, życie jest po to by je przezywać,
nie da się zaoszczędzić
ani jednej
sekundy.
Miłego
dnia przezywania życia.
lunes, 29 de febrero de 2016
Remendando más que prendas
Doña
Margarita remendaba los vestidos, y de paso las vidas de sus dueños.
En su taller siempre había u lugar para sentarse, un tiempo para
hablar y otro para escuchar. Aunque tenía tijeras muy afiladas a
nadie cortaba en medio de la frase o de la palabra. Escuchaba todo
desde el principio hasta el final. Los que venían junto a ella no
eran de los que usan y tiran o usan y cambian por algo nuevo porque
según ellos lo que tiene ya no sirve. Esta gente nunca cruzaba su
puerta. Los que venían junto a ella eran delos que siempre cuidan lo
que tiene y a cada cosa le quieren dar un aspecto nuevo, diferente,
pero siempre atractivo. Algunas veces sus cosas más queridas sufrían
algún desperfecto. Ella les mostraba que siempre se puede hacer algo
para salvar la prenda y de paso les mostraba como se puede salvar la
vida. Hacerla más alegre, llenarla de colores, con ella aprendían a
no seguir diciendo “todo está perdido”, solo porque apareció un
problema. No deseches tu felicidad, siempre hay manera de arreglar lo
que está un poco dañado. Solo falta un poco de paciencia y
creatividad.
Feliz lunes de
remendar las cosas y las vidas
domingo, 28 de febrero de 2016
Primero escuccharse y después escuchar a los demás
Se pasó toda
la semana hablando. Vaya que le ha tocado a vivir una semana muy
movida. Muchos encuentros, reuniones. Al llegar el domingo ya estaba
cansado. Necesitaba dormir lo suficiente y dedicar el resto del día
a la escucha. Había mucho que escuchar empezando por su propio
cuerpo, su conciencia, sus anhelos, sus disgustos, sus sentimientos y
emociones. Una vez escuchado, pudo escuchar a los demás. Si no te
escuchas primero, no estarás en paz contigo mismo, y no pondrás
atención a lo que te dicen. En cada palabra oirás el eco de tus
propias palabras y el eco distorsiona la música. Todos necesitamos
escuchar y ser escuchados, pero antes de todo, tenemos que
escucharnos a nosotros mismos. Aprovecha los domingos para hacerlo.
Te ayudará a entender muchas cosas.
Feliz domingo
de la escucha de uno mismo y de los demás.
sábado, 27 de febrero de 2016
Hacerse responsable
Se le gastaron
tanto sus reproches, así que ya no se podía esconderse detrás de
ellos. Hasta ahora siempre encontraba a alguien, a quien echar la
culpa. Lo hacía con tanta habilidad, que hasta los inocentes
empezaban a sentirse culpables. Sus reproches eran pegajosos
salpicaban a todos a su alrededor. Él, la eterna víctima de tanta
maldad, se sentaba tranquilo, esperando para recibir ayuda y
consuelo. Lo que pasó que tanto usaba de este recurso, que cruzó la
frontera entre uso y abuso. Los amigos siempre dispuestos a ayudar y
a consolar, empezaron a sospechar y a observar. Sorprendidos
constataron que no hacía nada y esperaba todo. Sin hacerse
responsable de nada, a otros hacía responsable de todo. Encontrarás
gente así en tu vida. No permitas que te enreden con sus reproches y
te responsabilicen por sus vidas y su felicidad. Cada uno de nosotros
tiene que encargarse primero de la suya y al conseguirla de la de los
demás. Eso no es egoísmo, sino responsabilidad. Nadie tiene derecho
culpar a los demás por lo que no hace, ni cumple.
Feliz sábado
de encargarse de uno mismo.
viernes, 26 de febrero de 2016
El futuro sin miedo
Fanny dejaba
tanto atrás que tenía miedo de que nada la esperara adelante. El
futuro le parecía un precipicio sin fondo al que irremediablemente
va a caer después de la última despedida. Por eso tardaba tanto.
Estaba al borde de la vieja vida que dejaba atrás, pero paralizado
antes de empezar la nueva. Aferrada a los sueños frustrados y amores
mentidos, tenía miedo de que si va a dejar eso, se va a quedar sin
nada. Al sentir que ya no le quedaba espacio, casi arrastrada por el
peso de su cuerpo se lanzó a lo desconocido. Y no hubo catástrofe.
Encontró muchas cosas nuevas y se dio cuenta de que había los
mismos peligros y tenía que tomar las mismas precauciones. Lo
importante que vio que el futuro no está despojado de las
posibilidades y oportunidades para ser feliz. Claro también existen
los mismos peligros que en el pasado, pero por algo se entra en la
escuela de la vida… aprende del pasado y lánzate al futuro.
Feliz viernes
de futuro sin miedo.
jueves, 25 de febrero de 2016
No to do życia (PL)
Nie wiedziała jak zatrzymać wskazówki zegara. Te
ciągle kręciły się w kolko i przyprawiały ją
o zawrót głowy. Życie jej ociekało z każdym spojrzeniem na
zegar. Dookoła było tyle rzeczy do zrobienia. To była prawda ale
tylko do połowy... Bez
wątpienia było wiele rzeczy do zrobienia i niektóre z nich były
pilne, inne nie tak bardzo, chociaż też
były ważne, ale oprócz tylu rzeczy do zrobienia było tyle rzeczy
do przeżycia. Niektóre z nich tak samo ważne i pilne jak praca,
dlatego że niektóre
osoby tylko jeden raz spotykamy na drodze naszego życia i nigdy już
nie będzie innej możliwości spotkania. Rob to co pilne i ważne,
ale nie zapomnij, że
oprócz tego masz obowiązek życia, nie zapominaj o nim, ani go nie
zaniedbuj.
Miłego dnia pełnego życia.
Amarse antes de amar a...
Su último
“te amo” se quedó pegado en la espalda de él cuando se alejaba.
Ella se quedaba sola. Se sentía vacía. Ya no le quedaba más amor.
La silueta del último se borraba en el horizonte. Lo despedía con
las mejías húmedas, y los labios llenos de preguntas. A él le ha
dejado todo lo que ha tenido, ya no tenía nada más. Y puede ser que
hoy día tenía razón. ¿Pero mañana? ¿Quién sabe? Mañana le
quedaba por descubrir un amor olvidado, no valorado, al que nunca
hacía caso, el amor a si misma. Lo había perdido hace mucho.
Pensaba muchas veces que no tenía derecho a él. La han enseñado
someterse, satisfacer a otros, aguantar sus berrinches y caprichos.
Ella daba todo, raras veces recibía algo, algunas migajas. Cuando
intentaba hablar sobre eso con su madre, esa le decía que eso es
así. Que debe ser agradecida porque no está sola. Que no hay que
exigir, porque va a tener problemas. Tenía aprender sola a amarse.
Perder miedo a la casa vacía. Reconciliarse con el espejo, secar su
almohada. Sabía que en algún lugar del futuro está el día en el
que va a poder estar con alguien pero no por necesidad, sino por
voluntad, porque el amor que tiene dentro y que se desborda,
alcanzará para los dos. Y el que estará a su lado no solo pedirá
sino también será capaz de dar más que su trabajo cansancio y
dinero, su tiempo, sus sueños, sus atardeceres y amaneceres, su
vida.
Feliz jueves
de amor a si mismo.
miércoles, 24 de febrero de 2016
Amistad sin miedo y confusión
Se
entusiasmaba mucho con cada nueva amistad. No siempre supo controlar
sus ganas de comunicarse. Una que otra vez tuvo problemas por eso y
fue mal interpretado. Tenía miedo de ser rechazado, los que lo
conocían podían confiar en él, en transparencia y claridad de sus
intenciones. Se movía en un terreno muy resbaloso. En donde había
la delgada linea entre frecuente comunicación, insistencia y acoso.
En donde nadie confiaba en amistades mixtas, cercanas, limpias.
Estaba dispuesto por respeto y por proteger a la persona querida a
dejar cualquier comunicación, llamarse al silencio. Antes de ser
preocupado por los chismes que levanten sobre él, estaba preocupado
por problemas que puede causar su cercanía a otras personas. Mucho
tiempo pensaba que eso le condenaba a la soledad, pero a lo largo de
su camino aparecieron muchos amigos y amigas. Se ha llego a preguntar
si es normal entusiasmarse. No tenía la respuesta. Cuando miraba sus
mascotas de 4 patas y narices húmedas, llenas de entusiasmo frente a
cada encuentro encontraba la respuesta. Sé prudente cuidadoso
protector pero no tengas miedo de la amistad.
Feliz
miércoles de amistades que a veces pueden ser confusas.
martes, 23 de febrero de 2016
Droga do wieczności (PL)
Jego rodzinie i bliskim wydawało się, że
siedząc w fotelu osiągnie wieczność. Każdy dzień tygodnia
łącznie z niedzielami spędzał w fotelu. Zawsze robiąc to samo,
czy raczej nie robiąc nic. Pojawiała się wątpliwość, czy ma
jeszcze jakiś kontakt z rzeczywistością, z teraźniejszością,
czy może już żyje zatopiony w wieczności. Tracąc wszelką
aktywność, nie z powodu jakiejś fizycznej trudności, czy
zaawansowanego wieku, ponieważ nie był osobą
wiekową, nie
uczestniczył w emocjach nie znał
uczuć innych. To co znajdował w telewizji i w gazetach to zwykła
proteza prawdziwego życia. Wyliczanka ludzkich nieszczęść i
poszukiwanie sensacyjnych, często tragicznych wiadomości, które
już nikogo nie zaskakiwały. W czasie kiedy rodzina oczekiwała
kilka kropel uwagi, rozmowy i wspólnego milczenia. Nie odchodź z
tego świata zanim odejdzie twoje ciało. Uczestnicz w twoim życiu,
opuść wszelkiego typu ukrycia. Wieczność przychodzi potem nigdy
przedtem.
Miłego dnia wstania i uczestniczenia.
Experiencias
Le decían que
lo importante es tener la experiencia. Nadie explicaba experiencia de
qué, ni cómo conseguirla. Según decían una vez obtenida esta
experiencia se le abrirán muchas puertas. Sin esperar mucho, se fue
en la búsqueda de la experiencia. Lo único que ha conseguido es
recibir palos y meter la pata ahí donde pisaba los suelos
desconocidos. Le decían que esa era la experiencia que necesitaba.
Nadie dijo que hacer con ella, para que podría servir. Eso de las
puertas abiertas era puro cuento, y aunque algunas en realidad se
pudieron abrir, ella ya perdió las ganes y el interés de pasar por
ellas. Sin lugar a dudas necesitamos experiencias, pero no todas nos
van a servir, más que eso necesitamos herramientas que nos ayuden a
transformarlas en aprendizajes, que abran horizontes y no sean
solamente sinónimos de sufrimiento, ni de errores que hay que pagar
caro y cuyas consecuencias se quedan de por vida. Quédate con lo que
puede ser útil y no confundas las experiencias con los errores.
Aunque las experiencias pueden ser positivas y negativas los errores
solo serán negativos, evítalos.
Feliz martes
de buenas experiencias.
lunes, 22 de febrero de 2016
Łzy i Samotność (PL)
Być może nie płakała więcej niż inni, ale kiedy
to robiła, robiła z wszystkich sil. Jej łzy obmywały małe
szczegóły z jej przeszłości i teraźniejszości, dzięki nim
mogła dobrze zobaczyć, odległość jaka ją
dzieliła od jej snów, uczuć i od jaj bliskich osób. Czasami wśród
łez które przychodziły nie wiadomo skąd, był maleńki strach, że
nie badzie mogła zrozumieć samą
siebie i że nikt ją
nie zrozumie. Być może nawet myślała o zdrowiu jej umysłu. Te
łzy dają doskonalą możliwość odkrycia własnej tożsamości.
Aby to było możliwe czasami trzeba roztopić to co przejściowe i
pozostać z tym co solidne. Czasami niektóre rzeczy rozpuszczają
się w łzach. Kiedy te płyną w samotności , bardziej docenisz
towarzystwo innych ludzi i bardziej szczery będzie twój śmiech i
spotkanie z innymi.
Miłego dnia dla wszystkich.
Amar a la distancia - amar de nuevo
Cada lunes
para Claude empezaba no solo una nueva semana, sino también un nuevo
camino, una nueva aventura. La vida muchas veces la alejaba de lo que
querría y amaba, pero solo físicamente porque su corazón volaba.
La vida la enseñó estar cerca estando lejos, abrazar a la distancia
y abrazar la distancia y de enemiga de amor, convertirla en su mejor
cómplice. Eso no fue fácil, ni se hizo de un día para otro. Con
muchas lágrimas de nostalgia ha lavado el camino de comunicación,
para que nada impida transitar por él a los sentimientos, suspiros y
palabras. Al viajar ha aprendido a dejar atrás ciertas cosas que no
sirven en su aventura. Lo mismo traslado a su vida. Empieza cada
nueva semana dejando atrás en la que pasó, lo que no le va a
servir. Más ligera de equipaje tiene más espacio para vivir y
sentir. Manos no ocupadas – manos libres. Corazón libre de
rencores – corazón lleno de amores. Sencillas ecuaciones pero muy
verdaderas. Deja atrás lo que no sirve, lo que no vas a poder
cambiar y solo puede obstruir tu caminar.
Feliz lunes de
manos y corazones libres.
domingo, 21 de febrero de 2016
El espacio para el amor
No pretendía
grandes cosas, solo un pequeño espacio para poder amar. Querría
amar, pero no con este amor de grandes palabras, canciones
románticas, lleno de flores, peluches y chocolates, sino con un amor
de miradas, palabras y silencios. Lleno de despertares sin angustia,
de estar juntos sin aburrirse, ni incomodar, de saber tener cosas
juntos y por separado. Lleno de pequeños gestos que no se devalúan,
ni negocian porque nunca son a cambio de... Ese amor que sabe
sentarse relajado y no huye de las preguntas, ni enreda las
respuestas. Aunque parece suave como si fuera hecho de terciopelo o
de pétalos de rosa, es capaz de enfrentar las tormentas, y servir de
impulso para levantarse y levantar todo, cuando la vida y sus sueños
y proyectos se están cayendo a pedazos. Uno de estos que a cada día
gris y ordinario sabe dar un toque extraordinario de mejor domingo o
de la mejor fiesta. Parece poco pero con facilidad se suma y se
multiplica. Dale espacio en tu vida a un amor así.
Feliz domingo
de amor sin grandes pretensiones.
sábado, 20 de febrero de 2016
Escuchar hasta el final
Blanca
no
esperaba mucho, solo que la
escuchen
y que no le interrumpan. No porque no le interesaba lo que le
querrían decir, sino porque necesitaba de una vez por todas expresar
lo que tenía dentro. Puede ser que todo lo iba a decir, en primer
lugar lo
iba a decir
para ella misma, porque hablándose, tenía que nombrar todos sus
sentimientos. Y nombrándolos
descubrir
cuales de ellos están en la superficie y se apuran en salir, y
cuales están más en el fondo y necesitan condiciones especiales
para poder para salir a la superficie. Porque si les
faltan estas condiciones,
si alguien les mete prisa, se quedan en el silencio, escondidas
en el fondo y no saldrán por largo tiempo. Cuando alguien te está
hablando respeta sus palabras y su apertura. No olvides que cuando se
trata de cosas muy profundas que tocan sus sentimientos , no solo te
habla a ti, sino que también dialoga consigo mismo, tal vez por
primera vez en su vida nombrando sus sentimientos. Con silencio,
respeto y atención, ayuda a todas sus palabras a salir.
Feliz sábado de escucha hasta el final.
Feliz sábado de escucha hasta el final.
viernes, 19 de febrero de 2016
Nie zgubić się (PL)
Przypadek Marcianny był bardzo poważny. Używała
całej swojej energii żeby móc odpowiedzieć na oczekiwania innych.
Każda osoba ze swoimi wymaganiami, ze szczegółowymi uwagami co
według nich ona powinna zmienić żeby odnieść sukces w życiu,
mieć wielu przyjaciół i być zaakceptowaną
przez innych. Ona starała się, wszystkie jej wysiłki ukierunkowane
były by osiągnąć ten cel, stać się taką
jaką powinna być. Tylko
że pojawił się malutki
problem. Nie tylko nie poznawalna się w lustrze ale czuła, że
coraz mniej z niej jest w jej własnym życiu. I nie ma gorszej
rzeczy jak być nieobecnym w swoim życiu, nie być bohaterem własnej
życiowej historii. Jesteśmy elastyczni aż do pewnego punktu,
jeżeli go przekroczymy coś pęka, załamuje się. Ogrywaj twoją
własną rolę w życiu,
nie naśladuj innych, ani nie odgrywaj ról które oni dla ciebie
wymyślili. Chociaż na zewnątrz możesz udawać, w środku zawsze
będziesz sobą, z wszystkim co się składa na twoja osobowość
włącznie z tym co innym się nie podoba. Najpierw staraj się być
szczęśliwy/a z sobą samym potem z innymi. Nigdy na odwrót.
Miłego dnia szczęścia.
Escuchándose
Algunas
palabras volaban en el aire. Parecían entrecortadas, mezcladas con
los suspiros y los ayes Al no formar frases enteras sin que se les
ponga suficiente atención, no eran comprendidas. No tenían un
destinatario concreto. Solo se escapaban de lo más profundo
intentando señalar algo. Llamar la atención a algunas cosas que
pasaban dentro y no siempre se veían desde fuera. A veces ni su
dueño se daba cuenta de su existencia, les restaba la importancia e
intentaba ocultar con disimulo, musitando algunas melodías, pero
ellas seguían ahí. Esperaban un poco de atención. No pretendían
expresar verdades irrefutables, solo querían señalar sentimientos y
sensaciones que invadían su cuerpo y su espíritu. Escúchate,
escúchate con atención cuando estás con otros y cuando estás
solo. Cuando aprenderás escucharte a ti mismo, estarás preparado
para escuchar a los demás.
Feliz viernes
de la escucha de las palabras que se escapan.
jueves, 18 de febrero de 2016
Educando
No supo
pedir, ni cuando ya no podía más. Toda la vida le decían que tenía
que ser fuerte y lo intentaba ser, aunque temblaba de miedo viviendo
sus delirios a escondidas. Nadie sabía, porque aprendió disimular
muy bien. Detrás de la pose estaba la realidad, de alguien moldeado
por una educación opresiva llena de conceptos y muy eficaz. El
efecto una persona muy correcta, impecable por fuera y llena de
sufrimientos por dentro. Nunca le dieron permiso de llorar y no había
nadie que pregunte lo que siente. De vez en cuando verificaban con
diferentes pruebas, que iban subiendo de dificultad, todo lo que
sabe, nunca lo que siente. Acumulaba habilidades y guardaba por
dentro los sentimientos como algo vergonzoso casi prohibido. Al no
saber manejar sus sentimientos sus conocimientos le valían muy poco.
Uno nunca se va a saber feliz si no se siente feliz. Procura educar
no solo llenándote y los demás de los conocimientos, antes de nada
preocúpate
por
los sentimientos.
Feliz jueves de saber los sentimientos.
Feliz jueves de saber los sentimientos.
miércoles, 17 de febrero de 2016
Cuando los ojos dejan de llorar
Algunas
veces en su trabajo el sudor se mezclaba con sus
lágrimas. Incluso ha llegado a pensar, que su sudor era otra forma
de llanto, que cuando las lágrimas no alcanzan salir por los ojos,
salen por el cuerpo, demasiado pequeño para soportar tanto
trabajo. Cuando dejan de llorar los ojos y ni
salen por
el cuerpo endurecido, las lágrimas se disuelven en los silencios,
suspiros y en las miradas que se pierden en el vacío. Lo
peor de todo es
que
mientras más lloraba, más le gritaban y estos gritos retumbaban en
todo su cuerpo estremeciendo hasta el último tejido. Su única
culpa, que siempre ha aceptado y que la patrona se encargaba de
recordarle a cada paso era haber nacido pobre y haber tenido unos
padres que se olvidaron de
lo
que eran y
de lo que deberían ser. Le dolía mucho todo eso que le pasaba pero
lo que más le dolía era la certeza que no era la única que pasaba
por todo eso. Y
tristemente no se equivocaba. Sé atento los que que ya no lloran o
lloran en silencio con todo su cuerpo. No grites escucha no culpes
intenta encontrar la causa y entender a la persona sin importar su
edad.
Feliz martes de atención.
Feliz martes de atención.
lunes, 15 de febrero de 2016
Małe kroki (PL)
Wydawało się, że
była o krok od szczęścia, i zamiast go zrobić stawała
sparaliżowana. Ten mały krok oznaczał wielką
zmianę. Jej życie tonęło w ciągłym niezadowoleniu. To nie tylko
szczęście ale wiele innych rzeczy w jej życiu było zrobionych do
połowy z powodu braku
wytrwania i koncentracji. Trzeba zrobić wszystkie kroki żeby dojść
do końca drogi. Jeżeli ich nie zrobisz zostajesz w połowie.
Zamiast być w środku pozostajesz na zewnątrz. Czasami nie tylko na
zewnątrz szczęścia ale też
na zewnątrz twojego własnego życia, tracąc główną rolę,
nie uczestnicząc w jego rozwoju. Dryfowanie bez kontroli żadnego
statku nie zaprowadzi do bezpiecznego portu. Szukaj małych celów
które dają kierunek twemu życiu. Każdy zrobiony krok będzie
zaproszeniem do następnego i okazją
do świętowania.
Miłego dnia małych kroków.
San Valintín alargado
Nunca
contaba su número. Muchos llegaban
pero fue la vida la que se encargaba de verificar quienes se van a
quedar. Los que se quedaban se acostumbraban a sus múltiples papeles
que les tocaban. Eran como chalecos salvavidas, cuando él se hundía
en la tristeza. Amortiguaban los golpes de la vida, eran
capaces de levantar de las caídas cuando llegaban a suceder. Al
mismo tiempo inyectaban en su vida las mismas dosis de locura y de
sensatez, siempre para mantener el equilibrio. Cuando era necesario
lo empujaban para que siga el camino sin desanimarse o lo detenían
cuando iba directo al fracaso. Siempre dispuestos a hablar sobre mil
temas y callarse sobre otro mil. Nunca buscaban una total aceptación,
divergían en miles de cosas, lo que si buscaban era una total
atención cuando se hablaban. No les preocupaba, ni asustaba que en
sus relaciones la amistad igualara
amor. Ama a tus amigos no los esclavices. No
les dediques un día sino una vida.
Feliz lunes de seguir pensando en amigos y amigas.
Feliz lunes de seguir pensando en amigos y amigas.
sábado, 13 de febrero de 2016
Dar lo que se pide
Mayra ha
tenido toda una colección de sonrisas, pero no las despreciaba
tirando al aire sin ninguna causa. Las reservaba para los encuentros
con las personas que amaba, y para aquellos encuentros con ella
misma, que de vez en cuando se regalaba, en el silencio de su propio
cuarto, o en los largos paseos. Sus sonrisas no eran simples muecas,
que intentaban adornar
su rostro, ocultando lo que sentía
de verdad. Cuando sonreía era porque su corazón se llenaba de
alegría y sus labios de palabras. Palabras que salían
solo cuando tenían la seguridad de ser escuchadas. Las podían oír
solo los que se daban el tiempo de estar a su lado sin mirar directo
o a escondidas la pantalla de su teléfono. Claro que había días
que irradiaba la felicidad y la expresaba sin esperar ninguna
reacción de nadie. Mayra
lo poco que pedía a los que la rodeaban es lo mismo que les daba –
el respeto. No
gastes tu energía, ni tu tristeza, ni tu alegría con alguien que no
es capaz de ponerte atención.
Feliz sábado de poner atención.
Feliz sábado de poner atención.
viernes, 12 de febrero de 2016
Uczestniczyć z nimi (PL)
To nie tylko były jego słowa, które bardzo lubiła
słuchać, chociaż często rozmawiali o rzeczach ważnych, to było
coś co pozostawało w ciszy, nigdy nienazwane co otrzymywało ich
razem. W ciągu tylu lat przyjaźni nigdy się nie zniewalali,
kontrolując się czy będąc w zgodzie na każdy temat. Mieli bardzo
różne gusty i opinie. Co zamiast im przeszkadzać pomagało im
bardzo. Żeby poznać inną
opinię zawsze mogli
liczyć na szczerych przyjaciół. Potrafili wspierać się tak
skutecznie, że potem
byli w stanie zrobić to co sobie zaplanowali, i jeżeli gra nie była
warta świeczki potrafili się zniechęcić, by niepotrzebnie nie
tracić energii. To wcale nie oznaczało, że
musieli być ulegli, czy posłuszni grupie. Każda osoba miała tyle
wolności ile potrzebowała by być szalona sama lub w grupie.
Wychodzili z założenia które udowadniało im że
to nie to samo grupa beze mnie, co ja bez grupy. Oni beze mnie tracą
niewiele tylko jedną
osobę. Ja bez nich tracę dużo, tracę wszystkich. Nie gnuśniej,
nie zostawaj w miejscu, ruszaj się i uczestnicz w życiu.
Miłego dnia uczestniczenia.
Junto al pozo
En la vida le
ha tocado tomar el agua de diferentes pozos. Cada parada marcaba una
etapa del camino. Cada pozo un encuentro una mirada más profunda en
su propia realidad y la del mundo en el que le ha tocado vivir. El
agua del pozo sacado de lo profundo lleva a una mirada de lo profundo
en la vida. Llegamos a la raíz de lo que somos y queremos. La raíz
que muchas veces aunque toma de la misa fuente nos lleva por
diferentes caminos y nos hace recoger diferentes frutos en la vida.
Algunas el camino parece perderse en el horizonte. Si nos hemos
distraído o despistado, siempre podemos volver al pozo e iniciar un
nuevo intento, un nuevo proyecto, pero para poder hacerlo tienes que
ubicar tus propios pozos, tus propias fuentes, tus oasis en dónde
estás a salvo y en donde no te alcanzan las prisas de la vida.
Feliz viernes
de encontrar tu pozo.
jueves, 11 de febrero de 2016
Cruzar límites
Para algunos
el mundo se termina con la pared de su casa, o el cercado de su
patio. Cuando hablan de la ciudad vecina, ya hablan que está muy
lejos. El mundo que les rodea, muy cerca de ellos les pone los
límites. En un pequeño espacio se desarrolla toda su vida. Y aunque
a veces sienten, que se asfixian, no se atreven sobrepasar estos
límites. Su inseguridad les paraliza, y a veces como un mecanismo de
autodefensa, critican a los que si se atreven ir más lejos. Hay
personas admirables, que saliendo de un mundo pequeño y dejando su
seguridad se fueron lejos, muy lejos. Es que en el mundo pequeño
como es pequeño todos se conocen y se conoce a todos y a todo. Ellas
salieron y el impulso que tomaron les llevo a los límites del sur a
Punta Arenas en Chile y a otros lugares, en éste y en otros
continentes. Aunque a veces duele la distancia, la nostalgia aprieta
en el pecho y algunas lágrimas saben muy amargo, su mundo se hizo
enorme, su capacidad de soñar ya no tiene límites. Atrévete cruzar
la frontera de tu pequeño mundo, ensancha los límites de tu vida.
Lo que te espera en el terreno hoy desconocido para ti, no es solo
peligro y dificultad, sino muchas cosas nuevas y hermosas. Conocerás
más el mundo y te te conocerás mejor a ti.
Feliz jueves
de ensanchar nuestro mundo.
Mis saludos y
mis respetos a todos los emigrantes dentro y fuera de las fronteras
de sus respectivos países.
miércoles, 10 de febrero de 2016
Strach przed tym co nowe (PL)
Nawet nie wiedziała jak zacząć a już się
martwiła jak skończy. Należała do tych ludzi, którzy bardzo boją
się niespodzianek. Którzy myślą że
życie i sukces życiowy mierzy się przez pryzmat osiągniętych
celów, zrealizowanych planów, publicznego uznania, a nie przez
pryzmat przeżywanych
procesów, przemierzonych dróg, doświadczeń przekształconych w
nauki, które prowadzą
do życiowej mądrości. To co nieznane i nieprzewidziane nie jest
złe, wręcz przeciwnie jest dobre, stając się wyzwaniem,
możliwością do lepszego poznania się, przezwyciężenia lęków i
zdobycia nowych umiejętności. Wiedzieli o tym ludzie starożytni
dlatego bardzo szanowali i podziwiali podróżników, ponieważ oni z
każdym krokiem przemierzonej drogi, uczyli się czegoś nowego i
zazwyczaj posiadali niesamowitą
zdolność i wyobraźnię aby móc opowiadać o tym co przeżyli,
czego doświadczyli. Ciesz się każdym kolejnym krokiem i każdym
nowym doświadczeniem, każdym odkryciem.
Miłego dnia niespodzianek.
Cosas que sobran - basura
Le tocaba
hacer la limpieza. Procuraba mantener la casa en orden. Al limpiar
mover las cosas de su lugar, entre lo que era necesario y debería
estar en cada lugar encontraba sorpresas. Cosas que se quedaban por
ahí, totalmente olvidadas, muchas de ellas inútiles. Puede ser que
en algún momento tuvieron su razón de ser, se justificaba se
presencia, pero hoy sobraban, incluso estorbaban. Acumulamos sin
darnos cuenta, por eso necesitamos, cada cierto tiempo, la atenta
revisión y limpieza. Lo mismo que pasa en tu casa, pasa dentro de
ti. Al lado de los sentimientos deseados, actitudes necesarias están
los sobrantes, como si fueran ecos de las experiencias vividas. Están
ahí en los rincones del alma: el rencor, la envidia, los reproches,
el enfado. Aparecieron en un momento concreto, causados por algo que
pasaba, pero se quedaron por mucho tiempo, aunque aquella causa ya
había fenecido, y lo peor de todo se activaban sin previo aviso y
sin ningún motivo. No acumules cosas que no te sirven porque ocupan
tu espacio limitado e impiden que recibas y actives a otras que si te
sirven, que son necesarias.
Feliz
miércoles de Ceniza y de Limpieza.
lunes, 8 de febrero de 2016
Uwolnienie (PL)
Czuła swoje ciało bardzo wrażliwe, całe
obolałe. Było to bardzo dziwne wrażenie ponieważ nie miała
żadnej aktywności fizycznej nie wykonała żadnej ciężkiej pracy,
która mogłaby usprawiedliwić ten stan. To prawda, ostatnio
przeżyła wiele rzeczy, co spowodowało wiele przykrych wspomnień.
Każde jedno z jej uczuć, przeżyć zostało zapisane nie tylko w
jej pamięci, ale też w
jej ciele. Wspominając uruchamiamy całą
sieć połączeń, które
napinają nasze mięśnie powodują skurcze i ogólny stan zmęczenia.
Zmiana takiego stanu rzeczy wymaga rozpoczęcia długiego procesu
uwalnianie ciała z zakodowanej w nim pamięci. Nauczyć się
wspominać bez bólu. Pojednać się z naszą
przeszłością odtruć naszą
duszę uwolnić od starej
trucizny, toksyn złości, żalu, uczucia winy, złości, zazdrości
i wielu innych, które uruchomione razem zatruwają nasze ciało.
Postaraj pogodzić się w środku i efekty będziesz widział na
zewnątrz, w twoim ciele i w twoich relacjach z innymi.
Miłego dnia pogodzenia się.
Sin esperar hasta que llegue
Milena quería
tantas cosas, algunas de ellas eran necesarias hasta urgentes. Sabía
perfectamente que necesitaba y por que lo necesitaba, pero tenía una
pequeña dificultad con conseguirlo. A pesar de los años vividos y
experiencias acumuladas no se liberaba de la esperanza que las cosas
van a llegar a sus manos de una manera milagrosa mágica, sin ningún
esfuerza, sacrificio y constante trabajo. Lo de ser perseverante no
era lo suyo. Ciertamente la vida está llena de momentos mágicos
únicos, pero los cambios y los logros no son fruto de magia sino de
la perseverancia, de pasos conscientes dirigidos hacia un objetivo
final. Si necesitas algo en tu vida, si quieres algunos cambios, no
te quedes esperando a ver si llegan por si solo. Haz algo empieza a
ir a su encuentro. No te quejes que la suerte no tiene buena puntería
y nunca te acierta. Muévete y recuérdale de existes, corre
recogiendo las gotas que caen. Así acumularás lo suficiente para Ti
y podrás repartir a los demás.
Feliz lunes de
la salida al encuentro de lo esperado.
sábado, 6 de febrero de 2016
Promesas cumplidas
Elizabeth
estaba acostumbrada que ninguna de sus promesas tenía fecha de
vencimiento. Conforme pasaba el tiempo, ella procuraba cumplir lo que
prometía. Cuando sabía que algo superaba sus posibilidades, no se
comprometía para no defraudar a nadie. No todos entendían sus
actitudes. Sus “no” parecían ser siempre más visibles que sus
“sí”. La tachaban de calculadora hasta miedosa, decían que no
quería comprometerse. No veían que era responsable, sincera,
honesta, cumplidora. En un mundo lleno de promesas falsas, palabras
tiradas al viento, pocos sabían apreciar su entrega, su sinceridad.
De eso palabra dada – palabra cumplida, ya no se veía casi nada.
Elizabeth no se preocupaba tanto por lo que dirán, ni lo que van a
pensar de ella. Aunque a veces le dolía, que tan mal se puede
entender una negación hecha honestamente. Simplemente querría no
engañar, ni ilusionar a nadie y que con ella hagan lo mismo. Cumple
lo prometido siempre y no prometas cuando sabes que no podrás
cumplir.
Feliz sábado
de cumplimiento
viernes, 5 de febrero de 2016
Prosić o pomoc (PL)
Była osobą
bardzo zaangażowaną, wrażliwą i solidarną.
Osoby które jej potrzebowały, zawsze mogły na nią liczyć. Bardzo
dyskretna i wydajna z niesamowitą godną pozazdroszczenia zdolnością
organizacyjną. Wszyscy
podziwiali ją za jej
szczodrobliwość, która wydawało się, że
nie ma granic. Tylko że
był mały szczegół, którego nikt nie widział. Ona była u granic
wyczerpania, wszystko leciało jej z rąk.
Nauczyła się pomagać tylu osobom, tego czego się nie nauczyła,
to prosić o pomoc, wtedy kiedy ona tego potrzebowała. Czuła się
źle bardzo zawstydzona. Myślała, że
nikt nie zrozumie, że
ona zawsze taka silna i zdolna, teraz prosi o pomoc. Wydaje się, że
jeżeli chodzi proszenie o pomoc dzieje się dokładnie to samo co
odpoczynkiem. Uczą nas pracować ale nie uczą nas odpoczywać, tak
jak uczą nas pomagać ale nie uczą prosić o pomoc. Naucz się na
czas, to konieczne, nie jesteś wszechmogący/a. Pomożesz innym
uczestniczyć w twoim życiu i unikniesz szorstkiej, pełnej
narzekań, starości.
Miłego dnia nauczenia się proszenia a pomoc.
Meter narices
A la gente no
le gusta cuando otros meten sus narices en su vida. Eso molesta,
incomoda, quita la libertad. Buscan la independencia, sin las
injerencias incomodas de personas ajenas, incluidos sus propios
familiares. Meter narices también demarca la morbosa curiosidad, de
sentirse autorizado de opinar en los asuntos que a uno no le compiten
y como si fuera poco, de querer intervenir directamente sin ser
invitado. Pero hay otras narices húmedas y frías que cuando se
meten en nuestras vidas nos cambian todo. Suelen ser acompañados de
cuatro patas felinas o perrunas. Poseen la misteriosa capacidad de
hacernos enojar y reír al mismo tiempo. Cansar con sus travesuras y
hacer extrañarlas cuando estamos lejos. Entran con sus narices
gratuitamente y se dan con sus uñas, patas y pelo, marcando su
presencia en todas las partes y en todas las ropas. Benditas estas
narices que se meten en nuestras vidas rescatándonos de la soledad y
de la tristeza. Cuídalos y no les impidas entrar en tu vida.
Feliz viernes
de narices que se meten en las vidas.
jueves, 4 de febrero de 2016
Bez lęków (PL)
Wiele leków w niej zamieszkiwało. Wiele z nich
przebrane i inne stroje, zakamuflowane pokryte makijażem dlatego
często nierozpoznawalne. Miała wiele problemów z rozpoznaniem ich
nazwaniem i odnoszeniem się do nich po imieniu. Niektóre z nich
udawały ból a nawet chorobę i robiły to bardzo dobrze. Czuła je
bardzo mocno kiedy musiała iść w niektóre miejsca lub robić
pewne rzeczy. To nie była zwykła nieśmiałość tylko ekstremalny
wiary w siebie. I to wszystko dlatego że
urosła bez pewnej małej
witaminy znanej – uznanie. Nikt jej nie mówił że
robiła dobrze to co do niej należy. Ona myślała że
robi źle,
nie tak jak należy i dlatego często przestawała robić. Pewna że
nie nadaje się, że nie
ma talentu, ani zdolności. Rozdawaj komplementy pochwały wyrazy
uznania na prawo i lewo tak jak soczyste owoce, które żywią
pozwalają zdrowo rosnąć. Pomogą innym uwierzyć w siebie, w swoje
możliwości zdolności i pomogą żeby miejsce lęków zajęły
pozytywne przekonania.
Miłego dnia bez lęków.
Mal camino
Andrés se
quejaba mucho por la calidad del camino y tenía mucha razón él que
le ha tocado era muy difícil. A duras penas conseguía avanzar. Y
ahí estaba el pequeño detalle que se escapaba a su atención.
Mientras que otros teniendo caminos cómodos, se quedaban mirando
como la felicidad transita por la vida, siendo ellos simples
espectadores aburridos y llenos de excusas, él empujaba su
felicidad, sus sueños, en medio de barrizales, avanzando hacia sus
objetivos. Por lo mismo disfrutaba enormemente de cada progreso, de
cada victoria. A veces atascado se desesperaba pero era cuando podía
descubrir el pleno sentido de la palabra solidaridad, porque siempre
le ayudaban personas que estaban en la misma situación. En la vida
mientras más difícil se vuelve tu camino, menos egoísta e
individualista te vuelves. Te abres a los demás, eres más
solidario, porque solo con su ayuda muchas veces podrás avanzar.
Buen camino facilita los objetivos pero no asegura nada. Todo
depende de la actitud de los que se ponen en el camino.
Feliz jueves
de tránsito solidario.
lunes, 1 de febrero de 2016
Latając wysoko (PL)
Dzięki swoim snom mogła latać i przeżywać
wszystkie możliwe życia. Rodzice bardzo zmartwieni mówili, że
już powinna wylądować i stąpać twardo po ziemi. Była im
posłuszna lądowała, ale tylko po to żeby uzupełnić paliwo i
wziąć nowy impuls by móc latać jeszcze wyżej. Nie
satysfakcjonowało jej
przeżywanie wiernej kopii ich życia, śniła i szukała czegoś
innego. Nie dlatego, że
czuła się lepsza lub nie doceniała ich wysiłku, ich życia, wręcz
przeciwnie kochała ich i podziwiała bardzo. Potrzebowała czegoś
innego czegoś swojego. Powielanie kopii życia swoich rodziców
uczyniłoby jej życie matowym, straciłby na intensywności,
blasku, odcieniach które każde życie czynią unikalnym i nie
jednym z wielu. Nie przestań śnić i zamieniać w rzeczywistość
twoje własne sny. Nie zatrzymuj się na poziomie osiągniętym przez
innych. Nie pozwól by wiek „wyleczył cię”
z twoich snów. Nie pomyl lenistwa i niedbalstwa z powagą
i odpowiedzialnością. Nie ma granic czasu by zrobić coś innego,
chociażby jakiś mały drobiazg który przemieni twoje życie
uwalniając je od sztywnych ram.
Miłego dnia wysokich lotów.
La que puede caer...
María tenía
que viajar y desde el amanecer miraba el cielo y seguía todos los
pronósticos posibles para cerciorarse del tiempo que estaba previsto
para este día. Había muchas nubes y una seria amenaza de lluvia. No
se sabía si va a caer o no va a caer. María esperaba que todavía
no vaya a caer nada que se mantendrá así el tiempo. Una típica
reacción de proteger, de intentar a salvar las cosas en su estado
actual, porque si cambia algo todo se puede complicar. Y a veces una
buena lluvia no hace otra cosa que lavar bien el camino. Algunas
veces en la vida es mejor que caigan las cosas, que las nubes de los
problemas descarguen todo lo que tienen acumulado. Cuando ocurre eso
ya dejamos de vivir bajo una constante amenaza y nos encontramos con
pura realidad, lo que permite buscar los medios adecuados para
avanzar y no quedarnos atascados por el miedo, por la inseguridad.
Que no te espante la lluvia ni los problemas siempre encontrarás la
manera de seguir adelante.
Feliz lunes de librarse de amenazas.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)