Ubierając się w pokój (PL)

Edith nie pamięta kiedy się rozpoczął cały ten proces. Przedtem każde słowo, które kierowali do niej, zostawiało znaki na skórze i na duszy. I to nie tylko powiedzenie, ciągły stres doprowadził do osłabienia odporności i rozwoju alergii ze skórnymi objawami. Plamy i krosty pojawiały się znikąd, zawsze kiedy miała dużo problemów. Im bardziej się przejmowała tym bardziej się pojawiały. Edith czuła, że to co do niej mówili wbijało jej się w skórę powodując zakażenie smutkiem i bólem. Siedząc wśród wielu osób mówiących w tym samym czasie, reagowała tylko na słowa których słuchała. Tak że problem nie znajdował się w słowach tylko w jej reakcjach na nie. Zimno lub upał działają na mnie w zależności od ubranie jakie mam na sobie. To samo dzieje się ze słowami. Edith zaczęła chronić się przed nimi ubierając się w pokój, poczucie bezpieczeństwa i zaufanie. Powoli słowa zaczęły zostawiać coraz mniej śladów na jej skórze i duszy. Chroń się przed słowami które mogą cie zranić, nie dawaj mi siły.

Miłego dnia ochrony. 

Juntos pero no revueltos.

Su abuelo le repetía una expresión que le llamaba la atención, no sabía muy bien por qué. pues no fue nada importante, ni llamativo. Cuando se refería a sus amistades, muchas veces decía “juntos pero no revueltos”. Luego hablando sobre los casos concretos, explicaba a que se refería diciendo estas sencillas palabras. Decía que él y sus amigos en muchas circunstancias sabían estar juntos, ayudarse y apoyar incondicionalmente. Pero eran libres y cada uno hacía sus opciones particulares y en estas circunstancias tenía que responder por ellas personalmente. No podía envolver todo el grupo para cargarles las responsabilidad. Decía el abuelo que para él fue toda una escuela, un enorme aprendizaje, entender y aplicar eso. Demasiadas veces queremos que otros paguen los platos rotos, buscamos la responsabilidad colectiva, cuando la decisión fue individual. Disfruta del apoyo de tus amistades, pero no las uses, ni abuses de ellas. Aprende a separar ciertas cosas, para poder estar juntos pero no revueltos.

Feliz martes de la responsabilidad individual.

No hacer nada y mirar

Desde hace bastante tiempo Luz cada día dejaba unos minutos para no hacer nada. Lo hacía a escondidas, porque en la casa siempre había tanto trabajo y antes de que terminara uno ya la llamaban a otro. En esos pequeños momentos de aparentemente no hacer nada, observaba cada detalle de la vida que le ha tocado vivir y del mundo en el que le ha tocado vivir. Aunque todo parecía tan compacto y acelerado, no era así por dentro. Ahí había muchas interdependencias, causas y efectos. Mirándolo todo con atención, empezaba entender de donde viene la frialdad, falta de muestras de cariño, la constante prisa, el miedo. Entender ayuda a sufrir menos y permite ayudar más. Date el lujo de mirar tu vida cada día. Te darás cuenta de muchas cosas y ganaras tú y los que viven contigo. Al ser consciente de algo ya empiezas el proceso de la transformación.

Feliz sábado de pequeños momentos de “no hacer nada”.

Logros y precios

No era fácil vivir con esta presión. Ser la mejor, destacarse en todos campos, dejando atrás a todas sus compañeras y compañeros. Sus padres querían que ella fuera todo lo que ellos no pudieron o no supieron ser. Ella aceptaba, le gustaba estudiar y no tenía grandes dificultades para obtener buenas notas. Pero la mataba la presión, la vigilancia, la desconfianza. Sus padres se comportaban como domadores y no como padres. Castigaban cada error y premiaban cada logro, exigiendo inmediatamente el siguiente. Tenía estantes y roperos llenos de regalos pero el corazón vacío de cariños. En vez de un nuevo vestido quería un abrazo aunque sea usado. Y no quería ser la mejor, solo quería ser feliz. Procura alcanzar tus metas, incluso las que te pusieron otros, pero preguntate lo que sientes en cada momento, en cada etapa. No exijas solo los resultados, pregunta también por los sentimientos. Que en el camino de superación y éxito no se pierda la felicidad, ni el gusto por las cosas que uno tiene entre sus manos.

Feliz viernes de preguntas y sentimientos.

Życiowe wstrząsy (PL)

Elżbieta mówiła, że miała pecha i być może nie wszystko jej wychodziło za pierwszym razem. Droga która musiała przebyć, często była jakby dłuższa i pod górę. Żeby zrealizować swoje marzenia, bardzo musiała się napracować. Nie przeklinała swojego życia, ale nie rozumiała swojego pecha. Wiele razy rozmawiając z przyjaciółmi znajdowała właściwe słowa aby dać im otuchę, bo rozumiała ich lepiej niż ktokolwiek, sama przeszła przez to co ich spotyka. Nie wiedząc jak ani kiedy stała się doradczynią i wspólniczką wielu którzy szukali sposobu pokonania trudności. Musiały minąć lata by zrozumiała sens wszystkiego tego co przeżyła co uczyniło ją silną. Dziki swojemu doświadczeniu tylu pokonanych problemów, dziś może pomoc wielu osobom, bo wie i rozumie, co oznacza czuć się źle i być o krok od utraty nadziei, ale mimo wszystko nie dać się pokonać. Kiedy kłopoty i problemy nadchodzą i powodują twój upadek, podnieś się otrząśnij i idź naprzód. Wszystko ci może posłużyć jako nauka i z wszystkich sytuacji możesz wyjść bogatszy.

Miłego dnia otrząśnięcia się.

Escucha y atención

Este día Matilde se levanto más temprano, esperando que por fin encontrará su atención, que la van a escuchar desde principio al fin. Ellos todavía estaban dormidos, cuando ella preparaba sus mosaicos de palabras. Por fin se levantaron y… no tenían tiempo para conversaciones, pues todos tenían sus pensamientos, sus palabras en el trabajo, aunque sus cuerpos aun permanecían en la casa. Cuando ella se acercaba se topaba con el silencio y sus palabras en vez de salir afuera se quedaban dentro, cayéndose en el estanque de la tristeza, salpicando sus ojos con gotas de incomprensión. Palabra por palabra como pequeña piedrita se caían dejando frases incompletas, quejas apenas entendibles, que se le escapaban de vez en cuando. Por muy ocupado que seas, cada día reserva un tiempo para escucha. Si no puedes escuchar de inmediato, hazlo más tarde, pero nunca lo dejes de hacerlo. La escucha y la atención a todos ayudarán vivir con menos gotas de incomprensión en los ojos.

Feliz jueves de escucha.

Lód obojętności (PL)

Gabriela nie znosiła zimna, nie pomagało ubieranie się grubo. Zimno nie pochodziło z zewnątrz, to nie wina klimatu tylko jego zachowań. Coś co kiedyś przeżył powodowało, że cały czas się zachowywał jakby chciał się bronić. Wydawało się, że chciał ochronić coś co miał w środku. Ona z czułością chciała stopić lód i przedrzeć się przez grube warstwy obojętności, by moc dotrzeć do serca które bilo w środku. Czasami były chwile w których coś się topiło, miękło troszeczkę, ale w chwili nieuwagi zasklepiały się małe szczeliny. Gabriela potrzebowała wiele cierpliwości, nie zamierzała zrezygnować. Nie była naiwna, nie wierzyła, że wszystko się zmieni w magiczny sposób. Ona chciała towarzyszyć mu w procesie samopoznania i rozpoznania przeżytych doświadczeń, które uruchomiły w nim tyle defensyw i tyle strachu przed uczuciami. Strach zamyka w sobie osoby i powoduje ze są agresywne.

Miłego dnia bez lodu obojętności. 

Ya y Ahora

Siempre se movía entre ya y ahora. No tenía tiempo de mirar, ni adelante, ni atrás. La inmediatez lo tenía atrapado desde hace tiempo. Se justificaba que el mundo ha cambiado, que lo que importa es lo que ahora tienes en tus manos. Eran simples justificaciones, medias verdades, porque en el fondo huía del pasado, del que no tenía buenos recuerdos. Le parecía que comparándose con los demás, él nunca ha destacado en nada, ni ha conseguido nada. Y también le daba mido pensar en el futuro, porque carecía de planes, el mido a fracaso le hizo creer, que soñar con algo mejor era un atrevimiento al que él no se podía permitir. Es cierto que los tiempos han cambiado, pero también es cierto, que ningún pasado es vergonzoso. Tal vez no fuimos los mejores y cometimos muchos errores, pero fue el camino que nos llevo hasta aquí. El valor de la vida no se mide por el tamaño de éxito que alcanzamos, sino por la felicidad que sentimos. Felicidad sentida hoy, nos garantiza un dichosos porvenir. No te apures, ni cierres en tu presente, recuerda que es solo un paso entre ayer y mañana.

Feliz miércoles de amplia perspectiva.

Ukryte serce (PL)

Mówili o nim, że ma dobre serce. Dla wielu osób to była wielka niespodzianka, oni zazwyczaj widzieli osobę szorstką zajętą tysiącami spraw. Jego ubranie robocze pełne plam utrudniało dostrzeżenie w nim kogoś mądrego uważnego i czułego. Tak jak w ciszy naprawiał wszystko co się zepsuło tak naprawiał serca. Robił to nie mówiąc zbyt wiele, bo wiedział, że złamane serca są pełne bólu, wydaja się spuchnięte od cierpienia, i trzeba pozwolić by ten ból wyszedł ze słowami i łzami. , tak żeby wyrwane kawałki wróciły na swoje miejsce. Nie spieszył się by dawać jakieś rady, pomagał tylko zagubionym odnaleźć swoją drogę. Nawet nie próbował pomoc chciał tylko być blisko tych którzy go potrzebują, bo być obok to najlepsza forma pomocy nie przeszkadzając ani nie utrudniając. Staraj się być obok tych których kochasz, nie myśl o tym co powiesz, bo często bardziej nisz twoich slow potrzebują twojej obecności uwagi.

Miłego dnia obecności.

Sorpresas envueltas

Muchas veces su cuerpo tenía que levantarse antes que sus ganas. La cama más que lugar de descanso, se convertía en un refugio anti problemas. Bueno, esa fue la ilusión, pues casi siempre le costaba dormir bien sobre una almohada empapada de problemas y febriles miedos, que todo va a salir mal. Le costaba mucho a Norma ser positiva. La felicidad muchas veces la encontraba desprevenida, por lo mismo muy incrédula y desconfiada. No creía, que cada día al levantarse, le espera un buen pedazo de felicidad, a veces envuelto por eso irreconocible. Date tiempo de desenvolver y observar bien cada situación que la vida pone en tus manos, en muchas de ellas está escondida la felicidad. Levantate con otra actitud, cada día es una oportunidad y no una amenaza.

Feliz martes de desenvolver las cosas.

Przecierając szlaki (PL)

Wszyscy lubią dobre drogi, chcą dobrzeć do celu bez większych problemów. W życiu nie wszystkie drogi są łatwe do przebycia, ale ważniejsza od jakości dróg jest jasność celów do jakich dążymy. Wiedząc dokąd zmierzamy stworzymy nowe szlaki, na których ominiemy niektóre przeszkody i zmierzymy się z innymi, każdy odcinek przebytej drogi zastawia nam jakąś naukę o świecie w którym żyjemy, o naszej zdolności do adaptacji i pokonywania problemów. Droga przebyta uważnie i ostrożnie, aby dotrzeć do wyznaczonego celu, w wielu wypadkach stanowi część samego celu, a nawet staje się ważniejsza od niego. Idź przez życie z obudzonymi wszystkimi zmysłami. Nauczysz się wiele o świecie i o twoich zdolnościach co ci pomoże dotrzeć o wiele dalej niż myślałeś.

Miłego dnia w drodze.