Algunas palabras calan muy profundo, se incrustan en el interior
como si tuvieran ganchitos puntiagudos. Pasa el tiempo y ellas
quedan ahí, lastimando, incomodando como la piedra en un zapato. A
veces debilitan, desaniman, cortan la alas, impiden soñar en
plenitud. Y aunque no queremos, forman parte de nosotros mismos.
Crecemos con lo que nos dijeron nuestros padres, maestros, familiares
y amigos. Algunos tuvieron suerte crecer con palabras, que les
hicieron crecer dulcemente, llenos de confianza en si mismos. Otros
al contrario tienen que lidiar el resto de su vida con las fantasmas
del pasado. Aquellas palabras agrias y envenenadas, que a pesar de
los años, siguen lastimando y doliendo. Solo amor, cariño,
atención, puede ayudar a extirpar aquellas palabras dolorosas y
poner en su lugar palabras amorosas del mismo tamaño, que ocupen
todo el espacio que ocupaban las otras. Así se sanará el lugar,
dejando una pequeña cicatriz apenas perceptible. No hieras a nadie
con tus palabras,mas bien ayuda a corar a las personas heridas.
Feliz sábado de buenas palabras.
sábado, 31 de octubre de 2015
viernes, 30 de octubre de 2015
Czekające słowa. (PL)
Dziadek Ignaś opowiadał swoim wnukom, że
istnieje miejsce bardziej smutne niż cmentarze. W to miejsce idą
słowa które nie były używane. Tak bardzo pragnęły być
wypowiedziane, być zasiane w rozmowach, chciały żeby z nich mogło
wykiełkować uczucie i narodzić się przyjaźń i miłość. Nie
będąc wypowiedziane pozostawały sterylne, skazane na samotność i
suchą ciszę,
bez cienia uścisków. Słowa ciągle czekają, czasami wiecznie
skulone w kuckach , żeby je ktoś zebrał i by mogły zabrzmieć w
czyichś ustach. Zawsze z nadzieją,
że ich właściciele czy
właścicielki, nie zapomną o ich istnieniu. Nie pozwól by twoje
czułe słowa poszły na
miejsce zapomnienia, zasiewaj je przez cały weekend i zbierzesz
słodkie owoce.
Miłego dnia siania słów.
Sobre el Amor
Decía que con él, se le fue todo el amor, y ya no le quedaba
nada. Y tenía razón. Se le fue una forma obsesiva y equivocada de
amar. Tantas veces en su vida a confundido el amor con la dependencia
y el miedo a la soledad, que no fue capaz de ver su realidad. El amor
es la capacidad de dar y darse recibiendo al mismo tiempo. Ella hace
tiempo que ya no recibía nada, tal vez malos tratos, mentiras y
humillaciones. Vivía el peligroso proceso de acostumbrase a eso,
considerarlo como el precio, el sacrificio necesario que hay que
asumir para poder estar con él. Nada más lejos de la verdad. Tenía
todo para poder amar mucho y ser amada, con la condición de que
abandone el miedo, se sincere y deje de mentirse. Ya era suficiente
que él le mintiera tantas veces, que va a cambiar, y que era la
última vez que eso o aquello. No era necesario que a las mentiras de
él ella añada las suyas. El amor no se acaba, se acaban las
historias, las relaciones, las confusiones y equivocaciones. El amor
no pone condiciones, bueno tal vez si pone pero solo una – la
verdad.
Feliz viernes de mucho amor de verdad.
Feliz viernes de mucho amor de verdad.
jueves, 29 de octubre de 2015
Zawór bezpieczeństwa (PL)
Cały tydzień tak zajęty, że
zaledwie mogła utrzymać równowagę. Musiała się przyznać, że
jej siły są ograniczone. Nakładając tyle spraw na siebie,
prowokowała że
wzrastało napięcie, i mimo że
próbowała się kontrolować, nie potrafiła uniknąć wybuchów
złości, które pojawiały się znienacka. Jedna iskra zapalała
wszystko, wystarczyła jakaś złośliwość, jakiś gest lub słowo.
Po wybuchu, po burzy nadchodził spokój, cisza. Chociaż niby nic
strasznego się nie stało pozostawał niesmak i czasami nawet
poczucie winy. Szukaj sposobu na rozładowanie napięć jeżeli nie
możesz każdego dnia to chociaż co niedziele. Inni nie muszą
cierpieć z powodu naszych problemów z zachowaniem równowagi,
spowodowanej nagromadzonymi napięciami, problemami i nierozwiązanymi
konfliktami wewnętrznymi. Wszyscy potrzebują jakiegoś zaworu
bezpieczeństwa, żeby nie ranić siebie i nie ranić innych.
Miłego dnia szukania „zaworu bezpieczeństwa”.
Los Talentos
Decía que no tenía talento. Se pasaba la vida comparándose con
otros. Nada extraño, si siempre lo hacían sus padres. Nadie nace
sin talento, lo que pasa que no todos lo saben descubrir reconocer y
aprovechar. Equivocadamente vinculan el talento solamente con arte,
con el mundo de espectáculo. Mientras que éste abarca todas las
áreas de la vida. Ella no usaba lo que tenía, tal vez eso no era lo
que tenían otros, pero al no usar no sabía si le sobraba o si le
faltaba. Alguien nos convence que tenemos que ser originales, y lo
somos al ser únicos. Todo lo que hacemos nos recrea y enriquece y a
través de nosotros enriquece a los demás. Todo lo que no hacemos
nos empobrece y empobrece a los demás, quitando de nuestra vida y de
la de los demás, nuestras propias y únicas matices, un sabor único
que le damos a la vida. Tienes más de lo que te imaginas y al
recibir puedes ofrecer.
Feliz jueves de talentos.
Feliz jueves de talentos.
miércoles, 28 de octubre de 2015
Limity – granice (PL)
Tyle razy wydawało jej się, że
zbliża się do granicy, ale ta w tajemniczy sposób rozciągała się
a w niektórych wypadkach znikała nie zostawiając po sobie śladu.
To co było sztywne zdobywała zadziwiającą elastyczność. Tak że
wiele razy docierając do krawędzi zdawała sobie sprawę że
pozostawało jej jeszcze wiele przestrzeni. To co wydawało się
wystarczające okazywało się, że
nie wystarcza. Granice były w jej wyobraźni w projektach wyśnionych
do polowy z powodu braku wiary, że
wystarczy jej siły i talentu żeby dojść dalej niż pozwala jej na
to strach. W jej wypadku granica to było imię, którym ochrzciła,
strach i brak wiary. Za tym imieniem ukryta też
była niepewność, a nawet pewnego rodzaju wygoda i konformizm. Idź
naprzód, zacznij coś robić i zobaczysz jak razem z tobą,
poruszają się granice twojego życia, zaczynając od granicy
horyzontu. Tylko osoby pasywne są ograniczone, nie z powodu jakiejś
ułomności, tylko z powodu podejścia do życia.
Miłego dnia rozciągania granic.
Dentro de...
Por fuera todo parecía en calma, pero por dentro había un abismo
de problemas. Muy pocos amigos y amigas tenían acceso a lo que
pasaba con ella. La aparente calma no revelaba lo que sentía, lo que
vivía y con que tenía que lidiar en su día a día. Su mirada a
veces perdida, mostraba algo indefinido. La ausencia de alegría, no
fue ocupada por la tristeza, sino por sombras de abismo que llevaba
dentro. Ahí no solo hubo problemas, al lado de ellos había
soluciones, tal vez menos visibles, menos chillantes más opacas, que
necesitaban ser sacadas y pulidas para que puedan ser visibles y se
pueda apreciar su valor. Curiosamente los problemas ven todos, las
soluciones solo los que son capaces ver más allá de lo superficial,
de lo que es obvio. Cuando te ves sumergido en el mar de problemas.
Busca a algunas personas de confianza y déjales que iluminen un poco
tu abismo, porque siempre muy cerca de los problemas están las
soluciones.
Feliz miércoles de iluminar lo que está dentro.
Feliz miércoles de iluminar lo que está dentro.
martes, 27 de octubre de 2015
Proponując (PL)
Już od dawna nikt jej nic nie proponował, z tego
powodu ogarnęły ją
rożne uczucia i myśli. Coś
między smutkiem, opuszczeniem, rozczarowaniem. Nie wiedziała
dlaczego przyjaciele którzy zawsze o wszystkim ją
informowali, mówili o tym co chcą robić teraz milczeli. Ogarniał
ją smutek na myśl, że
na zawsze straciła tak wspaniałe
chwile. Być może nie tylko oni byli winni takiego stanu rzeczy. Od
jakiegoś czasu ona była bardzo pasywna, zawsze czekając na to co
inni będą robić, nie robiła nic, tylko czekała. Jej przyjaciele
oczekiwali od niej szczypty kreatywności. Chociażby malutkiej
oznaki inicjatywy, jakiegoś impulsu, który dałby
choćby odrobinę jej talentu i zdolności. Zdrowa równowaga w
życiu, w relacjach międzyosobowych w przyjaźni, wymaga od nas, nie
bycia ciągle w stanie wiecznego oczekiwania czegoś co mogą nam
dać, ale zaproponować również coś, danie z tego kim jesteśmy i
z tego co mamy.
Miłego dnia propozycji.
Algo se perdió
Antonia ha tomado unos días de vacaciones, no para viajar a un
lugar turístico, sino para buscar algo que se le había perdido,
algo que necesitaba encontrar urgentemente. Entre muchas actividades,
obligaciones y deberes, que había asumido últimamente, se le había
perdido su propia vida. Hace bastante tiempo no usaba la palabra
querer, ni poder, todo giraba alrededor de deber. Necesitaba unos
días, dejando todo a un lado, para buscar su propia vida, su
espacio, encontrarle más y mejor sabor, que solo él de cansancio,
ansiedad y prisas. Es cierto que había muchas cosas urgentes que
hacer, compromisos impostergables, pero igual es cierto que para
poder asumir y cumplir con todo eso antes que nada tiene que
encontrar su propia vida. Vívela, saborea, expande, disfruta, eso te
dará fuerza para todo lo demás. No pierdas tu vida entre tanto
trabajo y si la has perdido buscala de nuevo.
Feliz martes de búsqueda.
Feliz martes de búsqueda.
lunes, 26 de octubre de 2015
Desde la orilla
Procuraba no estorbar. Se ponía en la orilla. La vida fluía a
lado de ella, pero ella no se dejaba arrastrar por la corriente. Le
quedaba muy poco espacio, pero lo que era de ella, lo aprovechaba
plenamente. A veces preocupada, porque la orilla en la que estaba,
era de un abismo, un precipicio. Mantener el equilibrio se volvía
vital. Un paso vacilante podría tener consecuencias nefastas. Tenía
que pisar con seguridad apoyándose en todo lo que podía. Tenía
tiempo para observar a otros que se dejan arrastrar, perdiendo la
libertad y control sobre la dirección de sus vidas. Ella no quería
eso. Aunque con poco espacio tenía lo suficiente para crecer y
realizarse. Tenía puntos de referencia que le daban una plena visión
sobre la distancia que hay entre su realidad y sus sueños. A veces
parate un rato en la orilla y mira a donde quieres ir o tal vez a
donde te lleva la vida. Aprovecha la oportunidad para corregir el
rumbo.
Feliz lunes de pararse en la orilla.
Feliz lunes de pararse en la orilla.
sábado, 24 de octubre de 2015
Creando mejores experiencias
El regreso a la casa no fue algo que ella a esperado con alegría
e ilusión. Al contrario le provocaba mucho miedo, mucha ansiedad.
Ahí estaban los recuerdos, todas aquellos gritos, golpes y toda la
inseguridad que una niña no podía entender pero si podía sentir y
mucho. No recordaba tanto a su rostro, como a sus manos y esta voz
balbuceante con aliento alcohólico. No eran recuerdos agradables,
mucho tiempo se despertaba en la noche toda sudada. Difícilmente
podría confiar en un hombre, mucho menos permitir que la toque.
Algunas personas viven con y en esta memoria dolorosa mucho después
de la separación del que causaba tanto daño. La casa la llevamos en
nuestro corazón, en nuestra memoria, con todo lo bueno y malo que
vivimos en ella. Cuida tus buenos recuerdos, pero no juzgues mal a
los que no los tienen. Ayúdales tener nuevos y mejores.
Feliz sábado de crear mejores experiencias.
Feliz sábado de crear mejores experiencias.
jueves, 22 de octubre de 2015
Único sabor
Se parecía mucho a todos de su Familia. Y fue precisamente la
Familia que se ha encargado a ponerle cada rato a un ejemplo para
imitar. Para no defraudarles hacía u n enorme esfuerzo. No eran
pocas las exigencias. Imitando intentando parecerse a… y ser como..
se perdió ella misma. Ya no recordaba que era lo que a ella le
gustaba sino lo que le debería gustar, como tampoco recordaba lo que
ella querría sino lo que debería querer. No intentes parecerte a
otras personas eres única, aprende de las experiencias de ellos pero
sigue tu propio camino. Tu das a la vida tu propio tono, sabor y
color. Sin tu toque eso sería más pobre menos diverso, menos bello,
menos hermoso. Por mucho que te parezcas a alguien no pierdas de
vista quién eres tú.
Feliz jueves de buscar tu propio sabor.
Feliz jueves de buscar tu propio sabor.
miércoles, 21 de octubre de 2015
Gastar la Vida
Era sensible, tal vez demasiado. No le ha tocado a vivir entre
algodones, mas bien tuvo que lidiar con muchas espinas, limar las
asperezas y desinflar las tensiones provocadas por el orgullo. No se
quedaba a mitad de lo que hacía, ni a la mitad de lo que sentía.
Siempre llegaba hasta lo más profundo de cada acontecimiento, de
cada sentimiento. A veces de eso salía fortalecida, a veces salía
herida, pero nunca salía igual. Cada encuentro, situación, palabra,
la cambiaban, la enseñaban, hacían crecer en experiencia y
sabiduría. Superaba límites, descubría lo oculto, conocía lo
desconocido. Cuidar celosamente su seguridad, evitando tener
problemas, igualaba mantener su vida en total sinsabor e ignorancia.
No tengas miedo la vida es para gastarla no se puede ahorrar ni un
secundo de ella.
Feliz miércoles de gastar la vida.
Feliz miércoles de gastar la vida.
martes, 20 de octubre de 2015
A Vivir
No sabía como parar las agujas del reloj. Éstas daban vueltas y
la tenían medio mareada. Se le escapaba la vida con cada mirada al
reloj. A su alrededor había tantas coas que hacer. Eso era cierto
pero solo a la mitad. Sin lugar de dudas había tantas cosas que
hacer y algunas de ellas muy urgentes, otras no tanto, aunque también
importantes, pero a parte de todas esas cosas por hacer, había
tantas cosas por vivir. Algunas de ellas igual de urgentes e
importantes, puesto que alguna gente solo una vez pasa por nuestras
vidas sin darnos otra oportunidad de encuentro. Haz lo que es urgente
e importante, pero no olvides que a parte de hacer y trabajar, tienes
el deber de vivir, no lo olvides, ni lo descuides.
Feliz martes de vivir.
Feliz martes de vivir.
domingo, 18 de octubre de 2015
Amortyzowanie impaktów (PL)
Żyjemy zatopieni w świecie pełnym obrazów,
dźwięków, informacji. Wiele razy nie możemy wybrać ani
kontrolować żadnej z tych rzeczy, ale za to mamy pełną kontrolę
nad tym co pozwalamy żeby do nas dotarło i jak to na nas zadziała.
Nie zawsze jesteśmy tego świadomi i nie używamy tej zdolności
kontrolowania siły uderzenia w nas jakiegoś słowa obrazu czy
gestu. Nie chodzi tu o stanie się niewrażliwym na to co się dzieje
dookoła nas, raczej chodzi o umiejętność amortyzowania
negatywnych efektów, i rozwiniecie poczucia własnej wartości i
pewności siebie. Zbyt często żyjemy wystawieni na
niebezpieczeństwo zranienia nas, nie umiemy się obronić, ani
zrelatywizować niektórych rzeczy. Jakiekolwiek słowo opinia, jest
w stanie zranić nas dogłębnie, wpłynąć na nasze dobre
samopoczucie i nawet na nasze zdrowie. Używaj twoich mechanizmów
samoobrony, chroń twoje zdrowie. Nie rób z siebie męczennika.
Pamiętaj też,
że wcale nie jesteś
celem wszystkich słów, agresji, chociaż ze względu na twoją
wrażliwość tak możesz się czuć, to może się tobie wydawać.
Żyj szczęśliwie.
Miłego dnia amortyzowania impaktów.
Camino a la eternidad
A los familiares les parecía que sentado en su sillón va a
alcanzar la eternidad. Cada día de la semana lo pasaba ahí,
incluidos los domingos. Siempre haciendo lo mismo, o más bien no
haciendo nada. Surgía la duda si todavía tiene alguna conexión con
la realidad, con el presente, o ya vive sumergido en la eternidad. Al
perder toda la actividad no por discapacidad física o vinculada a la
edad, pues él no era un anciano, perdía la conexión la
participación, las emociones y sensaciones. Lo de la tele y del
diario era un mundo postizo, un mero recuento de tragedias humanas y
noticias morbosas, que ya no sorprendían a nadie. Mientras la
familia esperaba unas gotas de atención de conversación y silencio
juntos. No te vayas de este mundo antes que tu cuerpo. Participa en
la vida, abandona tus escondites de todo tipo. La eternidad viene
después no antes.
Feliz domingo de levantarse y participar.
Feliz domingo de levantarse y participar.
sábado, 17 de octubre de 2015
Lágrimas y Soledad
Tal vez no lloraba más que otras, pero cundo lo hacía, lo hacía bien con muchas ganas. Sus lágrimas desempolvaban los detalles de su pasado y su presente. Gracias a ellas pudo ver bien la distancia que la separaba de sus sueños, de sus sentimientos y de su gente. A veces entre las lágrimas que venían de no se sabe dónde, había un pequeño miedo de no entenderse a si misma y no ser entendida por los demás. Puede ser que llegaba a pensar sobre su salud mental. Estas lágrimas te dan una excelente oportunidad para descubrir tu identidad. Para que eso ocurra, uno tiene que derretir lo pasajero y quedarse con lo solido. Algunas veces las cosas se disuelven con las lágrimas. Cuando estas corren en la soledad, más apreciarás la compañía de la gente, y más sincera será la risa, la forma de la tu encuentro con los demás.
Feliz sábado para todos
viernes, 16 de octubre de 2015
No perderse
Lo de Marciana era un caso serio. Gastaba todas sus energías
intentando responder a lo que otros esperaban de ella. Cada uno, cada
una con su exigencia con su detalle que según era necesario cambiar
para que ella pueda tener éxito en la vida, tener muchos amigos, ser
aceptada por otras personas. Ella se esforzaba, daba todo de sí
misma para poder llegar a ser lo que según debería ser. Solo que
había un pequeño problema, no solo no se reconocía en el espejo,
sino que sentía que en su propia vida hay cada vez menos de ella. Y
no hay peor cosa que ser ausente de tu propia vida, no ser
protagonista de tu propia historia. Somos flexibles hasta cierto
punto, si seguimos forzando, algo se quiebra. Juega tu propio papel
en la vida, no imites a otros, ni hagas papeles que ellos inventan
para ti. Aunque por fuera disimules algo, por dentro siempre serás
tú, con todo lo que eres incluido lo que no les gusta a otros.
Primero procura ser feliz contigo mismo/a y luego con los demás,
nunca al revés.
Feliz viernes de felicidad.
Feliz viernes de felicidad.
jueves, 15 de octubre de 2015
Pequeños pasos
Parece que estaba a un paso de la felicidad, y en vez de hacerlo,
se paraba en seco. Este pequeño paso, hacía la gran diferencia. La
constante insatisfacción inundaba su vida. Porque no solo era la
felicidad, sino muchas más cosas que estaban hechos a medias por su
falta de perseverancia y concentración. Se necesita dar todos los
pasos para llegar al final del camino. Si no lo haces te quedas a
mitad. En vez de estar dentro, te quedas afuera. A veces no solo
afuera de la felicidad, sino incluso afuera de tu propia vida,
perdiendo el protagonismo, dejando de participar. Flotar a la deriva
a ningún barco lo va a llevar a buen puerto. Busca pequeños
objetivos que den dirección a tu propia vida. Y cada paso dado
servirá de pretexto para hacer la fiesta.
Feliz jueves de pequeños pasos.
Feliz jueves de pequeños pasos.
lunes, 12 de octubre de 2015
Participar con ellos.
No eran solo sus palabras que le gustaba a escuchar, aunque solían
hablar de cosas importantes, era algo que se quedaba en silencio, sin
decir, lo que les mantenía unidos. En tantos años de amistad nunca
se han esclavizado, controlado y sobre todo nunca han estado de
acuerdo en todo. Tenían la disparidad de gustos y opiniones. Lo que
en vez de dificultar les ayudaba. Porque para conocer un punto de
vista diferente uno podía contar con amigos sinceros. Sabían
animarse con tanta eficacia que luego hacían lo que se proponían,
pero también sabían desanimarse, para no hacer las cosas que no
valían la pena. Al no hacerlas no gastaban energía de balde. Lo que
no significa que uno tenía que obedecer a todos. Cada uno tenía
suficiente libertad para ser loco en grupo y por separado. Salían de
una sencilla formula que les demostraba que no es lo mismo; el grupo
sin mi, ni yo sin el grupo. Ellos sin mi pierden poco solo una
persona. Yo sin ellos pierdo mucho,pierdo a todos. No te quedes
estancado, muévete y participa.
Feliz lunes de participación.
Feliz lunes de participación.
sábado, 10 de octubre de 2015
Miedo de lo nuevo
No sabía ni como comenzar y ya estaba preocupada como va a
terminar. Pertenecía al grupo de las personas, que tienen miedo a
las sorpresas. Que pensaban que la vida, que el éxito en la vida, se
mide por las metas alcanzadas, por los logros, reconocimientos
públicos y no por los procesos vividos, caminos recorridos,
experiencias convertidas en enseñanzas que llevan a la sabiduría.
Lo desconocido y lo imprevisible no es malo, al contrario se
convierte en un desafío, una oportunidad para conocerse, superarse y
crecer adquiriendo nuevas habilidades. Ya lo sabían los antiguos,
por eso tenían en gran estima a los viajeros, porque éstos con cada
paso del camino recorrido, aprendían algo nuevo y gozaban de buena
imaginación y capacidad de narrar sus experiencias. Goza de cada
paso que das y de cada cosa nueva que descubres.
Feliz sábado de sorpresas.
Feliz sábado de sorpresas.
viernes, 9 de octubre de 2015
La Liberación
Sentía su cuerpo muy sensible, adolorido. Era una sensación
extraña, pues no ha hecho ninguna actividad física, ningún trabajo
que explique este estado. Eso si, en los últimos días ha pensado
sobre muchas cosas y ha recordado muchas malas por las que ha pasado.
Cada uno de los sentimientos, de las vivencias fue grabado no solo en
su memoria, sino también en su cuerpo. Al recordar activamos toda
una red de conexiones que tensan nuestros músculos, provocan
contracciones y una generalizada sensación de cansancio. Cambiarlo,
es empezar un proceso muy largo de la liberación del cuerpo de su
memoria. Aprender recordar sin sufrir, es reconciliarse con el
pasado, desintoxicar nuestro espíritu de los antiguas toxinas, de
enojo, rencor, sentimiento de culpa, odio, envidia y muchas más, que
activadas juntas, envenenan nuestro cuerpo. Procura reconciliarte por
dentro y los efectos veras por fuera, en tu cuerpo y en tus
relaciones con los demás.
Feliz viernes de reconciliación.
Feliz viernes de reconciliación.
jueves, 8 de octubre de 2015
Pedir ayuda
Fue una persona muy comprometida, muy sensible y solidaria. La
gente necesitada siempre podía contar con ella. Muy discreta y
eficaz, con una capacidad de organización envidiable. Todos la
admiraban por su generosidad, que parecía no tener límites. Solo
que había un pequeño problema. Ella estaba al borde de agotamiento,
sentía que todo se le iba de las manos. Aprendió a ayudar a tantas
personas, lo que no aprendió es pedir ayuda, cuando ella la
necesitaba. Se sentía mal con eso, como avergonzada. Pensaba, que
nadie va a entender, que ella siempre tan fuerte y capaz, ahora pide
ayuda. Parece que con el tema de pedir ayuda tenemos el mismo
problema, que con el tema de descanso. Nos enseñan a trabajar, pero
no nos enseñan a descansar, así nos enseñan a ayudar, pero no nos
enseñan a pedir ayuda. Aprende a tiempo, es necesario, no eres
todopoderoso/a. Facilitarás a otros a participar y evitarás tener
una ancianidad arisca de un viejo gruñón.
Feliz jueves de aprender a pedir ayuda.
Feliz jueves de aprender a pedir ayuda.
miércoles, 7 de octubre de 2015
Proste, bezpośrednie spojrzenia (PL)
To nie był problem wzroku, żaden astygmatyzm, który
uniemożliwiał skupienie wzroku na jednym szczególe, to była
zwykła niepewność, która paraliżowała ją
od dawna. Ta sama niepewność, więziła ją.
Bardzo rzadko odważała się wyrazić swoje zdanie, i kiedy to
robiła, zawsze tonęła w morzu usprawiedliwień i wyjaśnień, o
które nikt ją nie
prosił. Wydawało się, że
to pomagało jej mieć jakieś oparcie. Zawsze bała
się, że cała jej
argumentacja zawali się jak karciany zamek. Unikała patrzenia
prosto w oczy, wzrokiem biegała po całym otoczeniu, w rozpaczliwym
geście szukania kogoś, kto może potwierdzić słuszność jej słów
i opinii. Nie wierzyła, że
ona sama może, że ma
zdolność wyrażania tego co czuje i co myśli, bez potrzeby
tłumaczenia się przed innymi. Nikt nie może pozbawić cię
prawa do wyrażania twojej opinii. Rób to spokojnie, nie atakując,
nie raniąc nikogo. Bądź bezpośredni, kieruj wzrok na osobę do
której kierujesz słowa.
Miłego dnia patrzenia wprost.
Sin miedos
Eran muchos los miedos que la habitaban. Muchos de ellos, vestidos
con otras ropas, camuflados, maquillados, por eso tantas veces
irreconocibles. Tuvo tantos problemas para poder nombrarlos y tratar
por su nombre. Algunos de ellos se hacían pasar por dolores, o
incluso hasta por enfermedades. Los sentía muy fuertes agudos,
cuando tenía que ir a ciertos lugares o hacer ciertas cosas. No era
una simple timidez, sino la inseguridad llevada al extremo. Y todo
porque ha crecido sin una pequeña vitamina, llamada reconocimiento.
Nadie le decía que hace bien las cosas. Ella ha crecido pensando,
que las hacía mal, por lo mismo ha dejado de hacer la mayoría de
ellas. Segura que no sirve que no tiene talento ni capacidad. Reparte
los cumplidos y los reconocimientos a diestra y siniestra, como
dulces frutas jugosas, que alimentan, hacen crecer y dan salud.
Ayudarán a otros confiar en sí mismos, en sus capacidades y
provocarán que lugar de miedos ocupen seguridades.
Feliz miércoles sin miedos
Feliz miércoles sin miedos
martes, 6 de octubre de 2015
Od małego do dużego (PL)
Chociaż nauka to
potwierdziła, to
co myśleli i
przeczuwali starożytni
mędrcy, że
to co jest wielkie składa się z małych
cząstek, my
często żyjemy
ignorując
kompletnie tą
wiedzę. Ogarnia nas obsesja by osiągnąć
rzeczy wielkie i zaniedbujemy te maleńkie.
To co wielkie, pociąga
nas, czasami przeraża,
dopinguje i wpędza
w depresje. Wtedy gdy to co malutkie przemija nawet niezauważone.
Wiemy o tkankach, komórkach,
cząsteczkach,
atomach elektronach itd.
i cały czas
zaniedbujemy te małe
rzeczy które wchodzą
w skald naszego życia
i zmieniają
całość. Poza
krótkim czasem
zakochania tak pełnego
dbania o szczegóły,
resztę czasu
omijamy to co esencjalne. Tyle razy
zapominamy o jednym słowie,
małym geście,
możliwości
sprawienia komuś
miłej
niespodzianki. Chcemy mieć szczęście
już gotowe, tak
jakby było produktem wyjętym
z tajemniczej
maszyny, zamiast budować
je poszerzać je,
dodając do
siebie maleńkie
szczegóły,
krótkie chwile z
każdego dnia, i
z każdego
spotkania. Spróbuj
i zobaczysz jak to co małe
przekształca się
w wielkie.
Miłego dnia dbania o szczegóły.
Miłego dnia dbania o szczegóły.
Volando alto
Sus sueños le hacían volar y vivir todas las vidas posibles. Los
padres preocupados insistían, que ya debería aterrizar y pisar bien
la tierra. Y les hacía caso, aterrizaba para cargar combustible y
tomar un nuevo impulso y volar todavía más alto. No la llenaba
vivir una copia de la vida de ellos, soñaba y buscaba otra cosa. Y
no es, que se sentía superior o despreciaba la vida y el esfuerzo de
ellos, les quería y admiraba mucho. Necesitaba otra cosa, sabía,
que si vive solo la copia de lo que vivían ellos, su vida se volverá
opaca, perderá la intensidad, su propio brillo, matices, que la
hacen única, y no una del montón. No dejes de soñar y hacer
realidad tus pequeños sueños. No te detengas en un solo nivel
alcanzado por otros. No permitas que tus sueños se te curen con la
edad. No confundas la dejadez y la pereza con la cordura y
responsabilidad. No hay limites de tiempo para hacer algo diferente,
un pequeño detalle, que marcará tu propia vida, sacándola de un
viejo molde.
Feliz martes de altos vuelos.
Feliz martes de altos vuelos.
lunes, 5 de octubre de 2015
To co ciągnie i rozciąga (PL)
Irma już dawno temu przestała zwracać uwagę na
szczegóły. Miała zbyt wiele rzeczy do zrobienia i według niej
wszystkie były ważne. Pewnego dnia zdała sobie sprawę, że
jej życie było formowane przez rożne siły napięcia które jej
odbierały równowagę potrzebna do zdrowego i szczęśliwego życia.
Próbując złapać równowagę musiała zdecydować co chce zostawić
i co może robić dalej. Wiedziała, że
to czego nie może kontrolować, rozwiązać, czemu nie może się
przeciwstawić lub sprostać, musi zostawić, zanim ona sama nie
zostanie porwana przez te rzeczy i sytuacje. Mądrością jest
odkrycie tego wszystkiego na czas i podjęcie odpowiednich działań.
Dlatego czasami trzeba się zatrzymać na chwilę
i zobaczyć to co nas ciągnie, rozciąga czy nawet wręcz rozrywa, i
na czym się opieramy. Wykorzystaj niedzielę,
czy jakiś wolny czas, aby się zatrzymać i sprawdzić stan
równowagi. Nie nieś przez życie niepotrzebnego bagażu który cie
powala.
Miłego dnia równowagi.
Buena contabilidad
Hace tiempo ya perdió la cuenta de sus innumerables comienzos.
Tantas veces ha empezado y ha fracasado. Pero hasta ahora el número
de comienzos, llevaba una diminuta ventaja sobre el numero de
fracasos, y eso movía la balanza de la esperanza a su favor. Le daba
un impulso para seguir y para buscar estas pequeñas muestras de vida
y esperanza, incluso en medio de escombros, en medio de un mundo
quemado por la tristeza. Y al fin y al cabo los encontraba. La
esperanzo, la ilusión, la vida misma, es mucho menos ruidosa, que la
tristeza, el fracaso y la muerte. Busca estos pequeños signos, y si
contabilices algo, no contabiliza solo tus fracasos o tus heridas,
contabiliza también a tus aciertos, tus felicidades y tus pequeñas
victorias sobre el marasmo y la desesperanza. La balanza de la suerte
sigue a tu favor.
Feliz lunes de buena contabilidad.
Feliz lunes de buena contabilidad.
sábado, 3 de octubre de 2015
Mil
Quiero compartir con
ustedes una pequeña alegría cargada de asombro. Hoy en el blog
Buscando Armonía www.mietekropinski.blogspot.com
subí el texto numero 1000. Es la suma de los textos publicados en
castellano y sus traducciones a polaco. Cuando empezó esta aventura
no sabía a donde me va a llevar. Nunca me propuse escribir tanto, ni
con tanta frecuencia. Me resistía a la idea de blog. Ocurrió solo.
Tal vez algunas personas nunca visitaron esta página, pues todos los
textos los puse en mi muro en Facebook. No se a cuantas personas
llegaron mis palabras. Reconozco que me siento emocionado y muy
agradecido. Al mismo tiempo pido disculpas por mis errores
repeticiones y otras imperfecciones. No soy un escritor, pero me
atrevo de compartir lo que siento. Seguiré escribiendo, buscando la
armonía. Un abrazo desde la distancia.
Palabras que acercan
Eran muchas las palabras que le venían a la mente. Algunas de
ellas eran palabras que tenía dirigir a si mismo, para comunicar lo
que anhelaba y necesitaba. Otras eran dirigidas a otras personas,
para romper los muros de la soledad y crear relaciones basadas en la
comunicación y la armonía. Estas palabras, que son capaces de
expresar las necesidades, que alimentan los sentimientos y acortan
las distancias. Siempre están disponibles, pero no siempre las
usamos, arriesgando, y hasta condenando, nuestro mundo a los
silencios fríos de la incomunicación. Cada diálogo desafía, abre
la puerta a que otras personas entren en tu vida, haciéndola más
colorida y melodiosa. Abre, admite, acepta, acoge, arriesga, ama.
Feliz sábado de palabras que acercan.
Feliz sábado de palabras que acercan.
viernes, 2 de octubre de 2015
Zmartwienie i Złość (PL)
Wśród tylu rzeczy do zrobienia i ciągłego
pospiechu, który zawsze popychał jej plecy, zapomniała kim jest.
Źli ludzie mówili, że
zmieniła imię, że
teraz się nazywa zmartwienie i złość. Nawet nie wiedziała jak,
ale wokół siebie rozsiała atmosferę napięcia i negatywności.
Jej życie nie było bardziej skomplikowane niż życie jej sąsiadów,
ale zdolność rozwiązywania problemów ze spokojem wyczerpała się
już dawno temu. Każdy nawet najmniejszy problem, uruchamiał lawinę
skarg i westchnień, która porywała ją
i pokrywała inercją. To
co było proste, w jej oczach, było super skomplikowane,
sparaliżowana strachem i brakiem wiary w swoje możliwości, nie
robiła nic, mogąc zrobić wszystko. Nie pozwól spętać się
wpadając w pajęczynę, która ty sam utkałeś, twoim własnym
brakiem zaufania. Twoje możliwości, zdolności, idą o wiele dalej,
niż twój wzrok.
Miłego dnia pokonania strachu.
Eligiendo la esencia
Lo tenía bien claro, tenía que elegir, y esta elección no podía
esperar más. No era complicada la elección, pero tenía grandes las
consecuencias. Tenía que elegir entre estar con unos o estar con
otros. Cada uno de los grupos lo alejaba o acercaba a este sueño,
que ha soñado hace tiempo. A cada grupo estaban unidos los
sentimientos las vivencias diferentes. Aunque ninguno de ellos era
radical y no se trataba del famoso: todo o nada, los compromisos
unidos a la pertenencia a cada uno de ellos, iban por los extremos
del espectro de sus sueños. Sentía que cuando se acercaba a uno, se
alejaba del otro. Nadie puede estar en dos lugares a la vez. Por muy
activo y veloz que sea, siempre pierde algo de cada grupo, de cada
actividad. Perdiendo a poco, al final perdemos la esencia. Revisa tus
actividades y grupos. Elige lo que más te acerca a la esencia de tus
sueños, a la esencia de tu ser. Y recuerda, que aunque a veces te
alejaste de tus objetivos, nunca es tarde para retomar tus sueños.
Feliz viernes de buscar la esencia.
Feliz viernes de buscar la esencia.
jueves, 1 de octubre de 2015
Wolni żeby oddychać (PL)
Nie była w stanie zatrzymać się, żeby spojrzeć
na przebytą drogę.
Zawsze zmartwiona, spiesząca się, patrząca na to co jeszcze musi
zrobić. Mimo swojej nad aktywności, nigdy nie miała za dużo
godzin, dni i miesięcy. Już dawno temu zapomniała jak się oddycha
ze spokojem. Jak można zrelaksować napięte mięśnie i całe
ciało. Jej twarz i całe
ciało zapomniało co to spokój, bezruch. Jakikolwiek bodziec
doprowadzał ją do
drżenia, wibracji, jak struny harfy. Przez całe
jej życie, od dzieciństwa, naciskano na nią, poganiano ją,
przypominano jej na każdym kroku, że
trzeba pracować. Nikt, nigdy, nie nauczył jej odpoczywać, cieszyć
się zrobioną pracą,
czy przebytą drogą.
Bez tej chwili odpoczynku retrospektywnego spojrzenia, stajemy się
niewolnikami naszego własnego pospiechu, uczestniczącymi w
wyniszczającym nas pościgu który nas prowadzi donikąd.
Zatrzymać się, odpocząć, nie jest luksusem, jest potrzebą.
Miłego dnia zatrzymania się na chwilę.
Sin sombras
En todo lo que hacía había una sombra de todo lo que ha hecho.
Las circunstancias cambiaban pero no cambiaba su sentimiento de
culpa. Nadie a su alrededor se acordaba de aquellas cosas, con el
paso del tiempo perdieron la importancia. Tal vez para otros pero no
para ella. Había miles de cosas que le recordaban su pasado. Y esa
mirada con la que la miraba la gente era insoportable. No aguantaba
más tenía ganas de gritar. La mirada de la gente era de lo más
normal, sin ninguna malicia. Lo que andaba mal era su
hipersensibilidad y sus nunca solucionados conflictos interiores. No
supo reconciliarse con su pasado. En vez de convertirlo en la base de
su futuro, con toda la riqueza de las experiencias vividas, lo
cargaba como un peso incomodo y hasta vergonzoso. Reconcíliate con
tu pasado, que nunca podrás cambiar, ni ocultar delante de ti y
ocúpate de vivir lo que la vida te regala a cada paso.
Feliz jueves sin sombras del pasado
Feliz jueves sin sombras del pasado
Suscribirse a:
Entradas (Atom)