Czekające słowa. (PL)

Dziadek Ignaś opowiadał swoim wnukom, że istnieje miejsce bardziej smutne niż cmentarze. W to miejsce idą słowa które nie były używane. Tak bardzo pragnęły być wypowiedziane, być zasiane w rozmowach, chciały żeby z nich mogło wykiełkować uczucie i narodzić się przyjaźń i miłość. Nie będąc wypowiedziane pozostawały sterylne, skazane na samotność i suchą ciszę, bez cienia uścisków. Słowa ciągle czekają, czasami wiecznie skulone w kuckach , żeby je ktoś zebrał i by mogły zabrzmieć w czyichś ustach. Zawsze z nadzieją, że ich właściciele czy właścicielki, nie zapomną o ich istnieniu. Nie pozwól by twoje czułe słowa poszły na miejsce zapomnienia, zasiewaj je przez cały weekend i zbierzesz słodkie owoce.

Miłego dnia siania słów.