Dobrze otwarte oczy. (PL)

Nie był śpiochem choć spał dobrze, w świecie tak naznaczonym stresem, w którym problemy ze snem są tak częste. Spał wystarczającą ilość czasu żeby dobrze wypocząć i obudzić się z naładowanymi bateriami. To jednak nie ochroniło go przed utratą wielu okazji by być szczęśliwym i czasami nie dostrzegał tego co miał przed oczami. W życiu nie wystarczy dobrze spać, trzeba jeszcze żyć z otwartymi oczami i uważnie patrzeć. Wielu z nas oczekując na wielkie szczęście traci czasami trwoni małe codzienne szczęścia, które są częścią życiowej łamigłówki. Trzeba je dostrzec i umieścić w odpowiednim miejscu, aby przed nami powstała cudowna kompozycja. Nie doskonała i właśnie dzięki temu piękna. Pełna odcieni i światłocieni które pozwalają uwydatnić piękno każdego szczegółu, każdego momentu. Ćwicz twój wzrok byś mógł dostrzec to co niewielkie, i z pewnością nie stracisz tego co wielkie, ale jeżeli tylko potrafisz dostrzegać to co wielkie przejdzie przed tobą niezauważone to co małe. Życie pełne jest małych rzeczy, te wielkie są mniejszością.

Miłego dnia dobrze otwartych oczu.

Nada

Tantas veces cuando el silencio se colgaba entre ellos y él preguntaba a ella “¿qué piensas? Ella contestaba “nada”. En ese nada había todo. Un universo entero cabía en el “nada” antes de su creación y no importa como uno se la imagine a que teoría se apegue. Antes de todo lo que había era “nada” y cuando todo se pierde lo que nos queda es “nada”. Así que no desprecies a la nada porque está en el inicio y final de las cosas. A veces asusta, desanima, pero al mismo tiempo, ocupa preocupa y ocupa. No lo menosprecies y cuando lo recibas como respuesta, trata de descubrirlo y entender la amplitud de su alcance y significado. Recuerda que para comunicarse bien con otras personas es bueno conocer contenido de tu “nada” y del de los que se relacionan contigo. 

Feliz martes de “nada”.

Życiowa przestrzeń (PL)

Aida podjęła decyzję posprzątania domu i przy okazji posprzątania swojego życia. Nie dlatego, że było bardzo brudne, ale dlatego że czuła się niewygodne nieswojo z wieloma rzeczami które się nazbierały z upływem czasu. Posprzątać staje się często synonimem uporządkować, pookładać i oczyścić. Było sporo luźnych rzeczy które były tam gdzieś zupełnie bezużyteczne i bez żadnego powiązanie jedne z drugimi. Znajdowała stare obietnice, które nigdy były wypełnione i już były przeterminowane, bezużytecznie zajmowały miejsce. Kilka zaufań, które nie znajdując godnego zaufania adresata, wracały do nadawcy w swoim oryginalnym opakowaniu przyjaźni, braterstwa i czułości. Ich obecność odbierała jej swobodę ruchów i czasami przynosiła gorzkie wspomnienia. Żeby dobrze żyć potrzebujemy przestrzeni, wolności. Wspomnienia z przeszłości mogą nas dręczyć, napełniać wartościowościami i hamować jakąkolwiek próbę przeżycia czegoś nowego w przyszłości. Naucz się od tego co przeżyłeś, nie zapomnij tego, ale uwolnij się od ciężaru wspomnień i pozwól sobie na to by życie cię zaskoczyło. Jeżeli chcesz, odkryjesz nowe rzeczy które na ciebie czekają a nie powtórkę tego co już przeżyłeś.

Miłego dnia oczyszczania przestrzeni.

Lo que viene

El lunes estaba golpeando suavecito a la puerta de su sueño. Venía acompañado de los otros días de una nueva semana que estaba por comenzar. Cada día llevaba en si semillas de diferentes sentimientos que ya estaban germinando. De la bienvenida dada a lunes dependía toda la semana. Si recibes bien a un miembro de la familia recibes bien a toda la familia. A veces nos cuesta recibir lo nuevo porque demasiado nos pesa lo viejo. Nos detiene impidiendo la recepción de lo nuevo con todas sus oportunidades y desafíos. Abre aunque sea ligeramente la puerta para que entre la nueva semana y ocupe el lugar que le corresponda. Solo en ella puedes hacer cosas nuevas y mejores. En la que pasó ya no puedes hacer nada más que recordar y analizar los pormenores de lo que había pasado. 

Feliz lunes de lo nuevo que viene.

Redoblando atención

Un domingo por la mañana a Aurora el sol acariciaba el rostro dormido que despedía los restos del sábado pegados a los últimos encantos de su sueño. Era la hora de despertar y tocar un nuevo día que venía fresco y sin envoltura. No importa que careciera de un manual de instrucciones. Tenía una aplicación de felicidad que se activaba solo con una dosis de buena voluntad y sensibilidad. Ella a pesar de todo que le ha tocado vivir y llorar en la vida siempre tenía guardada una reserva de confianza para algo nuevo que nunca tarda demasiado en venir. Es cuestión de atención y apertura para no desaprovechar las oportunidades. Los domingos son para descansar pero no por eso debemos ser menos atentos. Al contrario deberíamos redoblar nuestra atención y sensibilidad para ver aunque sean diminutas señales de lo bueno, lo positivo, de lo que nos puede ayudar sentirnos mejor. 

Feliz domingo de atención redoblada.  

Tendencias y modas

La admiraban porque vestía bien. Sus elecciones siempre eran muy acertadas y aunque no gastaba fortuna en ropa nueva siempre estaba a la moda. A veces despertaba envidias de algunas amigas. Marcaba las tendencias y antes de que algo se hiciera popular ella yo lo tenía. Sabía presentir por donde irán los gustos de la gente. Podría arriesgarse y abrir una tienda de ropa, aunque en su caso ese no sería ningún riesgo, tendría un éxito garantizado con plena satisfacción de las clientas. No se atrevía dar este paso, porque el talento que tenía para vestir su cuerpo no lo tenía para vestir sus sentimientos. Estos mal vestidos de palabras, siempre andaban escondidos, no se atrevían a salir a la luz del día. En el afán de verse bien y estar a la moda, no olvides hacer todo lo posible para sentirse bien y verse bien no solo por fuera, sino también por dentro. Lo de modas puede afectar lo que vistes, pero nunca debería afectar lo que sientes.

Feliz sábado de verse y sentirse bien.

Rozbita nadzieja (PL)

Patrząc wstecz nie wie jak to się stało. Nie wiedziała ani jak, w jaki sposób rozbiła się jej nadzieja. Nawet nie chciała się ruszyć ze swojego miejsca dlatego że bała się, że spadną wszystkie kawałki które jeszcze były przyklejone do wspaniałych wspomnień z przeszłości, kiedy wszystko układało się lepiej. Chodzić z rozbitą nadzieją wydawało jej się niemożliwe, to tak jakby chodzić ze złamaną nogą. Nie pozostawało jej nic innego niż pozostać nieruchomą lub ruszyć w drogę opierając się o kogoś, szukając miłości czułości które jak dotąd wydają się najlepszym spoiwem dla rozbitej nadziei. Przywracają jej solidność i czynią ją bardziej zwartą stałą. Tyle tylko że trzeba bardzo uważać na zaufanie, które źle zarządzane może osłabić to co chce się odzyskać. Zaufania nie można utykać we wszystkie miejsca, ofiarować wszystkim osobom, dlatego, że z niektórymi nie jest kompatybilne. Nie przykleja się do tłustego życia pełnego kłamstw i oszustw. Uważając jak kierujemy nasze zaufanie, zapewniamy siłe naszej nadziei. Miłość i przyjaźń zawsze będą służyć jako podpora.

Miłego dnia wzmacniania nadziei nawet tej rozbitej.

Amistad y Respeto

No era mucho lo que le quedaba para poder ofrecer a los de cerca y los de lejos. Así que daba a todos lo que tenía en pura esencia, cargado de sentido e intensidad. Su amistad no era la de las baratas que más parecen un intercambio de favores, ni de las que están en constante espera de recibir algo. La suya era más de presencia y empatía. De saber callarse antes de hacer comentarios y juicios precipitados. Al no andar en zapatos de otros, sabía que nunca plenamente entenderá sus caminos. A pesar de todo esto era capaz pronunciar “no” rotundo, cuando sentía que estaba en desacuerdo o presentía algún peligro. Tal vez no era mucho, pero era total y sin condiciones y sin límites de tiempo. Sobraban palabras para hablar de su valor.

Feliz viernes de amistad con respeto.

Feliz Día de la Mujer Paraguaya dondequiera que se encuentre.

„Miłość jest ślepa ale sąsiedzi nie”. (PL)

Mówi się że „miłość jest ślepa ale sąsiedzi nie”. Nic nie wydaje się tak prawdziwe jak to powiedzenie. W tym wypadku nie chodziło o ukrycie przed sąsiadami miłostek czy niewierności, ale zobaczenie co naprawdę się dzieje z jej dziećmi które tak bardzo kochała. Kochała je pieściła pozwalała na wszystkie kaprysy, ale nie wymagała nic, nie reagowała wobec ich zachowań w domu i poza domem. Kiedy zmartwieni sąsiedzi próbowali zwrócić jej uwagę, obrażała się i traktowała ich jako plotkarzy i zazdrośników. Bez wątpienia trzeba kochać dzieci, pieścić i dbać o nie, ale trzeba również przyzwyczaić je do słowa „nie”, dlatego, że prędzej czy później w życiu, ktoś im je powie i muszą się nauczyć je przyjąć i uszanować, chociaż może im się wydawać przesadne i niesprawiedliwe. Niech nie oślepia nas miłość i duma, te dwa uczucia nie zwalniają nas z odpowiedzialności towarzyszenia i pomagania, odkrycia błędów naszych dzieci wtedy kiedy je popełniają. Sąsiedzi zamiast być plotkującymi przeciwnikami mogą stać się naszymi sprzymierzeńcami i wzorcami, częścią wielkiej rodziny która pod swoją opieką ma teraźniejszość i przyszłość, przede wszystkim w wieku w którym dzieci jeszcze są podatne na formacje. Nie trać możliwości jakie życie i sąsiedzi dają tobie by kształcić, edukować.

Miłego dnia miłości bez ślepoty.

Claridades

Le decía “Te lo explico de nuevo”, pero ella no quería escuchar las explicaciones. Se cerraba a cualquier palabra que podría salir de su boca, porque tenía miedo de sus dulces palabras. No quería dejar de convencerse por una música armoniosa en medio de la pelea. Si lo que hacía la agredía y lastimaba para que dejar que intente cubrir las heridas con sus dulces y pegajosos emplastes. Son importantes las palabras que comunican, tienen mucho más valor de las que justifican. En estos momentos ella necesitaba más gestos de cariño que palabras. Sus gestos brillaban por su ausencia. No sabía si tiene algún sentido esperar o hay que sentarse y sincerar diciendo lo que cada uno espera y lo que cada uno está dispuesto a dar, a ofrecer, para no esperar sin fin, no sentirse mal, ni culparse abiertamente o a escondidas. 

Feliz jueves de claridades.

Specjalny makijaż (PL)

Paula bardzo lubiła robić makijaż który podkreślałby naturalne piękno każdej twarzy. Dzięki sztuce świateł i ceni była w stanie podkreślić unikalne i niepowtarzalne cechy każdej osoby. Nie zwracały jej uwagi ekstrawagancja ani przesada. Szukała czegoś subtelnego, delikatnego. Często malując twarze przy okazji malowała uśmiechy, bo ludzie którzy samych siebie kochają i się sobie podobają, częściej się uśmiechają. To czego nauczyła się robić przed lustrem, chciała to zastosować do innych aspektów życia. Wyciągnąć na światło dzienne to co jest charakterystyczne dla każdego momentu przeżytego w towarzystwie innych. Widzieć, przedstawić, podkreślić piękno życia , mimo tylu jego niedoskonałości. Lata doświadczenia pokazały, że to co najlepiej pokrywa wszystkie niedoskonałości i bardziej niż jakiekolwiek markowe kosmetyki uwydatnia naturalne piękno, to jeden szczery uśmiech. Uśmiechaj się z głębi twojej duszy i twój uśmiech rozjaśni twoje oblicze i nie tylko to, ale też całe twoje życie.

Miłego dnia ukazywanie ukrytego piękna.

Preguntas y respuestas

No sabía si seguir preguntando, porque apenas recibía unas pocas respuestas. Estas se deslizaban por un ancho camino de silencios. Silencios secos o humedecidos por algunas lágrimas de incomprensión. Las cosas entre ellos pasaban, y muchas veces no había un sentido lógico, un motivo claro, fuera de una simple agresión empapada de venganza. Cuando se terminan los argumentos sube el tono de la voz lo que no les da más fuerza a los pocos argumentos que quedan sino al contrario los debilita dejando inutilizables. Trata de calmar tus preguntas y respuestas. Que los silencios no se cubran de venenosas espinas de ignorancia y desprecio, sino que se llenen de respeto que permita resaltar el valor de las palabras.

Feliz miércoles de preguntas y respuestas.

Daleko od wystaw sklepowych (PL)

Tyle pięknych rzeczy błyszczało na sklepowych wystawach. Ona patrzyła i pragnęła. Nie pytała się po co? Nie poddawała wątpliwości ani potrzeby ani użyteczności, porwana pragnieniem posiadania. Zrzędzący dziadkowie czasami zwracali jej uwagę, krytykowali. Ona obrażała się na nich. Mówiła im, że nic nie rozumieją, że w ich czasach nie istniała ani połowa rzeczy które ona chce mieć. Wszyscy mają i ona nie chce być jedyną wśród jej przyjaciół i sąsiadów, że jej kuzynostwo spaceruje pokazując jej w oczy to co mają że to boli i ona też chce mieć. Chociaż przyznawała się że z jakiegoś dystansu, w cieniu drzewa w ogrodzie, w czasie spaceru w lesie, siła przyciągania sklepowych wystaw znacząco słabła i cieszyła się z bardzo małych rzeczy, mając niewiele prawie nic, bez obawy że ktoś może jej coś ukraść lub ona sama może zgubić czy rozbić. To co najcenniejsze jest dookoła ciebie, otwórz dobrze oczy i to zobaczysz.

Miłego dnia dobrze otwartych oczu.

¿A costo de felicidad?

En una tarde calurosa a la hora de la siesta en la que todos los pensamientos rasgaban a su cabeza, escuchó una frase que le hizo dar una vuelta más. “Lo que cuesta la felicidad tiene fecha de caducidad”. No era un simple dicho escuchado por ahí, para ella era un mensaje claro en el momento preciso. Últimamente hacía muchas cosas y además cosas que hasta hace poco le gustaba hacer, pero en el camino tal vez por la saturación o acumulación ha perdido el gusto. Trataba de sonreír, decir que eso va a pasar, que solo es un pequeño bache provocado por el cansancio. Era algo más que eso. Sin darse cuenta llegaba al punto de cerrar un ciclo. Necesitaba valorar, evaluar lo que realmente la llena y le da la felicidad anhelada. Todo lo que la quitaba, tenía su fecha de caducidad. Tarde o temprano iba a llegar a su fin, si lo intentaba salvar, mantener, la esperaba mucho sinsabor y cansancio. Mira un poco lo que aumenta, potencia tu felicidad y lo que la quita aleja. Claro que no se trata de mirar en categorías fácil difícil, sino en; me ayuda avanzar o me frena y hace retroceder. Seguro verás que para ciertas cosas ha llegado la fecha de caducidad para que otras tengan más espacio y puedan desarrollarse mejor llenándote de felicidad.

Feliz martes con fecha de vencimiento.

Słuchanie i retrospekcja (PL)

Na plecach i pod górę przez całe życie dźwigała opinie innych. Wszyscy dookoła niej czuli się upoważnieni do wyrażania swoich opinii, sądzenia, oceniania i dyskwalifikacji. Uznawali albo odrzucali to co robiła, mówiła, myślała lub czuła. Być może że jako ludzie wolni mieli takie prawo, którego nikt ich nie mógł pozbawić ani go ograniczyć. To nie był główny problem. Problem polegał na tym, że słuchając przez tak długi czas opinii innych zapomniała wyrażać swoje własne. Nie pytała się siebie samej nie ewaluowała. Nie dokonywała retrospektywy, jej głos prawie nie istniał. Chociaż już nie chciała podlegać wpływom opinii innych, te cały czas ważyły zbyt wiele w jej życiu,ograniczały ją, ciężko jej było je udźwignąć wprowadzały zamieszanie. Nawet w niektórych wypadkach odbierały jej ochotę by powiedzieć czy spróbować coś nowego, innego, wiedząc że nie znajdzie aprobacji czy zrozumienia. Słuchaj innych, ważne jest to co chcą tobie powiedzieć, ale na drodze życia nie zapomnij słuchać samej siebie. To podstawa by czuć się osoba pełną i nie małą łódeczką miotaną falami opinii i przeznaczenia.

Miłego dnia słuchania i retrospekcji.

Los ojos

Sus pequeños ojos ya han visto mucho. Parece que no todo cabía en ellos y puede ser que era cierto, por eso muchas veces cuando no alcanzaba ver la inmensidad de algunas cosas la trataba de sentir. Su corazón nuevo sin heridas ni cicatrices como una esponja absorbía todo. A punto de saturación cuando ya no podía más soltaba alguna gota, alguna lágrima. Los ojos como las válvulas de seguridad reaccionan cuando algo nos supera, sobrepasa. Hay que ser atento a lo que en ellos pasa, sobre todo cuando estos ojos pertenecen a los más pequeños de la familia porque ellos con menos frecuencia esconden los sentimientos. Claro cuida también los ojos de los más grandes que son mucho más difíciles de interpretar, capaces de esconderse detrás de lentes oscuros o unos parpados de supuesta indiferencia.

Feliz lunes de mirar los ojos.

Bez pośpiechu (PL)

Pośpiech się zadomowił w jej życiu, nie wiedziała od kiedy ani dlaczego. Już od jakiegoś czasu był obecny we wszystkim co robiła. Nie znajdowała niczego co mogłoby usprawiedliwić jego obecność, ta zaś miała swoje konsekwencje, niektóre z nich dość niepokojące. Wszystko robiła z pośpiechem. Szybko podejmowała decyzje, i tak samo szybko popełniała błędy. Z tą samą szybkością z jaką biegła przez życie upadała i się raniła. Pośpiech uniemożliwiał jej patrzenie i widzenie dobrze, słuchanie z uwagą i usłyszenie każdego szczegółu. Wiele razy nie kończąc dobrze jednej rzeczy już zaczynała źle następną. Jeżeli żyć z takim pośpiechem było trudno, cieszyć się życiem stawało się praktycznie niemożliwe. Miłość coraz częściej stawała się nieobecna w jej życiu. Dlatego że miłość wyklucz pośpiech, zawsze uwikłała w swoje istnienie czas, opiekę, uwagę spokój i obecność. Nie pozwól rozpędzić się tak bardzo przez świat który cię otacza. Żyjąc szybko nie będziesz żyć więcej. Być może będziesz w stanie zrobić więcej, ale robiąc więcej często będzie oznaczało robić gorzej. Jeżeli śpieszysz się za bardzo niech cię nie dziwi że niektóre rzeczy będą nieobecne w twoim życiu. Daj sobie wystarczającą ilość czasu dla każdej rzeczy, dla każdego uczucia. Nie ważne jak bardzo będziesz się starać nigdy nie będziesz mogła spać szybko, ani odpoczywać szybko.

Miłego dnia bez pośpiechu mimo wszystko.

A veces solas/os

Muchos estaban cerca de ella cuando se estaba metiendo en problemas. En vez de advertencia había una silenciosa complicidad. A la hora de intentar de salir de los problemas se veía totalmente sola. No tenía a nadie a quien preguntar ¿cómo? Ni ¿qué hago? A tientas dando inseguros pasos por el camino de soledad salía a la superficie donde al parecer la esperaba mucha gente. Claro que siempre había alguien que mostraba algo de empatía que sabía por lo que ella estaba pasando porque le ha tocado pasar por lo mismo. En la escuela de la vida son precisamente los momentos duros los que nos hacen probar nuestras fuerzas y nuestra independencia. Nos necesitamos todos y no construimos nuestra felicidad en la soledad, pero tampoco podemos vivir pendientes de opiniones y ayuda de otros. Necesitamos contar un una buena dosis de criterio propio y fe en nuestras capacidades que nos ayuden a superar los inevitables baches de la vida. 

Feliz domingo de conocerse a si mima/o.

Complementar no solamente competir

No tenía razón, bueno tal vez lo tenía un poco, pero le costaba reconocer sus propias faltas y sus precipitadas afirmaciones. En una conversación huía de los silencios. Estos quemaban sus oídos y el sillón en que solía sentarse siempre de repente se volvía muy incomodo. Parecía que en cada conversación medía sus fuerzas, que esperaba, ganar, convencer y no simplemente conocer otras opiniones, descubrir que existen otros puntos de vista que nos pueden enriquecer. Mirando las cosas así coda error, reconocimiento de alguna equivocación rayaba a una derrota, fracaso y humillación. Demasiado nos empeñamos en competir. Nuestra educación está enfocada en la competición, la imparable carrera de ocupar el primer puesto. Tal vez lo que nos hace falta en esta vida es en vez de competir aprender de complementarnos. Nuestra riqueza está en nuestras diferencias, en la variedad de dones y miradas. Aprovechémoslas complementándonos, armonizando.

Feliz sábado de complementación.

Mówić nie oznacza robić (PL

Nie lubił wielkich przemówień. Nie składał obietnic rodzinie i przyjaciołom. Zamiast tracić czas na kwieciste przemówienia, wolał robić to co należy i jeżeli to było konieczne mówić o tym co już zostało zrobione. Nie było jego zwyczajem robienie deklaracji. Ufał że to co robi, mówi za niego i mówi o wiele lepiej niż on. Być może już się zmęczył przemówieniami które wypełniały powietrze w czasie oficjalnych imprez. Wydaje się że jesteśmy bliscy doskonałości poprawiając naszą sztukę mówienia, ale nie poprawiliśmy sztuki robienia i wypełniania obietnic. Zamiast dołączyć się do chóru tych którzy mówią, dołącz się de chóru tych którzy robią. Nie jest taki popularny, hałaśliwy, wielki, ale za to jest lepszej jakości.

Miłego dnia robienia zamiast obiecywania.

Trudna wolność (PL)

Tak bardzo chciała być wolna, ale kiedy osiągnęła wolność, nie wiedziała co z nią zrobić. Nie była na jej rozmiar, przestraszała ją, nie wiedziała jak ją dźwigać przez życie. Przedtem wszystko było łatwiejsze. Zawsze jej mówili co ma zrobić i jak to ma zrobić. Teraz kiedy pytała słyszała tylko cisze w której się mieściły wszystkie odpowiedzi. Wszystko wydawało się jej śliskie a czasami bagniste. Wchłaniało jej kroki pozbawiając je echa, które mogłoby potwierdzić właściwy kierunek obranej drogi. Kiedy się jest wolnym, wszystko jest możliwe, ale nic nie jest pewne. Nie zawsze można dostrzec zwykły i prosty skutek rzeczy które następują jedna po drugiej w niepodlegającej dyskusji jasnej i logicznej sekwencji. Wszystko może się wydarzyć, ale żeby się wydarzyło potrzebna jest uwaga i otwartość. Wolność twoja i innych osób albo nas zbliża albo oddala. Niektóre osoby i niektóre okazje tylko jeden raz wychodzą na nasze spotkanie. Nie śpij. Używaj twoją wolność z uwagą i odpowiedzialnością.

Miłego dnia wolności.

El amor dado

Decía que eso ya era demasiado, que con todo no va a poder. Luego se calmaba acomodaba bien las cosas en su corazón y encontraba un espacio para que lo pueda ocupar este nuevo amor. No hablaba mucho sobre eso con sus amigas porque la iban a sospechar de promiscuidad y las peores infidelidades, usando los peores calificativos que se le clavaban por la piel. Amaba mucho y amaba intensamente. No se trataba de relaciones turbias sino de amores transparentes de la personas animales y de toda la naturaleza que tenía a su alrededor. Lo que amaba lo trataba de cuidar, y nunca faltaba esta sorpresa con la que se topaba en su camino cuando el corazón ya parecía estar lleno. No podía resistirse a dar el cariño al que lo necesita, desde una mascota perdida, abandonada o herida, a una planta seca, doblada y torcida, a una persona vulnerable, desorientada y con frecuencia perdida en el camino de la vida. Daba lo mismo que deseaba recibir. Su vida avalaba su derecho de reclamar, y su reclamo no tardaba de ser atendido, por amar fue amada.

Feliz jueves de amor dado.

Odpowiedzialność (PL)

Każdego dnia sporo wymagali od Lourdes, za wiele rzeczy czynili ją odpowiedzialną. Czasami nie starczało jej czasu by wypełnić dobrze wszystkie swoje obowiązki. Nie lubiła nic robić powierzchownie, by tylko odklepać. Jeżeli już do czegoś się zobowiązywała, lubiła to robić dobrze, poświęcając cały swój czas i talent, traktując jakby miała w swoich rękach jakiś skarb. Nie zawsze osoby które były blisko niej rozumiały i wspierały ją w jej wysiłkach dobrego wypełnienia obowiązków. Wiele razy mówili, że przesadza, że niepotrzebnie traci tyle czasu. W świeci przeciętności i mierności i cichego wspólnictwa z ową miernością, dobrze wykonana praca razi, przeszkadza, wyzywa, sprawia kłopoty. Staraj się być odpowiedzialna za niewiele lub dużo co masz w twoich rękach. Dbaj o to i zobaczysz jak z czasem odda tobie to co zainwestowałeś. Da ci dobre samopoczucie, a to zaprowadzi cię do szczęścia.

Miłego dnia odpowiedzialności i dobrze zrobionych rzeczy.

Cuidar y no perder

Tenía mucho miedo acostumbrarse a que las cosas se pierden y nada se puede hacer al respeto. Le parecía una actitud somera de sus familiares. No puede ser que no se cuide y no se busque a lo que se tiene. No era tacaña, ni se apegaba a las cosas viejas. Tampoco quería vivir en un museo, solo que los que con tanta facilidad pierden las cosas y no tratan de recuperarlas van a hacer lo mismo con los sentimientos, con el amor, la esperanza, la bondad. Para ella una cosa era el desgaste normal de las cosas vinculado el paso del tiempo y su uso. Explicable deterioro que podría llevar a la completa inutilidad. Otra cosa era el descuido total, el imperioso deseo de comprar nuevo cambiar el viejo al encontrar una pequeña imperfección. Buscar algo diferente sin haber sacado todas las utilidades de lo que ya se tiene entre las manos. Trata de cuidar valorar y conocer bien lo que tienes antes de que busques cosas nuevas. Traslada la misma actitud a las personas que son únicas e irrepetibles invalorables comparando con las cosas. Ayúdales sacar el potencial que tienen.

Feliz miércoles de cuidar y no perder.

Uśmiechy z którymi ci do twarzy (PL)

Babcia Crescencia mieszkała w małym domku, zgubionym w niewielkim ogrodzie pełnym kwiatów i owoców. Całe dni spędzała robiąc na drutach wełniane skarpety na mroźne zimy i cerując, naprawiając podarte ubrania swoich wnuków tak żywych i psotnych, przy okazji tkała historie, zawiązywała rozmowy wolnopalne mądrością i naprawiała niektóre życia. To jeszcze nie wszystko co robiła babcia Crescencia. Miała ukrytą całą kolekcję uśmiechów różnego rodzaju i rozmiaru, na każdą okazję. Uśmiechy promieniste na szare dni, uśmiechy dyskretne na oficjalne spotkania pełne pompy i nadęcia. Miała uśmiechy szczere i niewinne które są w stanie rozbroić i zmiękczyć twarde serca uzbrojone w nienawiść i urazę, zdolne do przedarcia się przez zbroje, skorupy obojętności za którymi kryją się ludzie bający się żyć pełną piersią z rozczochraną głową. Od czasu do czasu staraj się utkać rozmowę na twój rozmiar i poszukaj odpowiedniego uśmiechu z którym ci do twarzy w tym momencie twojego życia. Nie ważne co przezywasz w tej chwili, zawsze znajdziesz uśmiech z którym ci do twarzy. Niech rozjaśni choć trochę drogę jaką masz przed sobą.

Miłego dnia uśmiechów z którymi ci do twarzy.

La torpeza

Parecía una persona tosca, algo torpe. Mirándolo se tenía la sensación que no sabía qué hacer con sus brazos. Unos brazos desproporcionadamente largos, con ellos podría abrazar la mitad del mundo que le rodeaba, pero este mundo se le escapaba y no sabía cómo hacer para retenerlo. Sus gestos casi siempre parecían desacertados. Demasiado bruscos totalmente fuera del tiempo. Llegaban demasiado tarde. Buscaba algo que podría recompensar esta falta con las personas que mucho amaba. Aunque muchos decían que las palabras ya hace tiempo se habían desgastad nadie creía en ellas, él de todas maneras apostaba por palabras. No era verborrea que salía de sus labios, sino palabras bien pensadas, sentidas, que antes de salir pasaban por el corazón. Al escucharlas desaparecía la torpeza y se suavizaba su imagen. Lo que no fue capaz de expresar con sus gestos de cariño, lo expresaba con sus palabras y con su simple presencia. Aunque los gestos son importantes no descartes a las personas por no ser muy expresivas. Valora su presencia y sus a veces pocas palabras.

Feliz martes de presencia y palabras.

Feliz Día de San Valentín.

Amor y reciprocidad

Algunas veces sentía que su amor rebotaba por una pared de indiferencia que se levantaba entre ella y la otra persona. Alguien que le parecía ser digno de recibir lo que ella fue dispuesta a dar, a veces arriesgándolo todo sin límites. No era una persona calculadora. Dispuesta de entregar sin medir, sentía que tenía derecho de esperar algo de reciprocidad. Que por lo menos le den señales de que quieren devolver algo de lo que ella daba. No de la misma forma, pero sí de la misma calidad e intensidad. Para ella amar era mucho más que estar juntos, tener relaciones o sentir vínculos de sangre y pertenencia a la misma familia. Amar era valorar y acordase, tener presente a las personas amadas sin importar el tiempo y la distancia, no solo por fechas especiales que casi suenen como fechas comerciales, sino por despertarse con un recuerdo, con unas tremendas ganas de saludar, de mandar un mensaje, de dar una simple señal de frescor que en el amor siempre ha de existir. 

Feliz lunes de amor y reciprocidad sin fechas.

Miłość i opieka (PL)

Tyle razy mówił że ją kocha. Czasami robił to na kolanach i ze łzami w oczach. Ona starała się mu wierzyć. Nie chciała znać miejsc jego nieobecności. Myślała że może dzięki temu zmniejszy choćby odrobinę głośność jego krzyków. Ale te nie zmniejszały swojej mocy tylko zwiększały swoją częstotliwość. Kiedy pierwszy raz ją spoliczkował, usprawiedliwiła jego uderzenie, nawet przekonała samą siebie że go sprowokowała swoimi pytaniami i że to jest normalne, że mężczyźni już tacy są. On jest impulsywny i bardzo ją kocha dlatego tak reaguje. Kiedy ta sytuacja się powtórzyła i nie było jednego uderzenia w policzek, tylko cała seria i wiele krzyków różnego typu, nie znajdowała makijażu który mógłby ukryć sińce i nie była w stanie naciągnąć żadnego usprawiedliwienia które mogłoby przykryć tak wielki akt przemocy, zaczęła wątpić w jego miłość. Jeżeli kochał ją tak bardzo jak mówił, to dlaczego tak niewiele się nią opiekował i tak bardzo ją sponiewierał? Jeżeli kochasz troszczysz się, opiekuj, jeżeli kochasz bardzo troszczysz się bardzo. Jeżeli się nie troszczysz to mało kochasz. Kochać nie oznacza używać, tylko dawać siebie i przyjmować.

Miłego dnia opieki i miłości.

Sin retener demasiado

Su vida hasta ahora fue un constante balanceo entre alegría y tristeza. Hablaba mucho de buena y mala suerte, sin reconocer sus responsabilidades a la hora de actuar. Tenía muchas dificultades para soltar, al contrario gastaba todas sus fuerzas para retener. Quería retener personas, momentos, tiempo, veía como cada una de esas se le iba de entre sus manos. No ponía la escala de valores ni les daba la importancia suficiente a las que se la merecían. Enfocada en los intentos de retener algo que se iba irremediablemente, no prestaba atención a lo que venía por el camino de la vida a su encuentro. No gastes tu energía en retener físicamente a nada ni a nadie. Los que tienen que quedarse se quedaran, los que tienen que pasar pasaran. Tú te quedas con las huellas que han dejado y las mejores memorias, y cuando son las peores te sirven de advertencia. Sigue caminando, lo bueno siempre está gestándose en el futuro que tú tienes que ayudar a nacer. Nada de lo que ha pasado te hará feliz de nuevo. Te hizo feliz una vez y se agradecida/o por eso. Solo lo que viene te puede hacer feliz con una felicidad fresca nueva y única. No lo pierdas por tanta distracción que hay en tu vida.

Feliz domingo de lo nuevo.

Żyć wśród sędziów (PL)

Liz czasami czuła, że przyszło jej mieszkać w dziwnym miejscu, pewnym ale dziwnym, nie ze względu na przyrodę czy klimat, tylko ze względu na zajęcia ludzi którzy żyli dookoła niej. Większość z nich pełniła funkcje sędziów. Byli srogimi sędziami innych, ich oko wyszkolone latami treningu i praktyki, było w stanie wykryć najdrobniejszą plamkę czy niedoskonałość, ukrytą dla reszty śmiertelników. Oni stróże życia innych osób, ze wzrokiem zwróconym na ulice, często zapominali o istnieniu ich podwórka. Z surowością obserwowali wszystko to co się działo na zewnątrz i zapominali to co działo się wewnątrz. Czas obnażał stronniczość ich sądów, które wpadały we wzburzone morze przypuszczeń, które często niewiele miały wspólnego z rzeczywistością. Czasami wstrząsały tymi którzy mijali się z nimi na ich drodze. Na szczęście wiele osób nauczyło się kroczyć przez życie pewnymi siebie, nie dając się porywać wiatrom sądów. Żyj odpowiedzialnie, tym którzy cię pytają bądź w stanie wyjaśnić twoje czyny i słowa. Nie sądź powierzchownie. I jeżeli ktoś cię sądzi niesłusznie, wiedząc jak żyjesz i co robisz, zwyczajnie nie zwracaj na te sądy uwagi, oczywiście zawsze będąc gotowa/y poprawić to co nie jest dobre.

Miłego dnia bez sędziów, sądów i wyroków.

Las cosas y la vida

Según lo que decían esos no eran buenos tiempos y los que venían no parecían ser mejores. Su corazón se llenaba de desconfianza alimentada a diario con los noticieros y con las revistas que caían en sus manos. Las noticias lo ataban a un péndulo que se movía entre el miedo y la desesperación. Muchas veces pasaba de no hacer nada desanimado a una actividad frenética pensando en el futuro. Sentía que tiene que ahorrar para tener y no era erróneo su sentimiento. Lo que no sabía que tenía que hacer para vivir, pero no vivir de cualquier manera sino en plenitud. Las cosas tan necesarias y útiles en la vida a veces desvían atención de la vida misma a la que deberían servir ayudar. La vida es ahora, las cosas permanecerán inmóviles ahora y después cuando la vida ya se había ido. Trata de amar lo que vives y vive lo que amas, el resto es adorno circunstancial.

Feliz sábado de vivir.

Mój wizerunek i moja tożsamość (PL)

W niedziele rano miała trochę więcej czasu i nie musiała nigdzie pędzić. Claudia siadała sobie przed lustrem i próbowała patrzeć na siebie z uwagą. Chciała wyglądać dobrze ale nie tylko na zewnątrz ale i wewnątrz. Ostatnio słyszała tyle opinii i kategorycznych sądów wyrażanych na jej temat, że zaczynała zastanawiać się czy mówią o tej samej osobie, dlatego że nie rozpoznawała siebie w wielu rzeczach które mówili o niej. Wiedziała że nie była doskonała, nieskazitelna, wolna od błędów i pomyłek, ale nie rozumiała dlaczego jest tak wielki dystans między tym co myślała, czuła, mówiła i tym co myśleli czuli i mówili o niej. Jej tożsamość była inna i w niedziele szukała wszystkich możliwych środków by móc dać się poznać. Tak żeby wizerunek jaki zostawia jak najbardziej był zbliżony i podobny do jej tożsamości. Staraj się być osoba prawdziwą, spójną, naturalną, chociaż pamiętaj że nie ważne co zrobisz czy powiesz, zawsze będą istniały osoby które będą wszystko sądzić i interpretować.

Miłego dnia jedności między tożsamością i wizerunkiem.

Claridades

Se le acumularon muchas preguntas y sentía que ya llegaba el tiempo para buscar a las respuestas. El tiempo parecía un poco acelerado y por las últimas cosas que le han pasado ella se sentía fuera del carril de la vida. No sabía cómo debería entrar de nuevo en la circulación, ni sabía si lo debería hacer ahora o mejor dejarse un tiempo para tener unas cuantas respuestas en la mano. No tenía miedo a riesgo, muchas veces se ha arriesgado bastante unas cuantas cicatrices atestiguaban sus anteriores aventuras. Tampoco buscaba una seguridad ni pureza de quirófano, lo que necesitaba en esta etapa de su vida es la claridad. Saber bien donde están parados sus pies y a donde quiere que estén parados de aquí a un mes y dentro de un año. Algo de proyecto y un poco de estabilidad e independencia. No todos necesitan estas cosas, pero ella si necesitaba y mucho. Si sientes que aparecen preguntas y te sientes incomoda/o sin respuestas búscalas y trata de tener algo de claridad sobre asuntos básicos de tu vida y tu futuro inmediato. No postergues si fin tus decisiones.

Feliz jueves de respuestas.

La rigidez

Hace unos días lo encontré en el piso en la entrada de la casa, tirado sobre su espalda, indefenso, incapaz de voltearse. Hermoso escarabajo, impresionante su tamaño y su fuerte caparazón, pero tal vez tanta defensa lo vuelve demasiado torpe y por eso también vulnerable, indefenso. Cae en la trampa de la que quiso huir. ¿No pasa lo mismo con nosotros? ¿La búsqueda de la seguridad no nos lleva a la torpeza y el miedo de arriesgarse demasiado? Nuestras seguridades pueden convertirse en el peso que nos impide libre movimiento, posibilidad de avanzar. En el caso de accidente que nos deja “patas arriba” perdemos las defensas y seguridades en las que hemos confiado. Por suerte si mantenemos la calma encontraremos a alguien dispuesto de ayudarnos y poner en correcta posición frente a los problemas. Parece que en la vida más seguridad da la flexibilidad y no los caparazones, las corazas o armaduras. Tu rigidez te puede poner en peligro, no solo no podrás levantarte en caso de caída, sino que tampoco podrás “dar la vuelta” a una experiencia desagradable o situación no esperada.

Feliz martes sin rigidez.

Siembra cuidado y cosecha

Una nueva semana se abría delante de ella. Tenía en sus manos las herramientas necesarias para convertirla en una semana feliz. Presentía que su grado de responsabilidad era muy elevado. Sabiendo que no todo depende de ella, pero consciente que su actitud frente a los condicionamientos externos su depende de ella. Tenemos responsabilidad de sembrar y cosechar, no tenemos responsabilidad por el crecimiento, pero sí la de cuidar lo sembrado. No podemos evitar ciertas cosas, prever todos los posibles variantes que nos pueden afectar positiva o negativamente. Manteniéndonos atentos tranquilos podemos reforzar lo positivo y restar la fuerza a lo negativo. Este sencillo conjunto de siembra, cuidado y cosecha nos ayuda en sacarle el máximo provecho a cada momento, cada cosa que estamos viviendo. A veces nos toca doble papel de los cultivadores y al mismo tiempo extractores y hasta procesadores de la felicidad escondida que contiene nuestro caminar diario por la vida.

Feliz lunes de siembre cuidado y cosecha.

Paseo por la orilla

Le gustaba dar paseos por la playa. Caminar por la línea que une la orilla con la mar. Ver y sentir el encuentro de las olas con la arena. El agua siempre trae algo y se lleva algo. Durante un paseo llegan a nosotros y se van palabras sentimientos paisajes acompañados por el ir y venir de las olas. Es bueno dejarse llevar por su ritmo. Permitir salir a los sentimientos vestidos de palabras sin prisa. El agua nos devuelve el frescor, así lo que aparece en una conversación es siempre nuevo renovado. El susurro de las olas que llega a nosotros arrulla la agresión dentro de una conversación. La mar es inmensa y abre delante de nosotros infinito espacio para poder abrir nuestro corazón y ampliar los horizontes. Si vives cerca de la costa aprovecha la posibilidad de par un paseo por la playa. Si vives lejos o en un país mediterráneo sal a dar un paseo. Los espacios abiertos siempre tienen cualidades curativas. 

Feliz domingo de paseo.

Czuć się dobrze z sobą (PL)

Claudelina była bardzo aktywna, zawsze miała wielu przyjaciół i różnorodne zajęcia. Jej kalendarz zawsze tak pełen zaledwie pozwalał troszeczkę odpocząć. Kiedy nadchodził ten upragniony moment odpoczynku, zaczynała się zastanawiać kim była dla każdego ze swoich przyjaciół. Zaczęła zdawać sobie sprawę, że przychodziło jej odgrywać różne role. Między innymi dla jednych była powiernikiem sekretów, dla innych pielęgniarką, doradczynią, psychologiem, wróżką. Oczekiwali od niej wsparcia, pociechy, porady, rozwiązania, orientacji, towarzystwa szacunku poufności. Próbowała być każdą z tych osób i każdej osobie dać to czego od niej oczekiwali. Nadchodziła noc a z nią zmęczenie i pytania, wątpliwości, zamieszanie. Mając tyle różnych ról do odegrania wobec innych, kim była dla siebie samej? Miała wrażenie, że gubi się wśród tylu spraw. Nie chciała być aktorką odgrywającą różne postacie w jakiejś sztuce teatralnej. Chciała być sobą, zawsze do rozpoznania, zawsze cała spoista, zgodna z innymi i przede wszystkim z sobą samą. Tylko w ten sposób mogła dać innym coś prawdziwego, wartościowego i nie tylko tanie imitacje świecidełka.

Miłego dnia prawdziwego „ja”.

Manos abiertas

En un mundo en el que otros se empeñaban de construir muros ella decidió tener manos abiertas. Nada se podía encontrar en ellas. Era el milagro de las manos vacías que hacía tan grande y necesario su gesto. Estas manos abiertas facilitaban el acceso al corazón. Un corazón que no se cerraba frente al que se acercaba a él, sobre todo que se mantenía abierto frente a la persona, extraña desconocida, diferente. Tener las manos ocupadas es como construir muros de acceso al corazón. Las manos ocupadas en el mejor de los casos pueden dar lo que hay en ellos, provocando el sentimiento de satisfacción de haber cumplido el deber con tanta generosidad. Dispuestas de entregar todo que hay en ellas, menos darse a si mismas. Dando imposibilitadas para recibir. Que tus manos se abran ofreciendo tu corazón y que sepan recibir, reconocer que también necesitan.

Feliz viernes de manos abiertas.

Uwaga i zrozumienie (PL)

Sporo czasu mieszkali razem. Wydawało się, że byli dobrą parą. Wszystko szło dobrze, ale przestrzeń między nimi wypełniła się zaniedbaniami. Rutyna zamgliła ich wzrok i nie widzieli małych szczegółów. To było jak patyna która odbiera błysk wielu cennym przedmiotom. Było między nimi tyle niesłuchanych słów, że z nich można by zrobić most który by połączył dwa brzegi przepaści nieporozumienia. Zbyt wiele rzeczy rozpraszało ich i najgorsze było to że z czasem wydawało się normalne to co na początku było przypadkowym zaniedbaniem. Mówiło się ale nie słuchało się z uwaga i dlatego często zamiast zrozumieć przesłanie je interpretowali. Ich interpretacje były nałogowo nieprecyzyjne, pełne przypuszczeń i tego co im się wydawało. To wprowadzało złe samopoczucie i częstą ochotę na zrzucanie winy na inne osoby. Kiedy mówimy starajmy się zwracać uwagę na staranny dobór słów, żeby być zrozumiani i nie źle interpretowani. Kiedy do nas mówią słuchajmy z uwagą, bo coś chcą nam zakomunikować. Nie wystarczy uwaga połowiczna, czy przybliżone zrozumienie przekazu. Wzajemne zrozumienie i uwaga łączą nas, ich brak nos oddala rozdziela. Mów i słuchaj – słuchaj i mów.

Miłego dnia uwagi i zrozumienia.

Vela encentida

Cada cierto tiempo Antonia prendía una vela. No lo hacía por falta de energía eléctrica, aunque esa con frecuencia faltaba, lo hacía porque querría ver el baile de la llama, el juego de las sombras y la iluminación de otra manera. La luz de la vela obligaba a los que querrían aprovecharla acercarse más. Se acercaban a la luz y los unos a los otros. La llama que bailaba iluminaba sus rostros y se reflejaba en sus ojos, en algunas ocasiones devolviendo aquella ilusión infantil ya olvidada. Las sombras bailarinas quitaban la seriedad a sus orgullos inflados. La soberbia y la lejanía se derretían como la cera, dejando al calor y a la luz la última palabra. Entre las oscuridades una pequeña vela hace la diferencia y no solo para una persona que la prende sino para todos los que se quieren acercar a ella. Nosotros podemos ser como velas, dando un poco de luz al mundo que nos rodea. 

Feliz jueves de velas encendidas.