Ramon
miał nadzwyczajną
pamięć i cały czas ją
doskonalił. Od najmłodszych lat zapamiętywał wszystkie swoje
porażki. Wszystkie swoje wpadki, pomyłki, błędy, wszystkie
krytyki. Jego rodzice zawsze byli przy nim, żeby poprawiać, zwrócić
uwagę. Nigdy nie wspierali, nie chwalili, nie zauważali jego
zdolności. Tak rósł i jego osiągnięcia były dla niego zaledwie
zauważalnymi świetlikami w ciemnym krajobrazie jego pamięci.
No hay comentarios:
Publicar un comentario