Dla siebie (PL)

Wszystko co robiła odkąd sięga jej pamięć zawsze było dla innych. Tak ją wychowali. Od dziecka nauczyła się dbać być uważną i zawsze odpowiedzieć na potrzeby innych. Tylko czasami wieczorem przygnieciona okropnym zmęczeniem, myślała o sobie samej, że być może ona też potrzebuje... Czuła się źle z tymi myślami, ale coraz trudniej przychodziło jej odganianie ich. Wszystko w jej życiu było dla innych, nic dla niej samej. Nie uczymy się dbać o nas samych. Wcześniej czy później nadchodzi moment, że czujemy się puści a nawet wykorzystani. Wtedy zamiast kochać i służyć, zaczynamy reklamować i żalić się. Nie boj się przyznać się, że czegoś potrzebujesz i mów głośno, ja potrzebuje...