Przemilczane w ciągu dnia i czute w nocy (PL)

Kilka nocy Noelia nie spała dobrze. Przewracała się w łóżko nie mogąc zasnąć. Potrzebowała odpoczynku, i nie wiedziała kiedy będzie miała na niego czas. W ciemności pierwszych godzin nocy tuż po położeniu się do łóżka, między westchnieniami i kolejnymi zmianami pozycji w łóżko wymykało się wiele słów które w ciągu dnia przemilczała. To były słowa nasączone uczuciami, zmartwieniami, wątpliwościami i wyrzutami. To czego nie wyrażała w ciągu dnia, wracało do niej w nocy. Nie była tchórzliwa, nie chodziło o to, raczej była ostrożna, nie lubiła rzucać słów na wiatr. Myślała, że trzeba szukać odpowiednich chwil by mówić na różne tematy, unikając niepotrzebnych emocji. Wydaje się, że miała rację. ale nie stwarzała takich chwil co wprowadzało ją w kręgi napięć i cierpienia. Twórz, szukaj, staraj się mieć takie wole przestrzenie i chwile, spokojne, by móc wyrazić to co przeżywasz i czujesz. Uwolnij od niepotrzebnych ciężarów, twoją noc, twój czas wypoczynku.

Miłego dnia wyrażania tego co się czuje.

Decide lo que va a despertar

Le costaba despertarse hoy. Era uno de estos días que en la mañana uno se hace eterno en la cama. Cuando una cosa hace la cabeza y otra el resto del cuerpo. Parece que a cada una de las partes de su cuerpo tenía que dar una orden por separado para pedirles que se despiertes y obedezcan a lo que les está pidiendo o más bien ordenando. En este largo proceso de conectar cada parte para poder “funcionar” tenemos la oportunidad de elegir las partes que queremos activar. Tal vez no nos conviene despertar el rencor, el enojo, ni la angustia o impaciencia. En estos minutos que a veces parecen eternos, entre cerrar y abrir los ojos, antes de que nuestros pies toquen el suelo, se decide como vamos a vivir el día y más que eso. Si puedes decidir, usa, ejerce esta posibilidad. Durante todo el día, semana e incluso vida recogerás los beneficios.

Feliz martes de un despertar bien pensado.

Otwierając bramy (PL)

Bramy jego podwórka zacinały się, kółka nie obracały się i z wielkim trudem ślizgały się po prowadnicach. To praktycznie uniemożliwiało dostęp do domu. Z trudem można było wejść i wyjść. Było pilne wyczyszczenie i trochę smarów. Na szczęście bez większych problemów można było wszystko naprawić. Brama która otwierała się z łatwością nie tylko otwierała się na zewnątrz, otwierała się również na życie, na świat. Czasami musisz otworzyć trochę twoją przestrzeń życiową, twój świat. Zaufanie, chęć poznania, nauczenia się czegoś nowego, są najlepszym „smarem”. Potrzebne jest oczyszczenie z przesądów, podejrzeń, strachu i oporu. Tylko wzajemna wymiana, otwiera nas na świat. Nie zamykaj się w sobie samym, w twoim świecie. Mało wygrywasz i zbyt dużo tracisz. Brama która otwiera się i zamyka z łatwością pozwala ci postawić granice, chronić twoja prywatność, komfort, i bezpieczeństwo, których każdy człowiek potrzebuje.

Miłego dnia „naprawy bram”.

El peso de palabras y cosas

Se quedó atrapada entre palabras. Le pesaban mucho porque mucho tiempo las llevaba cargando. Es que el peso suele ser bastante relativo, todo depende del tiempo que estamos cargando este peso. Hay palabras y problemas que nos cansan de sobremanera no porque sean tan difíciles de pronunciar o solucionar, sino porque las cargamos tanto tiempo, siempre a punto de decir, a punto de hacer, pero al final quedándonos con las ganas de hacer sin hacer. El tiempo parece que aumenta el peso y el grado de dificultad, a veces empiezan a entrar dudas si vale la pena, si ya no es demasiado tarde para intentar hacerlo. No es fácil encontrar el punto exacto, por una parte tampoco se vale decir todo sin pensar dejándonos llevar por las emociones, ni guardar todo hasta el infinito. No cargues las palabras ni los problemas libérate de ellos después de haberlos conocido entendido y meditado. 

Feliz lunes sin pesos evitables.

Opór bez oporu (PL)

W ostatnim czasie nie szczędzili jej złych chwil czy sytuacji. Na początku próbowała przeciwstawić się każdej sytuacji, każdemu problemowi. Myślała, że wyjdzie z tego zwycięską ręką, ponieważ czuła, że ma racje i ma pełne prawo reklamować żeby szanowano jej przekonania. Rezultat nie zawsze był taki jakiego oczekiwała. Mnożyły się starcia i konflikty i często w rezultacie wychodziła z tego wszystkiego osłabiona i zraniona. Tracąc równowagę, próbowała odzyskać swój grunt pod nogami, swoje wsparcie. Coraz bardziej oczywisty dla niej był jej błąd, źle wybrana strategia. Wiele razy w życiu najlepszym oporem, tym który najbardziej wytrąca z równowagi tego który nas atakuje jest kompletny brak oporu. Utrzymać się stojąc pewnie w naszej przestrzeni życiowej i unikać ataków, które nie uzyskując oczekiwanych rezultatów, męczą atakującego i zanikają. W ten sposób nic nas nie rani i odzyskujemy pokój.

Miłego dnia oporu bez oporu.

"Panem et circenses". Distracciones y Felicidad

Cada vez que intentaba pararse un poco y pensar ¿qué es para ella la felicidad? Algo o alguien la distraían. La distracción hace a uno desviar la atención de cosas fundamentales y fijarse en lo que es llamativo colorido, nos entretiene y se va así como vino dejándonos con las manos vacías. La distracción puede ser casual o inducida. Ya los antiguos con su famoso “panem et circenses” (pan y circo) sabían desviar la atención de los verdaderos problemas de cuya solución dependía la felicidad y el bienestar de la población, ofreciendo los sustitutos de la felicidad. Alimentos y diversión, distracción barata. Un ingrediente indispensable de la felicidad es la acción, la participación, si en vez esto se nos anestesia para convertirnos en simples espectadores en el gran teatro del mundo, con el tiempo sentimos insatisfacción, frustración. No te dejes distraer con tanta facilidad, busca lo esencial, trata de ponerte en acción frente a las situaciones que necesitan transformación. La vida no se vive mirando sino participando, transformando. No te conviertas en un simple espectador, haz te protagonista de tu propia historia. 

Feliz domingo de felicidad en acción.

Nakryć do stołu (PL)

W niedziele chciała dobrze przygotować stół, i o tym zawiadomiła całą rodzinę. Spodziewali się wykwintnych dań, ozdobnych talerzy, szklanek i lampek do wina i zastali posty stół. Myśleli że to jeden z żartów ich mamy… ale to nie był żart. Chciała by w tą niedziele usiedli do stołu i zanim postawi na nim wcześniej przygotowane dania, oni „postawili” na nim swoje słowa czasami bardzo kolczaste, mało szlifowane, wygładzone, ale za to zawsze szczere. Ich słowa ciągnęły za sobą uczucia przywiązane do nich. Te za to ciągnęły za sobą reakcje ciała i ducha, niektóre z nich przychodziły zroszone łzami, inne nadmuchane westchnieniami, inne za to niecierpliwe pełne śmiechu. Mając razem wiele słów i wiele uczuć nie zawsze jest łatwo je strawić, ale wyciągniecie ich i położenie na stole daje możliwość poznania ich, zająć się nimi, poszukać rozwiązań, zaczynając od tych najbardziej pilnych. Potem nadchodzą dania które wydawały się być smacznym uzupełnieniem tego czym już się podzielili, co nie było mniej smaczne. Od czasu do czasu przygotuj dobrze stół dla ciebie i dla twoich.

Miłego dnia z dobrze nakrytym stołem.

Cables y aparatos

En su casa había muchos aparatos y todos ellos conectados, incluso algunos de ellos interconectados. Algunas nuevas aplicaciones que estaba probando le permitían controlar algunos de ellos a control remoto desde su teléfono. Cada vez que le tocaba hacer la limpieza se enredaba en la telaraña de cables. Mirándolos soñaba con aparatos libres de estas incomodas ataduras. Sabría que se puede suprimir algunos de ellos, pero que siempre existirá la necesidad de conectarlos a la fuente de energía que carga sus baterías o alimenta sus interiores, para permitirles el pleno funcionamiento su plana utilidad. Mirando estos cables se preguntaba a si misma ¿a qué estoy conectada? ¿Qué es lo que a mí me alimenta? También nosotros necesitamos una fuerza que permita que seamos útiles y no simples aparatos que ocupan el lugar y acumulan el polvo. 

Feliz sábado de conexión sin ataduras.

Ciocia Czesia, desery i herbaty (PL)

Ciocia Czesia w swoim domu przygotowywała ciasta i parzyła smaczne herbatki. Odwiedzała ją rodzina i przyjaciele. Dla każdej osoby miała coś pysznego, swoimi deserami była w stanie odebrać życiu trochę z jego goryczy. Z czasem zaczęły krążyć opowieści, że ciocia Czesia robi czary, zna magię, że na każde zło ma jakieś rozwiązanie, jakąś radę. To nie była do końca prawda, ludzie zawsze przesadzają. To co było prawda to, to że między słowami, ziołami, deserami i herbatkami, ciocia Czesia rozdzielała pewność siebie, poczucie bezpieczeństwa. To nie były polisy ubezpieczeniowe, ani prywatna ochrona, ani nic temu podobne. Ludzie którzy odwiedzali ciocie wychodzili z jej domu z pewnością, że będą w stanie przezwyciężyć każdy jeden ze swoich problemów. Pewność że smutek ma limity, tak samo jak pech, i że miłość, zaufanie, przyjaźń i uczciwość, istnieją mimo tysięcy zdrad. Miło było ją odwiedzać. Dziś pijąc herbatę, jedząc deser, wraca wspomnienie cioci Czesi i mimo wszystkich ciosów w życiu, wraca pewność, bezpieczeństwo. Herbata, kawa, mate pite powoli jest czymś magicznym, przywraca pewność i nadzieje. Zakosztuj i rozsmakuj się.

Miłego dnia pewności.

Preguntas y miedos

Sus miedos como sapos se inflaban cada vez que alguien se acercaba a preguntar algo. De todas las preguntas que le ponían la que menos le gustaba era la pregunta ¿por qué? Tenía miedo de decir una palabra de más que podría poner en evidencia alguna de sus faltas o incoherencias. No le faltaba ni conocimiento, ni mucho menos la inteligencia. Tal vez lo único que le faltaba era algo de reflexión sobre si misma, sobre sus motivaciones, sus actitudes. Tenía un don para observar a los demás, pero no supo aprovechar este talento para observarse a sí misma. La imposibilidad de responder a un cuestionamiento por falta de reflexión y autoevaluación suele ser mucho más grave que la causada por una verdadera ignorancia. Eso nos da miedo y por eso a veces queremos aparentar más grandes más seguros de lo que somos de verdad pensando que eso nos servirá de una eficaz defensa. Cuestiónate evalúate y no tengas miedo cuando te pregunten ¿por qué?

Feliz viernes sin miedos a preguntas.

Pewność siebie (PL)

Czuła się źle dlatego że inni cały czas robili jakieś aluzje. Chciała, miała prawo wymagać by mówili jej prosto w oczy jeżeli coś do niej mają, ale tak się nie działo. Nie lubiła wykrętów, zagmatwań, tyko rzeczy prostolinijne bez zbytnich ozdób. Ciekawe było to, że nikt nie robił w stosunku do niej żadnych aluzji. Ludzie mówili, opowiadali wydarzenia, opisywali sytuacje, dzielili się anegdotami, komentowali, wyrażali opinie, brali udział w spotkaniach, ze względu zwykłą przyjemność jaką jest rozmowa w której można przedstawiać argumenty, dyskutować bez zamiaru zranienia kogoś. Problem polegał na tym że to ona nie widziała rzeczy w ten sposób. Jej niepewność siebie powodowała to, że każde słowo skierowane do niej wydawało jej się zaostrzoną strzałą wymierzoną prosto w nią. Każda opina przybierała formę insynuacji która ją popychała i odbierała równowagę. Każda historia opowiadana z przesadzonym dramatyzmem dla niej była jasną kpiną z jej pracy,zachowań i postaw. Wszystkie osoby które robiły te rzeczy jawiły się jej okrutne, potworne, bez odrobiny miłosierdzia. Ludzie którzy tak naprawdę byli niewinni. To ona tak reagowała na to co oni mówili nie myśląc o niej. Wszyscy musimy pracować nad naszą pewnością siebie, autoafirmacja, zawsze otwarci na krytyki, opinie, obserwacje, ale bez popadania w podejrzenia, że wszyscy knują coś przeciwko nam. Jesteśmy ważni, najważniejsi, jedyni, ale bez przesady, nie jesteśmy pępkiem świata, osią ziemi, i mimo że możemy mieć złudne wrażenie to wcale świat się nie kręci wokół nas.

Miłego dnia autoafirmacji.

Silencios hinchados

Su silencio estaba muy hinchado de palabras. Ni con una larga conversación le bajaba el hinchazón. Solo un alivio pasajero cuyo efecto duraba muy poco. Ya perdió la cuenta de todas las gotas que colmaron el vaso. Aunque a veces se estaba tambaleando siguió de pie. Necesitaba un masaje lento y pausado lleno de silencios y escucha, con una buena dosis de la pomada de respeto y comprensión. El silencio hinchado puede volverse muy perjudicial, provocar una ruptura, una herida llena de reproches. Hay que distinguirlo del otro silencio lleno de escucha, respeto, meditación que absorbe y musita las cosas que recibe. Éste ayuda a reflexionar, tomar distancia de las reacciones bruscas que pueden herir, lastimar. Que no se hinche tu silencio de palabras que por alguna razón tienes miedo de pronunciar.

Feliz jueves sin silencios hinchados.

El piso

Ella tan segura y orgullosa, la que siempre ha tenido un comentario burlón acerca de los demás se ha caído. Ahí en frente en el lugar y momento menos oportuno. No era una caída peligrosa que pudiera poner en peligro su integridad física, pero igual le ha dolido de sobremanera. Le dolió caerse de su orgullo y soberbia y descubrir de nuevo que duro es el piso. Pudo descubrir que hay mucho de ella allí abajo. No siempre damos talla a nuestros pensamientos y opiniones. La vida tiene sus extraños caminos para verificar ciertas cosas. Una caída no tiene que significar ninguna desgracia o humillación, sino más bien puede significar una oportunidad para pisar bien el piso e iniciar un nuevo camino. Un camino esta vez andado con más cuidado y seguridad, en un nivel pegado a la realidad y no a las presunciones, orgullo y soberbia. No te avergüences si has caído, levántate y pisa fuerte. Reconcíliate contigo misma/o y agradece al piso que te devolvió a la realidad, pare mirar adelante con esperanza e ilusión dando pasos firmes.

Feliz miércoles de pisar el piso.

La partida

Trataba de entender por qué cuando alguien se va de nuestra vida hablamos de “la partida”. Se van de diferentes formas. Pasan a otro lado de la vida, emigran, se alejan, a veces culminan una corta o larga relación por algunos motivos. Seguramente hay muchas más formas de irse y siempre hablamos de la partida. Será porque es cuando nuestra vida parece quebrarse, partir por la mitad. Siempre hay un antes y un después de la partida. ¿Cuántas veces se ha partido nuestra vida? Un proceso doloroso, cuando algo se parte parece que se derrama lo que llevaba contenido encerrado dentro. Tardamos intentando cerrar las fugas y llenar de nuevo. Aquí no hay atajos, cada persona necesita su tiempo y su proceso. Aunque algo se ha partido en tu vida, tú te quedas con una parte. De ahí podes intentar a volver unir las partes y llenarlas de un nuevo sentido.

Feliz martes de un nuevo sentido.

Mar i jej pojednania (PL)

Mar by być szczęśliwa, musiała nauczyć się pogodzić wiele rzeczy w swoim życiu. Jedną z pierwszych rzeczy które musiała pogodzić była jej praca i jej życie osobiste. Każde z nich musiało mieć swój czas i swoje miejsce, nie mieszając ich i nie pozwalając by jedno wtargnęło w przestrzeń drugiego. Zadanie bardzo skomplikowane ale możliwe. Robiąc to mogła dostrzec, że była w stanie cieszyć się bardziej każdym z nich. Innym pojednaniem jakiego musiała dokonać było pojednanie się z jej przeszłością, z błędami i pomyłkami, wpadkami, które jak jakiś cień prześladowały ją. To ona musiała zrozumieć, że już nie są ważne, że już stały i się nie odstaną, pozostają w przeszłości i w pamięci. Godząc się ze swoją pamięcią, ta przestawała tak boleć i zamieniała się w naukę, ostrzeżenie, anegdotę z przeszłości z której wyszła z podniesionym czołem. Pogodzenie się z niektórymi członkami rodziny i przyjaciółmi, wymagało więcej czasu. Trzeba było zmniejszyć poziom dumy i podnieść poziom szczerości i uczciwości. Wyjaśnić zajmowane pozycje i wzajemne oczekiwania. Zostając z tym co najważniejsze, z esencja tego co była wzajemnie przeżyte i czym można się dzielić. Ostatnia z serii pojednań, być może tym najtrudniejszym i najważniejszym, było pojednanie się z sobą samą. Nie mogła się okłamywać, oszukiwać, musiała stanąć przed sobą samą taka jaka jest i jaką mówią że jest. To nie było łatwe. Półprawdy były nie do przyjęcia, ani żadne połowiczne rozwiązania. Tylko prawda i w prawdzie droga do szczęścia. Nie ważne ile pojednań na ciebie czeka są potrzebne. Zużywaj twoją energię na pojednania a nie na gniewy urazy i wyrzuty.

Miłego dnia pojednań.

Desde dentro

Cada cierto tiempo se paraba frente al espejo. Intentaba ver su rostro escondido detrás de tantas máscaras y trajes que le han impuesto. La vida fue muy exigente con ella, tuvo que fungir varios roles que le han impuesto. Ha aprendido usar vestidos de etiqueta, uniformes, o ropas informales dando rienda suelta a su imaginación creatividad y buen gusto. Dominaba el arte de maquillaje, resaltando la belleza ocultando unos pequeños señales de cansancio o alguna pasajera imperfección en su piel. Lo que trataba que descubrir era como llenar los vacíos en su corazón y sanar las heridas de su alma. ¿Cómo ser ella misma debajo de todos los trajes y maquillajes? Encontraba la salida poniendo se frente al sol que salía o se ocultaba y dejar su cara iluminada con su arrebol. En este espectáculo de colores tonalidades y matices pudo calmar su alma. Eso le ayudaba de descubrir que ella como el mismo sol tiene que iluminar y es diferente para cada persona que la mira, todo depende del momento, de la ubicación de las circunstancias. Que podemos ser siempre nosotros mismos en medio de este abanico de funciones y papeles que nos exige la vida, haciendo cosas desde dentro desde el corazón hacia fuera y no desde afuera hacia dentro. Un uniforme, traje, escritorio, oficina, cargo, función, no nos hace ni mejor, ni diferente persona, solo nos exige más desde nuestro corazón, nuestros principios y valores. Si los olvidamos corremos el peligro de convertirnos en crueles funcionarios, camaleones humanos sin principios, dispuestos a todo por un pequeño puesto, una dosis de poder. 

Feliz lunes desde el corazón.

Słowa i niezrealizowane marzenia (PL)

Bardzo żaliła się że nie mogła zrealizować swoich marzeń. Tyle rzeczy z tych które chciała pragnęła osiągała do połowy. Kto mógłby być temu winien? Jaka mogłaby być tego przyczyna? Nikt nie chciał wziąć na siebie odpowiedzialności, uznać swoje ojcostwo lub macierzyństwo wobec tych porażek. Patrząc z uwagą i bez obsesji w szukaniu winnych, było można dostrzec, że istniał dziwny łańcuch połączeń i współzależności między spełnionymi marzeniami i niedotrzymanymi danymi słowami. Jedno doprowadza do drugiego. Kiedy nie dotrzymuje się danego słowa, kiedy rzuca się je na wiatr bez wzięcia na siebie odpowiedzialności za te słowa, stają się puste, nieefektowne lub ich efekt jest mniejszy od oczekiwanego. We wszystkim tym co przeżywamy lub chcemy przeżyć, w tym co budujemy, śnimy, projektujemy, słowa są podstawą. Bez nich mało prawdopodobne jest osiągnięcie sukcesu. Są podstawowym materiałem na początkowym etapie. Jeżeli nie dotrzymujesz, nie używasz dobrze słów nie zrealizujesz marzeń.

Miłego dnia dotrzymanych słów i zrealizowanych marzeń.

Saber en donde está

No le quedaba más amor del que tenía en unas cuantas palabras y en otros tantos silencios. La vida no la ha mimado demasiado y cada vez que algo deseaba tener, sentía que se ese algo se estaba alejando. No le quedaba otra solución que mirar. Así mirando pudo ir descubriendo todas aquellas cosas que buscaba. Ahora ya sin el afán de poseerlas, satisfecha y contenta con el simple hecho de saber en donde están. A veces en la vida es mejor y más seguro, saber en donde están ciertas cosas para poder usarlas, y disfrutar de ellas, en vez de poseerlas y vivir el constante peligro de perderlas. Lo que solamente es tuyo, pocos pueden disfrutar. La belleza de las flores se multiplica por la cantidad de personas que las puedan admirar, lo mismo pasa con los sentimientos, que puedes descubrir a lo largo de tu camino. Mira y busca en lo más profundo y escondido. 

Feliz domingo de mirar y buscar.

Wyraziste smaki i kolory (PL)

Zawsze lubiła wyraziste smaki i określone kolory. Unikała tego co bez smaku i od półcienia. Nic nie ukrywała ani się nie ukrywała. Ci którzy ją znali z łatwością mogli widzieć jaka jest co lubi, czego szuka i co jej się nie podoba. Pełna szacunku dla innych, ich gustów i opinii, oczekiwała tego samego, oczekiwała szacunku nie akceptacji. Ta przychodziła z czasem dla tych którzy chcieli „stracić czas” w jej towarzystwie. Nie mogła zaofiarować zbyt wiele, ale też nie wiele oczekiwała, ale za to, to wszystko co odnosiło się do tej cudownej wymiany zwanej życie: miłość, przyjaźń, musiało być jasne, musiało być dobrej jakości. Nic połowicznego, nic zagmatwanego czy ukrytego. Nigdy nie brakowało tych którzy mówili, że jest zbyt radykalna, staroświecka czy nawet antyspołeczna. Nie przeszkadzało jej to. Zwyczajnie chciała żyć swoim życiem, nie życiem innych. W jej życiu jedzenie musiało mieć smak, światło musiało oświecać, muzyka dodawać otuchy i wieźć do harmonii, uczucia musiały być odczuwane i miłość przeżywana. To nie zbyt wiele, dlatego że to samo ofiarowała. Staraj się być osobą wyrazistą daj smak twojemu życiu. Ci którzy potrafią patrzeć i czuć zauważą to i będą nadawać na tych samych falach.

Miłego dnia wyrazistych smaków i kolorów.

"La gatitud"

No presumía porque no eran ni demasiado buenas, ni demasiado frescas sus ideas, pero eso sí, eran suyas y no las debía a nadie, ni trataba a imitar a nadie. Una vez más la criticaron acusándola de poco ambiciosa y conformista, de no ir a la par con la moda. Algunos medio en broma medio en serio decían que Claudia se parece a su gato, totalmente independiente, siempre yendo por sus propios caminos, demostrando al mundo su alto nivel de “gatitud” – carácter. Claro eso le costaba una que otra lágrima y a veces la incomprensión de los cercanos y lejanos. Andar por sus propios caminos con frecuencia implicaba andar en soledad, pero Claudia estaba dispuesta pagar este precio. No quería que cualquiera este a su lado, sino que estén ahí los que sepan valorarla y respetar sus puntos de vista y opiniones. Vive tu vida recibiendo lo que ofreces – el respeto. 

Feliz sábado de “gatitud”.

La fuerza oculta

En estos días tan llenos de inseguridad al levantarse por la mañana ha descubierto que le han robado todas las fuerzas. No se dio un baño de lágrimas ni echo pestes sobre los ladrones, simplemente miro a su alrededor buscando a algo a que poderse agarrar para tomar el impulso al inicio de este nuevo día. Al verse despojada de sus fuerzas que estaban por fuera tuvo que ver si no quedan algunas escondidas por dentro. Los seres humanos tenemos la extraña tendencia de usar solo lo que la vida exige de nosotros, muchas veces ni sabemos de que somos capaces si la vida no nos prueba no nos exige. Mirar adentro lleva a nuestra vida, a nuestro conocimiento a otro nivel. Nos da la oportunidad sacar a la luz del día lo que estaba escondido y hacerlo obrar en nuestro beneficio y en él de los demás. San Pablo no se equivocaba; Cuando somos débiles entonces somos fuertes. La necesidad, las circunstancias pueden sacar lo mejor de nosotros, incluso lo que ignoramos que poseemos.

Feliz viernes de fuerza oculta.

Dobry początek tygodnia (PL)

Zaczynał się nowy tydzień i musiała zdecydować czy będzie pełen skarg i rezygnacji czy wdzięczności i prób. Jak dla wielu osób poniedziałek nie był jej ulubionym dniem. Jeszcze czuła w swoim ciele resztki tego co przeżyła w ubiegły weekend i już musiała podjąć decyzje. Nie było ich zbyt wiele ale były bardzo ważne. Od tego jak zrobisz pierwsze kroki zależy reszta drogi. Nie podejmując decyzji pewnych pełnych przekonania, że możemy zmienić nasze podejście i nasze postrzeganie poddajemy się fali zmęczenia i panującej negatywności. W przyszły poniedziałek spróbuj i chociaż nikt ani nic nie zapewnia ci sukcesu, szybko zauważysz zmiany. Odważ się spróbować.

Miłego dnia dobrego początku.

Masticando bien

Desde su infancia la abuela que la había criado le decía que para digerir bien las cosas hay que masticarlas bien suficiente tiempo. Para la abuela comer deprisa daba origen a muchos males. Si uno come así se enferma. Durante una rica comida se habla y comparte el masticar bien cada bocado da la oportunidad de pensar lo suficiente antes de decir. Al comer rápido no se tiene tiempo para pensar en las cosas y se dice todo apresurado sin dar oportunidad a las personas que comparten con nosotros la oportunidad de digerir lo que les decimos, lo que delante de ellos ponemos en la mesa tanto en los alimentos como en las palabras. Mastica bien tus pensamientos, sentimientos y palabras eso te ayudara a ti digerir todo bien y da a otros suficiente tiempo para que puedan hacer lo mismo. Recuerda que no todos digieren de la misma manera ni con la misma velocidad. Respeta sus tiempos y procesos. 

Feliz jueves de masticar.

Szczęście nie jest luksusem (PL)

Całe jej szczęście było schowana za ostatnią wymówką, oczekując aż ktoś je zaprosi na arenę życia. Już od długiego czasu czeka. Zawsze pojawiało się coś co je wyprzedzało. Praca, obowiązki, wszystko co wydawało się bardziej pilne, poważniejsze, bardziej życiowe niż zwykłe szczęście. Szczęście musiało ponosić koszty. Niewinne miało złą opinie, mówiono że jest luksusem dla bogaczy, że jest ekskluzywną własnością tych którzy mają życie pełne sukcesów w małżeństwie, rodzinie i interesach. Kiedy w rzeczywistości było pokorną codzienną zdobyczą osób które odważają się uśmiechać do życia i być wdzięcznymi, nawet w wirach rzeczy których nie rozumieją i które ich przerastają. Wysil się trochę i zmień postawę.

Miłego dnia bez wymówek.

Lo que sostiene

Cada silla sillón mesa de su casa se sostenía sobre sus patas. Bien colocadas sostenían todo el peso y permitían al mueble mucha estabilidad. Mirando y limpiando los muebles se preguntaba a si misma sobre que se sostiene su vida. No estaba muy segura poder encontrar unas cuantas convicciones y seguridades que le puedan asegurar la estabilidad. Si éstas faltan, si no está bien repartido el peso, todo se puede empezar a tambalear. Algunas veces queremos construir todo sin mucho soporte sin asegurarle todo lo necesario para sostener nuestro proyecto. Es bueno soñar a lo grande y permitir que nuestros sueños y proyectos vuelen, pero hay que tener en donde aterrizar. Unos cuantos valores y principios bien asimilados y vividos, te permiten construir el resto con seguridad y dan una buena base para tu realización personal y tu felicidad. Pueden sostener el resto y evitar que se tambalee.

Feliz miércoles de buen soporte.

Szczęście na twój gust i rozmiar. (PL)

Żyła otoczona owocowymi drzewami i prawie nigdy nie piła naturalnych soków owocowych. Pytana dlaczego tak jest, odpowiadała że nie miała czasu na robienie soków, że brakowało jej przyrządów, że te owoce nie są takie smaczne i słodkie jak niektórzy myślą i że napoje są tanie i smaczne jeżeli już są zrobione po co robić soki. Mało przekonujące usprawiedliwienia powtarzane niezliczona ilość razy dla niej stały się prawda. W efekcie nie tylko nie próbowała smacznych owoców, ale również nie osiągała szczęścia otoczona wszystkim co dla niego jest potrzebne. Pytana dlaczego nie jest szczęśliwa powtarzała prawie te same argumenty których używała mówiąc o sokach i owocach. Mówiła że miała dużo zajęć, że nigdy nie miała czasu, że jej brakowało tego czy tamtego. Aspirowała kopić szczęście gotowe, zapakowane i o niskiej cenie, mało pożywne i jednorazowe jak jakiś napój. W życiu nie wystarczy otoczyć się rzeczami użytecznymi i potrzebnymi, trzeba je jak najlepiej wykorzystać. Jeżeli chcesz żeby coś było naprawdę twoje i na twój rozmiar zrób to sam.

Miłego dnia wykorzystywania tego co mamy.

La Indecisión

Tal vez sería bueno hablar de eso, pero no estaba muy segura. Pero si ya empezó debe seguir. Antes ya lo ha pensado, pero uno piensa tantas cosas y no se puede hacer caso a todas las ideas que surgen en su cabeza. Una que otra vez por culpa de todo esto ha perdido una buena oportunidad de realizar alguno de sus sueños. Puede ser que por la misma razón no pudo ser feliz incluso teniendo todo en sus manos. Porque siempre hay tantos pros y tantos contras que vaya a saber uno que debe hacer. Incluso a mitad de esta conversación no sabía si debería continuar, porque al final eso nada puede cambiar. Todo eso le hacía pensar su gran indecisión que era más potente que un freno. Capaz de detener todo y dejar la mayoría de las cosas inconclusas, caminos no transitados y sentimientos no sentidos. No permitas que tu indecisión te domine y te impida a avanzar.

Feliz martes de decidir.

Zgubiony czas? (PL)

Już sporo szukała czasu który gdzieś zgubiła. Nie mogła go nigdzie znaleźć. Ona zawsze taka uważna zanim wychodziła, czy opuszczała jakieś miejsce, sprawdzała wszystkie swoje przynależności. Nie potrafiła sobie tego wytłumaczyć, nie była gotowa wziąć na siebie odpowiedzialności za tak wielkie zaniedbanie. Tylko było możliwe jedno wytłumaczenie. Być może ten czas który zgubiła nigdy do niej nie należał. Czas jest czymś wspólnym wszyscy w nim uczestniczymy i wszyscy z niego możemy wyciągnąć korzyści. Wszystko zależy od tego jak go będziemy używać, od uwagi z jaką żyjemy. Nikt nie może sobie przywłaszczyć czasu. Nikt go nie może kupić czy sprzedać, zabrać lub oddać. Żaden potężny władca nie może go zatrzymać, ukraść lub zabronić używać. Tak że nie martw się nie możesz go zgubić, możesz tylko używać go nie widząc żadnych korzyści. Najbardziej hojnym gestem jest dzielenie się nim z przyjaciółmi. Wszyscy powinni o niego dbać i go szanować.

Miłego dnia bez straconego czasu.

Cazando instantes

Claudelina no era aficionada a la caza, al contrario protegía todos los animales y en su casa nunca podían faltar los gatos compañeros, símbolos de ternura y de carácter. Como ellos siempre ha andado por sus caminos, algunos la llevaron muy lejos de su casa y a veces muy cerca de la felicidad o un poco más lejos de ella. Aunque no cazaba a los animales, sí cazaba a los recuerdos, las vivencias, paisajes maravillosos y momentos únicos en estos paisajes. Son tan fugaces escurridizos que hay que tener muy buen reflejo y buena puntería para poder captarlos. No es posible cazar a todos, pero cada uno que se le ha escapado, provocaba más atención agudizando todos sus sentidos. Así podía beberse la vida con todos sus sabores y colores. Conviértete en el cazador de tus propios momentos felices e inolvidables. No permitas que se te escapen sin dejar huellas.

Feliz lunes de caza.

Odkrywając to co nadzwyczajne (PL)

Manuela szukała czegoś nadzwyczajnego w swoim życiu, nie chciała miernego życia. Im bardziej się starała tym mniej znajdowała. Droga którą przyszło jej kroczyć w niczym nie była podobna do wybiegu dla gwiazd. Jej kroki nie były oświetlane flaszami paparazzi tylko zwykłym światłem słonecznym. Nie było ogni sztucznych, ani kwiatów, ani skrzypiec grających romantyczną muzykę w tle. Wszystko tak absolutnie zwykle, że aż zaskakiwało. Ona coś przeczuwała, że to co jest naprawdę niezwykłe jest ubrane w pospolite zwykłe ubranie. To odkrycie jest zarezerwowane dla uważnych którzy dają sobie czas by widzieć czuć, ludzi pokojowych i wrażliwych. To co jest ekstrawaganckie hałaśliwe i efektowne, próbuje zwracać na siebie uwagę, być uważane jako nadzwyczajne, zwykle jest tylko powierzchowne. Bardziej zwracaj uwagę, daj sobie więcej czasu i zobaczysz to co nadzwyczajne w twoim życiu.

Miłegodnia odkrycia tego co nadzwyczajne.

Encuentros con...

No lo ha pensado dos veces con pensarlo una vez ya era suficiente, puesto que tantas cosas en su vida ha hecho sin pensar. Tenía la extraña seguridad que encontrándose con ellos también se va a encontrar consigo misma. Es que había cosas que se le han perdido últimamente o que ella ha permitido que se pierdan. A su lado nunca han faltado los “opinólogos” de todo tipo que sabían hasta el más pequeño detalle cómo debería ser ella y no se interesaban lo más mínimo como es. Ella tenía que verse reflejada en otros ojos, de los que la quieren conocer y están dispuestos de ayudarle a conocerse. Tal vez gracias a ellos y los encuentros con ellos pueda haber más conexiones entre conocer y sentir, sentir y saber, saber y decir. Somos lo que sentimos y no solo lo que nos dicen que somos o como deberíamos de ser.

Feliz domingo de encuentro.

Zepchnięte w kąt niespodzianki (PL)

Niespodzianka chowała się w jakimś zakamarku życia Manueli. Praktycznie nie wychodziła na światło dzienne, zawsze popychana i okryta strachem przed tym co nowe i inne. Ona żyła ukryta za swoimi dwoma czy trzema pewnikami. Chociaż już stare i zużyte wydawały jej się lepsze niż te niepewne niebezpieczne i nieznane nowości, które mogłyby przynieść te niespodzianki. Jej radość i szczęście jak przykuty kajdanami wiezień kurczyły się, zanikały, były coraz mniej widoczne. Pozwól niespodziankom wejść w twoje życie, chociaż czasami mogą być nieprzyjemne. Niespodzianki przyniosą ci nową świadomość, nowe światło, nowe kolory i aromaty. Pozwól się zaskoczyć każdego dnia twojego życia. Od tej zdolności zależy twój wzrost osobowy i twoje szczęście.

Miłego dnia bez nietchniętych w kąt niespodzianek.

Soluciones paulatinas

En un mundo de prisas ella era de soluciones paulatinas. Consciente que con una increíble rapidez y habilidad nos metemos en todos los problemas posibles, decía que las soluciones no pueden ser fáciles e inmediatas. Las soluciones tienen que ser pausadas a veces hasta como si fueran a cuentagotas, para poder ver por donde metimos la pata, cual paso palabra decisión fue erróneo llevándonos a los problemas que ahora tenemos que solucionar. Cuando algo se nos derrumba no lo podemos levantar deprisa sin revisar las causas de la catástrofe anterior, sobre todo recién ocurrida. Aunque en la vida siempre hay situaciones que ameritan una respuesta solución inmediata, eso no nos libera de la necesidad de reflexión. Trata de dar pasos firmes en el camino de tu vida.

Feliz sábado de soluciones paulatinas.

Odwiedziny i spotkania (PL)

Przyjmowała sporo wizyt, ale miała wrażenie że niektóre osoby były u niej tylko fizycznie, było z nią ich ciało nigdy ich dusza. To co zostawało po ich odwiedzinach, to jakiś komentarz dotyczący porządku w jej domu i smaku potraw które pojawiły się na stole. Nie zostawało prawie nic z rozmów ani przeżyć którymi się z nimi dzieliła. Ona otwierała przed nimi serce, oni nie byli w stanie poświecić jej odrobiny uwagi. Przyjmując swoich gości starając się uczynić ich uczestnikami jej radości i smutków, czuła że odwiedzali ją w ten sam sposób w jaki się odwiedza muzeum czy wystawę. Patrząc klasyfikując oceniając podziwiając ale prawie nigdy czując. Na szczęście nie wszyscy zachowywali się w ten sam sposób. Inni kiedy ona otwierała im drzwi, oni otwierali przed nią serce. Kiedy kogoś odwiedzasz staraj się spotkać osobę a nie tylko odwiedzić miejsce gdzie mieszka, pracuje lub się znajduje. Daj jej i daj sobie wystarczającą ilość czasu żeby się słuchać i rozmawiać. Niech żadna rzecz żaden ekran nie przyciąga bardziej twojej uwagi niż jej słowa, oczy czy historie. Szanuj święty czas spotkania.

Miłego dnia wizyt i spotkań.

La composición

Se quejaba que los días de su vida se parecían uno al otro que se deja arrastrar por la monotonía. No había lugar a dudas sus días eran parecidos, semejantes, pero no iguales. En cada uno de ellos había puntos que se repetían con cierta frecuencia, marcando el ritmo de sus días y al mismo tiempo ritmo de su vida. Las más hermosas pinturas están hechas de los mismos colore. Las más bellas composiciones musicales contienen los mismos sonidos y por eso no se puede decir que son iguales. Tenemos a nuestra disposición, los mismos minutos, las mismas horas durante cada día y de nosotros depende que composición vamos a hacer con ellas. Cómo vamos a rellenar el espacio entre los puntos y las líneas que se repiten. Hazte cargo de tu propia composición, no te compares con otros y si lo haces que solo sea para mejorar nunca para quejar. 

Feliz viernes de composición.

Puste przestrzenie (PL)

Lorena bała się pustki jaką zostawiały osoby, które odchodziły z jej życia. Bolały i świeciły pustką te puste przestrzenie. W niektórych wypadkach zdesperowana próbowała wypełnić je innymi osobami które pojawiały się w jej życiu. Te przez chwile bawiły ją, przyciągały jej uwagę, ale po jakimś czasie zaczynały drażnić. Nie były ani tego samego „rozmiaru” ani z takim samym charakterem jak te które odeszły. Lekarstwo wydawało się być gorsze od choroby. Jakby to jeszcze było mało, zaczynało pojawiać się to niemiłe wrażenie zdrady, czuła, że zdradza pamięć osób które odeszły i absurdalny strach, że zapomni coś co zawsze powinno się pamiętać. Nie staraj się wypełniać miejsc które zostawili inni. Pozwól by ich wspomnienia „huczały” w ciszy. Niech mówią wszystko chociaż to czasami może być bolesne. Zrób z twojej pozornej samotności twoją towarzyszkę, która pozwoli ci poznać się lepiej i spotkać osoby które potrzebujesz spotkać, nie po to by zajęły miejsce zostawione przez kogoś, tylko po to by otworzyć przed tobą nowe światy, nowe rzeczywistości. Każda osoba którą spotkamy czyni większym nasz świat, każda ma swój czas, przestrzeń i rolę do odegrania. Bądź uważną/uważnym na każdą osobę na każde spotkanie.

Miłego dnia osób i spotkań.

El mejor lugar para vivir

Siempre se ha discutido si hay mejores o peores lugares para vivir. Parece que lo que hay son lugares favorables para ciertas personas o grupos. Según lo que busca cada persona y según lo que considera vida. El mundo de las plantas nos enseña ciertas realidades. No todas las plantas crecen en todas las partes. Donde unas se desarrollas espléndidamente otras se asfixian, se mueren. Lo que pareciera ser un lugar inhóspito para unas plantas es el lugar perfecto. Porque lo que ellas necesitan son los alimentos los nutrientes necesarios y espacio para poder desarrollarse, cada una según sus características. Muchas solo sobreviven en la diversidad, no soportan lugares asépticos, necesitan la cercanía de los demás. Los monocultivos llenos de plantas son desiertos verdes que parece que no tienen vida. Lo mismo pasa con nosotros aunque no siempre lo admitimos. Los sistemas políticos religiosos o educativos que no han reconocido la diversidad de las personas siempre terminaron bloqueando su desarrollo y crecimiento. Busca a tu alrededor lo que te nutre y te da espacio necesario para crecer.

Feliz día de nutrientes y espacios.

En la casa

Hace tiempo que no regresaba a su casa. Lo hacía poco, cada cierto tiempo. Cuando sentía que ya era tiempo o que ya no podía más. A veces corría tanto que tenía la sensación que iba demasiado lejos para volver. El regreso a veces tenía sabor a fracaso cuando sentía que regresaba con manos vacías y corazón más vacío que sus manos. En la casa siempre lo esperaban palabras de ánimo, de atención y silencios que respetaban sus dolores y sus momentos. No le obligaban dar explicaciones, pero eso si le invitaban abrir el corazón para poder recibir el amor, que siempre le servía de combustible para poder emprender el siguiente viaje. La vida es un camino y no es bueno estar parado, aunque uno no se debe olvidar que cada caminante necesita su tiempo y su área de descanso – su casa.

Feliz miércoles de casa.

Bez kuchennych sekretów (PL)

Babcia Zosia piekła ciasta. Robiła je bardzo proste nieskomplikowane, ale ludziom bardzo smakowały. Kiedy pytali ją o przepisy nie wierzyli, że można zrobić coś tak prostego z niewielu składników i że to może smakować tak dobrze. Podejrzewali że jako dobra kucharka ma jakiś sekret, którego nie chce ujawnić. Nie miała sekretów być może jedynym sekretem był czas który poświęcała przygotowaniu, łącząc ostrożnie każdy składnik. Reszta przychodziła sama. Jeżeli chcesz by twoje życie miało dobry smak, nie spiesz się tak. Daj sobie i osobom które otaczają cię, osobom które kochasz i rzeczom które lubisz czas którego potrzebujesz. Nie spiesz się by połączyć się z osobami nieznający ich i nie angażuj się w coś nie wiedząc o co chodzi i jaka będzie spoczywała na tobie odpowiedzialność. Żeby twoje życie miało dobry smak i niezdrowo nie nasyciło ciebie, dbaj o te małe składniki i te proste procedury. To jest o wiele prostsze niż to sobie wyobrażasz. Smacznego.

Miłego dnia prostych procedur.

No somos máquinas

Lo que ellos pedían era tanto que se parecía a un río caudaloso lleno de remolinos. Ella incapaz de poner los límites, se dejaba succionar por los trabajos y compromisos. Hacía de todo y en las cantidades que sorprendían viendo la fragilidad de cuerpo. Nadie sabía de dónde sacaba las fuerzas, muchos ignoraban sus horas de alimentos y descanso. Les preocupaban sus pedidos, la puntualidad de entrega la impecable calidad de trabajo, no les preocupaba ella. La veían como hablante prolongación de la máquina que usaba. Una vez más en la vida a alguien le ha tocado a descubrir que si no se cuida nadie lo cuidará, que hay gente que solo ve trabajos y no ve a las personas que están detrás de ellos. Somos los únicos que sabemos hasta donde podemos permitirnos dar todo para que no se agote enseguida y para que podamos ser generosos siempre. Cuidando nuestro bienestar para poder contagiarlo a los demás. 

Feliz lunes de cuidar las fuerzas.

Dbanie o siebie nie jest egoizmem (PL)

Nie były spokojne ani jej ręce ani jej nogi. Katy zawsze biegała w pogoni za swoją pracą robiąc tysiące rzeczy z ciągłym wrażeniem pilności. Wiele razy przypaliła sobie jakąś część ciała, przecięła, uderzyła, zraniła. Zawsze ulegała przed nowym wyzwaniem, nowym zaproszeniem. Wszyscy czegoś potrzebowali i miało się wrażenie, że tylko ona to coś ma. Ci którzy otrzymywali jej czas, wsparcie, prace, rzadko myśleli o odwzajemnieniu się, przyzwyczajeni do tego, że ona zawsze była gotowa pomóc. Jej potrzeby były nieco zapomniane, znała je tylko jej poduszka, ona wiedziała sporo o jej marzeniach i jej zmęczeniu. Zrób to co w twojej mocy by nie tylko twoja poduszka wiedziała to co czujesz i jak to czujesz. Twoje potrzeby nie są mniej ważne i zaspokojenie ich nie jest oznaka hedonizmu tylko zdrowego dbania o siebie. Jeżeli dbasz o siebie będziesz mógł/mogła dbać o innych.

Miłego dnia dbania o własne potrzeby.

Sueños del inicio del año

No sabía cuántos sueños le iban a caber al inicio de este año sin convertirlo todo en un sueño. Quiere decir cuántas cosas de las que soñaba eran reales y cuántas unas simples ilusiones y buenos deseos, buenas intenciones. Para que un sueño se haga realidad no es suficiente soñarlo, aunque ese sin lugar de dudas es el primer paso. Luego hay que ver ¿en qué lugar o situación estamos?¿ a qué distancia de lugar adonde queremos llegar? ¿Qué nos hace falta para que lleguemos ahí, qué cosas, medios, acciones? etc. Todo ese proceso es muy dinámico, muy lejos de la común pasividad de las personas que tienen muy lindos proyectos y deseos, pero se quedan inmóviles esperando, quejándose y echando la culpa a otros. Al inicio de este año trata de valorar bien lo que quieres y lo que estás dispuesto dar y hacer para conseguirlo. No te hagas ilusiones sin esfuerzo esperando conseguirás muy poco o nada.

Feliz domingo de sueños reales.