domingo, 31 de enero de 2016

Dobre rachunki (PL)

Już dawno temu straciła rachubę swych niezliczonych początków. Tyle razy rozpoczynała i ponosiła porażkę. Do tej pory liczba początków była odrobinę wyższa od liczby niepowodzeń i to przechylało wagę nadziei na jej korzyść. To dawało jej impuls siłę żeby dalej szukać tych malutkich oznak życia i nadziei nawet wśród ruin, w świecie wypalonym przez smutek. I koniec końców zawsze je znajdowała. Nadzieja, zachwyt i samo życie są o wiele mniej hałaśliwe niż smutek, porażka, czy sama śmierć. Szukaj tych małych oznak i jeżeli już coś liczysz, to nie licz tylko twoich porażek i ran zadanych przez innych, licz też twoje trafne decyzje udane spotkania, małe zwycięstwa nad marazmem i beznadzieją. Waga szczęścia jest po twojej stronie.

Miłego dnia dobrych rachunków.

En compañía de la soledad

Después de una semana de tanto bullicio Blanca se dejaba de mimar por su soledad. Otros huían de sus soledades, buscando compañía a cualquier precio. Ella en cambio de vez en cuando buscaba estos momentos. Solo estando sola podía encontrarse consigo misma y escuchar lo que lleva dentro. Su soledad solía ser muy conversadora y muy sincera. Decía claramente lo que le gustaba y lo que no, mirando todas las cosas que le han pasado últimamente. Cuando estaba en presencia de alguien le costaba decir en voz alta lo que su soledad le decía en silencio, por eso muchas veces callándose aceptaba dolorosas consecuencias de su cobardía, aunque no le gustaba que le digan esta palabra. La soledad reclamaba las muecas falsas, la vanidad los “sí” dichos sin convicción y los intentos de llamar atención haciendo cosas que no le gustaban. Su soledad nunca buscaba la popularidad, no iba en la conquista de los “me gusta”, sino buscaba la sinceridad y el amor sentido hasta en el más profundo de los silencios. Aprovecha este domingo busca tu soledad y un rato conversa con ella.

Feliz domingo en compañía de la soledad.

sábado, 30 de enero de 2016

Pensamientos y proyectos que no envejecen

Rosana tenía miedo que sus pensamientos y proyectos se van a envejecer antes que las consiga hacerlos realidad. Estaba equivocada porque éstos no envejecen ni se gastan por haberlos pensado tanto. Eso si no están libres de peligros. Siempre a su alrededor se puede formar un caparazón de desconfianza que les puede ir limitando impidiendo que crezcan que tengan contacto con la actividad que les permita hacerse realidad. Los proyectos quedan siempre nuevos y siempre posibles si se sabe alimentarlos con la suficiente dosis de esperanza y perseverancia. A veces los obstáculos se multiplican y hacen necesaria la revisión de la forma pero dejan intacta la esencia. No cambia la esencia del objetivo final aunque pueden cambiar los caminos. Y curiosamente siendo personas que buscan la comodidad y quieren conseguir las cosas con menos esfuerzo posible, mientras más difícil el camino, más alegría al llegar hasta el fin.

Feliz sábado sin envejecer los pensamientos.

viernes, 29 de enero de 2016

Cultivar lo bueno

Aunque no se dedicaba a la agricultura o jardinería tenía que cuidar lo que está creciendo en su corazón, en su vida. Muchas personas a lo largo del camino de la vida estaban sembrando diferentes cosas, algunas muy beneficiosas, otras tal vez algo perjudiciales. Uno no siempre puede controlar lo que le siembran, pero si puede controlar lo que va a cultivar para permitir el crecimiento. Hay que estar muy atento para no dejar a crecer a la amargura la tristeza o el enojo. Cuando muchas plantas son pequeñas, se parecen mucho, pero cuando crecen empiezan a dar muy diferentes frutas. Algunas de ellas alimentan la felicidad la hacen crecer, la vuelven más fuerte, otras al contrario la debilitan achican, envenenan. Trata con cuidado lo que crece en tu vida, se atento para detectar a tiempo “las malas hierbas”. A veces te tocara cambiar de lugar para encontrar mejores terrenos, mejores condiciones para el crecimiento. Recuerda que solamente de ti depende la cosecha de la felicidad.

Feliz viernes de cuidar lo que crece.

jueves, 28 de enero de 2016

Słowa które zbliżają (PL)

Wiele słów przychodziło mu na myśl. Niektóre z nich były słowami które powinien skierować do siebie samego, aby zakomunikować to czego pragnął i potrzebował. Inne były skierowane do innych osób, żeby skruszyć mury samotności i stworzyć relacje oparte na komunikacji i harmonii. Te słowa które są w stanie wyrazić potrzeby, które karmią uczucia i zmniejszają odległości. Zawsze są do naszej dyspozycji ale nie zawsze ich używamy, narażając i czasami nawet skazując nasz świat na zimne milczenie nie-komunikacji. Każdy dialog jest wyzwaniem, otwórz drzwi i niech nowe osoby wejdą w twoje życie, czyniąc je bardziej kolorowym i melodyjnym. Otwórz, uznaj, przyjmij, ugość, zaryzykuj kochaj.

Miłego dnia słów które zbliżają.

Los Problemas P(e)asan

Parecía un pequeño descuido, un simple y corriente error de tecleado. En vez de poner lo que pensaba, puso lo que en realidad pasaba. La frase intencionada fue: “los problemas pesan” y la que salió fue “los problemas pasan”. Parecía solo un pequeño error de escritura, un cambio de la letra “e” por la letra “a” tan parecida una a otra, pero se trataba de algo mucho más grande e importante. Todos los problemas que tenemos y nos pesan tanto, al mismo tiempo pasan. Somos más bien nosotros que con nuestras actitudes los hacemos volver, los queremos eternizar reviviendo las cosas de pasando, alimentando su peso. Impidiendo que pasen y se queden en el baúl de los recuerdos descoloridos. Un problema a parte de su peso real se convierte en una buena y hasta cómoda excusa. Al tener problemas me justifico, me absuelvo de mis obligaciones y compromisos. Se me olvida mi tarea irrenunciable, la de ser feliz aquí y ahora. Cuando les quitas el peso, les ayudas pasar más fácilmente. No los detengas.

Feliz jueves de quitar el peso y hacer pasar.

miércoles, 27 de enero de 2016

Wybierając esencję (PL)

Było dla niej jasne, że musi wybrać i z tą decyzją nie może dłużej czekać. Nie była to zbyt skomplikowana decyzja ale niosła z sobą poważne konsekwencje. Musiała wybrać być z jednymi albo być z drugimi. Każda grupa albo ją przybliżała albo oddalała od tego snu który już dawno wyśniła. z każdą grupą były związane różne uczucia i przeżycia. Chociaż żadna z tych grup nie była radykalna i nie chodziło o słynne „wszystko albo nic”, obowiązki związane z przynależnością do każdej z grup rozchodziły się po przeciwstawnych krańcach wachlarza snów. Czuła, że kiedy zbliżała się do jednego i oddalała od drugiego. Nikt nie może być w dwóch miejscach naraz. Choćby nie wiem jaki był szybki zawsze coś straci z każdej grupy z każdej imprezy. Tracąc po trochu, na końcu tracimy esencje. Sprawdź twoje aktywności i grupy. Wybierz to co najbardziej zbliża cie do esencji twoich snów, do esencji twojego sposobu bycia. I pamiętaj, że chociaż czasami się oddaliłeś od twoich celów, nigdy nie jest za późno by do nich powrócić, teraz już w sposób bardziej dojrzały i z bagażem doświadczeń.

Miłego dnia szukania esencji.

No estorbar en el camino

Ricardo tenía objetivos claros. Sabía perfectamente que no será fácil llegar a donde él quiere, pero que todo es posible si uno tiene suficiente voluntad y perseverancia. Es cierto, que para unos el camino parece fácil, como si fiera una autopista que derecho les lleva a sus objetivos, y para otros es un recorrido semejante al de motocross, lleno de obstáculos. A la propia dificultad del camino se añade la presencia de algunas personas, que en vez de ayudar, estorban. Lidiar con estas personas se hace sumamente difícil. Siempre tienen varios recursos en sus manos. Usan amenazas, chantaje, burla, chisme, exageración, distorsión y hasta extorsión, para confundir y debilitar. Lo hacen por miedo, por ignorancia, por incapacidad de entender los sueños que no son suyos. No saben, no entienden, su gran responsabilidad que tienen para con el futuro, el crecimiento personal, el desarrollo, la realización y la felicidad de los que les rodean. Les gana su enojo, sus propios sueños frustrados, o la amargura al ver que no pueden controlar las vidas ajenas. Si no puedes ayudar en el camino de alguien que va hacia un buen objetivo, aunque tal vez no entiendas, ni compartas sus sueños, hazte a un lado y déjale seguir.

Feliz miércoles de no estorbar.

lunes, 25 de enero de 2016

Sin espejo retrovisor

Tenía un verdadero problema. Tenía que encontrar una solución cuanto antes. Ya se empezaba un lunes más, abriendo toda una semana por delante. Nueva, no usada, no desaprovechada, en la que todo lo lindo podía pasar. Pero como empezarla si al despertarse arrastraba el cansancio del fin de semana. Este cansancio le podía jugar una mala pasada, nublar totalmente la vista y impedía ver todo lo que la semana ofrecía. Y la calidad de un camino depende de la calidad del primer paso. Demasiadas oportunidades de ser felices perdemos en nuestra vida, simplemente porque en vez mirando adelante, miramos atrás, como si ahí estaría escondida nuestra felicidad. El conductor que quiere recorrer caminos desconocidos mirando solamente el espejo retrovisor, tarde o temprano va a chocar con algo que tiene delante. Así que mira adelante y da el primer paso de tu nuevo camino.

Feliz lunes sin espejo retrovisor.

domingo, 24 de enero de 2016

Ser parte de...

Lidia tenía la sensación que la vida la lleva demasiado lejos de lo que ama y de los que ama. Cada trabajo desafiaba su estabilidad, porque ponía a prueba su raíz, su fuerza, su energía. Eso de pisar bien la tierra, se convertía en la necesidad vital, y era más que eso, necesitaba ser parte de… pertenecer a… porque por si sola no tenía posibilidades de aguantar todas las tensiones, y enfrentar innumerables dificultades. La semana entera la llevaba lejos de lo que nutre y arraiga. Tomando un impulso se mantenía a flote haciendo miles de cosas hasta que agotada llegaba a fin de semana. Ahí sí que con todo su ser se permitía a sentir, a ser parte de la Familia. Tenía la suerte de poder alimentar más que a su cuerpo. Descargaba el equipaje de una semana para poder ya más ligera empezar la otra. Aprovecha los domingos para volver a ser parte de y aliviar tu equipaje.

Feliz domingo de ser parte de...

sábado, 23 de enero de 2016

Bez cieni (PL)

We wszystkim co robiła był cień tego co zrobiła. Zmieniały się okoliczności ale nie zmieniało się poczucie winy. Nikt dookoła nie pamiętał o tamtych rzeczach, z biegiem czasu dla wszystkich straciły na wadze. Być może dla innych, ale nie dla niej. Były tysiące rzeczy które przypominały jej przeszłość. I to spojrzenie jakie rzucano w jej kierunku było nie do wytrzymania. Dłużej nie mogła tego wytrzymać, miała ochotę krzyczeć. Spojrzenie innych było jak najbardziej normalne, bez żadnej złośliwości. To co nie było normalne to jej nadwrażliwość i nigdy nie rozwiązane konflikty wewnętrzne. Nie potrafiła pojednać się ze swoją przeszłością. Zamiast zamienić ją w fundament swojej przyszłości, z całym bogactwem przeżytych doświadczeń, dźwigała ją jak niewygodny a nawet wstydliwy bagaż. Pojednaj się z przeszłością której nigdy nie będziesz mógł zmienić, ani ukryć przed tobą samym. Zajmij się przeżywaniem tego co życie daruje ci na każdym kroku.

Miłego dnia bez cieni przeszłości.

Inseguridades contagiosas

Por su cuerpo vagaban unas inseguridades, aburridas y ociosas. Aprovechaban cada movimiento, cada intento de acción, para unirse a ellos. Se acomodaban a la perfección, sabían contagiarse con facilidad. Gracias a ellas cada cosa, incluso la más sencilla, parecía re complicada. Cada pequeño obstáculo era visto como una montaña imposible de atravesar. Lo que antes era claro, se volvía turbio y confuso. De repente entraban dudas, si se puede hacer una cosa, dar el siguiente paso o decir una palabra. La inseguridad entorpecía las rutinas, complicaba lo que era sencillo y achicaban los proyectos y los sueños. Al ser tan contagiosa y moldeable, se esparcía en cada grupo, pasando de persona a persona. No permitas a tus propias inseguridades a invadir tu vida paralizándote y desanimando antes de empezar algo. La mejor manera de vencerlas es probando a pesar de todo. Tomando el riesgo de fracaso que está al lado de riesgo de éxito pero que tiene colores chillantes por ello es más visibles. Cuando nadie le hace caso la inseguridad se va para siempre dejándote libre.

Feliz sábado de vencer las inseguridades.

viernes, 22 de enero de 2016

Wczoraj (PL)

Wiele rożnych „wczoraj” miało ją na uwięzi. Czuła się zniewolona przez nie. Tak zajęta rozpamiętywaniem tego wszystkiego co stało się kiedyś, że nawet nie zauważyła, że jej „dziś” w niczym nie jest podobne do jej „wczoraj”. Było tyle nowości w każdym wschodzie słońca, cały wachlarz możliwości który umykał jej uwadze bo była zajęta rozpamiętywaniem przeszłości. Być może nie było możliwe zapomnieć o tym co się stało. Nawet nie byłoby dobrze zapomnieć, to nie było konieczne. To co było konieczne to uwolnić się od uczuć które towarzyszyły wspomnieniom. Mówiąc krótko nauczyć się pamiętać bez bólu. Zawsze pozostają lekcje które dało nam życie, blizny, przeżyte historie, ale tyko to – historie bo teraźniejszość to całkiem inna rzecz. Nie możesz pozwolić sobie być nieobecny w teraźniejszości bo jesteś uwieziony lub uwieziona w przeszłości, która już nie powróci. Bądź wolny, nie pozwól by kolejny raz uciekło tobie dziś, nie grzeb go nawet nie próbując go przeżyć.

Miłego dnia wolnego od rożnych „wczoraj”.

Cenfeccionando vestidos y palabras

Liz era muy hábil con sus manos rapidísimo aprendía hacer muchas cosas. Maestra en corte y confección sabía adivinar las medidas exactas con solo una mirada. Unía las piezas a la perfección dejando un producto final impecable. Impresionaba su buen gusto su capacidad de reconciliar materiales y colores dejando satisfechos a todos sus clientes. La habilidad de las manos y los ojos no fue acompañada de habilidad de las palabras. Fue muy seca e insegura, se le escondían muchos sentimientos porque no los sabía vestir bien en buenas palabras. Otros mal vestidos no siempre eran bien entendidos, interpretados. Le esperaba un gran trabajo de organizar sus palabras y sus sentimientos. Ordenar los unos y los otros según el tamaño, la fuerza, la intensidad, la importancia, frecuencia de uso, contenido y matiz emocional. Una vez ordenado todo era mucho más elegir y encontrar lo más adecuado. Así como procuras tener buena ropa que te favorezca y subraye tu belleza, busca buenas palabras. Renueva tu ropero de palabras y sentimientos, no vayas a las fiestas con las mismas ya gastadas. No te favorecen al contrario te perjudican.

Feliz viernes de vestir bien los sentimientos en buenas palabras

jueves, 21 de enero de 2016

Pomagać (PL)

Myślała, że to już ostatni raz jak to robi, że już wystarczy i nie chciała dopuścić by się powtórzyła ta sama historia. Tyle razy pomagała i tyle samo razy była oskarżana i obrzucana oszczerstwami przez osoby którym pomagała lub przez ich bliskich i znajomych. Nigdy nie była interesowna, nie szukała w tym co robiła korzyści, ale wierzyła, że miała prawo oczekiwać od tych wszystkich osób chociażby jakiegoś udanego grymasu wdzięczności. Nie dostawała nawet tego, ale za to ludzkie problemy i ludzie z problemami dalej napływali pod jej drzwi i do jej życia. Jej rozsądek, jej logika zimna i obliczona mówiły że już nie , i jej serce w w tym samym czasie już pomagało, wspierało, i szukało rozwiązań. Wydaje się, że filtry rozsądku i serca nie są tego samego typu ani tej samej wielkości. I koniec końców to co robisz dla innych, robisz dla siebie samego. Tak że rób to nie zastanawiając się ani oczekując dużo.

Miłego dnia pomocy.

Dirigiendo tu propia vida

En su casa nadie se preguntaba lo que ella siente, todos tenían una opinión acerca de lo que debe hacer y como lo debe hacer. Si a todos ellos les hubiera hecho caso, hubiera terminado hecha pedazos. Sus opiniones con frecuencia se contradecían y no se puede hacer dos cosas contrarias a la vez, ni recorrer dos caminos que llevan en diferentes direcciones. Los que opinan, los que quieren dirigir nuestras vidas parece que ignoran eso. Aunque somos como una esponja que absorbe mucho, siempre llega el punto de quiebre y algo se empieza a derramar. Si nadie te pregunta lo que sientes o quieres pregúntate a ti mismo. Revisa cada cierto tiempo ¿qué tus sentimientos y deseos tienen que ver con lo que vives? ¿Hasta dónde y quién dirige tu vida? Nadie más que tú pagará las consecuencias de las malas decisiones y direcciones. Una de las pocas e irrenunciables obligaciones que tenemos es dirigir nuestras vidas. Lo demás es consecuencia de como cumplimos esta tarea.

Feliz jueves de dirección.

miércoles, 20 de enero de 2016

Godność (PL)

On mówił, że w niej nie ma miłości. I być może miał rację, dlatego że miłości się nie ma, miłość się czuje. Ona kochała i kochała bardzo. On patrzył na miłość jak na kolejny towar który on chciał kupić i ona nie była na sprzedaż. On miał pieniądze, mnóstwo pieniędzy i ona mnóstwo długów które jej ciążyły. Nie miała tego co miał on, ale wśród swojego ubóstwa miała coś czego on nigdy nie widział – godność. I ta godność pozwalała jej stawić czoła wszelkim przeciwnościom. Kiedy mówisz o bogactwie nie mów tylko o tym co widzisz. Ludzie są bogaci nie ze względu na to co mają tyko ze względu na to jacy są. Chociaż ekonomia jest ważna nigdy nie będzie w stanie napełnić pustego serca ani umysłu. Może ci pomóc czuć się spokojnym o przyszłość ale nie uczyni cię szczęśliwym.

Miłego dnia bogactwa którego nie widać.

Curando por fuera y por dentro

Su cuerpo se enfermaba y no había medicamentos capaces de enfrentar tan múltiples problemas. La fuente, el origen de todos sus males no estaba en su cuerpo , sino en sus conflictos, sus relaciones y pensamientos. No había orden, ni paz, ni armonía ahí por eso tampoco lo pudo haber en su cuerpo. Muchas veces nuestro cuerpo se convierte en la inocente víctima de lo que hacemos, pensamos, sentimos y creemos. Para curar lo uno hay que curar lo otro. No es suficiente reconocer que duele, que hace daño eso o aquello. Hay que reconocer qué es lo que siento o pienso o creo en relación a… Fácil y rápidamente nos enredamos, desenredar y enderezar cuesta mucho más tiempo y esfuerzo. No culpemos a nuestro cuerpo ni a mundo entero por lo que nosotros mismos causamos a través de nuestros propios conflictos interiores. Ahí dentro se empieza la cura de lo que está fuera, y aquí afuera se empieza la curación de lo que está dentro. Si no se toma la cosa integralmente la curación siempre será parcial. Mientras persisten las causas siempre aparecerán las consecuencias.

Feliz miércoles de curación por dentro y por fuera.

martes, 19 de enero de 2016

Ścigając szczęście (PL)

Szczęście jest bardzo niespokojne. Podobne do rozentuzjazmowanego pieska, który biega i bawi wszystkich w domu. Jako że w ciągu tygodnia jesteśmy bardzo rozproszeni, szczęście czasami wydawałoby się, że opuszcza jednych żeby moc być z innymi. Nie zostaje w jednym miejscu, będąc ciągle w ruchu zmusza nas do bycia bardziej dynamicznymi i iść naprzód by móc je dogonić. W niedziele kiedy jesteśmy razem, jest o wiele łatwiej dla szczęścia spotkać nas wszystkich, być wśród nas. Szczęście jest w procesie wzrostu osobowego, w drodze, w spotkaniu, nie tylko w punkcie docelowym jakiejś podroży czy jakiegoś przedsięwzięcia. Daj sobie czas w niedziele by poszukać go, przywołać, spotkać.

Miłego dnia szczęścia. 

Sueños inflados por el viento

A Noelia sus sueños no le cabían en su casa y por eso tuvo que empezar a viajar. Sus padres no entendían por que no se queda. Han hecho todo para construir una casa cómoda. Pensaban, que ahí cabrán sus hijos junto con sus sueños, y algunos se quedaron ahí muy a gusto, mientras que otros muy pronto salieron a los caminos de la vida. Mientras más caminos recorrían, el viento más inflaba a sus sueños como velas de un velero, dándoles más fuerza, llevando más lejos. Sus familiares no siempre entendían sus impulsos, ni sus caminos recorridos tan lejos de la casa. En vez de felicidad y orgullo, aparecían reproches y reclamos de todo tipo. Si te toca a vivir este tipo de tensiones, no te quedes parado, no asfixies tus sueños por dar gusto a alguien. Sal a los caminos de la vida. El mejor tributo que puedes dar a tus padres es tu felicidad. Tarde o temprano lo verán y serán capaces de reconocerlo aunque tal vez les cueste a entender.

Feliz martes de sueños como velas que empujan.

lunes, 18 de enero de 2016

Uśmiechy bez granic (PL)

Zawsze miała je gotowe, zawsze w drzwiach jej ust. Te uśmiechy które był kamizelką ratunkową która amortyzowała życiowe ciosy. Nie było konieczne by towarzyszyło im wiele słów. One same oświecały drogę. Miały zdolność rozwiązywania tego co poplątane y wyjaśniania tego co niejasne. To jedna z niewielu rzeczy na tym świecie która jest zaraźliwa i im bardziej zaraźliwa tym więcej przynosi korzyści. Chociaż pojawia się tylko na ustach ma zdolność relaksowania całego ciała. Przez nią uchodzą wszystkie napięcia. Jest zdolna rozpuścić całą gorycz i przezwyciężyć wszystkie różnice kulturowe. Pozwól się zarazić przez uśmiech i zarażaj nim innych

Miłego dnia uśmiechu.

El paseo que libera

Maribel asoleaba sus miedos, porque los miedos cuando se secan bien se encogen y no ocupan tanto lugar. Bien secos dejados al viento se liberan de la mayoría de sus elementos duros y se hacen más manejables. El resto que queda se disuelve en el jugo de frutas después de tomarlo hay que dar un paseo, así se evita que se hinchen de nuevo asfixiándonos. Un paseo te libera y permite recuperar buen ritmo en la vida. Cuando te cierras en tu mundo no dejas el espacio para la novedad. A la novedad le gustan espacios grandes, abiertos, en donde se puede desarrollar en plenitud. No atrofies tu mirada. Mira más allá de las cuatro paredes. Es difícil abrir las alas y volar dentro de una jaula que creaste, o que te crearon. Un paseo hace bien a tu cuerpo y a tu espíritu. Siempre te recuerda tu vocación primaria – la vocación a la libertad.

Feliz lunes de paseos.

domingo, 17 de enero de 2016

El baile de domingo

Claudia al levantarse cada domingo bailaba. Se movía en todas las direcciones sacudiendo la espalda. Su amiga que una noche después de la fiesta se quedo en su casa no entendía lo que estaba pasando. Si la fiesta se ha terminado hace horas por qué Claudia sigue bailando, pues un domingo está para descansar y no cansarse más. Claudia le explicó que bailaba para sacudir de su espalda todos los problemas que se le acumularon durante toda la semana, bailaba para agarrar buen ritmo en la vida, para armonizar sus movimientos sus pasos. Descansa bien, pero descansa lo necesario, porque si te quedas en la cama con todos los problemas, cada levantarse se volverá una lucha agotadora, una batalla sin tregua. Lo que se cae de tu espalda se cae bajo tus pies y si lo pisas bien subirás más alto y en vez de estar debajo de la montaña de los problemas estarás encima de ella.

Feliz domingo de fiesta de danza.

sábado, 16 de enero de 2016

Con la cabeza en alto

Se inundaba en problemas. Éstos casi le llegaban al cuello, pero ella mantenía la cabeza levantada porque encima de los problemas había otro mundo otro paisaje que contemplar. Solo con la cabeza levantada su visión se mantenía más amplia sin caer en el desanimo o la desesperación. En el caminar diario tenemos el peligro de agachar la cabeza y ahogar en nuestros problemas y preocupaciones o mantenerla bien en alto mirando más allá de lo inmediato. La solución de cualquier problema empieza por el cambio de la actitud. Y aunque el efecto muchas veces no es inmediato, pronto aparecen más claramente los posibles caminos que llevan a la solución. No te concentres solo en el lugar en donde estás, concéntrate también en el lugar a donde quieres llagar y vida misma trazará tu camino.

Feliz sábado de levantar la cabeza.

viernes, 15 de enero de 2016

Sonrisas sin límites

Las tenía siempre listas, siempre a la puerta de sus labios. Aquellas sonrisas que eran salvavidas que amortiguaban los impactos, los golpes de la vida. No era necesario acompañarlas de muchas palabras. Ellas solas iluminaban el camino. Tenían la capacidad de desenredar lo enredado y aclarar lo confuso. Una de las pocas cosas de este mundo que son contagiosas y mientras más contagiosas se vuelven más beneficios traen. Aunque solo aparece en los labios tiene el poder de relajar el resto del cuerpo. A través de ella se escapan todas las tensiones. Capaz de disolver todas las amarguras también a superar todas las diferencias culturales. Déjate contagiar por ella y contagia a los demás.

Feliz viernes de sonrisas.

jueves, 14 de enero de 2016

Łącząc (PL)

Gdzieś się ukryły. Ona była pewna ze muszą gdzieś tam być. Nie wiedziała gdzie, ale tamte uczucia, których nie widziała już od jakiegoś czasu muszą tam gdzieś być, wśród innych nieczutych od dawna. To tylko sprawa czasu trzeba poszukać trochę, przypomnieć sobie to co ostatnio przeżyła, i zobaczyć gdzie się znajduje teraz. Trzeba bardzo uważać bo zapomnienie owija grubą warstwą niektóre rzeczy w życiu i dlatego tracimy połączenia między nimi. Znikają z naszego pola widzenia i ich miejsce zajmują inne. Kiedy odnajdujesz współzależności i połączenia między rzeczami które przezywasz, odkryjesz skąd pochodzą pewne uczucia i dlaczego niektóre z nich, wydaja się zaginione lub jakby ukryte.

Miłego dnia połączenia.

Palabras clavadas

Las últimas semanas que ha vivido eran muy diferentes muy llenas de cosas inesperadas. Le han dicho muchas palabras y no le permitían a responder a ninguna de ellas. Todo lo que decía y hacía ellos interpretaban en una manera totalmente distorsionada. No le quedo de otra que guardar silencio, pero las palabras calladas se le clavaban en el cuello en los hombros causando el dolor, la tensión. No era sencillo liberarse de eso. Tenía que ayudar a salir aquellas palabras clavadas sin que la lastimen a ella y sin que lastimen a otros a los que las va a dirigir. Si se quedaban más tiempo ahí podrían entorpecer todos sus movimientos. Cuando tienes dolores y tensiones en tu cuerpo, revisa un poco las cosas que estás viviendo, las palabras que se quedan en ti que por alguna razón nunca has pronunciado. Cuando te liberes de estas cosas te liberarás de tus dolores.

Feliz jueves sin dolores ni palabras clavadas.

miércoles, 13 de enero de 2016

Życiowi towarzysze (PL)

Jego „nigdy” trwały prawie tyle czasu ile jego „na zawsze”. Generalnie rzecz biorąc mało czasu. Przyzwyczaili się do tego i jego przyjaciele, przyjmowali to z pobłażliwością. Miał dobre serce i umyślnie nikomu nie robił krzywdy. Być może jego wadą było to, że obiecał tak dużo i dotrzymywał obietnicy tak rzadko. Wszyscy mogli na niego liczyć wtedy kiedy chcieli coś zacząć, rzadko był obecny kiedy kończyła się przygoda. Kiedy pytali się go dlaczego nie był z nimi do końca, mówił że tylko chciał pomoc dać pierwszy krok, że ludzie potem sami potrafią iść dalej. I miał rację. Nie robił za swoich przyjaciół tego co oni mogli zrobić sami. Potrafił prowokować, wyzwalać ich reakcje. Wydawało się że robił tak mało, ale bez tego to wszystko co potem się działo byłoby niemożliwe. Zawsze w naszym życiu znajdujemy tego typu osoby, które nas prowokują rzucają wyzwania, nawet powodują, że czujemy się niewygodnie czy nieswojo, ale nigdy nas od siebie nie uzależniają, wręcz przeciwnie, pomagają nam wyzwolić się i kroczyć naszą własną drogą. Ceń przyjaciół którzy w ciszy pomagają ci, dodają otuchy i czasami nawet może ci się wydawać, że cię opuszczają, ponieważ odkryli, że możesz problemy rozwiązywać sam. W ten sposób pokazują ci że naprawdę ciebie cenią.

Miłego dnia towarzyszenia.

La última vez que nunca lo es...

Después de todo lo que había pasado, ella pensaba que esta era la última vez. Se ha prometido eso y había anunciado a diestra y siniestra creyendo que realmente lo era. Ya no iba a tropezar con las mismas piedras, ni caer en las mismas trampas, pero antes de que consiguió enderezarse muy bien, ya estaba cayendo en otro problema. Sus últimas veces nunca lo eran, porque no es suficiente prometerse algo, si uno no rompe toda la cadena de los hechos y los pasos, que te llevan a una situación concreta. En nuestras vidas involuntariamente repetimos los mimos esquemas, lo aprendido, lo experimentado, incluyendo los errores. Para no caer en las mismas frustraciones y realmente llegar a que la última vez sea la última de verdad, tenemos que dar pasos cuidadosos y lanzarse al encuentro de lo desconocido, también al encuentro de las nuevas soluciones de los viejos problemas.

Feliz miércoles de nuevas soluciones.

martes, 12 de enero de 2016

Czytając książki (PL)

Dzień w którym nauczyła się czytać, był dniem który otworzył jej tysiące drzwi. Żyła wśród ludzi którzy nie brali książki do ręki. Według nich to luksus ludzi bogatych co to nie wiedza co robić ze swoim czasem. Ona czytała książki i w nich były wszystkie życia które ona mogła przeżyć. Książki pozwalały jej pragnąć innego życia i w międzyczasie przeżywać swoje życie z oczami szeroko otwartymi. Książki dawały jej to czego życie czasami jej skąpiło. Jak powiedzenie, które kiedyś czytała „książki mają dużo witaminy W” „W” od wiem. Dla niej książki były narzędziami przy pomocy których mogła budować swoją przyszłość. Z każdą przeczytaną stroną to co tworzyła stawało się silniejsze, bardziej stabilne. Daj sobie czas by poczytać, to ci pomoże otworzyć oczy i umysł. To małe ćwiczenie pozwoli ci zrozumieć lepiej świat który cię otacza. Nie bądź niewolnikiem krzyczącej masy, ani krzykaczy, ani konformistów ze schyloną głową. Mniej twoje własne kryteria.

Miłego dnia lektury.

El silencio de los buenos

Ha guardado el silencio. Antes eso siempre le ha ayudado a no meterse en muchos problemas, mantenerse en una cómoda posición de neutralidad. Libre de acusaciones, se consideraba libre de culpa. En su opinión no hacía nada malo y eso ya era suficiente en un mundo lleno de fechorías. No hacer nada malo no se convierte automáticamente en hacer algo bueno, o en un argumento que permita decir que era una buena persona. Aunque tal vez no fue esa su intención, su silencio era cómplice de las peores cosas que pasaban a su lado. Al no hacer nada, hacia lo suficiente para permitir que sucedan. No podía decir que no veía, que no se daba cuenta. Si lo que pasaba casi le rozaba la nariz o pisaba los dedos de los pies. El silencio de los que consideran buenos da alas a los malos que creen que pueden hacer todo y lo pueden hacer bien. La historia de la humanidad tiene muchos ejemplos del “perfecto” actuar de los malos y del “criminal” silencio de los testigos. En la vida diaria no siempre te puedes callar. Algunas veces hay que mancharse un poco para evitar que el mal como pintura se derrame y ensucie todo.

Feliz martes sin silencios cómodos.

lunes, 11 de enero de 2016

Ugięci ale niezłamani. (PL)

Życie wiele razy było dla niej bardzo ciężkie, pod jego ciężarem często się uginała, ale nigdy się nie zatrzymywała, ani zniechęcała. Miała szczęście, potrafiła koncentrować się na chwili obecnej. Nie rozpaczała nad przeszłością, ani nie bała się przyszłości. Im bardziej przygięta była przez życie, tym częściej spoglądała na niebo i horyzont, to pomagało jej czuć się wolną i nie ograniczoną czy zniewoloną swoimi problemami. Patrząc na przyrodę, na drzewa, czuła się zainspirowana przez nie dlatego, że zawsze kończą kierując się w stronę nieba, w stronę światła, przezwyciężając wszelkie przeciwności, które utrudniają ich wzrost. Nie pozwól by twoje problemy uwięziły twoje ciało i twoje spojrzenie. Nie tan moment, nie to miejsce, tylko cały świat do ciebie należy. Problemy mogą ciebie uginać ale nigdy złamać, i wystawiając twoje siły na próbę czynią cię silniejszą.

Miłego dnia patrzenia na horyzont.

Sin culpas que echar

No le quedaban más culpas que echar. Ya había usado todas las que tenía en sus manos. Lo peor de todo, la gente se había acostumbrado tanto que lo hacía, que ya no impresionaba a nadie. Él siempre inocente, desentendido de su parte de la responsabilidad de lo que pasaba en su vida y en la vida de los demás. Al principio parecía creíble, hasta le tenían pena por ser víctima de tantas desgracias y por haber sufrido tantas penurias causadas siempre por alguien malo e inmisericorde. Las ultimas culpas que echaba ya eran tan gastadas, que no causaban ninguna reacción, ninguna impresión. Llegaba el tiempo de mirarse un poco en el espejo de la responsabilidad. No gastes tu tiempo para usar recursos baratos. Responde por lo que haces y por lo que descuidas. Se aprecia más la cruda honestidad que la falsa inocencia. Todos somos responsables, los unos por los otros, y todos por el mundo en que vivimos.

Feliz lunes de honestidad.

domingo, 10 de enero de 2016

Oswajanie strachu (PL)

Jej strach jak stróżujący pies położył się w drzwiach i nie pozwalał wyjść. Za każdym razem jak coś nowego rodziło się w jej wnętrzu, on budził się warcząc pokazywał kły i ona zatrzymywała się sparaliżowana strachem. Chociaż nigdy jej nie ogryzł, nie ucierpiała w wyniku ataku, strach przed tym, że mogłoby się wydarzyć coś złego uniemożliwiał wszelkie możliwości, by stało się coś dobrego. W jej życiu z tego powodu nie działo się nic ani złego ani dobrego. Jej życie straciło smak, stało się nudne. Miała tylko dwa wyjścia. Albo żyć pod opieka złego strażnika strachu, albo oswoić go, uczynić go mniej groźnym bardziej zajętym sobą i pozwalającym żyć innym. Oswój twój strach i wyjdź w poszukiwaniu szczęścia.

Miłej niedzieli oswajania leków.

En sus manos

Julia se sentó este domingo y tenía en sus manos una gran decisión. Y como todas las decisiones en la vida, también ésta tenía sus consecuencias. A Julia le tocaba decidir, si seguir con las cosas viejas, o empezar las nuevas. Vacilaba, no estaba segura que debería hacer. Le parecía demasiado radical, demasiado categórica la decisión que tenía que tomar. Deshilaba algunas decisiones del pasado, para separar a las que le ayudaban solucionar los problemas, de las que los complicaban aun más y de las que mantenían las cosas sin cambiar, manteniendo las tensiones. En algunas situaciones para nada sirve seguir manteniendo algo que no avanza, que se estanca, enreda. Mejor dejarlo en el pasado y empezar algo nuevo. Si no sabes encontrar la solución no compliques.

Feliz domingo de decisiones.

sábado, 9 de enero de 2016

Świeżość Nowego Roku (PL)

Zaczął się nowy rok. Jego dni, tygodnie i miesiące, są jeszcze nieużywane, świeżutkie z aromatem szczęścia. Jeszcze nie wyschła na nim farba możliwości. Dostajemy go zupełnie nowego, to nie jakaś tam ulepszona wersja tego poprzedniego, który już odszedł. Do niczego nie służy używanie tych samych schematów, tych samych instrukcji obsługi, ponieważ jeżeli to zrobimy nie wykorzystamy wszystkich jego możliwości. Nowy Rok wymaga nowych zachowań, nowego podejścia, spojrzenia, nowych gestów. Niemożliwe jest wydobycie za jednym razem całego ukrytego w nim potencjału. Jak nowy kwiat wymaga spokojnego czasu potrzebnego na rozwój. Żeby zacząć coś nowego, możemy rozpocząć od nowych słów, zostawiając za nami żale, wyzuty i winy. Z taka ilością deszczu, wody, niech płynie szczęście.

Miłego dnia używania dobrze tego nowego roku.

Domando miedos

Su miedo como un perro guardián se acostó en su puerta y no le dejaba salir. Cada vez que algo nacía en su interior él se ponía atento con un ladrido enseñaba los colmillos y ella se quedaba paralizada de miedo. Aunque nunca fue mordida, ni sufrió un ataque, el miedo de lo que podría pasar algo malo aniquilaba todas las posibilidades que pase algo bueno. En su vida por eso no pasaba nada ni malo ni bueno. Su vida se volvía insípida. Hasta aburrida. Tenía solo dos posibilidades o vivir en el rabioso guardián de miedo o domarlo a este miedo hacerlo menos violento más ocupado en sí mismo y dejando a vivir a otros. Doma tus miedos y sal a buscar tu felicidad.

Feliz sábado de domar los miedos.

sábado, 2 de enero de 2016

El arte de no hacer nada

Hace tiempo que Marta andaba muy cansada y lo único que deseaba era descansar un poco, simplemente no hacer nada. Agobiada por tanta prisa, siempre a carreras entre sus múltiples obligaciones. En el horizonte aparecía la posibilidad de tomarse unas largas vacaciones. Ya no veía la hora que lleguen. Y cuando por fin llegaron algo extraño ocurría con ella. No era capaz de hacer lo que tanto soñaba. Se le había olvidado como se puede no hacer nada. Su cuerpo se tensaba, a sus manos y pies invadía la ansiedad, la constante búsqueda de algo que hacer. Era tan difícil sentarse mirar el horizonte, sentir su cuerpo y su respiración, caminar con un paso lento disfrutando del ritmo de los pasos. La vida nos enseña el arte de trabajar, de producir, de ser eficaces, no nos enseña el arte de descansar, ni de sentir plenamente, sin mirar el reloj, ni poner demasiadas preguntas.

Feliz sábado de empezar a aprender a descansar.

viernes, 1 de enero de 2016

La frescura del año nuevo

Se empezó un Año sus días semanas y meses todavía están sin usar, fresquecitos con aroma a la felicidad. Ni se les secó bien la pintura de las posibilidades. Viene nuevo, no es una versión mejorada del que ya se fue. No sirve usar los mismos esquemas los mismos manuales, pues si lo hacemos no vamos a aprovechar a todas sus posibilidades. El Año Nuevo exige nuevas actitudes, nuevas miradas, nuevos gestos. No se le puede sacar todo su potencial de golpe. Necesita un tranquilo tiempo de desarrollo, como una flor nueva. Para empezar algo nuevo, podemos empezar con palabras nievas dejando atrás los reproches, los rencores y las culpas. Con tanta lluvia, con tanta agua que fluya la Felicidad.

Feliz viernes de empezar a usar bien este año nuevo.