Tiempo de aprendizaje

Se termina el año. Se terminan los planes y propósitos no cumplidos. Ya no queda tiempo para prometer que lo haremos más tarde en este año. Tal vez se puede revisar lo que quisimos hacer y no y hicimos y por qué no lo hicimos. Antes de llenar el nuevo año de promesas similares. No es malo proponerse algo, pero no es suficiente. Cada uno debe revisar sus motivaciones. Lo que quiere y por qué lo quiere. El siguiente paso sería ver qué necesitamos para hacer realidad nuestros propósitos. Sin los medios ni condiciones adecuadas difícilmente podremos hacer algo. Es bueno en este momento no sentirse fracasado, sino tiempo de aprendizaje. Mientras late nuestro corazón la vida nos da oportunidades de descubrir más y conocer mejor el mundo que nos rodea y a nosotros mismos.

Feliz martes de aprendizajes.

Recuentos

Queda tan poco de este año. Cada uno tendrá su clasificación y sus recuerdos. Si le calificamos como bueno o malo no depende tanto del año, del tiempo que nos fue regalado sino de lo que hicimos con este tiempo y que otros hicieron con él. El uso el aprovechamiento que le dimos o el derroche de malgastar de usarlo para dañar y por el camino dañarse uno mismo. Hacemos recuento de quejas, con o sin razón. O también nos esforzamos para buscar los motivos de agradecimientos. Si buscamos seguramente podemos encontrar de todo. Importantes son los acontecimientos, pero también importantes son las personas y todo lo que pudimos aprender de ellas, todo lo que vivimos y experimentamos. Hoy sabemos conocemos más y mejor. Que nos sirva este aprendizaje antes de que empecemos el año nuevo.

Feliz lunes de recuentos.

Construir el hogar

Las cosas últimamente se han tambaleado. No ha pasado nada grave, pero todos se dieron cuenta de lo que parecía fuerte e indestructible no lo es. Han invertido muchos esfuerzos y sacrificios para construir su casa. Trabajando tanto se olvidaron invertir lo mismo en construir el hogar. Daban por hecho de que si tienen linda casa y viven en ella ya todo irá bien. No fue así. La casa la han construido de los mejores materiales y con la mejor tecnología. Cuidando cada detalle y el medioambiente. El hogar lo han llenado de prisas, de ausencias y de tensiones. Aunque se han mantenido unidos y amado mucho, cada vez eran más escasas y más difíciles de ver las muestras de amor entre ellos. Lo que no se nombra lo que no se llama por su nombre se hace ausente. No pienses solo en dónde vas a visir aunque eso es importante y es la necesidad básica que tenemos todos, tener un techo. Piensa también qué vas a vivir, cómo vas a vivir con los tuyos para formar un hogar feliz. Que la base el fundamento de toda la construcción sea el amor fuerte expresado a través de los gestos y las palabras.

Feliz domingo de hogar y familia.

Całe znaczenie słów (PL)

Miała bardzo dziwny dla jednych, dobry dla innych, zwyczaj szukania aż do ostatniego możliwego znaczenia wszystkiego co mówiła. Nie dlatego, że chciała uniknąć wszystkich możliwych interpretacji, raczej chciała wiedzieć co mówiła kiedy mówiła tyle słów. Czuła, że jest rzeczą podstawową w relacjach międzyosobowych i przede wszystkim w relacjach par. Tak łatwo coś powiedzieć nie biorąc pod uwagę jaki zasięg mają nasze słowa, zwłaszcza wtedy kiedy stają się stwierdzeniami i obietnicami. Wszystko to się zaczęło kiedy powiedziała i kiedy jej powiedzieli zwykle i tym samym niezwykle „kocham cię”. Chciała wiedzieć co tak naprawdę to znaczy; dokąd dochodzi znaczenie tych słów? Czy istnieje jakiś limit który może pokazać dokąd tak, a odkąd nie? Czy kiedy się kocha, to kocha się akceptując wszystko, czy robiąc selekcje? Miłość daje prawo do oczekiwania modyfikacji, czy zmusza do akceptacji niedoskonałości? Miłość zmazuje odległość między oczekiwaniami i rzeczywistością, czy czyni ja bardziej widoczną? Ze względu na te wszystkie racje i wiele innych, chciała wiedzieć co się rozumie i czy zawsze rozumie się to samo wtedy kiedy się mówi pewne słowa. Czuła, że tam jest źródło wielu nieporozumień i możliwego do uniknięcia cierpienia. Staraj się zrozumieć i zdefiniować zasięg twoich słów, obietnic i stwierdzeń.

Miłego dnia definiowania słów.

Publicado en español el 31 de agosto de 2017

La belleza escondida

Tanta belleza se esconde en un paisaje que tenemos frente de nuestros ojos, que podemos pasar horas contemplándolo y descubriendo miles de detalles, que a la primera vista parecen ocultos. Tal vez no son tan ocultos, sino que forman un todo que necesita tiempo para ser conocido. Cuando uno acostumbra su vista a la totalidad, se empieza fijar en los detalles. Lo que pasa con los paisajes también pasa con las personas. Fácilmente podemos quedar en una mirada general, que nos agrada o desagrada y no mirar con más tiempo los detalles. La primera impresión puede ser muy engañosa, aunque es importante. Todos pueden tener un mal día y los pudimos conocer un día de estos. Dejémosles la posibilidad de mostrarnos otra imagen. Los detalles que no hemos visto a causa de su mal humos o su seriedad inicial. Todos tenemos mucha belleza que compartir, solo que los problemas de la vida nos la hacen esconder.

Feliz sábado de descubrir la belleza escondida.

Osoby znaczące. (PL)

W jej życiu było wiele osób. Niektóre z nich pojawiały się i znikały zaledwie zostawiając jakiś ślad. Starała się dać każdej osobie swój czas i swoją przestrzeń, tak żeby czuły się wolne i wiedziały, że są mile widziane. Tak że jeżeli zostają to ze względu na własną wole i nie zmuszone, czy ze względu na jakieś wyobrażone zobowiązanie czy lojalność. Będąc szczera przed sobą samą przyznawała, że mimo wszystkiego co powiedziane do tej pory, istniały osoby które szukała za każdym razem jak znikały z jej horyzontu. Oczekiwała że wrócą za każdym razem jak odchodzili, że chociaż odeszli daleko będzie mogła czuć ich obecność bliżej niż kiedykolwiek. Kiedy zgubiła ich ślady, nie traciła nadziei, że będzie mogła je odnaleźć któregoś dnia. Życie pokazało jej, że warto poczekać odrobinę, że rekompensata przychodzi w najmniej oczekiwanej chwili. To osoby są tymi którzy wyznaczają rytm naszemu życiu, malują uśmiech na ustach i sprawiają, że nasze serce bije w specjalny sposób. Dbaj o nie.

Miłego dnia dbania o osoby które wiele dla nas znaczą.

Publicado en español el 30 de agosto de 2017

Esfuerzo de cuidar

Cuando miramos con atención nos damos cuenta que poseemos muchas cosas y muchas hemos vivido. Tantas veces todo lo que tenemos nos ha costado años de esfuerzos y sacrificios, muchas renuncias, mucho cuidado. Lo que pasa que este esfuerzo casi siempre va dirigido hacia lo que no tenemos hacia lo que queremos conseguir, conquistar, no va para mantener lo que ya tenemos. Lo que tenemos necesita el mismo cuidado o muchas veces más cuidado que lo que aún no es nuestro. Porque lo que tenemos en un instante podemos perder, o si no lo cuidamos lo estaremos perdiendo poco a poco. Hasta que se aleje demasiado de nosotros. No pienses solo en las cosas o en las actividades. Piensa en las personas en las relaciones con ellas. Largo es el proceso de conocimiento, confianza y acercamiento. Rápido el de abandono distancia alejamiento.

Feliz viernes de esfuerzo de cuidar.

Nie wszystko to śmieci. (PL)

Zaskakuje ilość śmieci jakie produkujemy. Wiemy, że ich przetwarzanie staje się poważnym problemem dla środowiska i w ten sposób dla nas samych. Niewiele myślimy wyrzucając coś do kosza na śmieci. Wyrzuca się rzeczy, które jeszcze niedawno nigdy się tam nie wyrzucało. Łatwość z jaką możemy wyrzucić i kupić coś nowego, przyjęta przestarzałość rzeczy staje się niebezpieczna dla każdego z nas. Nie tylko rzeczy, ale też relacje i nawet osoby stają się jednorazowego użytku. Ciężko nam naprawi, używać na nowo dając nowe życie temu co wydawało się nieużyteczne. Brzmi brzydko, mocno, ale nie traktujmy jak śmieci ludzi którzy nas otaczają, ani relacji z nimi. Jeżeli czegoś nie potrzebujemy lub nie potrafimy używać to nie znaczy, że nie nadaje się, zwyczajnie być może nie jest dla nas w tym momencie. Osoby w odróżnieniu od rzeczy są bardziej dynamiczne i wchodzą w kontakt z nami. Nigdy nie znamy całego ich potencjału ani wszystkich sekretów i talentów jakie zawierają w sobie, dlatego potrzebujemy czasu by ich poznać nie odrzucając ich. Nie gromadzić tylko zostać z tym co potrzebne.

Miłego dnia dobrego użycia.

Publicado en español el 29 de agosto de 2017

Recorrer el camino

Todas las cosas nuevas no se ven si no se da testimonio de ellas. Es que el camino que tenemos que recorrer constantemente es desde fuera para dentro y desde dentro para fuera. El camino de fuera para dentro recorro para descubrir la primera causa de mis actitudes reacciones sentimientos. Dentro de mi esta o que provoca que me comporte de esta manera. Si lo que descubro es bueno lo debo potenciar, si es malo lo tengo que transformar. El proceso tiene que empezar dentro de mí. En lo profundo de mis ser, mis motivaciones y reacciones, sus efectos se deben ver fuera, en lo que hago y como lo hago, en mis palabras y mis reacciones. Así constantemente recorriendo este camino en las dos direcciones estoy naciendo de nuevo y doy testimonio de esta novedad para todos que me rodean.

Feliz jueves de recorrer camino de novedad.

Zawsze rodząc się (PL)

Dziś obchodzimy Jego narodziny i to że nie przestaje rodzic się na nowo. Ze wszystkimi konsekwencjami swojej bezbronności i wszystkimi możliwościami wzrostu. Zależny i wolny. Dziecko i wielki. Nam też przychodzi w udziale rodzenie się i wzrost. Zawsze istnieje jakaś część nas która potrzebuje odnowy, wzrostu i rozwoju, odrobinę światła które może oświecić, i uczynić innymi wszystkie części i całość. Do tego potrzeba odrobinę czułości. Zmiękczyć to serce stwardniałe przez życiowe wypadki, które się broni przed ciosem jakim może być zaufanie niewłaściwej osobie. Jesteśmy jedyną drogą która wiedzie na spotkanie, jesteśmy jedynym mostem który łączy dwa brzegi, dwa odlegle krańce. Niech to co pzez nas przychodzi do innych zawsze będzie dobre smaczne. Niech nie brakuje narodzin.

Miłej środy Bożego Narodzenia. Wesołych Świąt dla Wszystkich.

Siempre naciendo

Hoy celebramos que Él nació y no deja de nacer de nuevo. Con todas las consecuencias de su vulnerabilidad y todas las posibilidades de crecimiento. Dependiente y libre. Niño y grande. También a nosotros nos toca nacer y crecer. Siempre hay alguna parte de nosotros que necesita renovarse, necesita crecimiento y desarrollo, un poco de luz que puede iluminar, hacer diferentes las partes y la totalidad. Para eso se necesita un poco de ternura. Ablandar este corazón endurecido por los golpes de la vida, que se protege de lo duro que puede ser confiar en la persona equivocada. Somos el único camino que lleva a encuentro, somos los únicos puentes que unen las dos orillas, los dos extremos distantes. Que lo que llegue a través de nosotros a los demás siempre sea bueno, rico, sabroso. Que no nos falten los nacimientos.

Feliz miércoles de Navidad. Una vez más Feliz Navidad para Tod@s.

Reconocer

En estos días llenos de encuentros y mesas bien surtidas a veces resulta difícil lo que es obvio. Lo que nos cuesta tanto es reconocer. Nos resistimos a reconocer muchas cosas. Desde la presencia del que nace siempre para todos, hasta la presencia de las cosas que nos unen porque las que nos dividen saltan a la vista por si solas. Nos resistimos a reconocer nuestra situación en este momento concreto de la vida, nuestras responsabilidades y las posibilidades y oportunidades que siempre aparecen en nuestro camino. Que las luces de navidad iluminen bien nuestros ojos, nuestros caminos, los rostros de los que nos acompañan, las distancias y las cercanías entre nosotros. Eso nos ayudará a reconocer el amor que siempre está presente aunque a veces está un poco escondido. Desde el fondo de mi corazón les deseo Feliz Navidad, mucho amor y buenos reconocimientos.

Feliz martes de vigilia de Navidad llena de reconocimientos.

¡Feliz Navidad!

Nie tylko oni (PL)

Już nie zostawał nikt na kogo mógłby zrzucić całą winę. Na horyzoncie skarg pojawiała się odległa możliwość, że on też był odpowiedzialny. Nie podobało mu się myślenie o tym, ale wszystko wskazywało na to, że jego tak szukana perfekcja było trochę przemakalna i miała pęknięcia i szczeliny przez które przeciekały niektóre błędy i pomylone przypuszczenia. Dedykował tyle czasu ścigając błędy innych, że w chwili nieuwagi popełniał swoje własne, nie mniejsze niż te które oni popełniali. Nie miał innego wyjścia niż przyznanie się, że sprawy nie miały się tak jak myślał na początku. Nie ważne jak będziemy się starali by uniknąć błędów zawsze będziemy w niebezpieczeństwie popełnienia ich, nie ze względu na złość tylko na okoliczności i braku szerszej wizji konkretnej sytuacji. Lepiej zająć się naszymi własnymi działaniami niż stać się niemiłosiernymi sędziami działań innych, zdecydowanymi na skazanie ich za wszystko co zrobili. Starajmy się zrobić wszystko jak najlepiej możemy w tym konkretnym momencie naszego życia, zawsze to lepsze niż nic nie robić. 

Miłego dnia akceptacji błędów i odpowiedzialności.

Publicado en español el 27 de agosto de 2017

La alegría

Nada adorna más y mejor que la alegría. Desde los más pequeños hasta los más mayores se transforman cuando en sus rostros aparece la alegría. Es algo más que una carcajada fruto de un chiste. La alegría es como el aire que entra en nosotros. Alimenta la sonrisa y hace más ligero lo que pesaba antes. Tiene el poder de amortiguar los disgustos y hacer que las palabras llenas de enojo resbalen y no penetren en nuestro interior infectándonos y contagiando. Suele atraer y hace que uno se sienta cómodo en un lugar desconocido y con gente extraña. Reparte alegría a tu alrededor. Será el ingrediente perfecto para todos los platos de tu mesa. No hará daño a nadie y no existe peligro de sobredosis. Es capaz de adornar cada lugar incluso el más humilde convirtiéndolo en una mansión llena de lujo. Que sea un signo de presentación de estos días.

Feliz lunes de repartir alegría.

Zmienić na czas (PL)

Ciekawa jest ludzka zdolność do negacji tego co ewidentne. Przede wszystkim jeżeli uznanie faktu oznacza potrzebę zmiany. Według powiedzenia, że „nasze słabości są silniejsze od nas”. Wybieramy zatopić się bardziej ryzykując wszystko, zamiast zrezygnować z czegoś, zmienić chociaż o drobinę nasze przyzwyczajenia. To może zaprowadzić nas do czegoś niewyobrażalnego. Przymusowe zerwanie ze wszystkim co do tej pory stanowiło nasze życie. Coś czego można było uniknąć gdybyśmy na czas słuchali sygnałów jakie życie nam wysyłało, które wymagały małych zmian. Chociaż mądrość ludowa mówi, że „nikt nie wie co ma, aż to straci”, nie działamy na czas. Musimy stracić osoby bliskie, rzeczy wartościowe, żeby zacząć je doceniać. Niestety w większości wypadków nie można nic cofnąć. Doceniajmy na czas i bądźmy gotowi coś zmienić by dbać bardziej i nie tracić przed czasem. 

Miłego dnia gotowości do zmiany.

Publicado en español el 26 de agosto de 2017

Los adornos

Faltan los adornos hay que preparar la mesa. Uno hace recuento de las cosas que tiene que hacer antes de la fiesta. Son detalles algunos muy pequeños casi invisibles que hacen posible el ambiente diferente festivo alegre. Adornando se puede añadir la belleza a lo que por sí ya está bello o se puede intentar ocultar lo que molesta, lo que desentona, lo que se quiere esconder y hacer invisible aunque muchas veces todos saben perfectamente que está ahí. No nos convirtamos en maestros del arte de disimulo. No en estas fechas. El niño que nació y al que recordamos, vino al mundo con toda la crudeza de su realidad, su desnudez, su vulnerabilidad y totalmente indefenso, dependiente de otros. Que los adornos no impidan encontrarnos en la verdad y con la verdad. Que resalten la belleza de camino que lleva al encuentro, a la paz, al perdón, a la reconciliación. Mientras él nace y late nuestro corazón, siempre estamos a tiempo. Aprovecha bien la ocasión que la vida te brinda en estas fechas.

Feliz domingo de revisión de los adornos.

Moje miejsce na ziemi (PL)

Mówiła o swoim kraju chociaż mieszkała daleko od niego. Wydaje się, że ciała podróżują o wiele szybciej niż uczucia. Człowiek przemieszcza się z jednego miejsca w drugie a uczucia zostają, nam towarzyszą, albo rozciągają się do nieskończoności łącząc miejsca i osoby. W Paragwaju zawsze jest referencja odniesienie do „che valle” - „moja dolina”, to miejsce naszego dzieciństwa, naszego wzrostu i wspomnień. Miejsce które ze względu na życiowe okoliczności musieliśmy opuścić. Pozostaje to spojrzenie wstecz które jest szanowane piękne i szlachetne, ale czasami może się obrócić przeciw nam. Nie możemy tylko patrzeć wstecz, musimy tez patrzeć w przyszłość w to co przed nami. Strać się zapuścić nasze korzenie w nowym miejscu tak żeby móc się nasycić tym co dobre i inne. Jesteśmy w jednocześnie z miejsca które nas widziało jak przyszliśmy na świat i ze wszystkich miejsc przez które przeszliśmy w naszym życiu, ale tylko wtedy kiedy żyliśmy świadomi i otwarci na to co nowe i różne od tego co już znaliśmy. Jeżeli nie jesteśmy otwarci koniec końców obrażamy się i zawzięci, pełni urazów odrzucamy to co nie jest takie jak w przeszłości w miejscu z którego pochodzimy, tak jakby tamto miejsce w międzyczasie też się nie zmieniło. Nasza pamięć jest wybiórcza i zachowujemy zdjęcia z przeszłości nie widząc dynamiki teraźniejszości. Trzeba żyć z otwartością i uwagą.

Miłego dnia otwartości.

Publicado en español el 25 de agosto de 2017

Devolver las sonrisas

Sus días eran llenos de trabajo. No paraba y a veces no nada abasto. Mirando el calendario tomó la decisión de cambiar por unos días de actividad. Sustituir los objetivos y las estrategias de siempre por otras diferentes. No se trataba de abandonar su trabajo, eso no se podía permitir en un mundo de tanta incertidumbre y explotación. Solo pretendía alcanzar una cosa, que todas las personas que entren en contacto con él en estos días recuperen la sonrisa. Había diferentes maneras de conseguirlo. De la más inmediata y sencilla contando un chiste, a las más ambiciosas de conversar con los que andan cabizbajos para ayudarles descubrir que en cada día hay algo bueno. Impedir que las balas de la tristeza entren en sus corazones. Una tarea mucho más complicada que muchos de los objetivos profesionales de su trabajo pero al mismo tiempo mucho más importante y productiva sobre todo en estas fechas. Trata de devolver la sonrisa a los rostros de los que tienes cerca.

Feliz sábado de las sonrisas que regresan.

Podróże (PL)

Dzień lotnisk pozostawiając za sobą Rodzinę, moją wioskę Rytel i las śmiertelnie zraniony. To nie jest dobry moment żeby podróżować, ale życie płynie dalej swoim rytmem i już dawno temu pokazało mi, że można być blisko będąc daleko i niestety też na odwrót, być daleko będąc blisko. Wszystko zależy od woli i gotowości. Wiele miejsc może żyć bez nas, ale nam jest trudno żyć bez wielu miejsc, dlatego że każde z nich daje nam coś innego specyficznego jedynego. Wychowują nas tworzą i odtwarzają zawsze na nowo, z nową świadomością i szerszym spojrzeniem. Tak jak jak jesteśmy związani z osobami dzięki aparatom jakie rozwój techniki nam daje, tak jesteśmy związani z różnymi miejscami, z przyrodą. Życie daje nam możliwość nauczenia się czegoś nowego z każdą podróżą nie ważne gdzie jesteśmy powinniśmy dbać o osoby, o nas samych i o świat który nas otacza. 

Miłego dnia podróży.

Napisane na lotnisku w Monachium w drodze do Madrytu. (zdjęcie jest z lotniska w Gdańsku)

Publicado en español el 24 de agosto de 2017

Mirada amplia

La experiencia muestra que la preocupación cierra a nuestra visión, y la paz la amplía. Es bueno saber eso. Porque la poca visión puede inmovilizar y provocar que avancemos con mucho miedo inseguridad viendo mucho peligro en cada movimiento. Lo que se debe hacer en momentos así es calmarse pacificar por dentro y convertir la preocupación en atención. Cuando se tiene paz se tiene calma y la calma permite ver todos los detalles y todos los caminos posibles hacia la solución hacia la salida de una situación. Trata de caminar por la vida con paz. Piensa en los pasos que puedas dar no esperes solo finales llegadas inmediatas a los objetivos. Todo en la vida es un proceso y necesita su tiempo, a veces más corto, a veces más largo, pero siempre tiempo.

Feliz viernes de mirada amplia.

To co może stać się potem (PL)

Te dni wstrząsnęły nami, natychmiast zdaliśmy sobie sprawę ze szkód na domach i innych budynkach, w lesie i naszych ogrodach. Jeszcze nie wiemy jaki efekt to wszystko będzie miało kiedy wszystko się posprząta w naszym krajobrazie i klimacie. Niewielu zdaje sobie dzisiaj sprawę, że to nie tylko szkody w naturze, tylko też w naszym duchu, naszej duszy. Z biegiem czasu zaczną się pojawiać traumy, szkody, zaburzenia, lęki, teraz stłamszone i wyciszone gorączkowym sprzątaniem i odbudowywaniem. Oby nie zabrakło nam zdrowego rozsądku, spokoju żeby przyznać się do wewnętrznych ran i szukać potrzebnej pomocy, która pozwoli nam odzyskać pewną równowagę i spojrzeć na przyszłość i na krajobraz z nadzieja. W życiu musimy być świadomi, że wiele sytuacji i rzeczy które przeżywamy zawsze ma efekty natychmiastowe i te które pojawiają się z upływem czasu. Dobrze być przygotowanym by wziąć je na siebie, nie przestraszyć się tylko działać by nimi się zająć. To wszystko może służyć jako nauka i wzrost osobowy i pozwolić żyć w harmonii.

Miłego dnia świadomości.

Publicado en español el 22 de agosto de 2017

El miedo que paraliza

Lo nuevo y lo deseado cuando se acerca y se hace realidad, despierta diferentes sensaciones, diferentes sentimientos. Algunos pueden ser previsibles y otras nos sorprenden. Una de menos deseadas es el miedo. El miedo que paraliza, frente a lo que tanto esperamos tanto deseamos. Quedarse inmóvil, impide aprovechar la oportunidad sacarle todo el sabor del momento que vivimos situación por la que estamos pasando. El miedo frente a lo nuevo, aunque deseado es sorprendente. Muestra la desconfianza en nuestras propias fuerzas, temor de no saber manejar la situación nueva, porque lo nuevo siempre remueve y descoloca lo que ya estaba asegurado controlado dominado a lo que nos hemos acostumbrado aunque vivimos insatisfechos por la situación. Atrévete moverse, avanzar, no permitas que el miedo te robe la novedad y posibilidades del cambio. Allá detrás del primer paso están los sueños y su realización.

Feliz jueves de no dejarse paralizar por el miedo.

Świat który do nas mówi (PL)

Ten nasz świat tak cierpliwy i szczodry, czasami stara się mówić do nas i nie zawsze jesteśmy gotowi zatrzymać się, posłuchać trochę i pomyśleć co nam chce powiedzieć. Zbyt często traktujemy świat w którym żyjemy czy samą naturę jak niewyczerpany zbiornik zasobów. Myślimy, że możemy wydobywać bez granic zaspakajając nasze nadmuchane potrzeby i niekontrolowane skąpstwo. W imię wzrostu ekonomicznego poświęcamy fundamenty które utrzymują nasze życie, nasze istnienie. Pokazując naszą bezmyślność wpadamy w błędny krąg z którego trudno nam się wydostać. Uniemożliwia to nasza krótkowzroczność i nasze wygodnictwo. Dbać o siebie i dbać o świat kosztuje zbyt wiele nasze lenistwo i wymaga wysokiego stopnia dojrzałości która pozwala patrzeć dalej poza czubek naszego nosa. Słuchaj głosu natury i weź pod uwagę jego prośby.

Miłego dnia konfrontacji z lenistwem i bezmyślnością.

Publicado en español el 21 de agosto de 2017

Medir fuerzas

Las cosas se le escapaban de bajo su control. Tenía dificultad para abarcar todo y todos alrededor se sentían en derecho de exigir su atención. Cuando se llega a situaciones así, cunado sentimos que la vida o el trabajo nos desbordan, es bueno pararse un rato y mirar nuestra realidad. Siempre hay un por qué de las tensiones, de los pedidos y de la imposibilidad de dar respuesta. Si no nos cuidamos, si no atendemos a nosotros mismos, con honestidad sinceridad y sin disimulos, no vamos a poder ayudar a los demás. Terminaremos dejando insatisfechos a todos y victimizándonos a nosotros mismos. Proyectando la responsabilidad a otros. Cuando sientes que no abarcas por mucho que aprietas. Párate y revisa la situación. Tú llevaste a ella y tú de ella puedes salir. Recuerda que por muy fuerte que seamos que nos sintamos todos tenemos una capacidad y resistencia limitadas. Para tu bien y el de los demás no superes tus límites de fuerzas.

Feliz miércoles de cuidar las fuerzas.

Krzyk ciszy (PL)

Istnieje wiele krzyków które rozdzierają dusze, dają nam gęsiej skórki i czujemy je całym naszym ciałem. Ten który zrobił na mnie największe wrażenie w tych dniach to krzyk ciszy. Krzyk niemy który mimo wszystko można doskonale usłyszeć. Można usłyszeć tego typu krzyk po burzy, po wypadku, albo po zamachu. Powietrze pełne jest ciszy i milczących pytań. Próbujemy oszacować straty i jeszcze oszołomieni dotrzeć do możliwych przyczyn tego co się stało. Zazwyczaj nie uwalniamy się od pokusy wskazywania innych osób jako winnych tego co się stało, unikając w ten sposób dostrzeżenie naszej własnej odpowiedzialności, która zawsze istnieje mimo, że może być niewielka czy odległa. Tu po nawałnicy krzyczy do nas cisza przyrody. Przez pierwsze dni nie śpiewały ptaki, była wymowna cisza, żałoba wszechświata. Nigdy nie były bardziej prawdziwe słowa powiedzenia „cisza po burzy”. Ta cisza była wymowna i zbyt bolesna. Długo będą się zabliźniały rany. Ile czasu potrzebujemy by nauczyć się słuchać cichego krzyku przyrody natury? Słuchajmy słów, ale też słuchajmy ciszy!

Miłego dnia słuchania ciszy.

Publicado en español el 20 de agosto de 2017

De pies a cabeza

A veces es bueno mirar un poco en dónde están parados nuestros pies y por dónde se va nuestra cabeza. Muchas frustraciones vienen de la mucha distancia entre las realidades y los sueños. Es bueno soñar, pero no es suficiente. Hay que saber muy bien en dónde pisan nuestros pies, si desde ahí podemos empezar la realización de nuestros sueños, o necesitamos movernos a un terreno más firme. La buena conexión con nuestra realidad es la garantía de nuestra fuerza de nuestras claridades en la vida. Desde ahí y solo desde ahí podemos salir a la conquista de nuestros sueños. Es como una raíz que da la fuerza al árbol o como un fundamento que da seguridad y estabilidad a toda la construcción. Revisa tu punto de partida tus raíces.

Feliz martes de unión entre los pies y la cabeza.

3000 publikacji!

Mija czas i łączą się słowa w zdania , zdania w historie. Kiedy napisałem pierwsze w czerwcu 2013 w Naranjito w Paragwaju, nie myślałem, że to będzie tak długo trwało. Wstydziłem się moich błędów (do dziś się ich wstydzę) i nie wiedziałem czy ktoś to będzie czytał. Czułem potrzebę pisania, dzielenia się tym co mam wewnątrz. Aż przyszedł pomysł blogu i 19 lipca 2013 roku stworzyłem blog zamieszczając pierwsze teksty. 26 lipca w dzień Świętej Anny patronki Tanlajás S.L.P. w Meksyku upubliczniłem blog. Lata przeżyć i doświadczeń. Poznałem niektóre osoby które czytają moje teksty, nie wiem do kogo docierają, co prowokują. To będzie na zawsze tajemnicą, niezaspokojoną ciekawością bez odpowiedzi. Wierze, że będę pisał dalej, chociaż czasami moje teksty mogą nudzić, powtarzać się. Cały czas jest w planach wersja na papierze. Dziś chce podziękować wszystkim za hojność czytając, uprzejmość robiąc komentarze i przyjaźń trwającą lata. Sumując wszystkie teksty, oryginały po hiszpańsku i tłumaczenia na polski, dziś publikuje tekst numer 3000. Przygoda będzie trwała jeszcze przez jakiś czas. Zawsze jest coś nowego czym można się podzielić, nowe rzeczywistości przeżycia. Dziękuje tym którzy czytają, komentują wstawiają jakąś ikonkę w Facebook czy przysyłają zdjęcia które mogę używać z tekstami. Mam szczęście że was mam.

Miłego dnia dzielenia się i celebrowania życia.

¡3000 publicaciones!

Pasa el tiempo y se juntan palabras en freses, freses en historias, cuando escribí las primeras en junio de 2013 en Naranjito en Paraguay, no pensé, que la cosa va a ir para largo. Me avergonzaba de mis errores (y me sigo avergonzando) y no sabía, si alguien va a leer. Sentía la necesidad de escribir, compartir las cosas que llevaba dentro. Hasta que llegó la idea de blog y 19 de julio de 2013 publique los primeros textos. El 26 de julio en el Día de Santa Ana patrona de Tanlajás S.L.P. en México, hice público el blog. Años de vivencias y experiencias. He conocido a algunas personas que lo leen, no se a quien llega, que provoca. Será la curiosidad que quedara sin respuesta. Creo que seguiré escribiendo aunque a veces mis textos les pueden aburrir o ser repetitivos. Queda pendiente una versión impresa. Hoy quiero dar las gracias a todos por su generosidad al leer, amabilidad al hacer comentarios y amistad de años. Sumando todos los textos los originales en español y las traducciones al polaco hoy publico el texto número 3000. La aventura continuará por un tiempo más. Siempre hay nuevas vivencias y nuevas realidades para compartir. Gracias a los que leen, gracias a los que comentan, ponen algún “emoji” en Facebook o me mandan fotos que puedo usar. Tengo la suerte de poder contar con ustedes.

Feliz lunes de compartir y celebrar la vida.

Cisza po burzy (PL)

Tydzień milczenia, tydzień żałoby. Świat jaki znaliśmy przestał istnieć. Zamilkły słowa tak jak zamilkł śpiew ptaków w lesie który umarł. Jedna nawałnica zabrała życie osobom, domy i las który widział jak rośli. Brakowało nam energii elektrycznej, internetu, ale nie brakowało chęci do podniesienia na nowo świata który nam upadł. Zanim wrócił internet, wróciła nadzieje. Katastrofa była w stanie wykrzesać to co najlepsze w każdym z nas, ale żeby być uczciwym też to co najgorsze. Wiele razy mimo nieomylnych znaków zmiany klimatu, cały czas nie przyznajemy się do naszej odpowiedzialności, odwołując się do naszej suwerenności i wolności. Przyroda nie zna granic, terytoriów, czy ideologii. Jest organizmem o który musimy dbać, nie tylko używać go do naszych celów korzyści. Potrzebujemy czystego powietrza, czystej wody, zdrowej żywności i odrobinę zdrowego rozsądku, żeby żyć w harmonii, bez agresji i przemocy. To nasz wspólny dom jedyny jaki mamy. Mój szacunek dla wszystkich osób które pracowały pomagały po nawałnicy. Dziękuję za wysiłek i przykład.

Miłego dnia nadziei.

Teks napisany po nawałnicy która przeszła nad Rytlem w sierpniu 2017. Przetłumaczony w Pedrezuela zaraz po zakończeniu konferencji o klimacie w Madrycie 2019 (COP 25).

Publicado en español el 19 de agosto de 2017

Misterios de la vida

La ciencia se encarga de que nuestra vida no tenga tantos secretos, para que todo podamos explicar. Tenemos cada vez más respuestas a todos los ¿por qué?, que se nos ocurren. Se desvelan los secretos, pero sigue habiendo los misterios vinculados a muchos “para que”. En estos misterios están escondidos nuestros sueños, nuestros sentimientos y decisiones que tantas veces se escapan de la lógica, de todas las posibles explicaciones. Podemos apoyarnos en nuestras convicciones, en los proyectos diseñados, elaborados por nosotros mismos, pero eso no nos quita el misterios sobre nuestra ubicación en el espacio y el tiempo, las diferentes formas de nuestras relaciones con todas las personas que encontramos en nuestro camino. Ahí hay mucho misterio que iremos desvelando a lo largo de toda nuestra vida. Mucho sobre nuestra misión y vocación en la vida y en el mundo. Este tiempo nos permite pensar un poco en los para que de nuestra vida.

Feliz domingo de misterios.

Reconocer

A veces andaba despistada, no reconocía a la gente en la calle. Sumergida en sus pensamientos, angustiada por sus problemas y temores. Lo peor de todo que a pesar de eso tampoco reconocía toda su realidad. Se quedaba a medias con lo que pensaba sentía. Es que resulta difícil mirarse y reconocer cada cosa que se ve, se siente y piensa. Es más fácil dirigir la mirada a otras cosas, otras personas. El reconocimiento puede ser maravilloso, porque nunca valoramos lo suficiente todo lo que tenemos, también puede ser doloroso, pero es necesario. Es como la limpieza de una herida que es necesario para que no se infecte se cure y se cicatrice. Aprovecha estos día de preparativos para la fiesta y reconoce o que falta, estás a tiempo, y sobre todo reconoce lo que te falta a ti. Reconociendo estás a mitad de camino para conseguir.

Feliz sábado de reconocimiento.

Wydawać to co się ma? (PL)

Mówili jej, że nie powinno się wydawać wszystkiego co się ma. Dobra nauka która miała jej pomóc przez całe życie. Odpowiedzialne używanie zasobów i ostrożna postawa wobec życia, miały pomóc nie zadłużać się bez potrzeby, żyjąc ponad stan. Wszystko wydawało się jasne, logiczne, ale brakowała jedna rzecz, powinna wiedzieć co naprawdę ma. Sprawdzając rzeczy i robiąc rachunki dochodziła do wniosku, że nie zawsze wydaje to co ma, że niemożliwe jest unikniecie ryzyka i nie stawianie na coś nie znając wyniku. Zużywa się nasze życie nie traktując go jako rzeczy którą można wycenić, zmierzyć. Żyje się i daje nasze życie ryzykując wszystko, tak jak robi to rzeka ryzykując swoją wodę, nie wiedząc ile jej jeszcze zostało i gdzie dotrą te które zaczęły płynąć w jej korycie. Być może w finansach w ekonomii to złota reguła, ale w życiu zawsze będzie ryzyko i obstawianie, z nie możliwymi do uniknięcia stratami, błędami i porażkami. Wiele razy mogą nas zawieść nasze rachunki, ale to wszystko daje smak życiu, które ze swoim dynamizmem jest jak wielkie zakład przeciw życiu nieruchomemu, statycznemu i bez emocji. Nie bój się zużywać życia.

Miłego dnia wydatków i rachunków. 

Publicado en español el 11 de agosto de 2017

Mirar sin quejas

Se quejaba mucho, se quejaba sobre muchas cosas y muchas personas. Puede ser que en muchas cosas ha tenido razón. Las cosas a su alrededor no eran perfectas. Lo que veía y los con quienes convivía distaban mucho de la perfección y en todo se podría presentar una queja y hacer una observación para ver en qué dirección debería mejorar. Lo que pasa que le falto una mirada hacia ella misma, pues tampoco ella era la mejor versión de ella misma frente y en relación con los demás. Mucho se podría mejorar en sus actitudes y formas de ver y hacer las cosas. Solo hay que mirarse a sí mismo, dejar de juzgar tanto a los demás. Lo que mejoramos, modificamos en nosotros mismos, nos da experiencia, derecho y autoridad para hablar a los demás sobre cambios que necesitan. Aprovecha este tiempo para volver tu mirada hacia ti.

Feliz viernes de mirarse.

Tiempo de reencuentros

Llega el tiempo de intentar a reencontrarse con los demás y reencontrarse con uno mismo. Pues cuando ya nos conocemos muchas cosas las tomamos por hechas, ni nos fijamos en ellas ni en lo que nos cuestan ni que desgastadas están. La rutina tiene un increíble poder de camuflaje. No nos permite ver lo que está en el fondo. Lo que de verdad cuesta o duele. Cuando nos reencontramos tenemos la maravillosa oportunidad de fijarnos en cada detalle, e ir enumerando y descubriendo todas las características todos los detalles cualidades que tenemos que tienen los demás. Cuando corremos y trabajamos tanto ignoramos muchas cosas y descuidamos otras tantas. No esperes más aprovecha el tiempo que se avecina para todos estos reencuentros.

Feliz miércoles de reencuentros.

Stare i nowe (PL)

W starych miastach mamy starówki. Czasami zaniedbane, zatopione w zapomnieniu i ze względu na liszaje zniszczeń straszące turystów. Czy odrestaurowane stające się główną atrakcją, która przyciąga tłumy ze względu na swoje piękno. Wszystko zależy od tego jak się o to dba, jak się dba o całość, czy uważna się za przestarzałe i nieużyteczne, czy próbuje się uratować to co jest piękne i może być użyteczne, robiąc adaptacje zgodne z wymogami nowoczesności. Najlepsi architekci postarają się o to by nie było rozdarcia między tym co stare i nowoczesne. Mamy w naszym życiu stare rzeczy o których często zapominamy, kiedy mogłyby nam służyć za punkt odniesienia, dlatego że pokazują nasze zdolności, talent, kreatywność. Nie są tylko wspomnieniami z dalekiej przeszłości, tylko przykładem naszych możliwości twórczych. Zdolności o których można zapomnieć czy odnawiać aktualizować i dobrze wykorzystać do tego co nam przychodzi robić na tym etapie życia. Zrewiduj odrobinę twoją przeszłość i zobaczysz, że istnieją rzeczy które warto odzyskać i połączyć z nowymi, współczesnymi.

Miłego dnia odnowy i adaptacji.

Publicado en español el 10 de agosto de 2017

Necesidades y contribuciones

La vida a veces aprieta e inmoviliza. Suele dar señales de aviso, pero los ignoramos y seguimos como si nada pensando que pasará. Es bueno ser optimista pero no se debe ser irresponsable. Cuesta reconocer lo que pasa y bajar de orgullo para pedir ayuda. Cuando nos quedamos inmóviles, muchas veces no es suficiente a tener una sola persona que nos ayude, se necesita todo un equipo, una familia una comunidad. La variedad y la suma de pequeñas contribuciones nos dan fuerza. Hace pequeños milagros. Es más fácil para nosotros aceptar cosas pequeñas y tan diversas de diferentes personas que a una persona cargar con toda la responsabilidad. Nos dan lo poco que es justamente lo esencial. Aprende dar y recibir las pequeñas contribuciones que hacen grandes obras grandes milagros de cada día. Es bueno recordarlo antes de Navidad.

Feliz lunes de necesidades y contribuciones.

Recuperar alegría

Su cara últimamente mostraba cansancio, y algo de descontento. El cansancio era justificado. Eran muchas los trabajos y poco el descanso. Y sabía que él fue el único responsable de ese estado de cosas. Lo de descontento fue otra cosa. Parecía un círculo vicioso del que él no encontraba ninguna salida. Es que en alguna parte había perdido la chispa de alegría que enciende los ojos y provoca las sonrisas. Sospechaba que era causa de otra pérdida la de motivaciones o de silencios que invadían su vida. Al no querer molestar, callaba. Lo de motivaciones era la base de muchas cosas. Aunque estaba tan ocupado, hacía las cosas por llenar su tiempo, no porque disfrutaba tanto haciéndolas. No le desagradaban, pero tampoco las hacía confiando en el éxito de sus esfuerzos, ni porque entendía todos: para que… En su vida se ha invertido el orden de las cosas. Primero hay que recuperar la alegría y motivación, y luego hacer lo que nos toca. No hacer esperando, que la alegría aparezca sola. Que el encuentro de domingo con la familia y los amigos te traiga la alegría.

Feliz domingo de recuperar alegría.

Uniendo pedazos

A veces todo parece tan lejos e inalcanzable. Uno gasta todas sus fuerzas para no hacer saltar las lágrimas. Aunque no salgan afuera, se llora por dentro. La casa, la familia, los amigos, no se quedan en palabras, conceptos, sino que se sienten en la piel. Parece que todo está en pedazos. Los recuerdos se mezclan con los deseos y a veces cuesta distinguir cual es cual. La distancia el tiempo suavizan los sabores amargos de algunas experiencias endulzan las cosas volviéndolas más “antojables” de lo que eran en su tiempo. No se necesita mucho, solo una decisión, unos pasos para un encuentro para saborear lo que somos, recordar cómo podemos ser. Hoy lo vivimos aquí en Pedrezuela creando un trozo de Paraguay. Porque todos pusimos en la misma mesa en el mismo espacio un pedacito que llevamos en el corazón e hicimos un mosaico. Por un ratito todos estuvimos tranquilos bajo el manto de la madre.

Feliz sábado de poner juntos los pedazos.