Jego ściana była pełna dyplomów y świadectw uznania, które
potwierdzały jego dobre przygotowanie i doskonałą profesionalność.
Nie brakowało go na żadnym kongresie sympozjum kursie czy
konferencji, które mogłyby mu pomóż zaktualizować czy polepszyć
jego wiedzę. Ci którzy mieli z nim kontakt na polu zawodowym,
zawsze byli oczarowani jego wiedza wydajnością profesionalnością.
Bez dwóch zdań to był prawdziwy specjalista. Tyle tylko, że
opuszczając swoje biurko i wychodząc ze swojej pracy, wydawał się
niezdarny, zdezorientowany, i czasami na pół zagubiony. Przez tyle
lat nauki nauczyli go być dobrym specjalistą,
nie nauczyli go rozwinąć się jako osoba. Wzrosła jego wiedza
profesjonalna, ale nie potrafił relacjonować się z innymi osobami,
z rodziną, poza swoją
rolą zawodową.
Kosztowało go bardzo mówienie o uczuciach, przyznanie się do
niewiedzy i niezdolności w pewnych obszarach życia osobistego,
rodzinnego i społecznego. Często edukacja jako otrzymujemy daje nam
wiele wiedzy bardzo specyficznej, spełniając w ten sposób jeden ze
swoich celów, ale inny pozostaje zaniedbany z powodu braku czasu w
programach edukacyjnych. Nie uczą nas dobrze się relacjonować,
dawać sobie rade z problemami, sytuacjami stresu i trudności
wykorzystując to co mamy dookoła, wszystko kim jesteśmy, żeby
uczynić nasze życie szczęśliwszym i w ten sposób pomoc innym
budować swoje własne szczęście.
Miłego dnia rozwoju
naszych zdolności.
Publicado en español el 04 de julio de
2017
No hay comentarios:
Publicar un comentario