Niewidzialna (PL)

Pytała się jaki ma sens tyle zmęczenia próbując wszystko dobrze zrobić jeżeli im na tym nie zależy. Nie chodzi o to, że oczekiwała podziękowań lub uznania, robiła to bo aż do tej pory czuła się dobrze robiąc to. Traktowała to jako część swojej misji. To co ją martwiło to, to dziwne uczucie, że zaczyna być niewidzialna. Jej mąż i i jej dzieci, szukali wypranych i wyprasowanych ubrań, jedzenia i wszystkiego czystego i zawsze na swoim miejscu. Nie szukali jej. Wierzyła że była dla nich kimś a nie tylko maszyną wieloczynnościową, od której się oczekuje maksymalnej wydajności i wydolności. Zdecydowała nie robić tylko jednej rzeczy z wielu które robiła każdego dnia, żeby zobaczyć czy oni zdadzą sobie sprawę. Przestała tyko układać na swoim miejscu rzeczy, które oni zostawiali w jakimkolwiek miejscu. Po kilku dniach w domu zapanował chaos. Miała przygotowane jedzenie i wyprasowane pachnące świeżością ubrania, ale nikt niczego nie znajdował. Nic nie było na swoim miejscu, zdesperowani szukając rzeczy znaleźli swoja mamę. Ona tam była i wiedziała gdzie wszystko jest. Od nowa była widoczna, potrzebna i brana pod uwagę. To było to czego pragnęła.

Miłego dnia bez niewidzialnych osób.

Publicado en español el 01 de julio de 2017