domingo, 31 de mayo de 2015

Sin reloj

Judith tenía la sensación que los domingos su cuerpo pesaba más que el resto de la semana. No, no se trataba de anorexia, sino de la extraña sensación de peso y lentitud que le hacía quedarse más tiempo en la cama y levantarse con más calma. Incluso una vez de pie se movía menos acelerada que otros días. Así como eran más lentos sus movimientos, así eran más lentas las conversaciones y hasta las caricias. Nada impedía dedicar el tiempo justo y necesario para poder sentir con todo su ser. Hace un tiempo propuso a su familia, que fuera de lo necesario, los domingos no van a usar el reloj. Van a vivir al ritmo de corazón, hacer cosas, cuando éste les diga que llegó la hora de hacerlas. Así se pasaban los domingos satisfechos en todos los sentidos de la palabra. Haz lo mismo, es posible, muy pronto sentirás los efectos.

Feliz domingo sin relojes.

sábado, 30 de mayo de 2015

Desfiles

Un desfile siempre permite mostrar destreza y belleza un mundo rítmico y ordenado. En la vida diaria, muchas veces presenciamos varios desfiles sin darnos cuenta de eso. A veces, frente a nosotros desfilan nuestras quejas y nuestros rencores. Algunas veces ponemos atención y muchas otras, todo lo miramos medio distraídos. Así nos perdemos un buen desfile de las oportunidades y posibilidades para ser felices. Lo único que nos faltaba en muchas ocasiones perdidas, era levantarse y tomar el mismo ritmo del desfile de la felicidad que estaba frente a nuestros ojos. Sería bueno ser más selectivos a la hora de poner atención y a la hora de distraernos, para atender lo que vale la pena y dejar pasar lo que no nos sirve para nada.

Feliz sábado de poner atención a lo que pasa.

viernes, 29 de mayo de 2015

Calentando el alma

El frío le recordaba dolorosamente su dependencia de los demás. El abrigo, la calefacción, aliviaban lo que sentía el cuerpo, faltaba encontrar algo que pueda calentar el alma. Ninguna ropa era capaz de hacer eso, ni ponerse al sol ayudaba en algo. El único camino que lleva el calor al alma pasa por los ojos. Si éstos se encuentran con otros ojos que los reciben con una mirada llena de ternura, respeto y atención, llegará el calor al alma. La misma ternura es capaz de atravesar la piel y todo tipo de caparazones y armaduras para llegar al alma. Una ternura que envuelve los gestos, las palabras. miradas y silencios, la que se respira en el aire, inmuniza contra todo tipo de soledad: aguda, infecciosa o crónica. Comparte transmite lo que recibiste, no pierdes nada, tarde o temprano regresara a ti, cuando más la necesites.

Feliz viernes de ternura.

jueves, 28 de mayo de 2015

Słowa zakażone ciszą (PL)

Imelda miała poważny problem z którym żyła od jakiegoś czasu. Jej słowa zakaziły się cisza. Chociaż je myślała, nie mówiła ich, dlatego że nikt ich nie słuchał. Zakażenie bardzo zaraźliwe i zaczynało dosięgać każdego dnia coraz więcej słów. Imelda próbowała się pocieszać, że wystarczy czuć i myśleć słowa, żeby prowadzić normalne życie, ale czuła brak wypowiadania słów. Wszystko zaczęło się kilka lat temu, kiedy jej dzieci i wnuki zaczęły zajmować się domem. Próbowała coś powiedzieć, doradzić czy zwyczajnie wyrazić swoją opinię, ale nikt jej nie słuchał. Cisza zaczęła przenikać aż do kości i zarażać słowa. Dziś prawie nie wypowiadała słów i ci którzy byli blisko nawet tego nie zauważyli. Nie pozwól by twoje słowa lub słowa innych osób były zarażone ciszą. Były wynalezione po to żeby je wypowiadać, żeby ich używać i wyrażać za ich pomocą to co mamy w środku.

Miłego dnia wielu słów.

Conexiones

Francisco se sentía conectado y esta conexión le daba la energía. El no se aprovechaba solo de los demás, puesto que la conexión no fue unilateral. Hace tiempo que estaba en la red. Recibía y daba, permitía el flujo y transmisión de alegría. No se trata delas redes sociales, aunque ahí también estuvo presente. El estaba conectado al mundo en el que vivía, a la gente que encontraba. Sentía que cada encuentro tiene su dosis de energía positiva o negativa, que la descarga provocada por una mala conexión que a veces ocurre, se restablece en otro momento manteniendo la red en equilibrio. Una persona que se mantiene alejada, cerrada, no puede recibir, ni recuperar lo que había perdido en una mala conexión, en un mal encuentro. Mantente conectado a las personas que te rodean y a las que amas, eso te dará la energía que necesitas. Apuesta por las tres “E” de Empatía, Equidad, Equilibrio.

Feliz jueves de conexiones.

miércoles, 27 de mayo de 2015

Odnajdowanie się (PL)

Ostatnie dni były na wysokich obrotach i Hilaria miała problemy z odnalezieniem się. Maila wrażenie, że jej ciało biegło za szybko, zostawiając za sobą uczucia. W takim pospiechu, jej serce było jeszcze we wczoraj, a jej ciało przekraczało już granice między dziś i jutro. Bardzo trudno być w jakimś miejscu nie czując go, mając serce w innym miejscu bardzo odległym i rożnym. Ani praca, ani relacje, nie mają właściwej intensywności, ani dobrego smaku, kiedy ciało i serce nie są w tym samym miejscu. Przedtem problem Hilarii był tylko problemem emigrantów, dziś ze względu na pospiech, jest problemem większości osób. Staraj się mieć w tym samym miejscu ciało i uczucia, nie biegnij przez życie i jeżeli musisz się przemieszczać daj sobie czas by czuć. Życie nie polega na mnożeniu zajęć, tylko na wzroście uczuć które dają szczęście.

Miłego dnia odnalezienie się.

Abuela y sus arrugas

El rostro de abuela era como el mapa de todos los caminos que ha recorrido en su vida, sola o acompañada. No ocultaba sus arrugas, las miraba con ternura, pues iban apareciendo conforme ella iba caminando por la vida. Muchas de ellas recordaban el lago camino que recorrer para pasar del sufrimiento a la felicidad. Es cierto sus arrugas detenían las lagrimas, que de vez en cuando bajaban por sus mejillas, pero hasta eso para ella fue buena señal. Decía que si eran las lagrimas de felicidad, ésta duraba más, cada lagrima se quedaba un tiempo recordando eso, y si eran lagrimas de dolor o tristeza, le recordaban que hay mucho por hacer, que uno no puede cruzar los brazos, nadie está condenado para ser infeliz. Muchas de sus arrugas se unían, se cruzaban, así como en la vida se cruza la tristeza con la felicidad, y como una lleva a la otra, en un camino de ida y vuelta. Los que viven, no se detienen y los que no se detienen, viven siempre algo nuevo, decía abuela, aunque ya tenía dificultades para caminar. También a Ti te espera algo nuevo, tus lagrimas a veces refrescan y hasta limpian tu mapa del camino que recorriste y él que tienes que recorrer.

Feliz jueves de mapas y caminos.

martes, 26 de mayo de 2015

Być z innymi (PL)

Zawsze zajęta swoimi sprawami, naprawiając tu, rozwiązując problemy tam, Rebeka nie miała czasu żeby patrzeć dookoła. Tak bardzo zajęta nie miała czasu by się skarżyć. Mówiła, że odpoczynek to przywilej bogatych. Chociaż pamiętała dziadków siedzących w niedzielę w cieniu mango w ogrodzie, rozmawiających i śmiejących się w towarzystwie całej rodziny. Dziadkowie nie byli bogaci jeżeli chodzi o ekonomię, wręcz przeciwnie, zawsze czegoś im brakowało, ale nigdy uczuć. Nadszedł dzień silnego bólu w piersi i utraty przytomności. Rebeka znaleziona przez sąsiadkę na podwórku, nieprzytomna ale żywa, była zawieziona na pogotowie. Ta która zawsze opiekowała się innymi była pod opieką innych. Ta która nie miała czasu, nagle musiała mieć czas. Powoli wyleczyło się jej serce, ciało i coś więcej. Nauczyła się patrzeć dookoła i prosić o pomoc. Ci którzy żyli dookoła niej mieli tą samą prace, te same problemy, ale potrafili żyć inaczej. Ona dopiero się tego uczyła. Do tej pory zawsze musiała coś robić teraz przyszedł czas na to żeby po prostu być.

Miłego dnia bycia.

Nubes que pasan

Una nube cubre el sol y sin embargo uno no pierde la fe, que el sol existe y que la nube pasará. El sol volverá brillar con su esplendor. Los problemas se parecen mucho a las nubes. A veces un problema es capaz cubrir todo nuestro cielo, nuestro horizonte, aunque siempre tiene un tamaño limitado para nosotros se muestra inmenso, insuperable. Envueltos en una oscura tristeza, perdemos la paciencia y dejamos de creer que nuestra suerte puede cambiar. Ciertos problemas dependen de nosotros siendo la consecuencia directa o indirecta de nuestras decisiones y acciones. Así como hemos entrado en una situación, podemos salir de ella, cambiando de dirección. Otros problemas son externos, no dependen de nosotros. Podemos a veces apoyar la solución y en otras ocasiones simplemente esperara hasta que cambie el tiempo. Recuerda ninguna nubosidad es estática siempre cambia también desaparecerán de tu cielo tus problemas que te impiden verla felicidad.

Feliz martes de nubes que pasan.

sábado, 23 de mayo de 2015

Manadas de problemas

Parece que ha tenido un extraño imán que atraía todas los problemas del mundo, y éstos nunca venían solos, sino en manadas como animales salvajes. Enfrentarlos todos a la vez parecía intentar a detener rinocerontes furiosos. Huir de ellos imposible pues perseguían sus huellas vaya a donde vaya. La única solución que parecía posible era domesticarlos calmar y atender uno por uno empezando por los más simples. No mires solo lo que te espera, más bien mira lo que haces ahora y de vez en cuando mira lo que has hecho donde estás, para darse cuenta que a pesar de todo estás avanzando. No es casualidad que tenemos un reducido numero de extremidades y por lo mismo la capacidad de hacer una cosa a la vez. Hasta el viaje más largo se empieza con un paso y está compuesto por suma de pasos. Tu felicidad también es fruto de la suma de soluciones que das a los problemas que enfrentas.

Feliz sábado de una solución

viernes, 22 de mayo de 2015

Inicios de cada día

Hace tiempo que Tania perdió la cuenta de todos los inicios en su vida. Tantas cosas que ha empezado, es cierto que no todo pudo terminar, llevar hasta el final con un resultado soñado. No todo dependía de ella, a veces las cosas se escapaban de sus manos y no controlaba todos los elementos, ni circunstancias. Aun así seguía soñando e iniciando nuevos proyectos. Cada amanecer, que le gustaba observar, le daba fuerza para un nuevo inicio. Era como anuncio de miles de posibilidades, de siempre nuevos, frescos inicios. Mientras está amaneciendo, puedes iniciar algo nuevo. No pierdas las ilusiones de vivir algo distinto. Así como no tenemos control sobre las circunstancias, si tenemos control sobre nuestras actitudes. No tengas miedo de sembrar, pues solo así te aseguras de que un día podrás cosechar.

Feliz viernes de inicios.

jueves, 21 de mayo de 2015

Vistiéndose de paz

Edith no recuerda muy bien cuando ha empezado todo este proceso. Antes, cada palabra que le decían, dejaba marcas en su piel y en su alma. Y no es solo un decir, el constante estrés la a llevado desarrollar una alergia con la manifestación cutánea. Las manchas y los granos venían de la nada, siempre cuando tuvo muchos problemas. Mientras más se desesperaba, más salían. Edith sentía que lo que le decían se le clavaba en el cuerpo dejando unas infecciones de tristeza y dolor. Sentada entre mucha gente que hablaba, solo reaccionaba a las palabras que escuchaba, solo a las que ponía atención. Así que el problema al parecer no estaba en las palabras, sino en las reacciones a ellas. El frío o el calor me afecta dependiendo de la ropa que llevo. Lo mismo pasa con las palabras. Edith empezaba protegerse de ellas vistiéndose de paz, seguridad y confianza. Poco a poco las palabras dejaban cada vez menos marcas en su piel y en su alma. Protegete de las palabras que te pueden herir no les des fuerza.

Feliz jueves de protección,

miércoles, 20 de mayo de 2015

Ogród słów (PL)

W ogrodzie Micaeli urosły słowa. Ona sama nie mogła zebrać wszystkich, dlatego zapraszała rodzinę i przyjaciół, by zebrali świeże słowa i wysuszyli je w popołudniowym słońcu w długiej i spokojnej rozmowie. Zawsze miała te słowa pełne witamin, które dają siłę i ulgę, osobie która ich słucha czując się słaba i obolała. Micaela miała też słowa które ona sama nazywała świetlistymi. Z tych słów przygotowywała smaczną sałatkę, którą rozdawała swoim znajomym, którzy nie widzieli jasno którędy iść przez życie, po traumatycznych doświadczeniach. Te słowa pomagały lepiej widzieć drogę którą trzeba kroczyć dalej. Inne słowa z jej własnej selekcji były bardzo klejące, te które miały jakby małe haczyki śmiechu i grzeczności, pomagały, ułatwiały nawiązać rozmowę rozpocząć nowe przyjaźnie. Zbieraj różne słowa które dają siłę. Unikaj tych słów chwastów, które ranią i zatruwają.

Miłego dnia w ogrodzie słów.

Sacudidas de la vida

Elizabeth decía que tenía mala suerte, y puede ser que las cosas no le salían a la primera. Su camino muchas veces era un poco más largo y cuesta arriba. Para llegar a un objetivo soñado harto tenía que trabajar. No maldecía su vida, pero no entendía tan mala suerte. En varias ocasiones hablando con sus amistades encontraba palabras para darles ánimo porque les entendía más que nadie, pues ha pasado por las mismas cosas que ellos. Sin saber, ni cómo, ni cuándo, se convirtió en consejera, cómplice de muchos que buscaban la manera de salir adelante. Tuvieron que pasar años pasar años, para que descubra, reconozca y entienda, que sus dificultades la hicieron fuerte. Gracias a su experiencia de tantos problemas vividos, hoy puede ayudar a muchas personas, porque sabe y entiende lo que significa estar mal y estar a punto de perder la esperanza, pero no darse por vencida. Cuando los problemas llegan y te hacen caer levantate sacude y sigue adelante, de todo puedes aprender algo y salir ganando.

Feliz miércoles de sacudidas.

martes, 19 de mayo de 2015

Szary Świat? (PL)

Pani Zniechęcona nie oczekiwała nic dobrego od życia. Według niej urodziła się w szarym świecie. Szczęście było kwiatem który nie rósł w jej ogródku. Wydawało jej się, że nigdy nie zasiali tego w jej życiu i jeżeli zasiali to być może nie zauważyła i nie troszczyła się by urosło. Zawsze mówiła, że przyszło jej żyć między cierniami. Pewnego dnia będąc zupełnie sama zachorowała. Jej sąsiadki pomogły jej były z nią przychodziły w odwiedziny. Pierwszy raz ktoś mógł wejść w jej szczelnie zamknięty świat. To nie był szary świat być może brakowało mu trochę światła. To oczy Pani Zniechęconej cierpiące na krótkowzroczność i mające małą wrażliwość na światło powodowały to że ona myślała, że świat jest taki jakim ona go widzi. Świat jest o wiele bardziej kolorowy piękny niż ona mogła sobie wyobrazić, zresztą nigdy nie widzimy wszystkiego tylko małą część rzeczywistości. Nie sądź życie przez pryzmat jednego ciężkiego dnia lub okresu przejściowych problemów. Staraj się patrzeć poza horyzont, i ruszaj się by zmienić perspektywę i widzieć wszystko w innym świetle.

Miłego dnia innej perspektywy.