Judith
tenía la sensación que los domingos su cuerpo pesaba más que el
resto de la semana. No, no se trataba de anorexia, sino de la extraña
sensación de peso y lentitud que le hacía quedarse más tiempo en
la cama y levantarse con más calma.
Incluso una vez de pie se movía menos acelerada
que otros días. Así como eran más lentos sus movimientos, así
eran más lentas las conversaciones y hasta las caricias. Nada
impedía dedicar el tiempo justo y necesario para poder sentir con
todo su ser. Hace un tiempo propuso a su familia, que fuera de lo
necesario, los domingos no van a usar el reloj. Van a vivir al ritmo
de corazón, hacer cosas, cuando éste les diga que llegó la hora de
hacerlas.
Así se pasaban los domingos satisfechos en todos los sentidos
de la palabra. Haz lo mismo, es posible, muy
pronto sentirás los efectos.
Feliz
domingo sin relojes.
domingo, 31 de mayo de 2015
sábado, 30 de mayo de 2015
Desfiles
Un
desfile siempre permite mostrar destreza y belleza un mundo rítmico
y ordenado. En la vida diaria, muchas veces presenciamos varios
desfiles sin darnos cuenta de eso. A veces, frente a nosotros
desfilan nuestras quejas y nuestros rencores. Algunas veces ponemos
atención y muchas otras, todo lo miramos medio distraídos. Así nos
perdemos un buen desfile de las oportunidades y
posibilidades para ser felices.
Lo único que nos faltaba en muchas ocasiones perdidas, era
levantarse y tomar el mismo ritmo del desfile de la felicidad que
estaba frente a nuestros ojos. Sería
bueno ser más selectivos a la hora de poner atención y a la hora de
distraernos, para atender lo que vale la pena y dejar pasar lo que no
nos sirve para nada.
Feliz sábado de poner atención a lo que pasa.
Feliz sábado de poner atención a lo que pasa.
viernes, 29 de mayo de 2015
Calentando el alma
El
frío le recordaba dolorosamente su dependencia de los demás. El
abrigo, la calefacción, aliviaban
lo que sentía el cuerpo, faltaba encontrar algo que pueda calentar
el alma. Ninguna ropa era capaz de hacer eso, ni ponerse al sol
ayudaba
en algo.
El único camino que lleva el calor al alma pasa por los ojos. Si
éstos se encuentran con otros ojos que los
reciben con una mirada llena de ternura, respeto y atención, llegará
el calor al alma. La misma ternura es capaz de atravesar la piel y
todo tipo de caparazones y armaduras para llegar al alma. Una
ternura que envuelve los gestos, las palabras. miradas y silencios,
la que se respira en el aire, inmuniza contra todo tipo de soledad:
aguda, infecciosa o crónica. Comparte transmite lo que recibiste, no
pierdes nada, tarde o temprano regresara a ti, cuando más la
necesites.
Feliz viernes de ternura.
Feliz viernes de ternura.
jueves, 28 de mayo de 2015
Słowa zakażone ciszą (PL)
Imelda miała poważny problem z którym żyła od
jakiegoś czasu. Jej słowa zakaziły się cisza. Chociaż je
myślała, nie mówiła ich, dlatego że
nikt ich nie słuchał. Zakażenie bardzo zaraźliwe i zaczynało
dosięgać każdego dnia coraz więcej słów. Imelda próbowała się
pocieszać, że wystarczy
czuć i myśleć słowa, żeby prowadzić normalne życie, ale czuła
brak wypowiadania słów. Wszystko zaczęło się kilka lat temu,
kiedy jej dzieci i wnuki zaczęły zajmować się domem. Próbowała
coś powiedzieć, doradzić czy zwyczajnie wyrazić swoją
opinię, ale nikt jej nie
słuchał. Cisza zaczęła przenikać aż do kości i zarażać
słowa. Dziś prawie nie wypowiadała słów i ci którzy byli blisko
nawet tego nie zauważyli. Nie pozwól by twoje słowa lub słowa
innych osób były zarażone ciszą.
Były wynalezione po to żeby je wypowiadać, żeby ich używać i
wyrażać za ich pomocą to co mamy w środku.
Miłego dnia wielu słów.
Conexiones
Francisco
se sentía conectado y esta conexión le daba la energía. El no se
aprovechaba solo de los demás, puesto que la conexión no fue
unilateral. Hace tiempo que estaba en la red. Recibía y daba,
permitía el flujo y transmisión de alegría. No se trata delas
redes sociales, aunque ahí también estuvo presente. El estaba
conectado al mundo en el
que vivía,
a la gente que encontraba. Sentía que cada encuentro tiene su dosis
de energía positiva o negativa, que la descarga provocada por una
mala conexión que a veces ocurre, se restablece en otro momento
manteniendo la red en equilibrio. Una persona que se mantiene
alejada, cerrada, no puede recibir,
ni recuperar lo que había perdido en una mala conexión, en un mal
encuentro. Mantente
conectado a las personas que te rodean y a las que amas, eso te dará
la energía que necesitas.
Apuesta por las tres “E” de Empatía, Equidad, Equilibrio.
Feliz jueves de conexiones.
Feliz jueves de conexiones.
miércoles, 27 de mayo de 2015
Odnajdowanie się (PL)
Ostatnie
dni były na wysokich obrotach i Hilaria miała
problemy z odnalezieniem się. Maila
wrażenie,
że
jej ciało
biegło
za szybko, zostawiając
za sobą
uczucia. W takim pospiechu, jej serce było jeszcze we wczoraj, a jej
ciało
przekraczało
już granice między dziś i
jutro. Bardzo trudno być w jakimś
miejscu nie czując
go, mając
serce w innym miejscu bardzo odległym
i rożnym.
Ani praca, ani relacje, nie mają
właściwej
intensywności,
ani dobrego smaku, kiedy ciało
i serce nie są w tym samym miejscu. Przedtem problem Hilarii był
tylko problemem emigrantów,
dziś ze względu na pospiech, jest problemem większości osób.
Staraj się mieć w tym samym miejscu ciało
i uczucia, nie biegnij przez życie i jeżeli musisz się
przemieszczać
daj
sobie czas by czuć.
Życie nie polega na mnożeniu
zajęć,
tylko na wzroście
uczuć
które dają
szczęście.
Miłego dnia odnalezienie się.
Miłego dnia odnalezienie się.
Abuela y sus arrugas
El
rostro de abuela era como el mapa de todos los caminos que ha
recorrido en su vida, sola o acompañada. No ocultaba sus arrugas,
las
miraba con ternura, pues iban apareciendo conforme ella iba caminando
por la vida. Muchas de ellas recordaban el lago camino que recorrer
para pasar del sufrimiento a la felicidad. Es cierto sus arrugas
detenían las lagrimas, que de vez en cuando bajaban por sus
mejillas, pero hasta eso para ella fue buena señal. Decía que si
eran las lagrimas de felicidad, ésta duraba más, cada lagrima se
quedaba un tiempo recordando eso, y si eran lagrimas de dolor o
tristeza, le recordaban que hay mucho por hacer, que
uno no puede cruzar los brazos, nadie está condenado para ser
infeliz.
Muchas
de sus arrugas se unían, se cruzaban, así como en la vida se cruza
la tristeza con la felicidad, y como una lleva a la otra, en un
camino de ida y vuelta. Los que viven, no se detienen y los que no se
detienen, viven siempre algo nuevo, decía abuela, aunque ya tenía
dificultades para caminar. También a Ti te espera algo nuevo, tus
lagrimas a veces refrescan y hasta limpian tu mapa del
camino
que recorriste y él que tienes
que recorrer.
Feliz jueves de mapas y caminos.
Feliz jueves de mapas y caminos.
martes, 26 de mayo de 2015
Być z innymi (PL)
Zawsze
zajęta
swoimi
sprawami, naprawiając
tu, rozwiązując
problemy tam, Rebeka nie miała
czasu żeby
patrzeć
dookoła.
Tak bardzo zajęta
nie miała
czasu by się skarżyć.
Mówiła,
że
odpoczynek
to przywilej bogatych. Chociaż
pamiętała
dziadków
siedzących
w niedzielę
w cieniu mango w ogrodzie, rozmawiających
i śmiejących
się w towarzystwie całej
rodziny. Dziadkowie
nie byli
bogaci jeżeli chodzi o ekonomię,
wręcz
przeciwnie, zawsze czegoś im
brakowało,
ale nigdy uczuć.
Nadszedł
dzień
silnego bólu
w piersi i utraty
przytomności.
Rebeka znaleziona przez
sąsiadkę
na podwórku,
nieprzytomna ale żywa,
była zawieziona na pogotowie. Ta która zawsze opiekowała
się innymi była pod
opieką
innych. Ta która nie miała
czasu, nagle musiała
mieć czas. Powoli wyleczyło
się jej serce, ciało
i coś
więcej. Nauczyła
się patrzeć
dookoła
i prosić
o pomoc. Ci którzy żyli
dookoła
niej mieli tą
samą
prace, te same problemy, ale potrafili żyć
inaczej. Ona dopiero się tego uczyła.
Do tej pory zawsze musiała
coś
robić
teraz przyszedł
czas na to żeby
po prostu być.
Miłego dnia bycia.
Miłego dnia bycia.
Nubes que pasan
Una
nube cubre el sol y sin embargo uno no pierde la fe, que el sol
existe y que la nube pasará. El
sol
volverá brillar con su esplendor. Los problemas se parecen mucho a
las nubes. A veces un problema es capaz cubrir todo nuestro cielo,
nuestro horizonte, aunque siempre tiene un tamaño limitado para
nosotros se muestra inmenso, insuperable. Envueltos
en una oscura tristeza, perdemos la paciencia y dejamos de creer que
nuestra suerte puede cambiar. Ciertos problemas dependen de nosotros
siendo la consecuencia directa o indirecta de nuestras decisiones y
acciones. Así como hemos entrado en una situación, podemos salir de
ella, cambiando de
dirección. Otros problemas son externos, no dependen de nosotros.
Podemos a veces apoyar la solución y en otras ocasiones simplemente
esperara hasta que cambie el tiempo. Recuerda ninguna nubosidad es
estática
siempre cambia también
desaparecerán
de tu cielo tus problemas que
te impiden verla felicidad.
Feliz martes de nubes que pasan.
Feliz martes de nubes que pasan.
sábado, 23 de mayo de 2015
Manadas de problemas
Parece
que ha tenido un extraño imán que atraía todas los problemas del
mundo, y éstos nunca venían solos, sino en manadas como animales
salvajes. Enfrentarlos todos a la vez parecía intentar a detener
rinocerontes furiosos. Huir de ellos imposible pues perseguían sus
huellas vaya a donde vaya. La única solución que parecía posible
era domesticarlos calmar y atender uno por uno empezando por los más
simples. No mires
solo lo que te espera, más bien mira lo que haces ahora y de vez en
cuando mira lo que has hecho donde estás, para darse cuenta que a
pesar de todo estás avanzando. No es casualidad que tenemos un
reducido numero de extremidades y por lo mismo la capacidad de hacer
una cosa a la vez. Hasta el viaje más largo se empieza con un paso y
está
compuesto por suma de pasos. Tu felicidad también es fruto de la
suma de soluciones que das a los problemas que enfrentas.
Feliz sábado de una solución
Feliz sábado de una solución
viernes, 22 de mayo de 2015
Inicios de cada día
Hace
tiempo que Tania
perdió
la cuenta de todos los inicios en su vida. Tantas cosas que ha
empezado, es
cierto que no todo pudo terminar, llevar hasta el final con un
resultado soñado. No todo dependía de ella, a veces las cosas se
escapaban
de sus manos y no controlaba
todos los elementos, ni circunstancias. Aun así
seguía
soñando e iniciando nuevos proyectos. Cada amanecer, que le gustaba
observar, le daba fuerza para un nuevo inicio. Era como anuncio de
miles de posibilidades, de siempre nuevos, frescos inicios. Mientras
está amaneciendo, puedes
iniciar algo nuevo.
No pierdas las ilusiones de vivir algo distinto. Así
como no tenemos control sobre las circunstancias, si tenemos control
sobre nuestras actitudes. No tengas miedo de sembrar, pues solo así
te
aseguras de que un día
podrás
cosechar.
Feliz viernes de inicios.
Feliz viernes de inicios.
jueves, 21 de mayo de 2015
Vistiéndose de paz
Edith
no recuerda muy bien cuando ha empezado todo este proceso. Antes,
cada palabra que le decían, dejaba marcas en su piel y en su alma. Y
no es solo un decir, el constante estrés la a llevado desarrollar
una alergia con la manifestación cutánea. Las manchas y los granos
venían de la nada, siempre cuando tuvo muchos problemas. Mientras
más se desesperaba, más salían. Edith sentía que lo que le decían
se le clavaba en el cuerpo dejando unas infecciones de tristeza y
dolor.
Sentada entre mucha gente que hablaba, solo reaccionaba a las
palabras que escuchaba, solo
a las que ponía atención. Así que el problema al parecer no estaba
en las palabras, sino en las reacciones a ellas. El frío o el calor
me afecta dependiendo de la ropa que llevo. Lo mismo pasa con las
palabras. Edith empezaba protegerse de ellas vistiéndose de paz,
seguridad y confianza. Poco a poco las palabras dejaban cada vez
menos marcas en su piel y en su alma. Protegete de las palabras que
te pueden herir no les des fuerza.
Feliz jueves de protección,
Feliz jueves de protección,
miércoles, 20 de mayo de 2015
Ogród słów (PL)
W
ogrodzie Micaeli urosły
słowa.
Ona sama nie mogła
zebrać
wszystkich, dlatego zapraszała
rodzinę
i przyjaciół,
by zebrali świeże
słowa
i wysuszyli je w popołudniowym
słońcu
w długiej
i spokojnej rozmowie. Zawsze miała
te słowa
pełne
witamin, które dają
siłę
i ulgę,
osobie która ich słucha
czując
się słaba
i obolała.
Micaela miała
też
słowa
które ona sama nazywała
świetlistymi.
Z tych słów
przygotowywała
smaczną
sałatkę,
którą
rozdawała
swoim znajomym, którzy nie widzieli jasno którędy
iść
przez życie, po traumatycznych doświadczeniach.
Te słowa
pomagały
lepiej widzieć
drogę
którą
trzeba kroczyć
dalej.
Inne słowa
z jej własnej
selekcji były bardzo klejące,
te które miały
jakby małe
haczyki śmiechu
i grzeczności,
pomagały,
ułatwiały
nawiązać
rozmowę
rozpocząć
nowe przyjaźnie.
Zbieraj różne
słowa
które dają
siłę.
Unikaj tych słów
chwastów, które ranią
i zatruwają.
Miłego dnia w ogrodzie słów.
Miłego dnia w ogrodzie słów.
Sacudidas de la vida
Elizabeth
decía
que tenía mala suerte, y puede ser que las cosas no le salían a
la
primera. Su
camino muchas veces era un poco más largo y cuesta arriba. Para
llegar a un objetivo soñado harto tenía que trabajar. No maldecía
su vida, pero no entendía tan mala suerte. En varias ocasiones
hablando con sus amistades encontraba
palabras para darles ánimo porque les
entendía más que nadie, pues ha pasado por las mismas cosas que
ellos. Sin saber, ni cómo,
ni cuándo,
se convirtió en consejera, cómplice de muchos que buscaban la
manera de salir adelante. Tuvieron que pasar años pasar años, para
que descubra, reconozca
y entienda, que
sus
dificultades la hicieron fuerte. Gracias a su experiencia de tantos
problemas vividos, hoy puede ayudar a muchas personas, porque sabe y
entiende lo que significa estar mal y estar a punto de perder la
esperanza, pero no darse por vencida. Cuando los problemas llegan y
te hacen caer levantate sacude y sigue adelante, de todo puedes
aprender algo y salir ganando.
Feliz miércoles de sacudidas.
Feliz miércoles de sacudidas.
martes, 19 de mayo de 2015
Szary Świat? (PL)
Pani
Zniechęcona
nie oczekiwała
nic dobrego od życia.
Według
niej urodziła
się w szarym świecie.
Szczęście
było kwiatem który nie rósł
w jej ogródku.
Wydawało
jej się, że
nigdy nie zasiali tego w jej życiu
i jeżeli zasiali to być może nie zauważyła
i nie troszczyła
się by urosło.
Zawsze mówiła,
że
przyszło
jej żyć
między cierniami. Pewnego dnia będąc
zupełnie
sama zachorowała.
Jej sąsiadki
pomogły
jej były z nią
przychodziły
w odwiedziny. Pierwszy
raz ktoś
mógł
wejść
w jej szczelnie zamknięty
świat.
To nie był szary świat
być może brakowało
mu trochę
światła.
To oczy Pani Zniechęconej
cierpiące
na krótkowzroczność
i mające
małą
wrażliwość
na światło
powodowały
to że
ona myślała,
że
świat
jest taki jakim
ona go
widzi.
Świat
jest o wiele bardziej kolorowy piękny
niż ona mogła
sobie wyobrazić,
zresztą
nigdy nie widzimy wszystkiego tylko małą
część rzeczywistości.
Nie sądź
życie przez pryzmat jednego ciężkiego
dnia lub okresu
przejściowych
problemów.
Staraj się patrzeć
poza horyzont, i ruszaj się by zmienić
perspektywę
i widzieć
wszystko w innym świetle.
Miłego dnia innej perspektywy.
Miłego dnia innej perspektywy.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)