Selva
miała małą słabość. Pamiętała wewnątrz w ciszy to co
zapominała na zewnątrz słowami. Ta cicha pamięć dawnych
doświadczeń raniła ją
bardzo. Próbowała zanegować swoją
przeszłość, wymazać z pamięci. Jedyne co osiągała tymi próbami
to odświeżyć swoje wspomnienia dodając im całą gamę szczegółów
każdego z kiedyś popełnionych błędów. Gdy mówiła na zewnątrz
„nie zależy mi”, „już nie pamiętam”, raniło jeszcze
mocniej. Selva to co powinna zrobić to próbować wspominać bez
bólu. Nie zaprzeczać na zewnątrz tego co dzieje się w środku.
Oddzielić od swoich wspomnień żale i zarzuty.
No hay comentarios:
Publicar un comentario