Noelia nie przestawała
wierzyć w swoje
zdolności.
Przeciwstawiała się wszystkim trudnościom
na życiowej
ścieżce. To zaufanie do siebie samej spychało
na bok wszystkie obawy które czasami się pojawiały,
oczyszczając
drogę życia.
Kiedy wydawało
się że
było jej pod górkę,
szukała dobrego
impulsu, motywacji, wiedząc,
że
jeżeli czegoś nie może zrobić
za jednym razem, będzie
mogła to zrobić
etapami. To o co zawsze dbała
to odpoczynek po każdym
większym wysiłku,
dlatego, że
siły jak każde
paliwo czasami się kończą.
Noelia potrafiła
patrzeć na boki
co pozwalało jej
widzieć, że
nie była sama. Było więcej osób
takich jak ona, które kroczyły
tą
samą
drogą.
Jeżeli oni byli w stanie ona też
była. Wiele osób takich
jak ty walczy z tymi samymi problemami. W wielu wypadkach nie są
bardziej zdolni tylko bardziej wytrwali. Zamiast czekać
by inni wierzyli w ich możliwości
oni sami w nie wierzą.
Krocz twoją
własną drogą,
twoim rytmem. Ufaj że
osiągniesz metę,
inni to zrobili pokonując
te same leki, te same przeszkody, i czasami o wiele większe.
Miłego dnia
zaufania.
martes, 31 de mayo de 2016
Visitas y encuentros
Recibía muchas visitas, pero tenía
la sensación que algunos solamente llegaban en su cuerpo, nunca en
su espíritu. Que lo que les quedaba después de la visita era una
opinión acerca del orden en la casa y sabor de lo que se les ofreció
en la mesa. No quedaba casi nada de las conversaciones ni de las
vivencias compartidas. Ella les abría el corazón y ellos no eran
capaces ni de prestarle un mínimo de atención. Al procurar a acoger
sus invitados y hacerles partícipes de sus alegrías y fracasos
sentía que la visitaban de la misma manera de como se visita a un
museo o una exposición. Mirando, clasificando, juzgando, pero nunca
sintiendo. Por suerte no todos eran así, los otros cuando ella les
abría la puerta, ellos le abrían el corazón. Cuando visitas a una
persona, intenta encontrarla realmente y no solo visitar el lugar en
el que vive, trabaja o se encuentra. Dale y date tiempo suficiente
para hablar y escuchar. Que ninguna cosa, ninguna pantalla llame más
tu atención que sus palabras, sus ojos y sus historias. Respeta el
tiempo sagrado de encuentro.
Feliz martes de visita y encuentro.
lunes, 30 de mayo de 2016
Brodawka urazu (PL)
Kiedyś była bardzo atrakcyjna, we wszystkich
ubraniach i rozmowach było jej do twarzy. Wszystko było dobrze aż
pewnego dnia pojawiła się ta okropna brodawka urazu. Na początku
nikt nie zdawał sobie sprawy z jej istnienia, wydawało się, że
to nie mającą żadnego znaczenia malutka krosta, którą
można wyleczyć lub usunąć z łatwością. Ona cały czas
dotykała, rozdrapywała, powodując, że
mała miejscowa infekcja zarazi cały organizm, wszystkie rozmowy.
Nie ważne jaki temat został poruszony, prędzej czy później
pojawiała się ta okropna brodawka urazy – żalu. Wracała do
każdej rozmowy przyklejała się do każdego słowa. Staraj się
wyleczyć na czas te małe infekcje które zawsze pojawiają się w
relacjach pary, rodziny i przyjaciół. Nie czekaj aż zarazi się
wszystko. Nie trać czasu na dotykanie co chwile tych problemów,
zapominając o całej reszcie, która jest zdrowa. Czasami jest o
wiele groźniejsze niż sam problem jest nasze postrzeganie tego
problemu. To co myślimy, że
jest niż to co jest naprawdę. Oby nasz odbiór rzeczywistości nie
stal się naszą
rzeczywistością.
Miłego dnia bez brodawek urazu.
Espacios vacíos
Lorena tuvo miedo de los vacíos que
le dejaban las personas que se marchaban de su vida. Dolían y
retumbaban mucho estos espacios vacíos. Algunas veces intentaba
desesperadamente rellenarlos con otras personas que llegaban a su
vida. Por un rato la distraían, ocupaban su atención, pero luego
empezaban a molestar. No eran, ni de la misma talla, ni del mismo
carácter, que las que se iban. El remedio parecía peor que la
enfermedad. Y como si fuera poco, aparecía esta molesta sensación
de traicionar la memoria mezclada con el absurdo miedo de olvidar
algo que se debería guardar en la memoria. No trates de llenar los
espacios que dejan otros. Deja que sus recuerdos retumben en el
silencio. Que te digan todo aunque a veces duela un poco. Haz de tu
aparente soledad, una compañera que te permitirá conocerte mejor y
encontrar personas que necesitas a encontrar, ya no para ocupar lugar
de alguien, sino para abrirte nuevos mundos, nuevas realidades. Cada
persona que encontramos engrandece a nuestro mundo, cada una tiene su
tiempo, su espacio y su papel. Se atenta/o a cada persona, a cada
encuentro.
Feliz lunes de personas y espacios.
domingo, 29 de mayo de 2016
Sin secretos de cocina
La abuela Sofía hacía tortas. Las
hacía muy sencillas, no sofisticadas, pero a la gente les
encantaban. Cuando le preguntaban por las recetas, no le creían que
se puede hacer una cosa tan sencilla con tan pocos ingredientes y que
puede saber tan bien. Sospechaban, que como una buena cocinera
guardaba algún secreto, algún truco que no querría revelar. No
tenía trucos y el único secreto era el tiempo que daba a la
elaboración, uniendo con cuidado a cada uno de los elementos. El
resto venía solo. Si quieres que tu vida tenga buen sabor, no te
apures tanto. Date tiempo necesario a ti y a las personas que te
rodean, a las personas que quieres, y a las cosas que te gustan. No
tengas prisa en unirte a personas sin conocerlas y a aceptar
compromisos, sin entender en que consisten y cuales serán tus
responsabilidades. Para que tu vida tenga un rico sabor y no te harte
insanamente, cuida estos pequeños ingredientes y estos sencillos
procedimientos. Es mucho más fácil de lo que te imaginas. Buen
provecho.
Feliz domingo de sencillos
procedimientos.
sábado, 28 de mayo de 2016
Rozmowy (PL)
Kidy byli narzeczonymi całe
dnie rozmawiali. W ich rozmowach było wiele zdań które
rozpoczynały się od „lubię...”, „chcę...”.
Oboje uważni na to co druga osoba mówiła co lubiła a czego nie
lubiła. To pozwalało im lepiej się poznać, widzieć w czym się
zgadzają a w czym maja odmienne opinie. Małe
szczegóły dodawały im animuszu, odpowiadały na ich gusty,
niespodzianki które rozjaśniały ich twarze pięknym uśmiechem.
Mijał czas i cichły słowa, które przedtem czuły się tak
wygodnie między nimi. Kiedy już rozmawiali, rozmawiali o problemach
i nie o nich samych. Czasami miało się wrażenie, że
nie byli dwiema osobami które się kochają, tylko dwiema osobami
które mają problemy.
Tak łatwo można pomylić, jeżeli nie mówi się o tym co w sercu,
osobę z jej problemami. Relacja między dwiema osobami żeby miała
sens i stała się źródłem szczęścia, powinna być relacją
między osobami, a nie tylko między ich problemami i obowiązkami.
Miłego dnia rozmów między osobami.
Cuidarse no es egoismo
No eran quietos ni sus manos, ni sus
pies. Katy siempre estaba corriendo detrás de sus trabajos, haciendo
miles de cosas con una sensación de constante urgencia. Muchísimas
veces se ha quemado, cortado, golpeado, lastimado. Siempre cedía
frente a un nuevo compromiso, una nueva invitación. Todos
necesitaban algo y al parecer solo ella tenía este algo. Los que
recibían su tiempo, su apoyo, su trabajo, pocas veces pensaban en
reciprocidad, acostumbrados de que ella siempre estaba dispuesta a
ayudar. Y sus necesidades… éstos quedaban en el olvido, solo los
conocía la almohada que ha sabido mucho de sus sueños y su
cansancio. Haz lo posible que no solo la almohada sepa lo que sientes
y como te sientes. Tus necesidades no son menos importantes y
satisfacerlas no es muestra de hedonismo sino de un sano cuidado. Si
te cuidas a ti misma/o podrás cuidar a los demás.
Feliz sábado de cuidar tus
necesidades.
viernes, 27 de mayo de 2016
Słowa i uczucia (PL)
Między jej sercem i ustami, nie było zbyt dużej
odległości, ale czasami miało się wrażenie, że
dzieliła je przepaść. Wystarczyło posłuchać to co mówiła,
żeby zdać sobie sprawę, że
brakowało obustronnego połączenie między sercem i ustami. Nie
zawsze mówiła to co czuła i często nie czuła tego co mówiła. Z
powodu zaniedbania, słowa nie wyrażały tego co było w jej
uczuciach, i nie dbała o to jakie uczucia mogą spowodować jej
słowa. Kiedy ta odległość między sercem i ustami zmniejsza się,
mniej ran się pojawia. Można uniknąć raniących słów i uczuć
które powodują burze słów. Połącz twoje słowa z twoimi
uczuciami i twoje uczucia z twoimi słowami.
Miłego dnia dobrego połączenia.
Encontrarse y escucharse
Tal vez no pertenecía a las personas más
organizadas. Mirando desde fuera, su vida era bastante caótica. Participaba en
mil cosas y se comprometía con otras tantas. Le resultaba un poco difícil
cumplir con todo y con todos. Hacía lo que podía lo intentaba a hacer todo
bien. Siempre vivía al borde de la tensión provocada por falta de tiempo,
empujada por una leve y constante prisa. En su vida había una cosa que todos
ignoraban, un momento innegociable, un encuentro diario que tenía con ella
misma. Este tiempo sagrado de escucharse y después de escuchar a los demás.
Solo así no confundía sus pensamientos y deseos con los de los demás, no
proyectaba en ellos sus propias angustias y necesidades. No ponía en la boca de
los demás, lo que no fue capaz de decirse a si misma. Busca tu tiempo y escúchate,
mírate, siéntete, y luego sal afuera a vivir la vida.
Feliz viernes de tiempo con uno mismo.
jueves, 26 de mayo de 2016
Ciekawość (PL)
Mimo że
jej ciekawość była bardzo wielka nie wystarczało jej do tego, do
czego ją potrzebowała.
Ciekawiło ją życie
innych osób, ale zaniedbywała swoje własne. Wiedziała co dzieje
się we wszystkich domach, znała wszystkie wydarzenia i szczegóły
z życia sąsiadów, ale nie wiedziała co się dzieje w sąsiednim
pokoju. Ciekawość jest motorem uczenia się, wiedzy i nauki, ale
zawsze i tylko wtedy kiedy jest dobrze ukierunkowana. Staraj się
interesować tym co jest blisko i potem powiększaj okręgi
zainteresowania podwyższając ich stopień i głębię. Poznając
Twoje własne życie twoje problemy i trudności. Zrozumiesz lepiej
życie innych i już nie będziesz tak gotowy do sądzenia ich
zachowań.
Miłego dnia dobrze ukierunkowanej ciekawości.
Cosas que estorban
Uno de sus defectos de Rosa era su
incapacidad de desprenderse. Lo que al principio parecía tan
positivo, refiriéndose a las cosas, porque las cuidaba, las
guardaba, se hizo muy perjudicial refiriéndose a algunos
sentimientos. Las cosas con el tiempo empezaron ocupar cada vez más
espacio, impidiendo el libre movimiento en la casa e incluso en
algunas situaciones llegando al peligro de derrumbe. A la mayoría de
ellas no las usaba, pero las tenía ahí, ocupando el espacio,
dificultando el acceso a las que si necesitaba usar. Algo parecido
pasaba con los sentimientos. Había rencores rancios, mustias
memorias de viejas ofensas, que le impedían sentir la frescura de
las vivencias de cada día. Le quitaban la libertad como sus
cachivaches. De vez en cuando revisa tus pertenencias y tus
sentimientos, no permitas que ninguno de los dos te esclavice
limitando tu libertad.
Feliz jueves de revisión y
desprendimiento.
miércoles, 25 de mayo de 2016
Bez strachu (PL)
Jej strach był dość klejący. Za każdym razem jak
chciała wyjść z domu czekała na nią w drzwiach. Nie mogła sobie
pozwolić na luksus wyjścia sama bez jego towarzystwa. Co najgorsze
jej strach był zaraźliwy i mnożył się z łatwością. Zawsze
kiedy były ku temu dobre warunki. To co najbardziej lubił strach to
zacienione miejsca, pochylone głowy i oczy które nie odważały się
patrzeć wprost. Strach tracił swoją
pewność nawet zaczynał się bać, że
ktoś może patrzeć z góry i rozpraszając jego fałszywe iluzje
spowodowane złą perspektywą.
Strach lubi generalizować, nie zwracać uwagi na szczegóły na
niuans. Nie wchodź w jego gry. Podnieś głowę. Dla każdego
problemu znajdziesz przynajmniej jedno rozwiązanie, każda utrata
jest zrekompensowana nową
zdobyczą, odważ się tylko patrzeć i widzieć, ale rób to bez
pospiechu.
Miłego dnia patrzenia wprost.
Sentimientos y palabras
Marlene estaba frente a una extraña
báscula que intentaba pesar sus sentimientos y sus palabras. Querría
asegurarse que estén en perfecto equilibrio. Que a cada sentimiento
sentido corresponda una palabra pronunciada. En algunas ocasiones la
balanza se inclinaba hacia las palabras, eran demasiado pesadas para
las cosas tan pequeñas. Otras veces la balanza se inclinaba hacia
los sentimientos, éstos eran intensos y las palabras que les
intentaban acompañar, expresar eran muy livianas, muy volátiles. No
es fácil restablecer el equilibrio. Siempre está al acecho el
peligro que para no desequilibrar más las cosas algunas palabras
quedan calladas y algunos sentimientos silenciados huérfanos de
palabras que les podrían expresar adecuada y precisamente. Trata de
equilibrar los sentimientos y las palabras sin callar, sin exagerar,
sin agredir.
Feliz miércoles de sentimientos y
palabras.
lunes, 23 de mayo de 2016
Nasiona nadziei (PL)
Dawno temu jego rodzice dali jej małe nasiona
nadziei. Zawsze miała je pod ręką. Nie chciała używać ich w
jakimkolwiek momencie. Wszystko co osiągnęła w swym życiu do tej
pory było owocem pracy a nie owocem magicznych działań czy
szczególnego szczęścia. Jej nasiona nadziei potrzebowały dobrze
przygotowanego terenu i ona nie była gotowa zasiać ich
gdziekolwiek, ze względu na obawę przetrwonienia ich, to był jej
ostatni środek jaki miała. Minęły lata i ona wciąż miała
schowane te małe nasiona, odkrywając coś dość dziwnego, mimo że
ich nie zasiała, czuła ich owoce. Dlatego że
nadzieja należy do tych cennych rzeczy których tak naprawdę się
nie ma tylko się czuje, się żyje. Nie jest przedmiotem który
można posiadać, jest zachowaniem, podejściem do życia, którym
można zarazić innych i wzrastać. Czyniąc z nadziei motor
wszystkich naszych przedsięwzięć. Spraw by przynosiła owoce w
twoim życiu.
Miłego dnia zbierania owoców.
Encuentros únicos
Los amigos a veces se quejaban de
ella. Sin que ellos se quejen, ella tampoco se sentía bien con lo
que estaba pasando últimamente con ella. Se le acumularon tantas
cosas que se perdía entre ellas. Algunas veces intentaba a atender
dos o tres cosas al mismo tiempo y al final no atendía nada. Estaba
en todo y en nada. Lo peor cuando estaba con sus amigos. Ellos decían
que desde hace tiempo se ausentaba. Su cuerpo si estaba con ellos,
pero no así su mente, su atención, su corazón. Éste navegaba
entre miles de asuntos pendientes. Si estás con alguien trata de
estar con esta persona o con estas personas plenamente. Desconéctate
de vez en cuando de tantas cosas pendientes. Las cosas se quedan y
las personas se van. Y cada encuentro tiene sabor de algo único y la
escondida tensión de algo último, puesto que nunca se va repetir en
las mismas condiciones y circunstancias. Aprovéchalos.
Feliz lunes de encuentros.
sábado, 21 de mayo de 2016
Sin demasiada distancia
Noelia procuraba evitar los
problemas, mantenerse a la distancia de los líos, de los conflictos
de otros. La distancia segura permitía poder retirarse a tiempo y no
ser salpicada ni manchada por las peleas de la gente. Todo parecía
perfecto, pero siempre hay estar atento a los efectos colaterales que
pueda haber en la vida. Cada decisión a parte de un resultado
deseado y esperado, puede tener otro que no lo es tanto. En su caso
mantenerse a la distancia de los problemas de la gente, la tenía a
la distancia de la gente en general y también a la distancia de la
felicidad. La vida no solo se observa y mira como si uno fuera un
simple espectador, sino en la vida se participa incluso en el lento y
trabajoso nacimiento de la felicidad. Ten cuidado para no meterte en
los problemas pero al mismo tiempo ten cuidado para no quedar afuera
de la felicidad. Ésta siempre aparece cuando se interactúa con la
gente y con el mundo en que vivimos.
Feliz sábado sin demasiada
distancia.
viernes, 20 de mayo de 2016
Pomylić się (PL)
Bała się
popełnić jakiś błąd. Prześladowały ją
złe wspomnienia kar z dzieciństwa i złe stopnie z czasów
szkolnych. W ciągu wielu lat starała się bardzo nie pomylić się
i nie popełnić błędów. W swoim zapale niepopełniania błędów
poszła zbyt daleko. Aby nie popełnić błędów przestała robić
wiele rzeczy, które według niej mogłyby być ryzykowne. Nie
wiedziała, że błędy
się popełnia nie tylko robiąc źle niektóre rzeczy, ale również
kiedy się ich nie robi. Nie robiąc popełniała więcej błędów
niż robiąc. Błędy są częścią naszego życia. Dobrze jest
próbować ich nie popełnić ale niemożliwe jest unikniecie ich
zupełnie. Lepiej jest popełnić błąd i przy okazji czegoś się
nauczyć analizując cały proces, niż zostać sparaliżowanym przez
strach nic nie robić i niczego się nie nauczyć. Rzuć się na
spotkanie przygody życia z wystarczającą odwagą
żeby zaryzykować i wystarczającą pokorą
żeby poprawić to co zostało zrobione źle.
Miłego dnia odwagi.
"Mi tiempo..."
Él pensaba que con lo que traía a
la casa, todos iban a estar felices, que no les va a faltar nada. Se
ausentaba como un cazador y regresaba satisfecho con su presa.
Ciertamente no les faltaba nada, ni de ropa, ni de alimentos, incluso
podrían darse un que otro gusto, satisfacer algunos caprichos. Lo
que a ellos les faltaba era su presencia. No eran las cosas, sino la
persona, su presencia y lo más valioso e irrecuperable que uno tiene
– su tiempo. Algo muy difícil de conseguir, algo de lo que él no
quiso desprenderse. Él siempre daba, siempre decidía lo que daba y
cuando lo daba. Y ahora esperaban de él que les permita llevar lo
que quieran y en la cantidad en la que deseen. Todas las cosas que
daba hasta ahora tenían su precio, su valor. El compraba, pagaba,
entregaba y no había drama, pero ahora le pidieron algo más que
eso. Temía mucho dar algo que no podrá controlar. Aunque su cabeza
se llenaba de excusas, que permitirían escabullirse una vez más de
sus manos. En el fondo sabía, que ninguna de ellas era válida.
Comparte con los demás cosas que ellos necesitan, pero sobre todo
comparte tu tiempo, que vale más que todo lo demás. Lo único que
verdaderamente te une a los demás, lo que vale igual para todos.
Todos tenemos la misma cantidad de horas pero las usamos de
diferentes maneras. Usa las tuyas bien.
Feliz viernes de compartir tiempo.
jueves, 19 de mayo de 2016
Rozpoznać (PL)
Dużo ją
kosztowało rozpoznanie i problem nie polegał na tym, że
nie rozpoznawała twarzy, dlatego że
natychmiast zapamiętywała i rozpoznawała osoby, posiadała pamięć
fotograficzną, zapamiętywała twarze i odpowiadające im imiona.
Chodziło raczej o rozpoznanie dokąd wystarczało jej zdolności, i
gdzie zaczynały się jej ograniczenia, czy też
dokąd prowadziła ją
wiedza którą posiadała
i odkąd zaczynały się zwykłe
domysły. Również kosztowało ją
sporo rozpoznanie jak ważne były niektóre osoby w jej życiu i ile
wspaniałych rzeczy wniosły w jej świat, ile praktycznych i
użytecznych nauk, umiejętności które jej służą przez całe
życie. Staraj się rozpoznać to co możesz i dokąd możesz i
zobacz ile masz osób obok ciebie. Dzięki ich pomocy możesz
przekroczyć twoje własne ograniczenia, nieufności i lęki.
Miłego dnia rozpoznania.
Sentir sabor
Tuvo una habilidad envidiable de
saber detectar los sabores incluso los apenas perceptibles en una
mezcla lo que le permitía conocer los ingredientes que juntos daban
un delicioso sabor a un jugo a una ensalada y un plato exquisito.
Para llegar a la plenitud solo le faltaba trasladar esta habilidad a
su vida diaria y en su día a día mezclar los ingredientes que le
permitan dar un paso de una vida desabrida a una exquisita. Al hacer
más rica y deliciosa tu propia vida, puedes compartir la receta con
otras personas que están a tu alrededor. El secreto siempre está en
la preparación, los ingredientes, la dosis exacta y el orden de unir
las cosas. Tal vez ya tienes todo solo te faltan estos pequeños
detalles.
Feliz jueves de dar sabor.
miércoles, 18 de mayo de 2016
Dramat (PL)
Nie miała
szczęścia
blisko jej domu nie było żadnego
teatru nawet amatorskiego, ani żadnej
szkoły
aktorskiej. Wszystko co potrafiła
i robiła było
czystym talentem, żywą
i ciągłą
improwizacją.
Potrafiła robić
dramat. Tam gdzie nikt nie widział
nic złego,
negatywnego, szkodliwego czy niebezpiecznego, ona była w stanie
odkryć
zbliżającą się
tragedię
czyhającą
katastrofę.
Możliwe
niebezpieczeństwo,
nieuchronne, niemożliwe
do uniknięcia.
Nie ważne, że
nic z tego się nie działo.
Wszystkie jej przepowiednie były chybione. Ona
zamiast dziękować
i skorygować
swoje negatywne spojrzenie, bardziej niż
kiedykolwiek była przekonana, że
wszystko jest pozorne ułudne
i nie można
przestać być
czujnym. To tylko wstęp
przed tym co się zbliża.
Zapowiadała
olbrzymie nieszczęście,
które jak zwykle nie nadchodziło.
W twoim życiu
spotkasz takie osoby. Być może niektórzy
z nas maja trochę
lub sporo z takiej osoby. Mimo to nie zapominajmy, że
istnieje takie samo prawdopodobieństwo.
że
coś wyjdzie
dobrze lub źle. Starajmy się być
bardziej pozytywni i nie pozwólmy zatruwać się przez negatywnych.
Miłego dnia bez trucizny.
Miłego dnia bez trucizny.
martes, 17 de mayo de 2016
Bien acogidos
Su casa siempre era muy hospitalaria,
en ella todos los amigos encontraban un espacio. Acogía a sus
visitas, pero acogía mucho más que eso. También siempre eran
bienvenidas sus palabras, sus pensamientos, sus sueños y temores.
Todo eso acogía con mucho respeto y mucha delicadeza, porque nunca
se sabe lo que es importante, lo que es valioso sagrado e imprescindible para
otra persona en este momento de su vida. Cada persona valora cosas
diferentes y las valora de distinta manera. En un mundo lleno de
prisas, hostilidades e incomprensiones lo que más desea que se le
acoge con todo lo que es y todo lo que vive. No quería recibir
consejos sin haberlos pedido, ni escuchar opiniones y valoraciones sin
haberlas solicitado. Simplemente quería estar así como es, sin
esconder ni disimular nada. Trata de acoger a otros, sin obligarlos a
ser diferentes, sin esperar que siempre respondan a tus expectativas.
Feliz martes de buena acogida.
lunes, 16 de mayo de 2016
Entre sueños y miedos
Sus sueños la empujaban y sus
miedos la frenaban. Vivir entre estas dos fuerzas no fue nada fácil.
Mucha tensión y esta molesta sensación de estancamiento. De
quedarse, de no avanzar en la dirección deseada. Sus sueños no eran
exagerados, eran posibles de realizar, sin embargo no los realizaba.
Los miedos trababan todo. No fue capaz de precisar que tipos de mido
la acechaban, tenía miedo de perder lo poco seguro que ha tenido en
su vida. El miedo de la dolorosa sensación del vacío. No quería
perder el equilibrio construido con tanto esfuerzo entre tantas
dificultades que le permitía estar de pie aunque a veces con la
cabeza agachada. Muchas veces creamos nuestra seguridad a base de una
suposición de que algo tenemos, de que algo dominamos, controlamos.
Y la única seguridad y la única posesión que tenemos es la vida
que podemos vivir en este momento. Lo que vivo no me puede dar miedo,
me da miedo lo que puede pasar. Tampoco me da miedo lo ha pasado,
porque ya está hecho, solo siempre espantan las futuras
consecuencias. Así que vive ahora, sigue adelante y no te obsesiones
por los futuros escenarios. Ama lo que haces el amor libera de
miedos.
Feliz lunes sin miedos.
sábado, 14 de mayo de 2016
La vida sin vivirla
No lo podía creer, ahora haciendo
bien las cuentas, ya no podía más tener dudas. Se le fueron unos
años de su vida sin haberlos vivido. La culpa no la podía echar a
nadie porque se trataba de su vida. Su tiempo hasta ahora él lo
administraba. Demasiadas cosas dejaba para después que nunca
llegaba. Y cuando el supuesto después llegaba, solía decir que ya
era demasiado tarde. No sabía muy bien por dónde se le escapaba la
vida. ¿Será que existe un misteriosa fuga? Tenía que poner más
atención a todas sus actividades y ver aquellas que más le robaban
su tiempo y preguntarse sinceramente si valía la pena. Todos tenemos
obligaciones y deberes indiscutible que nos ocupan, en los que
gastamos nuestro tiempo. Todo lo demás es relativo y hay que
reflexionar, discernir y optar. La vida no es antes, ni después, la
vida es ahora, así que vívela.
Feliz sábado de buen vivir.
viernes, 13 de mayo de 2016
Pertenencia y pertenencias
Se sentaba Claudelina cargada de
cansancio y con el resto de la fuerza que le quedaba hacía un
recuento de las cosas que le pertenecían. Resultaba muy difícil de
decir, si eran muchas o pocas. Había unas cuantas traiciones y una
par de desengaños. Un puñado de decisiones bien tomadas y unos
desaciertos sueltos, que deambulaban por su vida. Ha vivido así como
ha sabido y como le han dejado vivir, así como le han permitido.
Muchas de las decisiones que ha tomado no le pertenecían de todo. A
estas alturas de la vida necesitaba aclararse bien que le pertenece y
a que pertenece. Solo así podrá dejar de acumular ilusiones falsas
y empezar a adquirir lo que le hace falta. No se trataba de compra
venta de cosas, sino de vivencias, sentimientos, compromisos. De vez
en cuando párate y pregúntate ¿a qué perteneces y qué te
pertenece a ti? Estás a tiempo de hacer y conseguir lo necesario.
Feliz viernes de pertenencia.
jueves, 12 de mayo de 2016
Simplemente escuchar
No era de muchas palabras, pero
tampoco era una persona callada. No se tragaba las palabras, ni los
sentimientos, los procuraba expresar clara y sencillamente. Cuando
llegaba a hacerlo solo pedía una cosa: que la escuchen sin
interrumpir, que respeten lo que dice sin polemizar y que no se
apuren en expresar sus opiniones. Ya no era aquella alumna que
esperaba notas de sus profesores. La molestaban los sabelotodo que
nunca faltan, los que no tenían paciencia de esperar hasta que
termine y los que no sabían respetar sus puntos de vista. Los que
por su propia inseguridad detestaban la diversidad. Si uno habla es
para que lo escuchen. Una básica regla de conducta que se nos olvida
con demasiada frecuencia. En la casa, en la familia, en la pareja.
Trata de escuchar y respeta a los que te hablan, aunque no estés de
acuerdo con ellos.
Feliz jueves de atenta escucha.
miércoles, 11 de mayo de 2016
Cuidar y ser cuidado
No tenía grandes exigencias en la
vida. No pretendía ser el centro de la atención, no se creía el
ombligo del mundo. No exigía atenciones extraordinarias solo quería
cuidar y que la cuiden. Con un sencillo estar al lado. Con una mirada
de comprensión y complicidad o de aviso y advertencia. Cuando se
sentía cuidada, los demonios de sus miedos huían, porque nadie
hacía caso a sus insistentes voces, que intentaban a convencerla, de
que no se puede, de que es imposible, de que no vale la pena. No
esperaba un cuidado tipo “airbag”, que proteja de todos los
choques. Esperaba un cuidado de presencia, sin juicios y prejuicios.
Capaz de escuchar y dejar espacio para los errores. Capaz de enseñar
el camino y si es necesario también capaz de hablar. Cuida y serás
cuidado. Hazlo con respeto y sin adueñarse de los que cuidas. Que tu
cuidado no les reste la libertad.
Feliz miércoles de cuidado.
martes, 10 de mayo de 2016
Przekonanie (PL)
Przekonanie nie odwiedzało
jej z taką
częstotliwością
z jaką
by chciała, ale
kiedy już ją
odwiedzało
wydawało się,
że
wszystko się zmienia w mgnieniu oka. Sprawy wydawały
się jaśniejsze.
Czuła że
jest w stanie zrobić
o wiele więcej
niż zrobiła do
tej pory. Rzucić
się w wir nowych przygód.
Nie potrzebowała
niczyjej zgody, dlatego że
miała wewnętrzne
przekonanie, że
nie zabraknie jej ani sił,
ani talentu, czy zdolności
by dotrzeć do
mety czy zakończyć
dobrze nowy projekt. Problem pojawiał
się kiedy jej
wizyta opuszczała
dom. Wtedy zaczynała
wątpić we
wszystko i rozwijać
wszystkie możliwe
najbardziej
wymyślne
pesymistyczne scenariusze. Zaproś
przekonanie to twojego domu. Przygotuj mu mieszkanie aby mogło
z tobą zostać
i towarzyszyć ci
we wszystkim co planujesz robić.
Miłego dnia przekonania.
Miłego dnia przekonania.
No pierdas estos momentos...
Judith de vez en cuando se lamentaba
por no haber vivido y sentido con todo su ser todos aquellos momentos
felices que le ha tocado vivir hasta ahora. Tenía la sensación que
demasiado tarde se daba cuenta de lo valioso que eran aquellos
pequeños instantes. Como todos esperaba flores, luces y juegos de
pirotecnia, que deberían acompañar los grandes momentos de la vida,
los momentos memorables, pero nada de eso ocurría. Hay grandes
momentos memorables que marcan la vida, pero entre ellos hay un
sinnúmero de momentos pequeños que hay que vivir plenamente. Si te
perdiste algunos, no te lamentes ahora, porque lamentándote vas a
perder otros que ahora mismo están ocurriendo. La vida está llena
de detalles, colores, matices, aromas, sonidos, sabores, sensaciones
efímeras, que una vez perdidos no regresan nunca. Procura vivir con
atención porque a tu alrededor están todos los ingredientes de tu
felicidad, de todos tus momentos inolvidables.
Feliz martes de atención.
lunes, 9 de mayo de 2016
Bez niepokoju (PL)
Od dzieciństwa była bardzo niespokojna. Zawsze na
coś czekała. Czekała żeby to czy tamto się skończyło. Im
bardziej rosła tym bardziej wzrastała jej świadomość i końca
wielu rzeczy oczekiwała. Czekała aż skończą się zajęcia w
szkole, skończą się wakacje, praca i nauka. Na pierwszy rzut oka
nie ma w tym nic złego. Wszyscy czekamy aż coś z wymienionych
rzeczy się skończy. Jej problemem nie było oczekiwanie aż coś
się skończy, jej problemem było to, że
nie wiedziała co z sobą zrobić gdy już się skończyło to na co
tak bardzo czekała. To tylko powiększało jej niepokój. Wiele razy
zapominamy, że kończąc
jedną rzecz zaczynamy
następną a raczej
następne. Nie żyjemy po to by coś skończyć tylko po to by czuć,
kochać, uczestniczyć w procesach życiowych, zasmakować rożnych
etapów życia. Każdy skończony etap nie kończy się w jakimś
określonym punkcie tylko posiada drzwi lub okno które otwierają
nas na nowe nieskończone możliwości. Nie pragnij tak bardzo wyjść
z określonej sytuacji, rozkoszuj się będąc wewnątrz, bo nigdy
nie będziesz mógł dwa razy przeżyć tej samej sytuacji… tego
samego życia.
Miłego dnia bez niepokoju.
La Presencia...
A Marcela le pasaba una cosa
curiosa. A veces extrañaba muchísimo a aquella persona tan querida.
Nunca decía que era su vida. Ella tenía la vida propia y nunca
quiso depender de nadie. Eso si esa persona era parte de su vida. No
sabía precisar bien que era lo que extrañaba tanto. Si eran sus
palabras o sus silencios oportunos. Tal vez simplemente aquella tenue
sombra de su presencia y la seguridad de que cuando pronunciara su
nombre, no se quedará sin respuesta. Sabían estar el uno sin el
otro, pero estando así, no sentían ni la soledad, ni el abandono.
En la ausencia no se angustiaban ni forzaban a mantener un contacto
constante. No existen sustitutos de la presencia cuando incluso
estando juntos aparece la fría sensación de ausencia. No pretendía
que la otra parte fuese el fiel espejo de sus gustos y deseos. Para
cada uno hubo espacio y libertad. Las diferencias perfectamente
cabían entre ellos. Poco pronunciaban aquella palabra que les unía,
pero la vivían en cada cosa que hacían. Pudiendo estar
perfectamente solos decidieron ser el uno con el otro y el uno para
el otro sin esclavizar.
Feliz lunes de estar con y estar
sin...
domingo, 8 de mayo de 2016
Mbeju - Pedazos de cariño
Cuando el cielo de su vida se ponía
gris con las nubes pesadas embarazadas de tantos problemas de las que
estaban a ponto caer las dificultades, ella preparaba unos soles
compartidos llamados mbeju. Eran calientes y se arrancaban a pedazos
alimentando la cercanía, la felicidad posible de cada persona que la
desea. Solo hay que atreverse y permitir arrancar unas palabras de
los pedazos de silencio que a veces nos invaden. Con las palabras se
alivia el peso que había en el aire. Solo hay que amasarlas bien con
algo de calidez atención y dulzura. Todo eso es capaz de cambiar el
pronóstico para toda la jornada y toda la vida. No te cierres en tu
mundo, ni en tus problemas, ni tus preocupaciones, ni pensamientos.
Simplemente comparte con los que están cerca. Busca el mbeju o
cualquier otro pretexto y arráncale un pedazo de cariño.
Feliz domingo de pedazos de cariño.
sábado, 7 de mayo de 2016
Palabras que se pierden
Las palabras entre ellos se
resbalaban y a veces no llegaban a su destino. Si llegaban, ya
llegaban todas lastimadas y cansadas, sin vigor, sin fuerza, sin
energía. Palabras cansadas marcan vidas cansadas, no transmiten
tanto su contenido, como su energía debilitada, su cansancio que se
contagia, que invade y empieza a dominar a las personas y a sus
sueños. En vez de animar paralizan. Tienes que dejar a reposar las
palabras. Reposar tu cuerpo y tu espíritu. Cuando reposan no tengas
miedo de los silencios ellos sirven de fondo para palabras que valgan
la pena de ser pronunciadas. Permite sentirlas y percibir con toda la
claridad. Revisa bien el terreno para ver lo que hace resbalar las
palabras, por qué se deslizan tan fácilmente y cambian de rumbo.
Asegura su fuerza protege su contenido y haz que lleguen a su
destino.
Feliz sábado de palabras que llegan
a su destino.
viernes, 6 de mayo de 2016
Z wątpliwością pośrodku (PL)
Pośrodku jej życia siedziała wątpliwość.
I jako że była na środku można powiedzieć że
na pół przeszkadzała. Za każdym razem jak chciała coś zrobić
potykała się o wątpliwość. Nie była
zbyt pewna czy było
można jej
uniknąć czy
musiała się z
nią zmierzyć.
Dlatego wiele razy zatrzymywała
się przed wątpliwością
nie wiedząc czy
iść dalej tą
samą
drogą
czy też
szukać lepszej i
bezpieczniejszej. Z czasem udało
jej się odwrócić
uwagę wątpliwości i zapewnić
sobie bardziej pewne, pełne
zaufania, kroczenie przez życie,
osiągając cele
bez większych
problemów.
Wątpliwość
zawsze tam będzie
może pomóc
lepiej rozważyć
wszystkie możliwości,
albo sparaliżować
wszystkie plany, zależny
od nas jaką
jej damy władzę.
Krocz twoją
drogą
świadom, że
prędzej czy
później
napotkasz na wątpliwości.
Pokonaj jej próby zdominowania ciebie.
Poprzez
nią wiedzie
droga do szczęścia.
Niech nigdy
wątpliwość nie
ma ostatniego słowa
w twoim życiu.
Miłego dnia pokonania wątpliwości.
Dentro y fuera
Esperaba con ansiedad este día en
el que lo que verá con los ojos abiertos se asemeje a lo que ve con
los ojos cerrados. Por el momento los dos mundos estaban a la
distancia de muchos suspiros. No era una distancia insalvable,
imposible de atravesar, pero necesitaba mucha claridad. Secar las
lágrimas que surcaban sus mejillas y sacar de los recovecos de la
vida lo escondido, decir lo no pronunciado. Siempre hay cosas que
ocultamos a los demás, tenemos para eso diferentes razones ciertas e
inciertas, pero también hay cosas que ocultamos a nosotros mismos y
eso nos complica las cosas. Nos damos cuenta de su existencia en los
momentos menos oportunos. Salen como fantasmas cuando estamos a
punto de vivir algo hermoso. Son como arena que se mete en los
engranajes de la vida y lastima, obstruye el libre movimiento. Si
conseguimos de liberarnos de las trabas que nos ponemos y nos frenan
tanto, llegaremos a acercar los dos mundos, el de los sueños al de
las realidades.
Feliz viernes de acercar nuestros
mundos.
jueves, 5 de mayo de 2016
Czyszcząc zakamarki (PL)
W jakimś zakamarku jej życia było to małe
wydarzenie. To było coś, co zawsze chowała przed innymi, ale w
jakiś sposób też przed
samą sobą. Wiele razy
ani ona sama nie pamiętała zbyt dobrze co to było, ale wiedziała,
że to tam jest. Kiedy to
sobie przypominała nachodziły ją
mieszane uczucia, coś między bólem i wstydem. Najgorsze było to,
że to zawsze działo się
w najmniej odpowiednich momentach, zostawiając cień smutku w każdej
radości, hamując każde szczęście które się zbliżało,
poddając pod wątpliwość każdy projekt jaki pojawiał się w jej
życiu. Staraj się pogodzić raz na zawsze z twoja przeszłością.
Jeżeli nie potrafisz sam/a poszukaj pomocy. Z dużą dozą
miłości i cierpliwości stop lód który zamraża twoje szczęście.
Masz prawo do pełnego szczęścia, ale nie oszukuj się, nie
okłamuj, nie wpychaj nic w zakamarki, rozwiąż to co jest do
rozwiązania. Nie jesteś sam/a, wszyscy mamy coś w zakamarkach
naszej duszy.
Miłego dnia czyszczenia zakamarków.
Viene y va
No era muy claro lo que quería de
la vida. Las cosas que le llegaban las dejaba ir. Se quejaba y
sorprendía por esa razón. Por más que intentaba no encontraba
culpables. Para nada servía echar la culpa a la gente que tenía
cerca. Cuando lo hacía después se sentía peor. Le costaba entender
que la vida es un camino, que pasamos por ella y no podemos cargar
con todo lo que encontramos. Nada se tiene de una vez para siempre.
Las cosas que encontramos hay que cuidarlas y cargar solo con lo útil
y necesario. Si no las cuidas lo que viene se va y te puedes quedar
con las manos vacías, y no solo con las manos, sino lo que es peor
todavía, con el corazón vacío. Normalmente las cosas más
importantes, las fundamentales, las que dan la felicidad duradera y
no alegría pasajera, se viven, no se poseen. Vive la vida, el amor,
la amistad, los encuentros, los instantes que te hacen parpadear de
asombro y te sacan profundos suspiros.
Feliz jueves de cuidar la vida.
miércoles, 4 de mayo de 2016
En clave de "re"...
El sonido “re” se volvió muy
recurrente en su vida. Muchas veces trataba de recordar las cosas
importantes. Cuando algo parecía perderse lo intentaba reencontrar.
A cada pregunta importante trataba de responder. Respetaba a las
personas y a sus historias sus ritmos y procesos. Rebuscaba en baúl
de los recuerdos aquellas cosas que antes le hacían vibrar para ver
si algunas de ellas podrían revivir, recuperar su brillo y fuerza de
antes. La experiencia le mostraba que para poder llegar a los
objetivos planeados nos es suficiente un intento, hay que reintentar
una y otra vez, repensar bien las decisiones. Incluso para que los
sentimientos nos se apaguen bajo el viento de la rutina hay que
reenamorarse, reactivando todos aquellos detalles, que repetidos,
daban ritmo y fuerza al amor. Procura retener en tu memoria lo que es
importante y reordena las prioridades. Retirar de lo que te resta la
felicidad. Retoma tus sueños.
Feliz miércoles con la nota "re"
martes, 3 de mayo de 2016
El sueño si, el coma no
No se despertaba de todo. Siempre se
quedaba en ella una parte dormida y si no dormida de todo por lo
menos adormecida. No se trataba de un descanso apacible, sino de una
inactividad, una pasividad, que por eso invadía su vida. Cuando más
necesitaba, sentía la ausencia de su entusiasmo, de su creatividad,
perseverancia y esperanza. No sabía cómo despertar esta parte de
ella que antes era tan activa. Las críticas, el constante echarle la
culpa por todo, la han frenado. Su aparente letargo era su forma de
autoprotección, de no exponerse más, ni sufrir más. Una vida así
no la llenaba. Quería más y quería mejor, para eso tenía que
despertar y hacerse inmune a las críticas de los envidiosos, los
cómodos y “los todoquejosos”. No permitas que se duerman tus
ganas de hacer las cosas que te llenan. Siempre vas a encontrar a los
que opinan desde la comodidad de su sillón. El sueño forma parte de
la vida, pero no así el coma. No vivas adormecido/a por el miedo y
la inseguridad.
Feliz martes de despertar de todo.
lunes, 2 de mayo de 2016
Przeszłość która wypala (PL)
Bardzo ją
bolała przeszłość,
wydawało się,
że
miała ją
zniewoloną.
Nie wiedziała
jak się uwolnić
od niej. Będąc
szczera musiała
przyznać, że
wcale o to się nie starała,
bo zawsze jest o wiele łatwiej
odegrać rolę
ofiary niż rolę
osoby odpowiedzialnej. Na swojej życiowej
drodze spotykała
osoby które próbowały
ją
przestrzec, że
każda decyzja
którą
podejmowała
niosła ze sobą
konsekwencje. Ona jeszcze łudziła się,
że
można uniknąć
konsekwencji, życie jej pokazywało
jak bardzo się myliła.
Wiele razy miała
wrażenie, że
przeszłość
jest jak płomień,
który zamienia w popiół
każdą nową
rzecz która chce się urodzić.
I być może wiele razy tak było, ale nawet między węglami,
w zgliszczach rodzi się nowa możliwość,
nowa historia,
nowe życie. Przyznaj się do twojej odpowiedzialności
za przeszłość
i uwolnij się od niej ucząc
się od tego co przeżyte.
Każdego dnia
naszego życia
kiedy wschodzi słońce
kiełkują
nasienie zmiany, nowości
i szczęścia.
Miłego dnia nowości.
Miłego dnia nowości.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)