viernes, 30 de septiembre de 2016

Uczucia dobrze ubrane w słowa (PL)

Skończyły jej się słowa i zostały uczucia. Nie chciała uwolnić nagich uczuć w ten zimny poranek, dlatego zostawiała je w kolejce by mogły czekać na swoją kolej i otrzymać słowa odpowiednie do ich rozmiaru, w które się mogą owinąć i którymi mogą się dobrze okryć. Uczucia dobrze ubrane, dobrze okryte, dawały ciepło osobom osieroconym z uścisków i pieszczot. W czasach jakie nam przyszło przeżywać, jest za dużo osób tonących w zimnej i kolczastej samotności, której nie wybrali. Osób które czują ale nie znajdują słów dla swoich uczuć, lub zwyczajnie wolą je uciszyć. Nie widzą co się może stać jeżeli je nazwą po imieniu. Kiedy zostają zamknięte w nas, nie rozwijają się wręcz przeciwnie zanikają, lub rosną w ograniczonej przestrzeni jaką posiadamy powodując napięcia, co wcześniej czy później zakończy się wybuchem. Ubierz twoje uczucia w odpowiednie słowa i pozwól im wyjść. Kiedy je uwolnisz odnajdą swoje przeznaczenie. 
 
Miłego dnia ubierania uczuć.

Peligros dentro y no fuera

Hace bastante tiempo que no salía a ninguna parte. Siempre tenía un impedimento válido o una excusa inválida pero útil, para poder esconderse detrás de ella. Pensaba que al no salir estaba más segura. Tenía miedo que alguien la pueda asaltar y despojar de sus pertenencias, porque este mundo se ha vuelto inseguro. Quedándose en casa evitaba asaltos de los extraños pero no podía evitar que le asalten sus pensamientos, traicionen sus miedos y envenenen sus dudas. Mientras más se cerraba en su casa en su mundo, más crecía la tensión. Se necesita tener una válvula de seguridad, que permita liberarnos de nuestro círculo vicioso de las tensiones. y que permita a salir a las dudas convertidas en preguntas que buscarán las respuestas. Al cerrase puede ser que te libres de muchos, pero nunca de ti misma. Ábrete al mundo que te rodea a la naturaleza que te canta y libera las tensiones, no solo tienes defenderte de otros, también muchas veces tienes defenderte de ti misma.

Feliz viernes de apertura.

jueves, 29 de septiembre de 2016

Światło by widzieć (PL)

Magdalena skarżyła się, że jej brakuje światła, i nie chodziło jej o problemy z instalacją elektryczną, ani konieczność wymiany żarówek i poprawienie w ten sposób oświetlenia. Brakowało jej światła by móc dobrze widzieć jej własne życie,nawet z zamkniętymi oczami. Jakiś czas temu coś zgubiła, coś zaniedbała i czuła że są jakieś zakamarki które giną w ciemności. Nie rozmawiała o nich, nie lubiła gdy ktoś jej zwracał uwagę na jakiś z tych aspektów życia. Nie wiedziała dlaczego wszystko się tak skomplikowało. Już się nie łudziła, że nikt się nie dowie, wręcz przeciwnie wiele razy to ona była ostatnią która o czymś się dowiadywała, coś odkrywała, coś co inni wiedzieli a ona ignorowała. Dlatego pilnie potrzebowała światła, jasności by móc widzieć i rozróżnić co jest szczęściem a co powoduje cierpienie. W ten sposób bez zamieszania będzie mogła żyć z twarzą do słońca, widząc całą panoramę, całą życiową mozaikę. 
 
Miłego dnia światła i życia.

Amor y Conocimiento

Se dice que solo aprovechamos una parte de la capacidad de nuestro cerebro. Durante nuestra infancia, durante los primeros años de vida, asimilamos una enorme cantidad de información sobre el mundo que nos rodea. Luego ocurre una desaceleración, hasta que en algunos casos nos volvemos impermeables a la información a la novedad. Algo parecido ocurre con nuestro corazón. En los primeros años tenemos una capacidad de amor, una confianza y una apertura a otras personas, no somos ni fríos, ni calculadores. Con el paso del tiempo nos volvemos desconfiados e indiferentes. Tal vez tenemos razones de sobra para ser así, pero desaprovechamos toda la capacidad que tenemos para amar. Nos cerramos en nosotros mismos y con frecuencia hasta tenemos serios problemas con amarnos y aceptarnos. Tratemos de usar toda la capacidad que tenemos para conocer y amar, pero empecemos por conocernos y amarnos a nosotros mismos.

Feliz jueves de amor y conocimiento.

miércoles, 28 de septiembre de 2016

Ugryzienia śmierci (PL)

Nie wiedziała od jakiego czasu śmierć zaczęła gryźć jej życie i relacje. Nie dlatego że zdiagnozowali jej jakąś z tych śmiertelnych chorób których tak bardzo się boimy, czy dlatego że doszła do wieku w którym zmęczenie i zużycie wychodzi przez skórę. W jakiś tajemniczy sposób w jej krwiobiegu przestała płynąć nadzieja i zachwyt. Żywność nie tylko jest niezbędnym paliwem które utrzymuje życie, trzeba ją wymieszać z nadzieją która budzi ciekawość, by patrzeć na zakamarki, zakręty i rogi życia jako obietnice miłej niespodzianki, która się za nimi chowa, a nie jako zagrożenia. Pożywiając twoje ciało nie zapomnij pożywić ducha nadzieją jaką daje pewność, że nikt na tym świecie nie jest skazany na całkowite i nieuniknione cierpienie, chociaż możemy przeżywać trudne sytuacje które wydają się bez wyjścia. W życiu ważniejsze od tego co przeżywasz jest twoje podejście do tego co przeżywasz. To podejście zapewnia ci życie, chociaż śmierć pewnego dnia może się przybliżyć i zapukać do twych drzwi.

Miłego dnia życia.

Comprando y perdiendo

Le gustaba comprar. No podía pasar indiferente frente a los escaparates que le gritaban sus coloridas ofertas. A veces sentía frustración al ver como se vaciaba su billetera y su corazón. Le decían en los comerciales que necesita para cambiar su vida, y a veces sentía que todo lo que obtenía era a cambio de su vida. Tanto afán en conseguir cosas, pagar las cuotas que no quedaba tiempo para disfrutar de lo que compraba, ni de los que la rodeaban. Tampoco era raro que se mezclaran sentimientos de culpa bastante contradictorios, por un lado se sentía culpable que no podía comprar una cosa, por otro lado se preguntaba para que necesitaba las que ya ha comprado. Siempre ocurría una cosa extraña, durante los paseos por el parque o el bosque sola o en compañía de las personas queridas, sentía que eso era lo que realmente necesitaba y que no costaba nada. No le gritaban aquí los escaparates, ni los anuncios, solo flores y plantas, arboles y pájaros. Sin lugar de dudas necesitamos algunas cosas, pero sobre todo necesitamos de personas y ellas de nosotros. Aléjate de los escaparates y acércate a tu gente.

Feliz miércoles sin compras y con presencia.

martes, 27 de septiembre de 2016

Docierając do krawędzi (PL)

Nawet nie zdała sobie sprawy kiedy dotarła do krawędzi swojego życia. Przynajmniej tak mówiła i to sobie wyobrażała, chociaż nie wiedziała co było na drugiej krawędzi. Nie wiedząc co potem powinna robić czuła się sparaliżowana. Okazało się że krawędź nie oznaczała końca, pozostawało sporo przestrzeni. Jedyne co oznaczała krawędź do której dotarła to, to że musiała coś zostawić, nie mogła dalej ciągnąc za sobą całego wozu problemów. Było niezbędne postawić na równowagę która zapewniała możliwość kroczenia naprzód. Wszystko co miała nie przychodziło jej łatwo dlatego za każdym razem jak coś zdobywała, pieściła to, kontemplowała i cieszyła się każdym szczegółem. Kiedy dochodzisz do krawędzi nigdy nie dochodzisz do końca, tylko do punktu w którym będziesz musiał zdecydować co zabrać a co zostawić, co chronić i chować a czego się pozbyć by kroczyć w inny nowy sposób. Droga nie limitów, to co je ma to twoje spojrzenie. Bierz to pod uwagę w chwili wdawania sądów i podejmowania decyzji.

Miłego dnia krawędzi.

Descargando pesos

Ya era mucho el dolor que ha sentido. No es que era tan sensible, esta cantidad que le ha tocado de golpe puede derrumbar a cualquiera. Tenía que sacar afuera lo que tanto apretaba dentro. Y lo peor de todo que no sabía a quién a decir todo lo que sentía. Las últimas veces que lo ha intentado, siempre le ha interrumpido la melodía del timbre que avisaba el mensaje al celular de la persona que supuestamente la escuchaba. Después la ansiedad en los ojos y los gestos de disimulo para ver el mensaje aunque sea a escondidas, dejando en segundo plano a ella y a sus problemas. Puede ser que muchas veces no sabemos qué decir ni que consejos podemos dar, el problema mucho más grave es que perdemos la capacidad de escucha, concentrados, atentos y respetuosos, dejando a un lado todo que nos pueda interrumpir y distraer. No le des la espalda a quien te quiere hablar porque deposita en tu toda su confianza y tal vez eres la última persona que le puede aliviar sus penas.

Feliz martes de escucha.

lunes, 26 de septiembre de 2016

Empapados

El cariño se derramó sobre ellos. No corrieron a buscar toallas o a ponerse al sol para secarse. Dejaron que este cariño quede absorbido por sus cuerpos y se vuelva parte integral de cada célula de cada tejido. Así puede empezar a circular en ellos y entre ellos llevando sus vidas a una perfecta resonancia. El cariño también es muy contagioso y liberador. Es capaz de penetrar hasta el fondo incluso a un corazón frío duro y aparentemente insensible. Ocupa lugar de otros sentimientos que solo se conservan en un ambiente ácido de amargura y rencor, incompatible con la dulzura y el calor del cariño. Acusado de ser cursi resiste a las críticas y devuelve las ganas de vivir a los que muchas veces renunciaron la lucha. Déjate empapar por el cariño que viene de otros y permita que a través de ti llegue a otros llevándonos a la armonía.

Feliz lunes de cariño.
Gracias a tod@s por sus muestras de cariño ayer en el día de mi cumpleaños. Un abrazo desde la distancia.

domingo, 25 de septiembre de 2016

La novedad sin miedo

Cada mañana al levantarse se bañaba intentando lavar los restos de ayer pegados a su piel. Los domingos su baño duraba doble del tiempo, porque intentaba lavar toda la semana. Es que quería empezar cada día y cada semana totalmente renovada fresca y limpia no contaminada con las manchas de ayer. Fue un ritual muy simbólico pero lleno de verdad y esperanza. Cada y es nuevo, cada situación vivencia, experiencia, problema, pueden ser vistos y enfrentados de una nueva manera diferente que ayer. El calendario marca no solo cambio de fecha, sino también posible cambio de actitud. Eso solamente depende de nosotros. Lo vivido queda como una experiencia valiosa que debería estimularnos no frenar. Todo lo que nos espera no tiene por qué ser peor, más difícil o más pesado. La única seguridad que tenemos y que siempre nos debería acompañar es que lo que nos espera siempre será nuevo y nos podrá sorprender positivamente, haciéndonos felices de una nueva manera.

Feliz domingo de novedad sin miedo.

sábado, 24 de septiembre de 2016

Tam gdzie kończą się słowa i zaczyna miłość... (PL)

Znali się już sporo czasu. Ostatnio robili więcej rzeczy razem niż osobno. Nie wiedzieli gdzie kończą się słowa, a gdzie zaczyna się miłość. Nie martwili się zbytnio tym, bo wiele rzeczy w życiu się nie wie, zwyczajnie się żyje. W każdym słowie geście, spotkaniu, była zapowiedź tego co będzie później. Potrafili siać szczęście dziś, by jutro móc zebrać jego plony. Nigdy nie spieszyli się, ani napełniali obietnicami. Rzeczywistość była tak pełna uczuć, że zaledwie udawało im się przeżywać każde z nich, nie potrzebowali obietnic by się nasycić i z tego powodu ich nie wypełnić. Musieli tylko dbać o tę prostą i naturalną koneksję, starając się by wszystko było w miłości i miłość była we wszystkim. Nie mów tyle o miłości, lepiej kochaj mówiąc lub mów kochając. 
 
Miłego dnia miłości.

La seguridad

Durante mucho tiempo se ha dedicado a construir su seguridad. No le gustaban los imprevistos. Siempre quería saber cual debería ser el siguiente paso. Parecía que todo tenía bajo control. Solo que había un pequeño detalle que se le ha escapado de su control. Construyendo su seguridad se ha construido una prisión. Esclava de miedos causados por todo lo desconocido y nuevo que superaba el perímetro de sus muros. Eso de su siguiente paso también tenía escondido un peligro de ir dando vueltas en un solo lugar, porque todo lo que está fuera es peligroso y está conspirando contra ella contra su felicidad. Todos buscamos la seguridad pero debemos de tener mucho cuidado para no caer en la trampa y no hacernos esclavos de nuestros propios miedos. Lo que está fuera no es solo peligro sino también la riqueza. Abre tu vida a lo nuevo, desconocido, diferente. Dale el aire puro a tu vida y te llevará a los nuevos horizontes.

Feliz sábado de seguridad sin perder la libertad.

viernes, 23 de septiembre de 2016

W jednym miejscu (PL)

Manueli szczęście zasieli jak był silny wiatr. Być może dlatego rzeczy które kochała i których pragnęła nigdy nie były w tym samym miejscu. Całe swoje życie je ścigała, zawsze jak do jednej z nich się zbliżała od drugiej się oddalała. Dom, miłość, rodzina, ognisko domowe, marzenia, to wszystko czyni człowieka szczęśliwym, kiedy jest blisko a najlepiej jak jest w jednym miejscu. W sztuce życia staraj się umieścić wszystko blisko, i jeżeli to nie jest jeszcze niemożliwe, staraj się przynajmniej każdą z tych przestrzeni dobrze skomunikowana z pozostałymi, bo kiedy dobrze się nie komunikują, oddalają się, i pogoń za nimi zaczyna się od nowa. Twoja zdolność komunikacji przybliża lub oddala osoby i rzeczy. Nie zamykaj ust, i nie pozwól by oddaliło się szczęście. 
 
Miłego dnia jednoczenie rzeczy.

Estar de verdad

Le resultaba tan difícil dedicar su tiempo a una sola persona, a una sola cosa a la vez. Con su teléfono en la mano, se conectaba con decenas de personas, menos con la que tenía a su lado. Participaba en muchos grupos, pertenecía a otros más, pero se tenía la impresión de que no pertenecía a la familia con la que vivía y compartía el mismo techo, la misma mesa. Sus conversaciones se cortaban a la mitad, sus miradas eran fugaces, más pendientes de una pantalla que de los ojos de la persona que tenía en frente. Así como saltaba de conversación en conversación chateando con varias personas a la vez, así saltaba de sentimiento a sentimiento, nada duraba más que un instante. Nada superaba el superficial flujo de palabras que iban y venían como una pelota que rebota pero no penetra, no llega al fondo. Trata de concentrarte más en el lugar en donde estás y con quienes estás porque lo que es aquí y ahora es de verdad. Las personas con las que te conectas forman parte de tu mundo pero no son todo tu mundo.

Feliz viernes de atención a los que están cerca.

jueves, 22 de septiembre de 2016

Wymówki z datą ważności (PL)

Maria czuła, że już się jej zużyły stare odpowiedzi, powtarzane tyle razy, kiedy ktoś zadawał pytania. Już nic nie usprawiedliwiały, ani nie tłumaczyły nic z tego co działo się z jej życiem. Jej brak działania, nie można było wytłumaczyć wyblakłym strachem, nadmuchanym przed laty. Miała możliwość sprawdzić wiele razy, że był nieuzasadniony, że nie miały podstawy jej obawy. Jako że narzekać zawsze jest łatwiej niż coś zmienić, wybierała narzekanie. Kiedy możliwości docierały do jej drzwi udawała że śpi. Kiedy przyjmowała wizyty wyciągała swój różaniec skarg i rozpoczynała swoje nabożeństwo do szarego życia, bez kierunku, bez smaku. Niewielu podzielało jej duchowość ale zawsze znajdował się ktoś gotowy do tworzenia chóru z nią. Będąc razem w dwie lub trzy osoby jest o wiele łatwiej czuć się usprawiedliwionym, i powiększyć swoją zdolność znajdowania winnych. Kieruj twoim życiem, każdy świt otwiera przed tobą księgę możliwości. Czytaj ją i wybierz tę która najbardziej ci odpowiada. Nie powtarzaj usprawiedliwień których nauczyłeś się na pamięć, do niczego ci się nie przydają. Każde z nich ma datę ważności, już są przeterminowane. 
 
Miłego dnia możliwości.

Simplemente estar

No sabía si para él estar juntos era lo mismo que para ella. Al parecer no era lo mismo. El pensaba en lo que van a hacer. Siempre con programas propuestas actividades, que iban desde lo íntimo hasta salidas con los amigos. Si no había planes, si no había actividades, si no había acción para él no tenía sentido estar así no más sin hacer nada. Ella en cambio no necesitaba tantas distracciones, aunque le gustaba la fiesta, las salidas con los amigos, necesitaba tiempo con él, sin hacer t simplemente estando, pero eso sí estando todos los sentidos. Sintiendo como la vida fluye, como el reloj del salón murmura el paso de minutos y horas, susurrando la felicidad que se pone en medio de nosotros como un animal asustado que busca la seguridad, se deja acariciar y hasta domesticar. No lo espantes con tanto movimiento con tanto ruido.

Feliz jueves de estar juntos sin...

miércoles, 21 de septiembre de 2016

Posibilidades escondidas

Le gustaba mezclar sabores a la hora de preparar sus alimentos. Tenía una envidiable habilidad de dar con el punto exacto para que se pueda disfrutar de todo y que ninguna cosa se sature, imponiendo sus sabor por encima de otras. Todo estaba en perfecta armonía. Uno al probar sus platos se sentía invitado a ir explorando todas las posibilidades escondidas, todos los variantes posibles, que sus obras de arte culinario anunciaban. Esta misma habilidad trataba de extender a su propia vida. Trataba no saturarse, no presionar demasiado imponiendo un único modo de ver y sentir. Manteniendo un sano equilibrio y armonía se abría a todos las posibilidades que cada mañana sutilmente anunciaba con luminosa y calurosa novedad y frescor de primavera.

Feliz miércoles de sutileza.
Feliz Día de la Primavera y de la Juventud en el  sur.

martes, 20 de septiembre de 2016

Wyzwalające kroki (PL)

Tyle rzeczy zostawiła za sobą. Znaczyła swoją życiową drogę wszystkimi trudnościami. Kiedy coś zostawiała za sobą, nie czuła się uboższa, czuła się wolniejsza. Dawno temu kiedy bała się oderwać od czegoś i podróżować, żyła pełna napięć smutku zmartwienia, że ktoś coś jej może wyrwać. Pewnego dnia zdecydowała się dać ten pierwszy krok. Bardzo niepewny, drżący, ale gotowa wziąć na siebie wszystkie konsekwencje. Po pierwszym były następne. Zawsze kiedy coś zostawiała pojawiała się wolna przestrzeń, którą mogło zająć coś nowego, przynosząc nowe przeżycia i wrażenia. To co chowała i czego nie używała, pokrywało się pleśnią, pozostawiając zły smak i zapach. Im bardziej chcesz sobie coś przywłaszczyć, tym mniej jest twoje. Jeszcze gorzej jest z osobami. Kiedy je zniewalasz, uciekają od ciebie. Kiedy wyzwalasz zawsze wracają do osoby, która im pomogła odnaleźć wolność. Bądź gotowy wyzwolić się i pomóż innym być wolnymi. 
 
Miłego dnia wyzwolenia.

Atravesar silencios

A sus días soleados vinieron unos cuantos nubarrones de la desesperación. Parecía que todo lo que intentaba levantar se caía de nuevo, todo lo que intentaba a decir de corazón para los que la rodeaban carecía de importancia. Y a pesar de los pesar seguía diciendo lo que pensaba y lo que sentía, porque no quería quedarse cerrada en un caparazón de silencio e incomunicación, que solo pueden atravesar los mensajes de Whatsapp. Cuando no te escuchan corres el peligro de que tú también te dejes de escuchar, que solo recibas lo que viene de afuera y nunca dejes de salir de lo que tienes dentro. Todos necesitamos de recibir algo, pero al mismo tiempo podemos ofrecer algo. Una de las dificultades que tenemos es valorar lo que tenemos y convencernos que merece la pena compartir eso, que para alguien puede ser importante. Deja que las cosas fluyan que puedas enriquecer y ser enriquecido.

Feliz de importancia.

lunes, 19 de septiembre de 2016

Niebezpieczne nieobecności (PL)

Już od dość długiego czasu nie była w stanie odkryć żadnej różnicy między jego obecnością i jego nieobecnością. Był ale tak jakby go nie było. Zajmował tylko miejsce w domu, ale przestał zajmować miejsce w decyzjach, rozmowach i wydaje się, że też w sercach. To nie stało się nagle, ale było wynikiem długiego procesu. Na początku był nieobecny tylko przez chwilę, bo miał pilne rozmowy telefoniczne i sprawy niecierpiące zwłoki. Tracił części rozmowy, potem jeden czy drugi raz nie był obecny przy stole. W końcu zaczął być nieobecny w życiu tych którzy go otaczali. Wiedział o wszystkim co działo się poza domem i nie wiedział nic o tym co się działo w domu. Znał gusty swoich szefów, przyjaciół, ale nie wiedział co lubi jego rodzina i to co najgorsze, nie wiedział co lubią jego dzieci. Uważaj na twoje nieobecności. Być może niektóre są nieuniknione. Pamiętaj, że jeżeli się powtarzają zbyt często, mogą wymazać czy chociażby poddać pod wątpliwość twoje istnienie w rodzinie. 
 
Miłego dnia bez nieobecności.

Persiguiendo sombras

Tan preocupada en la persecución de tantas cosas que le hacho creer que le hacían falta totalmente ha olvidado las que si tenía y desde hace tiempo. Se hacía ausente persiguiendo sombras sin ver los objetos reales. Las sombras y las modas cambian cada rato y eso la hacía eternamente insatisfecha. Mientras perseguimos lo que tantas veces es muy superficial, dejamos en el olvido y en el descuido. Tenemos la remota idea que todo está ahí, que está asegurado, hasta que está en orden, pero no le damos el lugar que se merece y sobre todo no le sacamos el jugo el sabor que tiene escondido. Alguien muy sabio dijo una vez que “la única diferencia entre los niños y los adultos es el precio de los juguetes”. No se equivocó solo que en el caso de los adultos llega todavía más lejos, son capaces de tratar a otras personas como juguetes, usarlas, abusar de ellas, lo que los niños nunca hacen si no aprenden de nosotros. Deja de perseguir por un momento las sombras de lo que no tienes y mira la riqueza escondida de lo que tienes disfruta de ello y se agradecida/o.

Feliz lunes de aprecio.

domingo, 18 de septiembre de 2016

Sacudiendo ayeres

Su despertar era muy lento. Aunque sus ojos ya estaban viendo un nuevo hoy. Sus pensamientos adormecidos navegaban aun en el ayer que no se ha ido de todo. No se ha ido porque ella no le dejaba irse. Lo retenía con sus insistentes ¿por qué? El hoy ya estaba andando sin que ella le acompañe adecuadamente. Lo que vivimos ayer importa, pero que no nos impida vivir plenamente el hoy en el que estamos sumergidos. Aprovecha el domingo y sacúdete unos cuantos ayeres que te están pesando. Así podrás ir más libre, más ligero a través de hoy que empieza. Que se liberen tus manos, tus brazos, tus ojos y tu corazón para vivir plenamente este nuevo día disfrutando de todo su frescor que nos trae.

Feliz domingo de novedades.

sábado, 17 de septiembre de 2016

La distancia y el frío

Le ha tocado vivir muy lejos. Ella lo ha elegido, pero fue una elección obligada. Su lugar de origen la hizo huérfana de posibilidades de crecer y realizarse personal y profesionalmente. Otros lugares le daban esperanzas a cambio de la distancia impuesta entre ella y su gente. Una distancia que a veces dolía y se sentía muy fría mojada con unas cuantas lágrimas e inflada con unos cuantos ayes que se le escapaban al recordar el calor de su hogar. Tuvo suerte le fue muy bien económicamente. Pudo asegurarse un futuro mejor, incluso a disfrutar de muchas cosas desconocidas hasta ahora que le ofrecía este lugar lejano. Solo que de vez en cuando a su cuerpo le invadía un extraño frío que no se quitaba ni con ponerse al sol. El frío que solo podía quitar un fuerte abrazo y la cercanía de los que amaba. Aprovecha a los que tienes cerca y trata de entender a los que están lejos, que para ellos son importantes cosas tan simples y extrañas como un mensaje una foto, una llamada y un abrazo.

Feliz sábado de cercanía a pesar de la distancia.

viernes, 16 de septiembre de 2016

Juntos y separados

Se cansaba, se cansaba mucho, porque no podía entender nada de lo que pasaba. Una cosa era lo que sentían, otra muy distinta lo que hacían. Se amaban mucho, les encantaba pasar tiempo juntos. Mientras estaban cerca todo parecía bien. Al alejarse el uno del otro muchas cosas se ponían entre ellos y ellos se ponían en muchas cosas. Se metían en sus mundos que les moldeaban. A veces hacían más caso a sus mundos con sus exigencias y reglas que a su amor. Juntos parecían otras personas que por separado. Al grado de empezar a sospechar que a veces alguno de ellos está fingiendo y preguntándose qué actitud es la verdadera. Uno busca la seguridad, la sinceridad, la honestidad, la verdad y no siempre la encuentra. El disimulo duele mucho y no alimenta nada. En la relación trata de ser uno no dos o tres. Sincérate frente a ti mismo y frente a las personas que amas. No hagas teatro en la vida real.

Feliz viernes de unidad.

jueves, 15 de septiembre de 2016

Słowa uwiezione w korkach (PL)

Milczenie zajmowało każdą przestrzeń jej ciała. Co najgorsze wydostawało się na zewnątrz i wciskało się w każdą wolną przestrzeń również tą w środku rozmowy. Nie znała pochodzenia takiej ilości milczenia, ponieważ czuła, że bardziej niż kiedykolwiek potrzebowała rozmowy. Dlaczego więc milczenie zajmuje miejsce słów? Pytała się bez słów w milczeniu. Szukając w przeszłości która jeszcze było widać plecy była w stanie dostrzec jak wiele słów które mówiła do najbardziej kochanych osób, odbijało się. Nie dostawała żadnego potwierdzenia zwrotnego. Wracając te słowa powodowały korki i uniemożliwiały wyjście następnych słów. I prawdę powiedziawszy wiele razy te nowe słowa same odmawiały wyjścia na zewnątrz. Po co wyjść jeżeli nikt ich nie chciał słuchać? Nie ignoruj ani słów ani milczenia, dlatego że to się pojawia zawsze kiedy jest wiele rzeczy do powiedzenia. Być może ktoś się już zmęczył próbując mówić i nie znajdując nikogo gotowego by słuchać. 
 
Miłego dnia bez słów które się odbijają.

Vacíos llenos de sentido

Su vida se parecía a cordillera zigzagueada que veía en el horizonte. Llena de picos y colinas altos y valles. Unas veces se llenaba de actividades y felicidad. Otras no sabía que hacer con su tiempo y con su vida. Algunas veces parecía que no basta una vida para hacer todo lo que tiene planeado otras que no tiene suficiente claridad para llenar con sentido un solo día. Después de hacer mucho en poco tiempo, de repente le sobraba vida y tiempo. Algo se había perdido en alguna parte. Un sueño, una ilusión, un proyecto. Una situación inesperada a estas alturas de la vida. ¿Qué se puede hacer? Tal vez lo que hay que hacer es la memoria. ¿Dónde se quedaron los colores de la vida? Que cosas antes llenaban nuestra vida, nuestro tiempo y nuestros sueños y por qué ya no lo hacen. Siempre queda algo por descubrir, algo por saborear, probar. Solo hay que escarbar en la realidad que nos rodea. Las ilusiones pérdidas tienen un “porque…” Este “porque” a veces está en nosotros otras veces en nuestro entorno. Es bueno buscar la respuesta sin desesperarse. Llenar de nuevo los vacíos con personas, vivencias, experiencias, sensaciones y sentimientos. No te desesperes busca un poco sin ansiedad y encontraras.

Feliz jueves de mucho sentido.

miércoles, 14 de septiembre de 2016

Nowe życie (PL)

Nie miała żadnych wątpliwości. Dziś zaczynała nowe życie. Była zadowolona i pełna nadziei. Chociaż obudziła się w tym samym łózko co zawsze, na marginesie byłoby dobrze zmienić materac, i musiała ubrać to samo ubranie. Tak że wydawało się, że nic nowego nie było w jej życiu i to było tylko złudzenie. Wiele nowych rzeczy działo się wewnątrz niej i na pewno nie upłynie wiele czasu żeby je było można zobaczyć na zewnątrz. Nowe było jej przekonanie, że ona może być szczęśliwa z nim lub bez niego. Odkryła że ma wartość dlatego że jest jaka jest, a nie dlatego że jest u jego boku. Przekonanie że jej marzenia nie są głupie, tylko są projektami do realizacji a nie zwykłym wyrazem jej zdolności kreatywności, przez tyle czasu zamkniętej wewnątrz jej z powodu strachu, że do niczego nie służą i nie mają znaczenia. Bez strachu mogła się spotkać z dziewczynką jaką była w środku i której w dzieciństwie skąpiono pieszczot i opieki. Nowa wewnątrz, nie miała większych problemów żeby pokazać tę nowość na zewnątrz. Zaczęła się sobie podobać i w ten sposób zaczęła podobać się innym. To co z nią się działo było zaraźliwe. Jej szczęściem inni zarażali się bez większych problemów. 
 
Miłego dnia nowości.

El sol y las sombras

El sol cada día mueve y ordena las sombras de cada cosa, dejando a relucir los colores no vistos en la penumbra. Lo hace despacio en su recorrido. No es violento pero si es constante, para ver el cambio lo que se necesita es lago de paciencia, simplemente esperar. Nos devuelve la esperanza que a veces se está nublando bastante y por largos periodos. Sabemos por experiencia y por la sabiduría popular que aparece después de cada tormenta, que aunque uno duerma no deja de amanecer. El sol no es el único que siempre aparece, también aparecen las soluciones, las salidas de las situaciones difíciles, las alegrías pequeñas y grandes que poco a poco empiezan a relucir, cambiando totalmente el paisaje de nuestras vidas. Seamos atentos y esperemos para ver como todo puede cambiar con una nueva luz, con una luz diferente.

Feliz miércoles de nueva mirada.

martes, 13 de septiembre de 2016

Spojrzenia do wewnątrz (PL)

Tylko pamiętała ich plecy, już dawno temu zapomniała ich twarze. Wielu przeszło przez jej życie z tym samym zamiarem który się mnożył w ich myślach. Jedyne co ich interesowało to jej ciało. Nikogo nie interesowały jej myśli. Tyle razy przeklinała swoje obfite kształty. Przeklinała to czego inni jej zazdrościli. Chciała tylko by pragnęli czegoś więcej niż ją rozebrać, by chcieli jej posłuchać, poznać. Bardzo szybko dojrzała fizycznie, nie miała długiego dzieciństwa. Jeszcze z lalką z ręku czuła te pierwsze wymuszone objęcia z tym znienawidzonym zapachem alkoholu Nigdy nie było nikogo by ją obronić, nigdy nie było nikogo by ją zrozumieć. Stała się jak kamień, wśród łez łykała sny niewinności. Po ostatnich plecach które się oddalały było dla niej jasne. Resztę życia będzie pracować z niewidomymi. Być może oni będą chcieli spotkać ją a nie tylko jej ciało. Zawsze staraj się poznać trochę więcej niż tylko to co widzisz. 
 
Miłego dnia poznania i słuchania. 

La fuerza

No podían caer lejos de aquí aquellas lágrimas de ausencia. No, no era ausencia de personas, aunque a varias ha extrañado mucho y esperaba encontrar pronto, era ausencia de la fuerza. Sus lágrimas marcaban la distancia de aquella fuerza que se le había ido. Necesitaba urgentemente encontrarla, no era cualquier fuerza, sino una de aquellas que alcanzan hasta el final. Es que últimamente frente a las dificultades no podía, no sabía y sentía que se estaba desesperando. Al no ver por dónde, esperaba una fuerza que la pueda empujar en dirección correcta, pero esa fuerza todavía no ha llegado. No es suficiente que le empuje, la inercia no soluciona los problemas. Es necesario que la fuerza la acompañe, haga sus pasos más seguros y se vuelva un paño de lágrimas, que si ya le toque caer que sean de emoción de presencia y no del vacío de la ausencia.

Feliz martes de fuerza que acompaña.

lunes, 12 de septiembre de 2016

Szczęście i problemy (PL)

Patrcia była o kilka odbić serca od poczucia się w pełni szczęśliwą. Chociaż dookoła niej niektórzy wszystkimi możliwymi przykładami próbowali dowieść, że kiedy wszystko wydaje się w najlepszym porządku zawsze dzieje się coś złego, co odbiera spokój. Ona nie pozwalała się pociągać przez negatywność. Wiedziała doskonale, że w życiu są rzeczy radosne i smutne, problemy i rozwiązania. Z czym nie była w zgodzie to to że problemy wykluczają szczęście, że są przeszkodą do bycia w pełni szczęśliwą. Nie chciała odpuścić. Zbyt wiele osób wokół niej z pierwszym problemem który się pojawia traci nadzieje, postawia go na miejscu szczęścia, dlatego że dla nich szczęście i problemy są rzeczami niekompatybilnymi. Według nich nie można być szczęśliwą mając problemy. Patricia każdego dnia swojego życia udowadniała, że można. Ty też to możesz zrobić. Nie boj się być szczęśliwą – szczęśliwym mimo wszystko.

Miłego dnia szczęścia mimo wszystko.

Inicios y continuaciones

Siempre tenía el mismo problema, la misma duda. No sabía dónde se termina el inicio y dónde se empieza la continuación. Resulta bastante fácil iniciar. Dar el primer paso, el primer empujón para ver que las cosas empiecen a andar. Luego hay que cambiar de actitud, se necesita otras cosas que empujones e iniciativas. Lo que parece necesario es más bien la presencia, las correcciones, el acompañamiento, el sostenimiento y la constante alimentación. Si uno se estanca en el inicio nunca verá crecer sus iniciativas y proyectos, lo que puede llevar a la frustración. Tienes que dejar a las cosas a rodar con su propio impulso que les has dado. Dejarlas que se transformen y ayúdales a madurar. No tengas miedo de lo que va a pasar. El buen inicio augura una buena continuación. Si no se inició bien tal vez será posible remendar y si no, pues tal vez no puede continuar con la iniciativa y mejor no malgastar las energías.

Feliz lunes de inicios y continuaciones.

domingo, 11 de septiembre de 2016

Uważne poduszki (PL)

Za każdym razem jak kładła się na swojej poduszce westchnień, czuła się wolna. Nie było dla niej takie ciężkie przebudzenie. Nie ociekała w świat fantazji, nie chciała być księżniczką z bajki. Zwyczajnie chciała żeby ktoś jej posłuchał, bez przerywania, sadzenia, i pouczania, niech ją wezmą pod uwagę i przestaną porównywać z innymi. Jej poduszka przyjmowała wszystko. Ona zrzucała z siebie cały ciężar jaki przez wiele dni nosiła w milczeniu. W nocy jest łatwiej spotkać się z innymi, bo w nocy nikt się nie czerwieni i w nocy jest o wiele łatwiej spotkać się z sobą samym. Dzień rozprasza nas tysiącem włączonych ekranów. Noc stawia przed naszymi oczami czarny ekran snu na którym wyświetlają się nasze marzenia, myśli i uczucia. W ciemności widać dokładnie każdy szczegół który się pojawia na ekranie. Patrz dobrze na to co widzisz w nocy kiedy zamykasz oczy i w ciągu dnia żyj z dobrze otwartymi oczami.

Miłego dnia dobrze otwartych oczu i uważnych poduszek.

La distancia y las lágrimas

Lloraba con frecuencia. Tenía miedo que la califiquen de llorona. Casi siempre lloraba por lo mismo. Lloraba por la distancia. A veces la distancia de sus seres queridos y otras veces de las cosas que amaba, actitudes que buscaba, que sentía falta. Las distancias crean la sensación de ausencia que no siempre es cierta. Las lágrimas se vuelven arroyos, ríos y mares por los que queremos cruzar a la otra orilla. Mientras más posibilidad de comunicación tenemos, más aprendemos a valorar un abrazo, un beso, una mirada en los ojos, directa y no a través de la pantalla. La cercanía empieza a tener otro sabor, otra dimensión. Su búsqueda, su espera se convierte en la fuerza que permite a esperar lo que sea necesario. Sobrepasar los posibles crisis y momentos de desanimo. Hace que la familia sea más familia y la pareja más pareja. Cuando aparezcan las lágrimas permítales que limpien más el camino del encuentro y hagan transitable la distancia.

Feliz domingo de cruzar la distancia.

sábado, 10 de septiembre de 2016

Miłości i odległości (PL)

Ta cała miłość trochę się jej komplikowała. Już od dłuższego czasu między nią i tym co kochała była duża odległość. Im dalej od jej oczu było to co kochała, tym większa była nostalgia, bardziej tęskniła. Niewielką pociechę znajdowała w rozmowach telefonicznych czy w wiadomościach przesyłanych na telefon. Chociaż pomagały nigdy nie mogły zastąpić ciepła objęcia i bliskości. Tylko samotna cisza zna głębię nieposłusznych westchnień i słoną gorzkość łez, które wyrywają się bez pozwolenia i przemierzają całą odległość między samotnościami. Chociaż zawsze istniała pewność spotkań, nic nie zacierało innej pewności, tej straconego czasu który przywłaszczyła sobie odległość uniemożliwiającą spędzać razem wszystkie ważne momenty. Tylko te zdjęcia oglądane setki razy są pieszczone i całowane, chociaż tak naprawdę są przeznaczone dla tego syna czy córki którzy są daleko. Chociaż inni go kochają i o niego się troszczą ramiona matki go szukają. Kochaj jeżeli jesteś blisko, wykorzystaj każdy moment który masz do dyspozycji by być razem dzielić się. Jeżeli jesteś daleko to kochaj tak samo. Miłość nie zna odległości, samotność tak. Miłość przemierza oceany i kontynenty. Samotność popycha nas do nowej i zawsze bardziej intensywnej komunikacji. Nie strać okazji.

Miłego dnia miłości i odległości.

Estar con y para...

En sus días buenos les cuidaba, hacía todo lo posible para que no les faltara nada. En sus días malos ellos para él como que no existían. No era fácil lidiar con sus cambios bruscos de su estado de ánimo, pero tenían que aprender hacerlo para mantenerse unidos y no malinterpretar lo que estaba sucediendo. Casi siempre pasa así, los momentos buenos nos abren a los demás, hacen más amplia nuestra mirada, invitan a otros a participar en nuestra vida. Los momentos malos nos detienen, encierran, encogen. Provocan aislamiento y miradas hacia dentro, sintiéndonos vulnerables y sintiendo peligro en todas partes. En un mundo cada vez más polarizado, en dónde tan difícil es encontrar el equilibrio la gente sube al columpio de los sentimientos con mucha facilidad. No tiene que ser enseguida signo de algún trastorno bipolar, sino un reflejo y consecuencia de todo lo que nos rodea. Trata de tener algo de paciencia aunque no es fácil tenerla. Acompaña a los que amas en sus duelos, sus luchas internas, en sus noches y sus días. Cuando te miran y hablan, pero también cuando se callan y huyen con la mirada. A veces no se puede hacer más que estar con y estar para.

Feliz sábado de estar con y para.

viernes, 9 de septiembre de 2016

Bez zamieszania (PL)

Mówili, że wszystko miesza, że nie można iść przez życie dając wszystko, za każdym razem jak się widzi jakąś potrzebę lub spotka jakąś osobę. Dziś trzeba chodzić ostrożnie, bo jest dużo ludzi którzy wykorzystują i nikt nie wie co stanie się jutro. I właśnie dlatego, bo nie wiedziała co stanie się jutro, zdecydowała się żyć dziś, najlepiej jak tylko potrafi. Jedyną pewność jaką miała to ta, że każdy dzień przeżywa się tylko raz. Nie ma możliwości prób i premier. Zawsze będzie istniało niebezpieczeństwo złej interpretacji. Nie zwracała uwagi na lodowate spojrzenia tych którzy nie rozumieli. Nie pozwalała się porwać przez wiatr obojętności. Wiedziała, że to co się straci w jednym spotkaniu, odzyskuje się zwielokrotnione w następnym. Lepiej pomylić się żyjąc, niż żałować za późno, że nigdy tak naprawdę się nie żyło. Strach przed pomyłką nigdy nie będzie dobrym doradcą. Co nie zwalnia nikogo z codziennej dawki odpowiedzialności i ostrożności.

Miłego dnia bez zamieszań.

Decir para que se sepa

No le ha dicho nunca, sin embargo esperaba que él lo supiera. Él sentía que ella está tensa y algo espera. En cada una de sus miradas hubo una semilla de reclamo y de reproche que todavía no ha brotado en una discusión. Era tan fácil desinflar la tensión existente entre ellos, pero el orgullo lo congelaba y endurecía todo. Gastaban más energías en fortificar sus posiciones llenos de angustiosa espera, que sueltos libremente dar un paso para el encuentro, la comunicación. Siempre fue más fácil echar la culpa que reconocer la parte de responsabilidad que tiene cada uno. Más celebramos la tensión y el conflicto que se avecina, que la comunicación, la paz y en entendimiento. Habla cuando quieres que se sepa y no esperes que lo adivinen. Escucha respeta y toma en serio cuando te hablan porque te facilitan la vida y no te ponen en el difícil papel de adivino.

Feliz viernes de decir lo que se quiere que se sepa.

jueves, 8 de septiembre de 2016

Persiguiendo la luz

Si no sabes ver la belleza de una flor que es capaz de salir entre las basuras no podrás ver la belleza de la vida entre tantos problemas, decía abuela Juliana. La edad ya la estaba doblando un poco. No se quejaba así no se tenía agachar tanto porque todo el tiempo andaba agachada decía entre risas. Eso tenía sus ventajas. Así estaba más cerca de las flores que tenía en su jardín. Para encontrarlos y verlos no necesitaba ni usar lentes porque sabía dónde estaban, cuál era su lugar preferido. Desde su lugar podían mirar el sol siempre buscando su luz. Abuela Juliana decía que eso nos falta a nosotros, saber buscar la luz y saber seguirla. Cualquier sombra de problemas con demasiada facilidad nos inmoviliza, desanima y hace renunciar los intentos de volver a ver la luz. Ella ayudaba a las flores quitándoles los obstáculos que encontraba en su camino, también ayudaba a la gente haciendo lo mismo. No dejes de buscar la luz entre la oscuridad ni la belleza donde parece que va a ser imposible de encontrar. Eso algunos llaman vivir plenamente, para Juliana simplemente es pasear por el jardín de la vida con los ojos bien atentos y abiertos.

Feliz jueves de ver luz y belleza que nos rodea.

miércoles, 7 de septiembre de 2016

Cisza i słowa (PL)

Babcia Rosana jak coś ważnego miała do powiedzenia milkła. Według niej, rzeczy ważne przychodzą w ciszy. Nie była osobą milczącą ale wędrówka po życiowych drogach ukształtowała ją. Nauczyła się przeżywać i szanować, różne rytmy na różnych etapach życia. Nie martwiła się kiedy czegoś nie rozumiała, lub kiedy jej nie rozumieli. Tak jak do każdego miejsca można dotrzeć po różnych drogach, i nie zawsze ta najkrótsza jest tą najlepszą, tak samo można powiedzieć coś ważnego na różne sposoby. Nie zawsze mówienie natychmiast i mówienie wprost jest najlepszym rozwiązaniem. Dlatego babcia dawała sobie swój czas i swoje milczenie. W ten sposób ważne słowa brzmiały bardziej wyraźnie i nie ginęły w hałasie rozmów bez początku i bez końca. Nie bój się ciszy i dbaj o twoje słowa. Pamiętaj, że zawsze istnieje wiele sposobów by powiedzieć to samo i zawsze są odpowiednie momenty na powiedzenie tego. Wybierz to co bardziej ci odpowiada, żeby zrozumieć i żeby ciebie zrozumieli.

Miłego dnia słów i ciszy.

¡No esperes el final!

Tantas veces en medio de las alegrías y las tristezas se paraba en seco suspiraba y cortaba el silencio con la desesperada pregunta ¿Hasta cuándo? Se obsesionaba queriendo saber que duración puede tener cada situación en su vida. Aunque parece bastante justificable la pregunta cuando se refiere a prolongados periodos de dificultades y sufrimientos, sorprende cuando se refiere a la felicidad. Puede ser que todo tiene su principio y su final, pero en nada ayuda la espera angustiada. Cuando hay dificultades hay que ver cuáles de ellas uno puede enfrentar solo para cuales tiene que pedir ayuda de otros y cuales superan nuestras posibilidades y hay que reconciliarse con ellas. Mientras que cuando se trata de la felicidad en vez de esperar su posible final hay que vivirla y hacer todo lo posible para que dure más, saber alimentarla y esparcir en todas las cosas pequeñas de cada día. No preguntarse cuando apenas está brotando cuando se va a terminar.

Feliz miércoles sin angustias.

martes, 6 de septiembre de 2016

Opuszczony szacunek (PL)

Nie pamięta kiedy widziała go ostatni raz. Od jakiegoś czasu odszedł stąd, lub chodził na pół ukryty, trudny do rozpoznania. Niewielu o nim pamiętało, wielu nawet ignorowało jego istnienie. Już od długiego czasu rzadko go było można zobaczyć na ulicy. Nie wchodził do auli, ani szkolnych sal. Był wyproszony z biur, instytucji państwowych i prywatnych. Nie chodził na stadiony, imprezy i dyskoteki. Nawet nie zatrzymywał się w kościołach. Na końcu był wyrzucony z domów z rodzin. Nie oznacza to, że zaginał zupełnie, tylko, że było dla niego coraz mniej miejsca, już nie był brany pod uwagę przez wiele osób, ale szacunek istniał. Jak zwierzak który był pozostawiony na ulicy i opuszczony przez swoich właścicieli, czekał aż ktoś go zaadoptuje. 
 
Miłego dnia wielkiego szacunku.

Sonrisas que rebotan

Tenía días sombríos pero también días llenos de luces y flores. A pesar de los pesares una sonrisa que le apareció en su rostro mirando una flor rebotó de la flor y se posó en el rostro de otro transeúnte sumergido en su mundo de problemas y prisas. Le pasaba lo mismo cuando veía un paisaje o escuchaba una música. Al principio medio se asustaba con el famoso “que dirán”, “que pensarán” si me ven sonriendo así. Mientras más sonreía más se relajaba su rostro se veía más joven y sus sonrisas rebotaban en todas las direcciones. Se volvía una persona luminosa que encontrada, era capaz de desinflar las discusiones tensas y llevar la calma a personas agitadas. No tengas miedo de que tu sonrisa se pueda escapar y rebotar por las cosas bellas que te rodean. Nunca va a hacer daño a nadie sonreír un poco más.
Feliz martes de sonrisas que rebotan.

lunes, 5 de septiembre de 2016

Zużywać życie (PL)

Całe jej życie kołysało się między chronić czy zużywać. Rodzice wpoili jej potrzebę chronienia wszystkich rzeczy. Starała się nie zużywać więcej niż to było konieczne i dbać o wszystko co miała w reku. Godna podziwu była jej uważna administracja i zdolność oszczędzania. Nie należała do tych sztywnych osób które nie pozwalają sobie na żadne rudości i żyją zgorzkniałe i pełne obsesji. Nie przezywała niepotrzebnych napięć, dochodząc do bardzo zdrowej równowagi. Odkryła dla siebie samej, że należy do mądrych żyć dbając o wszystkie rzeczy, ale należy do szczęśliwych żyć zużywając życie. Rzeczy można zaoszczędzić, używać ostrożnie, używać powtórnie. Życie ma się tylko jeden raz. Nie można go zaoszczędzić. Trzeba o nie dbać, chronić, ale jest nam dane by je zużywać czując szczęście. Nikt nie ma prawa sobie go przywłaszczać. Dzielimy się nim, ale nie możemy unikać naszej odpowiedzialności za zużywanie go, kierowania nim aż do ostatniej sekundy.

Miłego dnia zużywania życia.