sábado, 31 de marzo de 2018

Sueños enterrados

A veces es más fácil enterrar los sueños que tanto tiempo esperaban que alguien se ocupe de ellos, que intentar una vez más hacerlas realidad. Puede ser que algunos en estas circunstancias eran imposibles o difíciles de realizar, pero otros solo necesitaban algo de tiempo con una buena dosis de perseverancia como la de un buen jardinero. Él que sabe que las cosas tienen su orden y necesitan su tiempo. Solo así respetando orden y tiempo en el jardín siempre renace la vida y se tiene flores hermosas. Los sueños están sujetos a las mismas reglas de orden y tiempo. Puede ser que en nuestro mundo vertiginoso de efectos inmediatos, que parecen casi mágicos, las dos cosas escaseaban. Es más fácil creer que es imposible que hacer el esfuerzo. Enterrar antes que perder el tiempo cuidando. Hagámonos jardineros de nuestros sueños cuidando el orden y el tiempo.

Feliz sábado santo de sueños enterrados.

viernes, 30 de marzo de 2018

No se muere de todo

Ni sabe cuándo pero algunas cosas se habían muerto en ella. Le echaba la culpa a su edad, pero la edad nada que tenía que ver con esas “muertes”. Tampoco tenía problemas con la salud así que ni a ella pudo echar la culpa. El problema tenía mucho que ver con ciertas experiencias que ha tenido y su poca resistencia al fracaso y miedo de hacer el ridículo. Esa fue la principal causa por la que no alimentaba algunas cosas que antes tenían mucho valor para ella, éstas con el tiempo se debilitaban y se morían. Por suerte se morían solamente por fuera, dentro siempre quedaba alguna raíz, alguna semilla que le iba a ayudar rebrotar de nuevo si quiera hacer el esfuerzo de intentar una vez más. Estos son los buenos días que nos permiten ver que se ha muerto un poco en nosotros y revivirlo con amor y cuidado.

Feliz Viernes Santo de revivir las cosas.

jueves, 29 de marzo de 2018

Mantener vida

Parece extraño pero nacemos sabiendo ciertas cosas y hasta el último día de nuestra vida no se nos olvidan. Nadie nos las tiene que enseñar, son vitales, las necesitamos para mantener la vida de nuestro cuerpo. Todos sin importar la cultura, raza, género o religión sabemos respirar comer beber y dormir. Al hacerlas nuestro cuerpo tiene todo lo que necesita para vivir, desarrollarse funcionar. ¿Qué es lo que necesita nuestro espíritu? ¿Cuáles son las actitudes palabras que le mantienen vivo le permiten crecer y desarrollarse? Tal vez es el amar, servir, compartir y participar. Aportar algo de nosotros al conjunto siempre dispuestos a dar y a recibir. El problema es que a veces por diferentes circunstancias dejamos de hacer estas cosas y cuando dejamos de hacerlas, algo se muere en nosotros y nosotros un poco con ese algo. Haz todo lo posible para mantener todo lo que para ti es vital.

Feliz jueves de mantener la vida.

miércoles, 28 de marzo de 2018

To co wspiera … (PL)

Każde krzesło, fotel i stół w jej domu stoi na swoich nogach. Dobrze umieszczone utrzymują cały ciężar i zapewniają meblom stabilność. Czyszcząc meble w domu pytała się samą siebie co utrzymuje jej życie. Nie była zbyt pewna, że znajdzie kilka przekonań i pewników, które mogą zapewnić jej stabilność. Jeżeli tych zabraknie, jeżeli ciężar nie jest zbyt dobrze rozłożony, wszystko może zacząć się chwiać. Czasami chcemy budować wszystko bez odpowiedniego wsparcia, nie zapewniając wszystkiego co potrzebne żeby wesprzeć nasz projekt. Dobrze jest mieć wielkie sny i marzenia i pozwolić sobie bujać w obłokach, ale trzeba mieć gdzie wylądować. Kilka wartości i zasad dobrze zasymilowanych i przeżytych, pozwala ci budować całą resztę bezpiecznie i dając dobra podstawę do osobistej realizacji i szczęścia. Możesz w ten sposób utrzymać resztę i pozwala ci to uniknąć niebezpieczeństwa, że wszystko się zawali lub będzie się chwiało.

Miłego dnia wsparcia. 

Publicado en castellano el 18 de enero de 2017

Armonizar a los sentimientos

Parece que todos los sentimientos se le han mezclado y no sabía decir que sabor tenía su vida en este momento. Es que con los sentimientos pasa lo mismo que con los sonidos se pueden apreciar por separado o en armonía. Todos a la vez se convierten en un simple ruido que nada tiene que ver con la música que tiene escondida dentro. Nos toca el esfuerzo, el arte de armonizar nuestros sentimientos de ordenarlos un poco para que no nos invada ni inundan provocando el dolor. Para eso es bueno distinguir cuáles de ellos nos vienen desde el dentro el fondo de nuestro ser y cuáles son como respuestas a las cosas que vivimos en nuestra vida diaria en las relaciones con otras personas. No podemos controlar muchas cosas de las que sentimos, pero lo que si podemos hacer es evitar que nos lastimen tanto y evitar que lastimen otras personas, porque aunque no somos responsables por sentir algo si somos responsables por nuestras reacciones vinculadas a estos sentimientos. Trata de tomar las cosas con una buena dosis de calma. En estos tiempos tan agitados es difícil pero es posible y muy necesario.

Feliz miércoles de armonizar sentimientos.

martes, 27 de marzo de 2018

Niezdecydowanie (PL)

Być może byłoby dobrze o tym porozmawiać, ale nie była zbyt pewna. No ale jeżeli już zaczęła powinna skończyć. Wcześniej już o tym myślała ale człowiek myśli tyle rzeczy, że nie może brać na poważnie wszystkich pomysłów, które przychodzą jej do głowy. Jeden czy drugi raz z tego powodu straciła dobrą okazję do zrealizowania któregoś ze swoich marzeń. Całkiem możliwe, że z tego samego powodu nie mogła być szczęśliwa nawet mając wszystko w swoim reku, dlatego że zawsze jest tyle za i tyle przeciw, że skąd człowiek ma wiedzieć co powinien zrobić. Nawet w połowie tej rozmowy nie wiedziała czy powinna ją skończyć, bo to pewnie i tak to nic nie zmieni. To wszystko zmuszało ją do myślenia zastanawiania się czy jej wielkie niezdecydowanie nie jest największym hamulcem, zdolnym zatrzymać wszystko i zostawić większość rzeczy niedokończonych, dróg nieprzemierzonych i uczuć nieodczutych. Nie pozwól by twoje niezdecydowanie zdominowało ciebie i uniemożliwiło ci iść naprzód. 

Miłego dnia decydowania.

Publicado en castellano el 17 de enero de 2017

Fotos que huelen

Las sorpresas nos esperan toda la vida. Si estamos atentos las podemos ver, las podemos sentir. Normalmente no las esperamos por eso son sorpresas. Suponemos la existencia de muchas cosas, sabemos que en diferentes circunstancias nos pueden invadir diferentes sentimientos. Una de las últimas sorpresas que ha llegado hoy a mi vida que las fotos pueden oler. No porque alguien las a rociado con un perfumen, como antiguamente se hacía con las cartas escritas a mano, sino porque evocan sensaciones fuertes vivencias únicas. En estos días estoy sintiendo el olor de chipa. Miro fotos y me transportan cerca de un tatakua (un horno). Me llevan a Semana Santa con color de almidón de mandioca y queso paraguayo con el toque de anís. Estos momentos de volver a la casa de sentir a la Familia cerca. Un tiempo que nos recuerda y hace sentir que por muy lejos que nos hemos ido siempre podemos volver a lo que es esencial y más importante, que no estamos solos, que no existe la derrota mientras late el corazón. Que hay en la vida aromas, fragancias olores y sabores que nos recuerdan a la casa, la Familia y la vida. A los que estamos lejos nos acercan aunque sea un poco.

Feliz martes de preparativos y aromas.

lunes, 26 de marzo de 2018

Polując na chwile (PL)

Claudelina nie była miłośniczką polowań, wręcz przeciwnie chroniła wszystkie zwierzęta i w domu nigdy nie mogło zabraknąć towarzystwa kotów, symbolu czułości i charakteru. Jako że ona zawsze chodziła swoimi drogami, niektóre z nich zaprowadziły ją daleko od domu i czasami blisko szczęścia lub daleko od siebie. Chociaż nie polowała na zwierzęta, polowała na wspomnienia, przeżycia, wspaniałe pejzaże i jedyne niepowtarzalne chwile w tych pejzażach. Są tak ulotne umykające, że trzeba mieć dobry refleks i dobrego cela, żeby móc je złapać. Niemożliwe jest upolowanie wszystkich, ale każdy jedno który jej uciekło powodowało, że była bardziej uważną wyostrzając wszystkie jej zmysły. W ten sposób mogła pic życie z wszystkimi jego smakami i kolorami. Stań się myśliwym twoich własnych szczęśliwych i niezapomnianych chwil. Nie pozwól by ci uciekły nie zostawiając po sobie śladu.

Miłego dnia polowania.

Publicado en castellano el 16 de enero de 2017

Acoger y rechazar

Muchas cosas en nuestra vida se juegan entre le acoger y rechazar. No es un ejercicio fácil. Teniendo toda la libertad nos podemos equivocar acogiendo lo que perjudica y rechazando lo que beneficia. Cuando en la arena entran las prisas, la euforia o la tristeza, las cosas se complican todavía más. Al acoger no te adueñes de lo que acoges no lo esclavices, cuida su autonomía su libertad. Al rechazar mira bien el tiempo y las circunstancias. Algunas cosas es bueno rechazar, porque no nos sirven ni favorecen, no lo hacen ahora y no lo harán nunca. Otras cosas es bueno rechazar por un tiempo porque ahora no las podemos vivir atender, disfrutar, pero llagará el momento que lo podremos hacer. Al final se cumple la sabiduría que nos dice que cada cosa tiene su tiempo. Por eso hay que saber acoger a tiempo y rechazar a tiempo. Al final de cuentas nunca es demasiado tarde para acoger ni es demasiado tarde para rechazar. Haz buenas decisiones.

Feliz lunes de rechazar y acoger.

domingo, 25 de marzo de 2018

Spotkania z … (PL)

Nie myślała o tym dwa razy, myśląc jeden raz już wystarczyło, dlatego, że tyle rzeczy w swoim życiu zrobiła bez myślenia. Miała to dziwne przekonanie, że spotykając się z nimi będzie mogła spotkać się z sobą samą. Ostatnio zgubiła wiele rzeczy i pozwoliła by wiele rzeczy się zgubiło. Obok niej nigdy nie brakowało „specjalistów” od wydawania opinii wszelkiego rodzaju, którzy wiedzieli aż do najmniejszego szczegółu jaka ona powinna być i nigdy się nie interesowali jaka jest naprawdę. Ona musiała zobaczyć swoje odbicie w oczach innych osób, tych którzy chcą ją poznać i są gotowi pomoc jej poznać się. Dzięki nim i spotkaniom z nimi być może będzie mogło być więcej koneksji między znać i czuć, czuć i wiedzieć, wiedzieć i mówić. Jesteśmy tym co czujemy i nie tylko tym co mówią, że jesteśmy czy powinniśmy być.

Miłego dnia spotkania.

Publicado en castellano el 15 de enero de 2017

La sonrisa perdida

Hace bastante tiempo se le ha perdido la sonrisa que antes era como su signo de identidad. Los amigos la seguían reconociendo en la calle, pero siempre con la misma duda ¿si es o si solo se parece? No se atrevían preguntar por las razones, confiando de que ella misma la encuentre o si necesita pedirá ayuda. Pasaba el tiempo y la gente se iba acostumbrando que ella anduviera solo sin sonrisa y casi sin amigos. Ella no reconocía al principio la realidad, decía que no era cierto que era su imaginación de ellos, que nada ha cambiado. Mientras más insistía, más se veía cuanto ha cambiado. Al verse acorralada empezó a echar la culpa a otros que supuestamente le habían robado quitado su sonrisa. Es cierto que otros nos pueden quitar las ganas de sonreír pero nunca nos pueden quitar la sonrisa. Somos los únicos responsables de colocarla en un lugar visible y poner antes de las palabras saludos e incluso antes de iniciar una conversación. Su presencia facilitará los encuentros las relaciones y todo lo que viene después. 

Feliz domingo de sonrisa.

sábado, 24 de marzo de 2018

¿Cuánto cabe en un extrañar?

Es sorprendente hasta qué punto se puede extrañar y cuanto cabe en un extrañar profundo. Se extraña lo que siempre se ha querido. Es obvio que se extraña a personas y encuentros. Lugares y momentos. Se extrañan paisajes aromas sabores y colores. Lo más extraño que a veces hasta se extrañan cosas que antes se criticaba, no soportaba. Es que todas ellas forman parte de la realidad que se ha vivido, de las experiencias que se ha tenido. Eso me pasa con México y con Paraguay. Sé que no todo fue perfecto, mucho fue mejorable, pero todo ayuda en un crecimiento un aprendizaje que nunca se termina. A veces el orgullo la soberbia a uno le hace una mala jugada. El tiempo suele volverse en el mejor maestro que enseña con paciencia y sin prisas. Mientras más avanzamos en el camino, más se nos aclaran los sentidos, los sentimientos, las razones, aparece cada vez más claramente el hilo conductor de todo el proceso que nos transforma y enriquece siempre y cuando nos dejamos a educar por la vida con sus experiencias y por la gente encontrada. En ese extrañar de cada día también hay mucho aprendizaje. Se aprende a valorar. Sé que solo es el principio, que habrá mucho más.

Feliz sábado de añoranza.

viernes, 23 de marzo de 2018

Powolne rozwiązania (PL)

W świecie pospiechu ona była zwolenniczką spokojnych wolnych rozwiązań. Świadoma, że z niezwykłą szybkością i zdolnością pakujemy się we wszystkie możliwe problemy. Mówiła, że rozwiązania nie mogą być ani proste, ani natychmiastowe. Rozwiązania muszą być powolne czasami tak jakby kapały z probówki. Tak żeby móc zobaczyć w jakim miejscu daliśmy zły krok, jakie słowo, decyzja było niewłaściwe, prowadząc nas do problemów które teraz musimy rozwiązać. Kiedy coś się nam zawala nie możemy natychmiast tego odbudować nie sprawdzając co spowodowało poprzednią katastrofę. Chociaż w życiu zawsze istnieją sytuacje które wymagają od nas natychmiastowej reakcji odpowiedzi, to nie uwalnia nas od potrzeby refleksji. Staraj się dawać pewne dobrze przemyślane kroki na życiowej drodze. 

Miłego dnia powolnych rozwiązań.

Publicado en castellano el 14 de enero de 2017

La salsa

Hay comidas que sin salsa no tienen sabor. El secreto está en la salsa aunque todo lo demás es importante. Se crea una extraña dependencia. Ni aquellas comidas se puede saborear sin salsa ni la salsa se puede saborear sola sin aquellas comidas. La unión, la mezcla de todos los elementos todos los ingredientes crea la exquisitez del plato. Todo por separado aunque puede ser rico y saludable no tiene el mismo sabor, el mismo efecto que el plato terminado. ¿Te has preguntado alguna vez que da el sabor a tu vida? ¿Cuál es tu salsa preferida? Si ya sabes aprovecha, mezcla con todos los momentos que se puede, pero no abuses, y no olvides que cada una de las cosas se puede vivir, disfrutar en su plenitud gracias a los opuestos. En cada plato hay algo como una base a parte de la cual se construye todo el sabor del plato. En tu vida pasa lo mismo. Debe haber una bases un fondo a veces se puede tener la impresión que es gris y monótono, pero te sirve como base como fondo para sobre el poner todos los colores, enriquecerlo con todas las salsas que den rico sabor a tu vida. Atrévete probar diferentes sabores.

Feliz viernes de probar las salsas.

jueves, 22 de marzo de 2018

Kompozycja (PL)

Skarżyła się, że każdy nowy dzień w jej życiu jest podobny do poprzedniego, że wciągała ją monotonia. Bez wątpienia dni jej życia były podobne do siebie, ale nie takie same. W każdym z nich były punkty które się powtarzały z pewną częstotliwością, wyznaczając rytm jej dni i całego życia. Najbardziej podziwiane obrazy są namalowane przy użyciu tych samych kolorów. Najpiękniejsze kompozycje muzyczne mają te same dźwięki, ale z tego powodu nie można powiedzieć, że są takie same. Mamy do naszej dyspozycji tę samą ilość minut, tę samą ilość godzin w ciągu doby i od nas zależy jaką kompozycję stworzymy przy ich użyciu. Jak wypełnimy przestrzeń między punktami i liniami które się powtarzają. Weź na siebie odpowiedzialność za twoją własną kompozycję, nie porównuj się z innymi i jeżeli to robisz, to tylko po to by robić coś lepiej ucząc się od nich, nigdy po to by się skarżyć. 

Miłego dnia kompozycji.

Publicado en castellano el 13 de enero de 2017

En el camino

Caminaba sin hacer cuentas sin mirar cada rato el camino recorrido. Su mirada siempre buscaba algo nuevo en el horizonte aunque algunos caminos recorría enésima vez. El camino a veces cansa, se hace pesado o monótono, pero gracias a él, no está parada en el mismo lugar, no físico sino existencial. Cada paso trae sus experiencias, sensaciones, sentimientos, de sabios es fijarse en ellos y tratar de profundizar su sentido, su interdependencia. A veces nos parecemos a deportistas que antes de participar en el juego necesitan calentamiento. Así pueden rendir mejor sin exponer su cuerpo a riesgos. Caminar no solo es avanzar es sobre todo cambiar ver más y ver mejor, lo que a todos nos vendría muy bien. Miramos mucho y vemos poco. Aunque tu cuerpo por muchas razones se tiene que detener que tus pensamientos tu imaginación siga caminando.

Feliz jueves en el camino.

miércoles, 21 de marzo de 2018

Najlepsze miejsce do życia (PL)

Zawsze dyskutowało się czy istnieją lepsze czy gorsze miejsca żeby żyć. Wydaje się, że istnieją miejsca faworyzujące pewne osoby lub grupy. Według tego czego szuka każda osoba i tego co uważa za życie. Świat roślin uczy nas pewną rzeczywistość. Nie wszystkie rośliny rosną we wszystkich miejscach. Gdzie jedne rozwijają się wspaniale inna dusi się i umiera. To co wydawało się być niegościnnym miejscem dla jednych roślin jest doskonałym dla innych. Dlatego, że to czego potrzebują to elementy odżywcze żeby móc rozwijać się każdą według swojej charakterystyki. Wiele z nich może tylko przeżyć w towarzystwie innych dzięki różnorodności. Nie wytrzymują miejsc aseptycznych. Potrzebują bliskości innych. Monokultury pełne roślin są zielonymi pustyniami, które wydaje się że nie mają życia. To samo dzieje się z nami chociaż nie zawsze do tego się przyznajemy. Systemy polityczne, religijne i edukacyjne, które nie uznają różnorodności osób zawsze kończą blokując ich rozwój i wzrost. Szukaj dookoła ciebie tego co cię odżywia i daje przestrzeń potrzebną do wzrostu.

Miłego dnia odżywek i przestrzeni.

Publicado en castellano el 12 de enero de 2017

¡Cuidado con los monstruos!

Tenía que andar con mucho cuidado atenta a que por un descuido no se le escapen los monstruos. Desde hace mucho tiempo la estaban persiguiendo muy astutos clavándole sus aguijones ponzoñosos. Su veneno no mataba al instante era de lenta liberación y larga duración. Iba deshaciendo y bloqueando todas las cosas que significaban vida, creatividad. Clavaban en su corriente sanguínea los “no puedo” venenosos, paralizantes y altamente contagiosos. Que se unen a los “no vale la pena” e infectan todo. Uno no se puede confiar demasiado pensando que tiene todo bajo control. Siempre algún monstruo se puede escapar y hacer estragos en nuestra vida. Espantar a todos los sueños y proyectos. Esté alerta, no los dejes andar libres por tu vida. 

Feliz miércoles de encerrar a los monstruos.

martes, 20 de marzo de 2018

Un poco de silencio

No le alcanzaba la fuerza para más cosa que guardar silencio, con la esperanza que los problemas no se dan cuenta de su presencia y lo dejen en paz aunque sea por un rato. Todavía las viejas enfermedades y los viejos dolores no se han ido de todo y los nuevos ya estaban arañando sus noches y sus días. Quejarse no tenía sentido. Solo un poco de silencio y serenidad para ver todo lo que hay, acostumbrase a su presencia y aprender a caminar con todo eso. No tiene más de lo que no puede cargar, ni lo que tiene impide repartir unas cuantas sonrisas y mirar la naturaleza que se despierta. Él pasó muchos años dormido, y una vez despierto no se quiere perder el espectáculo de la vida. No es que no quiere reconocer a su realidad pero a los problemas y sus dolores solo quiere dar la importancia y el lugar que se merecen, solo son parte de su vida, no son toda su vida. Si se les da demasiada importancia hablando todo el tiempo sobre ellos se quedan incrustados para siempre y nunca se irán dejando el espacio para algo nuevo por descubrir.

Feliz martes de un poco de silencio.

lunes, 19 de marzo de 2018

Ensanchando el mundo

Su pequeño mundo se inflaba mucho con tantos sueños y suspiros. Gracias a su flexibilidad nunca se sintió aprisionada, ni esclavizada. Le sobraba espacio para intentar a ser todas las versiones de sí misma. El único obstáculo eran sus miedos e inseguridades. Algunas versiones de ella misma parecían de una talla demasiado grande, no lo eran, pero ella los sentía así. Es que durante demasiado tiempo se metía en lo que eran muy pequeños y la apretaban de todos los lados. Siempre podemos ser más de lo que somos. La libertad nos deja tanto espacio que si no estamos acostumbrados a ello nos puede parecer que no es de nuestra talla. La libertad no existe a la medida. La tenemos como el aire que respiramos. No es una propiedad exclusiva de nadie todos en ella podemos participar. Ensancha tu mundo al principio de una nueva semana. 

Feliz lunes de ensanchar nuestro mundo.

domingo, 18 de marzo de 2018

W domu (PL)

Już od jakiegoś czasu nie wracał do domu. Wracał rzadko co jakiś czas. Kiedy czul ze już był na to czas lub kiedy już nie mógł znieść więcej. Czasami gonił tak bardzo, że miał wrażenie, że oddalał się za daleko by móc wrócić. Powrót czasami miał smak porażki. Kiedy czuł, że wracał z pustymi rekami i sercem bardziej pustym niż ręce. Nie zmuszali go do wyjaśnień, ale za to zapraszali by otworzył serce by móc przyjąć miłość, która zawsze jest najlepszym paliwem potrzebnym do rozpoczęcia następnej podróży. Życie jest drogą i nie jest dobrze być w miejscu, ale nie powinno się zapomnieć, że każdy pielgrzym przez życie potrzebuje swojego czasu i swoich miejsc do odpoczynku – swojego domu.

Miłego dnia pobytu w domu.

Publicado en castellano el 11 de enero de 2017

Buscar lo que hace falta

A todos decía que estaba buscando, nunca precisaba qué era lo que buscaba, pero se la veía inquieta y ansiosa. Tampoco hablaba de los resultados de su búsqueda. Nadie sabía lo que ha hallado en su vida, lo que ya ha conseguido a encontrar. Al parecer ni ella misma sabía con certeza. Pertenecía a la gente que se pasa la vida esperando buscando sin mirar nunca lo que tiene y si ya lo aprovecha plenamente. La búsqueda en si no es mala, los mantiene despiertos y activos, el problema aparece cuando empiezan a vivir un constante estado de insatisfacción e incapacidad de disfrutar de lo que tienen de lo que han conseguido en su vida. Corremos el peligro de seguir buscando lo que ya tenemos, si pensamos que la felicidad está misteriosamente escondida en las cosas que nos faltan. Mira lo que tienes úsalo plenamente y luego busca lo que te hace falta.

Feliz domingo de mirar lo que tenemos.

sábado, 17 de marzo de 2018

Saber hacer y saber valorar

Tanto se han acostumbrado que ella puede que no les pasaba por la mente la pregunta si ella quiere, si tiene fuerzas o ganas de hacer las cosas que ellos le exigían. Ella se callaba aceptando nuevos pedidos. No lo hacía a regañadientes lo hacía con amor. Un amor que a veces le hacía olvidar su responsabilidad de enseñarles a participar en los trabajos de la casa. Valorar y agradecer el trabajo de otros. Ellos muy obedientes y hasta cierto punto muy educados; sabían dónde hay que poner ropa sucia y donde está la limpia, a qué hora está puesta la mesa y lista la comida. Lo que ignoraban, como se lava, cocina, limpia, plancha y ordena. Estás cosas desde que tenían el uso de razón siempre estaban hechas. Comparte los trabajos, involucra, enseña a hacer y valorar el trabajo hecho. Les ayudaras enfrentar la vida sin miedo ser agradecidos y valorar el trabajo de otros. Claro es un proceso largo pero vale la pena hacer el esfuerzo. Te convendrá a ti cuando tus fuerzas empiecen a fallar y a otros que convivirán con ellos.

Feliz sábado de enseñar a hacer y a valorar.

viernes, 16 de marzo de 2018

La sospecha

Siempre se ha cuidado. Sabía que es más fácil prevenir que curar. Se cuidaba y hacía todo lo posible para no entrar en contacto directo con los virus y bacterias. Eso de no entrar en contacto era un propósito exagerado, sabía que era imposible conseguir eso, que el mundo no es estéril. Se trataba más bien hacer todo lo posible para que el contacto con estos microorganismos no la afecte. Su sistema inmunológico funcionaba a perfección. Así que no entendía como se había contagiado con la sospecha. Ésta estaba invadiendo todo su cuerpo. Afectaba su vista. Empezaba ver cosas sospechosas, miradas sospechosas y gestos sospechosos. También afectaba seriamente su audición. Escuchaba conversaciones, palabras, y risas sospechosas. Lo mismos pasaba con otros sentidos. Hasta la comida tenía un sabor sospechoso. Nadie nos puede inmunizar de las sospechas, algunas veces pueden ser justificadas, pero tenemos que tener cuidado que no nos provoquen una septicemia. La infección generalizada por una toxina de sospecha que envenena y destruye toda la convivencia todas las relaciones.

Feliz viernes cuidado con la sospecha.

jueves, 15 de marzo de 2018

Nie jesteśmy maszynami (PL)

Prosili tak dużo ze to czego chcieli podobne było do urwistej rzeki pełnej wirów. Ona niezdolna do wyznaczenia granic dawała się wciągnąć we wszystkie prace i zobowiązania. Robiła wszystko o widząc jej delikatne ciało można było bardzo się zdziwić. Nikt nie wiedział skąd wydobywała tyle siły, wielu ignorowała kiedy jadła lub odpoczywała. Martwili się o swoje żądania o punktualność ich wręczenia i nienaganna jakość wykonania, nie martwili się o nią. Patrzyli na nią i widzieli mówiące przedłużenie maszyny która używała. Kolejny raz w życiu przyszło jej odkryć starą prawdę, że jeżeli ona sama nie zadba o siebie nikt tego nie zrobi, że istnieją osoby które tylko widzą prace a nie ludzi którzy wykonują tą prace. Tylko my wiemy ile możemy pozwolić sobie dać by natychmiast się nie wyczerpało i byśmy mogli zawsze dawać. Dbajmy o nasze dobre samopoczucia byśmy mogli nim zarazić innych.

Miłego dnia dbania o siły.

Publicado en castellano el 9 de enero de 2017

Conocer antes de responder

Le insistía con la pregunta si lo amaba. Ella no quería contestar. Era demasiado pronto para preguntas tan profundas. Siempre decía que solo se puede amar a lo que se conoce. Ellos apenas empezaban a conocerse. Claro le gustaba pasar el tiempo con él. Lo iba conociendo a través de sus palabras, gestos, gustos y preguntas. Lo que pasa que en este momento era más lo que ignoraba de lo que conocía. Necesitaba otras oportunidades para ir conociendo más aspectos de su personalidad. Lo que más la interesaba era como actúa cuando esta desacuerdo en algo, cuando alguien tiene diferente opinión, cuando se calienta una discusión. Estar de acuerdo todo el tiempo no era sincero para ella era fruto de fingimiento que tarde o temprano va a cansar. Así que era demasiado pronto para ella para la pregunta que le ponía. Llegará el tiempo de planteársela y de responder sinceramente. Mientras hay que ir caminando por diferentes caminos en diferentes circunstancias.

Feliz jueves de conocer más.

martes, 13 de marzo de 2018

Palabras que nos habitan

La habitaban muchas palabras. No les dejaba de salir afuera, por el miedo que tenía que puedan robárselas. Las palabras eran inquietas, algunas hiperactivas muy juguetonas, encendían brillo en sus ojos y inflaban sus pulmones para escaparse entre suspiros profundos pegadas a algunos ayees o algunas monosílabas. Durante el día era mucho más fácil a cuidar aquellas palabras juguetonas y rebeldes, pero durante la noche en sus sueños se paseaban a sus anchas se dejaban a pronunciar una y otra vez. Nadie las podía controlar. En la noche se sentía libre, no vigilada, tampoco tenía que dar explicaciones o ruborizarse. De vez en cuando revisa ¿cuáles son las palabras las que te habitan? ¿Cuales dan vuelta en tu cabeza en una noche de insomnio o se pegan a tus sueños y suspiros? Libera algunas de ellas. Si puedes mira ¿de dónde han venido a tu vida? Así descubrirás su origen, su razón de ser. 

Feliz martes de palabras que nos habitan.

lunes, 12 de marzo de 2018

Barriendo las dudas

Cada cierto tiempo barría bien su casa, no solo para sacar el polvo y la suciedad, sino también las dudas. Decía que las dudas se acumulan como las motas del polvo. Con el tiempo aparecen en todos los rincones. Se pegan a cada cosa. Las dudas se pegaban a los proyectos que iba a iniciar, a los pensamientos que iba a pensar. Así que para ella el asunto de dudas abundantes era un simple asunto de higiene de la limpieza. El polvo existe nadie duda de eso y sabemos que para que no se acumule demasiado hay que limpiar y es un proceso que nunca se acaba. Las dudas existen pero para que no crezcan demasiado convirtiéndose en motas insoportables hay que limpiarlas con un paño de confianza, unas plumas de razón, un cepillo de fe y una escoba de esperanza. Limpia las dudas acumuladas, a las que aparecerán en el camino las podrás manejar fácilmente cuidando tu espacio.

Feliz lunes de barrer las dudas.

domingo, 11 de marzo de 2018

Puntos de referencia

Debería mirar alto y pisar bajo, pero hacía al revés. Quería subir alto sin confiar en su valor, creer en sus capacidades y la validez de sus sueños. Muchas veces no estaba ni aquí ni allá. Siempre disgustada con el presente estado de las cosas. Sin tener en cuente que cada camino tiene su inicio y su dirección. Para poder llegar a alguna parte necesitamos encontrar, conocer nuestra ubicación exacta, saber en qué parte estamos, cuanto nos queda para llegar. Si disponemos de tiempo fuerzas, ganas, perseverancia necesarias. Los puntos de referencia que nos sirven para no perdernos tienen que estar bien determinados y nuestra vista tiene que acostumbrase a verlos de vez en cuando, buscarlos y reconocer. Pisa bien, pisa ahí en donde estás ahora, ubícate mira bien alto para ver a donde quieres llegar y busca tus puntos de referencia que te guiarán en el camino y adelante. 

Feliz domingo de pisar bien.

sábado, 10 de marzo de 2018

Postój techniczny (PL)

Nie ukrywała swojego zamieszania. Nie wiedziała jaki powinien być następny krok żeby nie pogorszyć sytuacji. To zawsze się dzieje kiedy mamy problemy, najważniejszy jest następny krok. On może być początkiem drogi wyjścia o początkiem końcowej katastrofy. Dlatego tak ważna jest refleksja zanim go damy, zanim zrobimy cokolwiek. Wiele razy kiedy pakujemy się w problemy to dlatego, że nie widzimy skutków jakie mogą mieć po czasie nasze działania. Robimy rzeczy pchani impulsem chwili, przekonani, że robimy dobrze, nie zastanawiamy się, nie prowadzimy refleksji ani przed ani po. Nie chodzi o zimne obliczanie wszystkiego w naszym życiu, chodzi o techniczne postoje co jakiś czas by sprawdzić gdzie idziemy i jak idziemy. W ten sposobna czas będziemy mogli poprawić błędy, unikając konfuzji i problemów. Warto robić to na początku roku, miesiąca, tygodnia, sprawiając w ten sposób, że ten który rozpoczynamy będzie inny. 

Miłego dnia postoju technicznego.

Publicado en castellano el 06 de enero de 2017

No tan rápido

Solo al quedarse quieto veía como corre el mundo a su alrededor. Lo anormal es considerado normal y los que no siguen este ritmo desenfrenado son culpados de retraso. ¿Retraso a qué? Él creía que la única forma justificada de correr es la de deporte, fuera de eso no se justifica ni las prisas ni la tensión. Teniendo tanta prisa no tenemos más tiempo, no vemos más, no sentimos más. Terminando una cosa ya corremos detrás de otra, sin disfrutar de nada ni de nadie. De los que se cruzaron en nuestro camino apenas retenemos rostros, nombres, ignorando en la mayoría de los casos sus historias y sus sueños. Se dice que por respeto, porque es una cosa personal, privada, pero a la hora de la verdad ya perdimos la costumbre para hablar de algunas cosas, porque hay que tener tiempo, no se puede correr para tratarlas. Hay que tener tiempo para las palabras silencios suspiros risas y una que otra lágrima, y eso parece un lujo que no nos podemos permitir. No corres tanto conoce más del mundo que te rodea y personas que encuentras. 

Feliz sábado sin prisa.

viernes, 9 de marzo de 2018

Tak pomóż, ale nie zapomnij … (PL)

To nie były jej bóle, ale ona je traktowała jak swoje. Czuła je na swojej skórze. Pomoc nie była sprawą wyboru tylko obowiązku, zwykłej potrzeby przeżycia. Chociaż to czasami mogło doprowadzić ją do stany skrajnego wyczerpania i zadarcia z wszystkimi nawet z sobą samą. Mówiła sobie samej, że to nie było mądre, że przekroczyła limity tego co dobre, sprawiedliwe, konieczne, ale na każdą prośbę cały czas odpowiadała to samo: „tak, nie ma problemu”. Problemów było pełno i to coraz większych. A prośby sypały się jak lawina. Zawsze ze znakiem „+”. Prosili ją o więcej pracy, więcej czasu, więcej dyspozycyjności, więcej pieniędzy. Robiąc żonglerkę i sztuczki wszystkim mówiła „tak” próbując zaspokoić ich potrzeby. Koniec końców wszyscy byli niezadowoleni, czuła, że ich zawiodła. Dla wielu z nas odpowiedź „nie mogę” jest nieużywana, co czasami prowokuje że się nas wykorzystuje. Starajmy się mierzyć granice naszych możliwości fizycznych, ekonomicznych, uczuciowych, starając się być jak najbardziej tylko możemy, uczciwymi z nami i z innymi. Jeżeli stracimy równowagę pomagając możemy zacząć krzywdzić nas i innych którzy nie są winni za taki stan rzeczy. Chociaż mówi się, że trzeba dawać do bólu, dobrze wiedzieć czy to co dajemy należy do nas i czy mamy prawo tym dysponować. Czasami pomagając wszystkim zostajemy sami bez nikogo kto by nam pomógł, co prowokuje pewna frustracje i ból. Pomagajmy ale też zachowajmy zdrowe granice dbając o to za co jesteśmy odpowiedzialni. Czyli dbajmy o nasze życie i szczęście. 

Miłego dnia pomocy i granic.

Publicado en castellano 05 de enero de 2017

Uniendo

Puede ser que no era nada grave, solo un pequeño problema. Lo que pasa que no era una caso agudo sino crónico. No sabía ver la totalidad, unir en una felicidad los pequeños momentos que ha vivido. Siempre los ha tratado como casos aislados que nada tenía que ver uno con otro. Tal vez su imaginación le ha jugado en contra. Es que siempre se imaginaba la felicidad como una cosa grande compacta no como suma de cosas pequeñas que hay que saber unir a diario. No menosprecies las cosas pequeñas. Aprende a sumarlas y ver como con el tiempo se acumulan formando montones. Siempre hay más de lo que te puedes imaginar, y si no lo ves en un momento preciso, no quiere decir que no existe y que no lo verás después.

Feliz viernes de unir las cosas pequeñas.