Ciągłe wizyty u okulisty i częste zmiany okularów
w niczym nie pomagały. Nie widziała szczegółów, nie zdawała
sobie sprawy z odległości. Dla niej wszystko było takie same i
zależało od szczęścia jakie ktoś miał o jakie mu było
przeznaczone. Nie widziała swojej odpowiedzialności za za szukanie
mierzenie ważenie i wartościowanie. Cechę jaką
mają rzeźbiarze którzy
w kawałku drewna widząc skończoną rzeźbę i ich jedyna praca
polega na usunięciu z tego kawałka drewna wszystkiego tego co nie
jest rzeźbą, wszystkiego tego to co zbywa żeby móc pomóc pojawić
się ukrytemu pięknu. Zajmujemy tę
samą przestrzeń którą
zajmują inne osoby ale nie wszyscy widzimy to samo, ani nie
zauważamy tego samego. Być może to co musimy zrobić to znaleźć
ukryte piękno i odebrać tylko czego jest za dużo to co
uniemożliwia byśmy widzieli w pełni. Wydaje się ze w świecie
dzienników telewizyjnych które sieja strach i ociekają krwią. To
bardzo potrzebna umiejętność. Istnieją problemy i tragedie, ale
zaraz obok istnieje piękno które uspakaja ducha i daje sile i
nadzieje potrzebna żeby zająć się codziennymi problemami. Ćwicz
twój wzrok, szukaj piękną które ci otacza.
Miłego dnia uważnego spojrzenia.
Publicado en castellano el 29 de diciembre de 2016
No hay comentarios:
Publicar un comentario