jueves, 31 de mayo de 2018

Razones del viejo

Algunos le tenían miedo, cuando salía de su casa gesticulando con sus brazos largos como aspas de un molino. Era un viejo solitario que vivía algo apartado en una pequeña casa con una enorme huerta. Esa huera que tanto llamaba atención de todos los niños del vecindario. Apenas aparecían en los árboles ellos las querían probar, siempre luchando contra el miedo o la apetencia. Las frutas parecían muy ricas, pero miedo a estos brazos que volaban en el aire era muy grande. Los que solían perseverar esperando su oportunidad quedaban sorprendidos casi boquiabiertos, llenos de confusión y desconfianza, porque los mismos brazos que les estaban espantando les estaban invitando a comer todo lo que querían. Lo hacía entre sonrisas y bromas. Nadie entendía nada, hasta que alguien se atrevió a preguntarle por qué lo hacía. Él simplemente quería que los niños puedan disfrutar de las frutas maduras, de su más exquisito sabor y que no les hagan daño. Los brazos que espantaban dando vueltas en el aire eran capaces de ofrecer e invitar. Hay gente que encontramos en el camino de la vida que parecen prohibir algo, estorban y espantan. Trata de conocer sus razones puede ser que ellos saben que para ciertas cosas aun no ha llegado el tiempo y lo que hacen lo hacen por tu bien y para fastidiarte.

Feliz jueves de conocer razones.

miércoles, 30 de mayo de 2018

Las sonrisas y la paciencia

Muchos se burlaban de él. Se ha ganado el mote de “tonto del pueblo”. Él no se lo tomaba a pecho aunque a veces le dolía el corazón. Le dolía que no le tenían paciencia porque las cosas le salían más despacio que al resto de la gente. Se pasaba los días enteros caminando por el pueblo recogiendo las sonrisas perdidas, y las esperanzas rotas. Las hacía suyas por eso para toda la gente que se cruzaba con él tenía una sonrisa. Algunos decía que una sonrisa tonta, y es cierto que no todas le venían bien porque no eran de su talla es que sus verdaderos dueños las han abandonado y él solo las recogía adoptaba y cuidaba para que no desaparezcan. Las esperanzas rotas las pegaba a sus historias dándole tantas vueltas que todo el desanimo se cansaba y las historias por muy complicadas que sean podrían a tener un buen fin. Lo que pasa que la gente no tiene suficiente paciencia para escuchar el fin de la historia. No permitas que tus sonrisas se pierdan o desaparezcan, date tiempo para llegar a conocer el fin de cada historia, cada proceso en tu vida.

Feliz miércoles de paciencia.

martes, 29 de mayo de 2018

Sztywność (PL)

Kilka dni temu znalazłem go przy wejściu do domu. Leżał na posadzce na plecach kompletnie bezbronny i niezdolny do samodzielnego obrócenia się. Piękny chrząszcz, robi wrażenie jego wielkość i silny pancerz, ale być może tyle obrony czyni go zbyt niezdarnym i przez to bezbronnym. Wpada w pułapkę od której chciał uciec. Nie dzieje się to samo z nami? Szukanie bezpieczeństwa i strach przed zbytnim ryzykiem nie czyni nas niezdarnymi? Nasze poczucie bezpieczeństwa staje się ciężarem który uniemożliwia nam wolne poruszanie się i możliwości rozwoju, postępu. Jeżeli przydarzy się nam wypadek który nas ustawia do góry nogami. Tracimy obrony którym wcześniej zaufaliśmy. Na szczęście jeżeli zachowujemy spokój możemy znaleźć kogoś gotowego pomoc nam odzyskać właściwa pozycje wobec problemów. Wydaje się że w życiu więcej bezpieczeństwa daje nam elastyczność i nie pancerzyki czy zbroje. Twoja sztywność może doprowadzić cię do niebezpiecznych sytuacji, nie tylko nie będziesz mógł się podnieść po upadku, ale też nie będziesz mógł przemieni złe doświadczenie czy niespodziewana sytuacje. 

Miłego dnia bez sztywności.

Publicado en castellano el 07 de febrero de 2017

Lucas se fue a jugar...











Ha venido de Asunción. Lo impresionaba todo que se movía. Hasta entonces el único pollo que conocía era “El Pechugón” y ahora veía que los pollos tienen plumas y corren. Me han dicho que solo era un animal, que no tenía sentimientos sino instintos, que solo repetía cosas aprendidas, que no entendía nada. Un saco de pulgas aunque no las solía tener, un eterno niño cachorrito que se resistía a madurar. Una nariz mojada con patas siempre descoordinadas, con ellas ha dejado sus estampas en muchas remeras, en muchos pantalones y muchos vestidos. Lo que ha conseguido es no solo tocar las ropas sino también los corazones de muchas personas. Simplemente Lucas. Un perro con un nombre que según no debería llevar un perro y lo llevaba con mucha honra. Era muy emocionante ver como en las comunidades durante las fiestas patronales la gente se acordaba de él reservándole siempre un poco de comida. Lucas ha sobrevivido las ya famosas historias de colchones que explotaban, pero no se ha resistido como un niño a jugar con los sapos y su veneno le ha costado la vida. Luchas se fue a otro lado de la vida a correr, hacer hoyos y manchar con sus patas los vestidos de los angelitos. Como todos los perros ha dado un amor gratuito y total. En varias ocasiones fue mi enfermero que se quería quedar al lado de mi cama a pesar de las prohibiciones y castigos. Paciente testigo de la creación de mis textos de blog de rondas de terere y mate. Terminó yendo conmigo a la radio para hacer el programa “Despertando a la vida”. Se fue justo a un año de mi partida de la parroquia. Gracias a Lucas por lo que fue, y gracias a todos que lo quisieron y cuidaron. 

Feliz martes de cuidar a las mascotas que nos rescatan de la tristeza y de la soledad.

lunes, 28 de mayo de 2018

Aniversarios de gratitud

Se cumple un año desde que hice las maletas y dejé la Parroquia Virgen de Fátima en General Resquín en Paraguay. Ya en aquel momento sabía que no podré empacar a todo, que habrá cosas que tendré que dejar. Solo iba a llevar lo más necesario, lo indispensable. A un año de distancia me estoy dando cuenta que llevé mucho más de lo que cabía en las maletas y también dejé mucho más que un poco de ropa usa uno libros o discos con música. Lleve sonrisas y voces miradas y abrazos lágrimas y emociones, paisajes, amaneceres y puestas del sol, baches del camino y las alegrías de los encuentros y fiestas. Las lágrimas de tristeza cuando alguien se nos iba o de alegría cuando alguien llegaba. Inolvidables sueños de festival y la felicidad de velo convertido en realidad. Las mañanas en la radio y el sabor de mate y terere compartidos. Tantas preguntas sin respuesta ilusiones de los que empezaban y tristeza de los que terminaban. Dejé sueños soñados, corazones sensibles, ganas de hacer tantas cosas y construir más unidad soñando con un mundo diferente. Dejé un hermoso recorrido con mucha gente. También dejé cosas que no me gustaría dejar, errores cometidos, respuestas fallidas, mala atención, cara de argel o triste jeje. Decían algunos que me tenían miedo. Son estas y otras las cosas que no me gustaría dejar jamás. Quédense con lo bueno y permítanme seguir esta historia. El mismo día se cumplen 24 años desde mi ordenación. Gracias a todos que me acompañan en mi camino directamente en diferentes partes del mundo o a través de estos textos. Tengo la dicha de unir en mi vida a Polonia España México Irlanda y Paraguay. Gracias por ayudarme crecer y enseñar tantas cosas. Un abrazo, mi cariño y amistad.  

Feliz lunes de aniversarios compartidos.

domingo, 27 de mayo de 2018

Algo para el espíritu

Ya nos queda poco tiempo, solía repetir para meter algo de prisa cuando tenían que recoger la mesa o hacer alguna otra cosa el domingo. Es que quería que los domingos gasten lo menos tiempo posible en el trabajo y tengan la mayor cantidad del tiempo libre para mi compartir, para estar juntos. No se trataba de estar juntos y siempre hacer alguna cosa concreta, sino estar juntos disfrutando del tiempo, de la simple posibilidad de mirarse escucharse tomar en cuenta. Siempre aparecía alguna posibilidad de hacer algo juntos, algo que no sean solamente los quehaceres de la casa sino algo diferente. Decía que lo que hacemos durante la semana lo hacemos para el cuerpo y lo que hacemos durante los domingos lo hacemos sobre todo para nuestro espíritu. Algo que alimente dentro de nosotros aquella fuerza maravillosa que nos empuja el resto de la semana, que amortigua diferentes choques, que sirve de sobrepeso cuando estamos perdiendo el equilibrio, que un nuevo impulso cuando sentimos que nos estamos estancando. Es mucho más que cargar batería, aunque con frecuencia se usa esta expresión. Aprovecha tu domingo, haz algo para tu espíritu.

Feliz domingo de cuidar el espíritu.

viernes, 25 de mayo de 2018

Sianie uprawa i zbiory (PL)

Nowy tydzień otwierał się przed nią. Miała w swoim ręku wszystkie narzędzia potrzebne żeby zrobić z niego szczęśliwy tydzień. Przeczuwała, że jej stopień odpowiedzialności jest bardzo wysoki, wiedząc, że nie wszystko od niej zależy, ale świadoma, że jej postawa wobec uzależnień zewnętrznych tylko od niej zależy. Mamy możliwość siania i zbierania nie jesteśmy odpowiedzialni za wzrost ale jesteśmy odpowiedzialni za dbanie o to co już zasialiśmy. Nie możemy uniknąć pewnych rzeczy, przewidzieć wszystkie warianty zmiany które mogą być dla nas pozytywne lub negatywne. Będąc uważnymi i spokojnymi, możemy wzmocnić to co pozytywne i osłabić siły to co negatywne. Ten prosty proces siania ochrony i zbiorów pomaga nam wyciągnąć maksymalne korzyści z każdej chwili, każdej sytuacji która przeżywamy. Czasami przypada nam w udziale rola tych którzy uprawiają i jednocześnie wydobywają i nawet procesują szczęście ukryte w naszej codziennej wędrowce przez życie. 

Miłego dnia siania dbania i zbiorów.

Publicado en castellano el 06 de febrero de 2017

Historias y protagonistas

Todos los que conocían a abuelo Gustavo decían que tiene una memoria privilegiada, que era como un libro vivo de historias que recordaba. Los que no lo conocían bien pensaban que era lo único que hacía, como la mayoría de los abuelos vivía en el pasado, que la se quedó ahí, porque como dicen los tiempos pasados siempre eran mejores. Sin embargo el abuelo Gustavo conocía perfectamente la realidad del presente, era un hombre que se ha interesado siempre por los asuntos de la vida. Contaba historias del pasado tratando demostrar a la gente que lo escuchaba que el mundo no ha cambiado tanto como lo dicen algunos. Cambia el escenario, cambian los requisitos, pero el ser humano sigue siendo ser humano con todos sus valores y errores, los mismos durante muchos siglos. Si en las historias que contaba el abuelo siempre hubo una salida, una solución, aunque esa a veces tardaba de llegar, así hoy día habrá soluciones para los problemas que vivimos. Aprende de la historia que siempre hay un antes y un después, que cambian escenarios, medios, realidades, pero siempre quedan los protagonistas humanos.

Feliz viernes de historias.

jueves, 24 de mayo de 2018

Spacer po brzegu (PL)

Lubiła spacery po plaży. Spacerować po linii która łączy brzeg z morzem. Widzieć i czuć spotkanie fal z piaskiem. Woda zawsze coś przynosi i coś zabiera. W czasie spaceru przychodzą do nas i odchodzą słowa, uczucia i pejzaże wszystko w towarzystwie fal, które przychodzą i odchodzą. Dobrze jest poddać się ich rytmowi. Pozwolić wyjść bez pospiechu uczuciom ubranym w słowa. Woda przywraca nam świeżość. To co pojawia się w rozmowie zawsze jest nowe, odświeżone. Szum fal które przychodzą do nas usypia agresje która czasami budzi się w rozmowie. Morze jest ogromne i otwiera przed nami nieskończoną przestrzeń by móc otworzyć nasze serce i poszerzyć nasze horyzonty. Jeżeli mieszkasz na wybrzeżu wykorzystaj możliwość spaceru po plaży. Jeżeli mieszkasz daleko od morz, lub w kraju bez dostępu do morza, wyjdź na spacer. Otwarte przestrzenie zawsze mają lecznicze właściwości. 

Miłego dnia spaceru.

Publicado en castellano el 05 de febrero de 2017

Recibir y hacer algo...

Le ha dado una nueva oportunidad porque él ha insistido tanto. No era la primera vez pero existía mucha probabilidad de que iba a ser la última. Cada vez que la situación se volvía insoportable llevándola al límite, ella trataba de buscar la solución. Solo que la solución era posible si los dos se implicaban. Él siempre ocupado, siempre con cosas pendientes que hacer. Esperaba de ella que haga todo cuando ella se negaba porque ya no daba más de sí, él empezaba con los ruegos y las promesas. Todo iba a cambiar, todo iba a ser diferente, y no pasaba nada. Lo que pasa que él toda su vida fue acostumbrado que le den las cosas, para que las tenga, para que las pueda usar. Las oportunidades eran para él una cosa más de las que se le da. No veía su responsabilidad ni compromiso con lo que pasaba. Recibía lo que se le daba, pero no se sentía responsable en hacer nada. Dejando al tiempo que arregle todo, que pase la tormenta. El tiempo por sí solo no arregla nada. Se nos da para que lo usemos, aprovechándolo bien. 

Feliz jueves de oportunidades aprovechadas, no solo dadas.

miércoles, 23 de mayo de 2018

Otwarte ręce (PL)

W świecie w którym inni silili się by budować mury, ona zdecydowała się mieć otwarte ręce. Nic nie było można znaleźć w nich. To był cud pustych rąk, który czynił tak wielkim i potrzebnym jej gest. Te otwarte ręce ułatwiały dostęp do serca. Serca które nie zamykało się przed tym co się do niego zbliżało, przede wszystkim pozostawało otwarte przed osobami, obcymi, nieznanymi, różnymi. Mieć zajęte ręce to tak jakby zbudować mur uniemożliwiający dostęp do serca. Ręce zajęte w najlepszym wypadku mogą dać to co się w nich znajduje, powodując poczucie zadowolenia. że się wypełniło obowiązek z taką hojnością. Gotowe dać to co w nich jest oprócz siebie samych. Dając niezdolne do przyjęcia. Niech twoje ręce się otwierają ofiarując twoje serce i niech potrafią przyjąć, i przyznać się, że też potrzebują.

Miłego dnia otwartych rąk.

Publicado en castellano el 03 de febrero de 2017

Un pedazo del cielo

No se sentía como una princesa en una torre de un castillo que esperaba al príncipe que la libere para vivir feliz para siempre. Sabía que de esa situación tenía que salir sola. No era una torre del castillo en el que estaba encerrada sino su mundo y los muros que empezó a construir a su alrededor para protegerse. Algo que siendo importante al principio puede llegar a ser peligroso con el tiempo esclavizando al quien debería proteger. No se desesperaba como tantas veces en su vida, porque eso solo podía agravar la situación. Miraba a su alrededor y veía lo que está cerca en que se puede apoyar que no le sirve y que puede ser muy útil. Luego miraba arriba y veía que siempre le quedaba un pedazo del cielo. Mientras hay cielo por encima de nuestras cabezas podemos volar. No te desesperes mira arriba y sonríe a las nubes y al sol. Tienes un pedazo del universo a tu disposición y eso no es poco. 

Feliz miércoles de mirar arriba.

martes, 22 de mayo de 2018

Zapalona świeca (PL)

Co jakiś czas Antonia zapalała świece. Nie robiła tego z powodu braku energii elektrycznej, chociaż często były przerwy w jej dostawie. Robiła to dlatego, że chciała widzieć jak tańczy płomień świecy, grę cieni i zwykle rzeczy oświecone w inny sposób w innym świetle. Światło świecy zmusza tych którzy chcą wykorzystać je lepiej przybliżyć się bardziej. Zbliżając się do światła świecy i do siebie nawzajem. Tańczący płomień świecy oświetlał ich twarze i odbijał się w ich oczach,w niektórych przypadkach przywracając dziecięcy zachwyt już zapomniany. Cienie w swoim tańcu odbierały trochę powagi i nadętej dumy. Pycha i dystans topiły się jak wosk, zostawiając cieple i światło ostatnie słowo. Wśród ciemności mała świeca zmienia wszystko i nie tylko dla jednej osoby która ją zapala tylko dla wszystkich którzy chcą się do niej zbliżyć. Możemy być jak świece dając innym odrobinę światła i ciepła.

Miłego dnia zapalonych świec.

Publicado en castellano el 02 de febrero de 20017

La distancia del conocimiento

El Maestro cada vez que iba a enseñar a sus discípulos los hacía sentarse en el círculo para hacerles entender que todos estaban a la misma distancia del conocimiento. El saber depende de cada persona de su disposición de acercarse de abrir su mente y su corazón. Si uno solo se queda en un lugar tiene acceso a poco solo lo que está a su alrededor. Claro que lo que tenemos a nuestro alrededor debemos de conocerlo y conocer bien como base de cualquier conocimiento. Allí se empieza todo y todo para cada uno de nosotros tiene su origen. Hay gente que sabe mucho delo que está lejos e ignora lo que tienen cerca, viviendo constante insatisfacción y ansiedad por estar lejos de aquellos lugares que conoce y le parecen más interesantes que el lugar en donde está. Empieza en donde estás y luego acércate a lo que quieres conocer. Supera las distancias que en las dos direcciones siempre quedan iguales, de aquí hasta allá y de allá hasta aquí.

Feliz martes de distancia y conocimiento.

lunes, 21 de mayo de 2018

Pokój i cierpliwość (PL)

 
Kilka dni temu kiedy była bardzo zajęta z jej życia uciekła para którą tworzyli pokój i cierpliwość, odeszli w nieznanym kierunku. Próbowała ich odnaleźć, ale brakowało jej pokoju i cierpliwości by spokojnie to robić. Już od jakiegoś czasu podejrzewała, że ta para coś planuje, zawsze razem, tak blisko siebie. Być może wtedy kiedy byli z nią, ona o nich nie dbała, nie poświęcała im wystarczającej uwagi. Teraz kiedy odeszli tęskni za nimi i tak bardzo ich potrzebuje. Ich miejsce chce zająć pospiech i desperacja. Ona nie może pozwolić na to. Musi znaleźć sposób by przyciągnąć ich na nowo do siebie. Dać im dużo miejsca w swoim życiu, pracy i stosunkach międzyludzkich. Wiedząc że z nimi żyje się lepiej. 

Miłego dnia z pokojem i cierpliwością.

Publicado en castellano el 01 de febrero de 2017

Mirando al frente

Sentía lo mismo que la gente que pasa en un instante de la más profunda oscuridad a plena luz del día, no veía absolutamente nada. Acostumbraba tanto tiempo de mirar solo el pasado tenía la sensación de que el futuro estaba vacío, que no había nada en el. Los ojos lentamente se acostumbran a la luz y empiezan ver lo que hay frente de ellos distinguiendo todo los detalles. Lo mismo pasa con una mirada al frente hacia el futuro. Todo es cuestión de acostumbrar a los ojos. Poco a poco de lo que parecía vacío empiezan a emerger detalles de lo que podemos hacer, las posibilidades que tenemos por delante. No mires solamente el pasado, aunque es importante aprender de él, trata de acostumbrar tus ojos a mirar hacia el futuro sin ningún temor con convicción de que con el tiempo vas a ver más de lo que te podías imaginar.

Feliz lunes de mirar hacia el futuro.

domingo, 20 de mayo de 2018

Idioma y lenguaje

Algunos decían que no hablaba mucho, puede ser que era cierto. Sabía administrar bien sus palabras y sus silencios. Sin tantas palabras se comunicaba muy bien. Distinguía entre el idioma y el lenguaje y para ella el lenguaje era mucho más que palabras de un idioma. Eran sus gestos, sonrisas actitudes. Sabía que con ellos podía comunicarse más allá de las palabras, fronteras de un idioma de una cultura, siempre atenta a posibles cambios variantes e interpretaciones. Atenta observadora pudo ver que nuestro cuerpo habla mucho antes de pronunciar las primeras palabras de una conversación, que a veces puede haber una distancia entre lo que tratan de decir nuestras palabras y lo que delata, e incluso grita nuestro cuerpo. Por eso tan importante para ella era el espíritu con el que decimos y hacemos ciertas cosas, del en gran parte depende el éxito o el fracaso de nuestros intentos. Sé cuidadosa/o con lo que dice tu cuerpo, para que no contradiga a tus palabras.

Feliz domingo de lenguaje. 

Feliz domingo de Pentecostés.

sábado, 19 de mayo de 2018

Observación y movimientos

Ella y sus problemas se quedaban a una segura distancia atrincherados en sus posiciones inmóviles observándose. Sus problemas esperaban algún movimiento de ella con miras a una solución, ella esperando que los problemas con el tiempo se solucionen solos. No ocurría ni lo uno ni lo otro. No existen milagrosas fuerzas internas que hagan a desaparecer a los problemas. Les hemos acompañado en su aparición, incluso algunas veces hemos provocado su aparición, ahora nos toca acompañarles en la solución. No es un camino fácil ni sencillo pero es el único. Algunas veces por el mismo camino por el que llegamos a una situación problemática podemos salir de ella, pero otras veces tenemos que buscar otro camino. No te quedes observando. Observa solo para conocer bien y ubicar bien a tus problemas luego haz el movimiento necesario para emprender el camino de solución. 

Feliz sábado de observación y movimientos.

viernes, 18 de mayo de 2018

Zdecyduj co chcesz obudzić. (PL)

Dziś ciężko jej było się obudzić. To był jeden z tych dni w które człowiek staje się wieczny w łóżku. Kiedy jednej rzeczy chce głowa innej reszta ciała. Wydawało się, że każdej z części ciała musiała wydać osobne polecenie by się obudziły i były jej posłuszne i zrobiły to o co je prosi, czy co im nakazuje. W tym długim procesie podłączania każdej części by jakoś móc „funkcjonować”, mamy możliwość wyboru jakie części chcemy uaktywnić. Być może nie warto budzić żalu czy złości, smutku, zatrwożenia, niepokoju i niecierpliwości. W te kilka minut które czasami wydaja się wieczne, między zamknięciem i otwarciem oczu, zanim nasze nogi dotkną ziemi, decyduje się jak przeżyjemy ten dzień i coś więcej niż tylko to. Możesz zdecydować co zrobisz. Używaj praktykuj tą możliwość, umiejętność. Przez cały dzień tydzień a nawet życie będziesz czerpał z tego korzyści.

Miłego dnia dobrze przemyślanego budzenia się.

Publicado en castellano el 31 de enero 2017

La notable ausencia

Hace tiempo que no ha tenido noticias de sus alegrías. Éstas se fueron un buen día y hasta ahora no han regresado. La incomunicación, la falta de noticias sobre ella la tenía inquieta. Ya no sabía cómo disimular su ausencia y cómo justificarlas frente a sus amigos que antes siempre la han visto acompañada de ellas. No sabía explicar bien el por qué de su ausencia. Es cierto que sus alegrías no se llevaban bien con sus quejas y éstas últimamente se han hecho muy presentes en su vida. Se quejaba porque no ha dormido muy bien, o porque el clima no le gustaba. Siempre encontraba un pequeño espacio en el que colocar una de sus quejas, aquel espacio que antes ocupaban sus alegrías. Su vida no ha cambiado tanto pero su forma de enfrentarla demasiado. El cansancio empezaba dominar demasiado y el cansancio que lleva a agotamiento es incompatible con la alegría. Trata de descansar más e invita de nuevo la alegría a todas tus citas a todos tus encuentros.

Feliz viernes de alegría.

jueves, 17 de mayo de 2018

Waga słów i problemów. (PL)

Istnieją słowa i problemy które męczą nas w nadmiernie nie dlatego, że są takie trudne do wypowiedzenia czy rozwiązania, tylko dlatego, że dźwigamy je tyle czasu, zawsze prawie mówiąc lub prawie robiąc, ale wszystko kończy się na chęci robienia bez robienia. Wydaje się, że czas zwiększa ciężar i stopień trudności, czasami zaczynają wkradać się wątpliwości czy warto, i czy nie jest już za późno by próbować to zrobić. Nie łatwo znaleźć złoty środek, nie chodzi o to by się dać ponieść emocjom, ani odkładać wszystko aż w nieskończoność. Nie dźwigaj słów ani problemów, uwolni się od nich po tym jak dobrze je poznałeś, zrozumiałeś i przemyślałeś.

Miłego dnia bez ciężarów możliwych do uniknięcia.

Publicado en castellano el 30 de enero de 2017

Los monstruos del pasado

La consideraban una persona valiente, que no teme a enfrentarse a los diferentes desafíos. Gracias a su actitud emprendedora ha triunfado en diferentes campos y ha recibido un sinfín de reconocimientos. Nadie sabía que lo suyo no era tanto enfrentarse a los desafíos del futuro, que a los monstruos del pasado. Eran ellos los que le quitaban todas las fuerzas, toda la seguridad y protección ganada con la experiencia, dejándola al desnudo, muy vulnerable y débil. Todo eso por dentro, así que casi nadie se daba cuenta de sus luchas internas. Sus monstruos no tenían ni cuernos, ni pezuñas, no escupían fuego, solo tenían unas muecas burlonas y unas miradas que calaban hasta los huesos, y susurraban palabras de desanimo y desconfianza. A pesar de ha emprendido muchos proyecto mirando el futuro, no sabía cómo liberarse de una vez por todas del pasado, para que se quede allí sin recordarle a cada paso todas sus heridas y todos sus complejos. Si ves que te cuesta mucho avanzar, revisa si el problema no está en el pasado que llevas a tus espaldas. 

Feliz jueves sin monstruos del pasado.

miércoles, 16 de mayo de 2018

El desgaste

Sus manos eran muy gastadas por el trabajo, no se avergonzaba porque hasta ahora pudo enfrentar sola todos los obstáculos, sin pedir favores ni privilegios. Lo que la preocupaba no eran las manos sino el amor. Éste parecía más gastado que las manos, siempre dando capa a capa desgastando ternuras y cariños que no tenían tiempo de regenerarse. Cuando uno da sin reponer, corre el peligro que un día se puede agotar. La regeneración solo acontece en la calma y la paz al sentirse amada/o sin miedo de traición ni miedo del mañana que se viste de diferentes formas. Para el desgaste del amor, no hay pomadas, ni guantes que aguanten. Busca la manera de reponer lo que das, para que nunca te falte, que no se te agote, porque cuando se agota nos agota y no podemos con nada. Mímate un poco y déjate mimar, eso te permitirá tener más calma y resistencia.

Feliz miércoles de evitar desgaste total.

martes, 15 de mayo de 2018

Las Madres

Les dedican un día cuando ellas dan toda la vida incluida vida misma. Muchas veces sin oficio concreto ejercen muchos oficios y ocupan los máximos puestos de responsabilidad. Algunas veces cuentan con apoyo otras con soledad, pero igual hacen lo que deberían hacer, lo hacen por los dos. Emigrando aprenden nuevos idiomas, nuevas culturas, nuevos modos de ser, todo por y para sus hijos. La distancia, la separación, las riegan con sus lágrimas, el sudor de su frente acariciando el aire vacío con las manos gastadas y cansadas de tanto trabajo. Sus suspiros llenan los globos de nostalgia y añoranza mandando los buenos deseos y las eternas preguntas ¿Cómo está mi hijo, mi hija? ¿No le faltará nada? Aprendemos de ellas el idioma, la cultura, las costumbres, la fe, el respeto. Son libros vivos de memoria de la familia, de sueños, cicatrices y heridas. Son las simples gestoras de la vida y parteras de la historia, que se merecen más que un día. Se merecen el amor que han dando sin a veces nunca haberlo recibido. Amor cariño y respeto para todas ellas en todas partes del mundo. Aunque hoy es su día en Paraguay.

Feliz martes Día de las Madres en Paraguay y en el mundo entero sin importar la fecha.

lunes, 14 de mayo de 2018

„Panem et circenses” - Rozrywka i szczęście (PL)

Za każdym razem kiedy próbowała zatrzymać się na chwile i pomyśleć: Czym dla niej jest szczęście? Co czyni ją szczęśliwą? Ktoś lub coś ją rozpraszało, zabawiało. Rozrywka odciąga naszą uwagę od tego co podstawowe i przyciąga naszą uwagę to co kolorowe wyzywające, bawi nas i odchodzi tak jak przyszła zostawiając nas z pustymi rekami. Rozrywka może być przypadkowa lub zaplanowana już w starożytności słynnym „panem et circenses” (chleba i igrzysk) potrafili odwracać uwagę od prawdziwych problemów od których rozwiązania zależało szczęście i dobrobyt społeczeństwa, ofiarując mu w zastępstwie szczęścia: żywność i rozrywkę, tanią zabawę. Jednym z niezastąpionych składników szczęścia jest akcja, działanie, uczestniczenie, jeżeli zamiast tego podaje się nam anestezje by zmienić nas w zwykłych widzów w wielkim teatrze świata z czasem czujemy niezadowolenie i frustracje. Nie pozwól się rozpraszać z taką łatwością szukaj tego co jest esencją, staraj się być aktywna/y, zmierz się z sytuacjami które wymagają transformacji. Życia nie przeżywa się tylko patrząc lecz uczestnicząc, przemieniając. Nie pozwól zamienić się z zwykłego widza stań się bohaterem twojej własnej historii. 

Miłego dnia szczęścia w akcji.

Publicado en castellano el 29 de enero de 2017

Sazonando la semana

Apenas ha tomado los primeros sorbos de esta nueva semana que estaban empezando. Aun no sabía que sabor podrá tener. No es que era insípida, pero no tenía un sabor claro. El sabor de lo que le tocaba vivir dependía de ella, porque solo ella cocinaba sus horas y sus días permitiendo o impidiendo para que ciertos sabores invadan toda su realidad. No se quejaba ni tampoco presumía a sus días no les faltaban dificultades, no estaba ni mejor ni peor que la media de sus vecinos, pero el sabor con el que las iba a sazonar dependía de ella. Una pizca de esperanza y unas gotas de aceite positivo, quitaban algo de acidez y amargura. Los sabores se acompañan y están muy cerca unos de otros de nosotros dependo por cuál de ellos optamos. No viene mal empezar una nueva semana con un buen sabor.

Feliz lunes de sazonar.

domingo, 13 de mayo de 2018

La Fiesta con suspiros

Hoy aquí en Aranda de Duero me ha tocado celebrar la Fiesta de San Pedro Regalado, recordando la de Virgen de Fátima y otras. En un día como este no puedo no sentir nostalgia y extrañarles. La Fiesta de Virgen de Fátima para mi encierra y simboliza a todas las fiestas que celebramos en todas las comunidades en la Parroquia de Virgen de Fátima en General Resquín. Hoy hay 3 comunidades de fiesta y en otras fechas las otras. Siempre corriendo siempre sintiendo ganas de más y de mejor. La Fiesta siempre dejaba un espacio para encuentro, para compartir, para la alegría y el recuerdo, haciendo planes para el futuro. Cada año aprendiendo algo, haciendo un paso adelante. Ahora esta tarea le toca a pa’i Elvino, sé que no está solo y que no es tarea fácil. Yo desde la distancia disfruto con cada noticia que recibo, algunas se mojan de una que otra lagrimita. Me doy cuenta que hice tan poco recibiendo tanto. Me justifico que siempre pensaba que habrá más tiempo para todo. Ustedes realizan los sueños que soñamos juntos. Otros nos quedan por realizar. Me siento parte de todo a pesar de la distancia de cada comunidad de cada acontecimiento. Parezco mosquito pesado, pero no me podrán espantar, ahí está parte de mí, parte de mi corazón. Gracias por hacerme presente. Un día nos volveremos a encontrar en alguna Fiesta. 

Feliz domingo de Fiesta.

sábado, 12 de mayo de 2018

No causar dolor

No estaba preparada para este dolor, en el supuesto caso de que uno se puede prepara para cualquier dolor. Es que todo parecía marchar bien hasta ahora y no había razón para que las cosas cambien de repente. Entonces ¿por qué cambiaron? El gran problema de nuestra vida es que apenas y difícilmente podemos controlar lo que sentimos, tratar de vigilarlo y responder por eso, actuando cuando sentimos que algo no va bien. Lo que no podemos hacer es controlar los sentimientos de otros, responder por ellos. Ya será mucho si no les causemos sufrimiento con nuestras palabras y nuestras actitudes. Así que la única cosa que nos queda es lo que llaman ponerse en zapatos de otro, ponerse en el lugar de otro. Lo que con otras palabras llamamos empatía. Los otros no tienen que sentir, ni ver como nosotros, ni nosotros como ellos. Los problemas y el dolor aparecen cuando a alguien no le importa lo que siente otro o cuando no se pregunta qué puede causar con sus actitudes y palabras. Aunque no siempre puedes saber que sienten otros, trata de saber si no les causas dolor, porque por eso si eres responsable. 

Feliz sábado sin causar dolor.

viernes, 11 de mayo de 2018

Kable i aparaty (PL)

W jej domu było dużo aparatów i wszystkie one były podłączone, niektóre z nich nawet połączone między sobą. Jakieś nowe aplikacje które właśnie testowała pozwalały kontrolować niektóre z tych aparatów na odległość za pomocą telefonu. Za każdym razem kiedy musiała sprzątać zaplątywała się w pajęczynie kabli. Patrząc na nie śniła o aparatach wolnych od tych więzów. Wiedziała, że można już zrezygnować z niektórych z nich używając łącza bezprzewodowe, ale zawsze istniała potrzeba podłączenia ich do jakiegoś źródła zasilania, czy to energii elektrycznej czy by naładować ich baterie pozwalając im w ten sposób na działanie i bycie użytecznymi. Patrząc na te kable pytała się siebie samą: do czego jest „podłączoną”? Co ją „zasila”? my również potrzebujemy siły która pozwala nam być użytecznymi i nie zwykłymi aparatami które zajmują miejsce i zbierają kurz. 

Miłego dnia połączenia bez zniewolenia.

Publicado en castellano el 28 de enero de 2017

Calidad sin tanta cantidad

Sus prisas corrían delante de él despejando el camino y lo empujaban por atrás. Tanta era la velocidad que a veces hasta le daba mareos. No se paraba casi frente a nada ni a nadie y nada se quedaba grabado en sus pupilas por más que un instante. Incluso su descanso parecía acelerado apurado. Es que pensaba que teniendo prisa hará más, era posible, aunque a la vez poco probable. Si tenía mucha suerte y hacía más era siempre a coste de vivir menos. Según el viejo dicho que trabajamos para vivir, pero no vivimos para trabajar. La tensión, la insatisfacción, la angustia, desesperación, repetidos errores en cosas simples, son el precio que nos toca pagar por tanta prisa, tanta aceleración. No es fácil frenar., pero es necesario. Tal vez antes de hacerlo con toda la calma y serenidad a nuestro alcance deberíamos evaluar cuanta cantidad y cuanta calidad hay en nuestra vida y de paso también en nuestro trabajo. Si la calidad disminuye es la señal de alarma, porque con ella disminuimos también nosotros. Revisa y haz algo al respeto.

Feliz viernes de calidad.

jueves, 10 de mayo de 2018

Pytania i lęki (PL)

Jej strach nadymał się jak wystraszona ropucha za każdym razem gdy ktoś zbliżał się do niej by o coś zapytać. Z wszystkich pytań jakie jej zadawali, tym którego najbardziej nie lubiła było pytanie dlaczego? Bała się powiedzieć o jedno słowo za dużo odkrywając w ten sposób jakiś ze swoich błędów czy uchybień. Nie brakowało jej ani wiedzy ani inteligencji. Być może jedyną rzeczą jakiej jej brakowało była refleksja dotycząca jej samej, jej motywacji czy zachowań. Miała dar by obserwować innych, ale nie potrafiła tego daru zastosować wobec samej siebie. Niezdolność do odpowiedzi na zapytania dotyczące jej samej z powodu braku refleksji i samo ewaluacji bywa o wiele bardziej groźna niż sama niewiedza. To powoduje u nas strach dlatego czasami udajemy większych i pewniejszych niż jesteśmy naprawdę myśląc, że to nam posłuży do skutecznej obrony. Kwestionuj siebie, ewaluuj i nie bój się kiedy ktoś zapyta dlaczego?

Miłego dnia bez strachu przed pytaniami.

Publicado en castellano el 27 de enero de 2017

Saborear palabras

Trataba de saborear más sus palabras porque sentía que por las prisas estaba perdiendo el sentido de gusto. Sospechaba que entre muchas que decía se le colaban algunas bastante amargas que podían afectar el sabor de toda la conversación. Es que con palabras pasa lo que los ingredientes, los condimentos de una comida. El sabor final depende en gran medida de las proporciones, de cómo empleamos a cada uno de los ingredientes. Tal vez hay que revisar la proporción de las palabras, porque inconscientemente se nos puede derramar demasiada amargura, tensión o incluso una artificial dulzura, todo eso distorsionando lo que queremos decir y como lo queremos decir. Revisa bien el sabor de lo que dices para decirlo mejor y dar buen sabor a la vida a las relaciones y comunicaciones. 

Feliz jueves de saborear palabras. Felicidades a las Madres Mexicanas en su Día.

miércoles, 9 de mayo de 2018

Conocimiento sin reproches

Cada vez que discutían uno de ellos sin previo aviso disparaba el argumento: “Tú no me conoces todavía”. Frente a él quedaba pequeña cualquier argumentación y los intentos de justificación. Llevaban años de relación y una buena convivencia, pero eso no impedía que existan los espacios de su personalidad sin explorar. Han sabido tanto cuanto la vida de ellos ha exigido y las experiencias personales han verificado. La supuesta ignorancia nunca era unidireccional, siempre afectaba a los dos y nadie podía presumir de conocimiento total. Eso si era muy importante si no fundamental qué cada uno hacía con el conocimiento del otro y cómo manejaba la ignorancia. Es bueno antes de exigir reconocer que ni nosotros mismos nos conocemos bien, que siempre habrá reacciones nuestras que nos van a sorprender o incomodar que antes de exigir de otros reconozcamos que conocimiento de uno mismo de otra persona pertenece a los procesos que duran toda la vida y que a veces ignoramos más de lo que sabemos porque la vida todavía no nos puso a prueba. 

Feliz miércoles de conocimiento de uno y otro.

martes, 8 de mayo de 2018

Spuchnięta cisza (PL)

Jej cisza była spuchnięta nabrzmiała słowami. Nawet długa rozmowa nie powodowała ustąpienia opuchlizny, tylko przejściową ulgę, której efekt trwał bardzo krótko. Już straciła rachubę wszystkich kropel które przelały szklankę. Chociaż czasami chwiała się dalej utrzymywała się na nogach. Potrzebowała spokojnego masażu wolnego z przerwami pełnego ciszy i słuchania, dobrą dawkę maści szacunku i zrozumienia. Spuchnięta cisza może stać się bardzo szkodliwa, spowodować zerwanie i ranę pełną żalu i skarg. Oczywiście trzeba ją odróżnić od innej ciszy pełnej słuchania i szacunku, medytacji która wchłania i nuci rzeczy które przyjmuje. Tego typu cisza pomaga rozważać, oddalić się od reakcji nagłych które mogłyby zranić lub skrzywdzić. Niech nie spuchnie twoja cisza słowami których z jakiegoś powodu boisz się powiedzieć.

Miłego dnia bez spuchniętej ciszy.

Publicado en castellano el 26 de enero de 2017

Frente al espejo

Durante años de práctica ha llevado a la perfección el arte de esquivar. No se trataba de ocular la verdad ni mucho menos a mentir, sino no decir todo, no abrir todas las puertas de su corazón y de sus pensamientos, porque mucho ya la han lastimado cundo aun lo hacía. Solo había un lugar un momento cada día en el que todas sus defensas toda su prudencia se iba por los suelos rompiéndose en mil pedazos o tal vez en mil lágrimas. No aguantaba su cita diaria con el espejo. No la mañanera sino la nocturna, después de hacer todo el día las piruetas, esquivando las respuestas ocultando los sentimientos se quedaba impotente e indefensa. No podía decirse a sí misma lo que decía a los demás y creer que es cierto. Aunque tenía la conciencia tranquila sabiendo que no les ha mentido, era consciente que ocultaba más de lo que decía. Sé prudente en lo que dices, sé sincera/o solamente con quien se lo merece, pero ten cuidado de no ir ocultando todo creando una red de medias verdades y enfrentándose a la realidad en soledad frente al espejo.

Feliz martes con paz frente al espejo.

lunes, 7 de mayo de 2018

Ziemia – bruk (PL)

Ona tak pewna i dumna, ta która zawsze miała dla innych jakiś komentarz często zakrawający o kpinę, upadła, tam przed nimi w miejscu i chwili najmniej odpowiednich. To nie był jakiś niebezpieczny upadek, który mógłby zagrozić jej zdrowiu, ale mimo wszystko bardzo bolał. Zabolało ją to, że spadła ze swojej dumy i pychy by odkryć na nowo jak twarda jest ziemia. Mogła odkryć. że jest dużo z niej tam na dole, więcej niż myślała. Nie zawsze jesteśmy rozmiaru naszych myśli i opinii. Życie ma bardzo dziwne drogi do weryfikacji pewnych rzeczy. Upadek nie musi oznaczać nieszczęścia czy poniżenia, może oznaczać okazje do pewnego stąpania po ziemi, rozpoczęcia nowej drogi. Drogi tym razem przemierzanej ostrożniej i pewniej na poziomie bliskim rzeczywistości a nie przypuszczeń i pretensji, dumy i pychy. Nie wstydź się jeżeli upadłeś wstań i stąpaj pewnie po ziemi. Pogódź się z sobą samą/ samym i bądź wdzięczna ziemi która przywróciła cie do rzeczywistości, by móc patrzeć w przyszłość z nadzieja i iluzją, dając pewne kroki.

Miłego dnia pewnych kroków. 

Publicado en castellano el 25 de enero de 2017

Otra mirada

Hace tiempo que ha perdido la cuenta. Ya eran tantos los fracasos en su vida que no los podía enumerar todos. El recordar uno le venían a la memoria otros según ella peores que el anterior. Donde ella veía desdichas y derrotas auto compadeciéndose de sí misma otros veían experiencias valiosas y sentía cierta envidia. Ella no solía hablar de los aprendizajes de la amplitud de experiencias de toda su historia. Veía las muchas heridas y cicatrices que ha acumulado durante tantos años que a veces le hacían sentirse maldita. Hasta que un día le tocó visitar ruinas de un castillo medieval se quedo maravillado. Aunque no eran ni majestuosas ni grandes echo a volar a su imaginación pensando en todo lo que han visto y oído estas piedras estos pocos escombros durante tantos siglos. Una maravillosa historia llena de cosas que se sucedían algunas seguramente buenas y hermosas otras tristes y dolorosas. En estas ruinas hoy vacías antes hubo mucha vida. Eso le ayudo ver con otros ojos a su propia vida. Ahí también había mucho que contar. No veas todo como derrota o fracaso míralo como una historia de vida que te ha llevado hasta este punto en el que todo es posible solo de ti depende como lo vas a vivir y sentir.

Feliz lunes de nueva mirada.

domingo, 6 de mayo de 2018

Od środka (PL)

Co jakiś czas zatrzymywała się przed lustrem. Próbowała zobaczyć swoją twarz ukrytą pod tyloma maskami i tyloma strojami które jej narzucili. Życie od niej wymagało wiele, musiała spełniać funkcje które na nią nałożono. Nauczyła się używać strojów wyjściowych, mundurów czy luźnej odzieży pozwalającej jej dać upust jej wyobraźni i dobremu gustowi. Opanowała sztukę makijażu, podkreślając piękno i ukrywając oznaki zmęczenia czy jakąś przejściową niedoskonałość na jaj skórze. To co próbowała odkryć to jak wypełnić pustki w jej sercu i wyleczyć rany na duszy. Jak być sobą samą pod wszystkimi strojami i makijażami? Znajdowała wyjście stając pod słońcem które pojawiało się i zachodziło oświetlając jej twarz swoim blaskiem. W tym spektaklu kolorów, tonów, odcieni mogła uspokoić swoją duszę. To pomagało jej odkryć, że ona tak jak słońce musi oświecać i być inna dla każdej osoby która na nią patrzy, wszystko zależy od chwili, miejsca i okoliczności. Możemy być zawsze sobą w wachlarzu funkcji i rol jakich wymaga od nas życie, robić wszystko od środka od serca na zewnątrz i nie z zewnątrz do środka. Mundur strój czy garnitur, biurko czy biuro, stopień czy funkcja, nie czynią nas ani lepszymi, ani innymi osobami. Wymagają tylko od nas więcej serca, wartości, zasad. Jeżeli o nich zapominamy jesteśmy w niebezpieczeństwie zamienienia się w okrutnych funkcjonariuszy, w ludzkie kameleony bez zasad, gotowe do wszystkiego, w zamian za małą posadkę i dawkę władzy.

Miłego dnia od serca.

Publicado en castellano el 23 de enero de 2017

Sueño hecho realidad

Gracias a todas las personas que han creído en este sueño loco del Festival de Mbeju. Recuerdo cuando eso sonaba como una cosa rara y dudamos que a alguien pueda interesar. Hoy sabemos que gracias a los que sueñan y trabajan no se concibe a General Resquín sin el Festival, que muchos preguntan y se interesan queriendo participar. Parece que el enorme tinglado se nos queda pequeño, porque la alegría, la música no caben en él. La Fiesta de Encuentro tiene un rico sabor. Es nuestro sabor, el de la amistad, hospitalidad, alegría, unidad y compromiso tan propios de los sampedranos. Me siento feliz que a pesar de la distancia física puedo seguir siendo parte de eso. Cuando estoy escribiendo estas palabras muchos aun están bailando en el festival. Gracias a todos por hacerlo posible una vez más. Que orgullo se siente poder ver crecer la Capital Nacional del Mbeju.

Feliz domingo de sueños posibles.

sábado, 5 de mayo de 2018

Noveno Festival Nacional del Mbeju

Hoy mis pensamientos no pueden dirigirse a otro lugar. Tienen un destino muy concreto, van a América del sur a Paraguay al Departamento de San Pedro a la ciudad de General F. I. Resquín. Siento un hormigueo de emoción al recordar e imaginar a todas aquellas personas que trabajan que se comprometen para organizar el 9no Festival Nacional del Mbeju. En todos que tendrán la suerte de participar en esta fiesta. El ambiente se llena de sabores, de sonidos, de colores. El mbeju como sol y luna acompaña durante el día y durante la noche invita a pararse un poco a compartir a disfrutar de la música, de la danza, dejar llevarse por la alegría, por la fiesta del encuentro. Los que ya estuvieron no necesitan muchas explicaciones. Los que todavía no lo conocen una vez en la vida deberían participar en él. Pero cuidado es adictivo, se quiere más y más. Para su consuelo encontraran en General Resquín – Mbeju Roga en donde durante todo el año podrán saborear mbeju y recordar el Festival hasta la siguiente edición. Quedan pocas horas para empezar un saludo para los que trabajan y participan y para los que no se decidieron todavía. Ánimo no se van a arrepentir y si no se van si se van a lamentar. Véanlo ustedes mismos y que nadie se lo cuente. Eju he’u mbeju.

Feliz sábado de Noveno Festival Nacional del Mbeju en General Resquín en Paraguay.