miércoles, 30 de septiembre de 2015

Zamykając drzwi (PL)

Za każdym razem jak się obrażała, zamykała za sobą drzwi. Była bardzo wesoła, ale jej charakter często płatał jej figle. Nie była w stanie kontrolować małych nici które poruszały wielkie rzeczy w jej życiu. Obrażając się tak często zamykała wiele drzwi, aż pewnego dnia, nie wiedząc jak, kiedy i dlaczego zamknęła siebie samą we wiezieniu samotności. Możemy się z czymś nie zgadzać, przedstawić nasz punkt widzenia, ale nie musimy od razu zamykać za sobą drzwi, nie mówiąc co nas boli, czy co nam się nie podoba. Nie róbmy z siebie więźniów naszego własnego nieposkromionego charakteru, ani naszych pretensji, czy chęci bycia pępkiem świata. Wszyscy musimy nauczyć się dać, żeby umieć przyjąć. Im więcej miesięcy żyjemy, tym większa jest nasza odpowiedzialność.

Miłego dnia otwierania drzwi.

Los Ayeres

Eran muchos los ayeres que la tenían atrapada. Se sentía prisionera de ellos. Tan ocupada en rememorar todo lo que le había pasado en ellos, ni se dio cuenta, que su hoy en nada se parecía a sus ayeres. Había tanta novedad en cada amanecer, una abanico de posibilidades, y todo esto se escapaba a su atención, que todo el tiempo escarbaba en el pasado. Puede ser, que no era posible olvidar, todo lo que le había pasado. No era bueno olvidar, ni era necesario, lo que si era necesario, era aprender a desprenderse de los sentimientos, que acompañaban a sus recuerdos. En pocas palabras, aprender a recordar sin dolor. Quedan lecciones, cicatrices, una historia vivida, pero siempre historia, el presente ya es otra cosa. No te hagas ausente en él, atrapado o atrapada en tu pasado, que ya no va a regresar. Se libre no permitas que una vez más se te escape un hoy, no lo entierres sin haberlo vivido.

Feliz miércoles libre de ayeres.

martes, 29 de septiembre de 2015

Ayudar

Pensaba que era la última vez que le hacían esto, que ya era mucho y no estaba dispuesta de permitir que se repita la historia. Tantas veces ha ayudado, y la misma cantidad de veces fue acusada y calumniada por las personas a las que ha ayudado o por sus allegados. Nunca fue interesada, no buscaba ningún provecho, pero creía que tenía derecho de esperar de todas estas personas, aunque sea una mueca de gratitud. Y no recibía ni esto, pero los problemas de la gente y la gente con problemas seguían llegando a su puerta y a su vida. Su razón, su lógica fría y calculadora le decía ya no, y su corazón ya estaba apoyando, ayudando, buscando soluciones. Al parecer los filtros de la razón y los del corazón no son del mismo tipo, ni tamaño. Y al fin y al cabo lo que haces por otros terminas haciendo por Ti. Así que hazlo sin dar muchas vueltas.

Feliz martes de ayudar.

lunes, 28 de septiembre de 2015

La dignidad

El decía, que ella no tenía el amor. Y puede ser que tenía razón, porque el amor no se tiene, se siente. Eso sí, ella amaba, amaba mucho. El veía el amor como una mercancía más, una que podía comprar y ella no estaba en venta. Él si tenía dinero, mucho dinero y ella muchas deudas que la ahogaban. No tenía lo que tenía él, pero dentro de su pobreza tenía algo que él nunca ha visto – la dignidad. Y la dignidad le permitía enfrentar la vida y sus problemas con la frente en alto. Cuando hablas sobre la riqueza, no hables solo de lo que ves. La gente es rica no por lo que tiene, sino por lo que es. Aunque la economía importa, nunca será capaz llenar el corazón, ni la mente, te puede ayudar sentirse tranquilo, pero no feliz.

Feliz lunes de la riqueza que no se ve.

domingo, 27 de septiembre de 2015

Persiguiendo a la Felicidad

La felicidad era muy inquieta. Se parece a un perrito entusiasmado, que corre y alegra a todos los de la casa. Como entre semana andamos muy dispersos, la felicidad a veces, aparentemente abandona unos, para poder acompañar a otros. No se queda en un solo lugar, al moverse tanto, nos obliga también a nosotros a ser más dinámicos y avanzar para poder alcanzarla. Los domingos, cuando estamos juntos, es mucho más fácil para ella a encontrarnos, de estar en medio entre nosotros. La felicidad está en el proceso, en el camino, en el encuentro, no solo en el punto de llegada. Date tiempo los domingos de buscarla, de llamarla, de encontrarla.

Feliz domingo de felicidad.

sábado, 26 de septiembre de 2015

Conectando

Se habían escondido en alguna parte. Estaba segura que tenían que estar ahí. No sabía dónde, pero aquellos sentimientos, que no había visto desde hace tanto tiempo, tenían que estar en medio de otros, no sentidos hace mucho. Solo era cuestión de buscar un poco, hacer la memoria de lo que ha vivido últimamente y ver donde estaba ahora. Hay que tener cuidado porque el olvido envuelve con capa gruesa, algunas cosas de la vida, por eso perdemos la conexión entre ellas. Al no ser conectadas desaparecen de nuestra vista, ya ocupada en otra cosas. Cuando conectas las cosas que has vivido, descubres de donde vienen los sentimientos y por qué algunos de ellos parecen desaparecidos o por lo menos escondidos.

Feliz sábado de conectar.

viernes, 25 de septiembre de 2015

Acompañantes

Sus “nunca” duraban casi el mismo tiempo que sus “para siempre”. En general muy poco tiempo. Se acostumbró a eso y sus amigos lo aceptaban con mucha benevolencia. Tenía un buen corazón y a sabiendas, a nadie le hacía daño. Tal vez, lo malo en él era que prometía tanto, cumpliendo tan poco. Todos podían contar con él para iniciar algo, pero pocas veces estaba presente cuando terminaban la aventura. Cuando lo preguntaban por qué no estaba hasta el final, decía, que solo quiere ayudar a dar el primer paso, que la gente después sabe caminar sola. Y tenía razón. No hacía por sus amigos lo que ellos podían hacer solos. Sabía provocar, hacer que reaccionen. Parecía que hacía tan poco, pero sin este poco, nada de lo mucho que ocurría después, sería posible. Siempre en nuestra vida encontramos este tipo de gente, que nos incomoda, que nos provoca, que nos desafía, pero nunca nos hace dependientes, al contrario ayuda a liberarnos plenamente y caminar nuestro propio camino. Valora a los amigos y amigas silenciosos, que te ayudan, animan y a veces hasta aparentemente abandonan, porque descubrieron que ya puedes hacer cosas por ti mismo, por ti misma. Ellos con eso demuestran que de verdad te valoran.

Feliz viernes de acompañar.

jueves, 24 de septiembre de 2015

Umiejscowienie (PL)

Mówiła babcia Fulgencia, że człowiek nigdy nie powinien zapomnieć skąd pochodzi i kim był. Wiedzieć i pamiętać o miejscu naszego pochodzenia, pozwala nam mieć punkt odniesienia, gdzie zaczęła się nasza wielka życiowa podróż. Wiedząc gdzie zaczęliśmy, zawsze możemy mierzyć odległość od naszych snów i sprawdzić przebyte drogi. Wiedząc kim byliśmy pozwala nam zdefiniować kim jesteśmy. W wielu wypadkach kim byliśmy dalej jesteśmy, czasami to może wydawać się negatywne, dlatego ze za tym ukrywa się brak wzrostu osobowego lub konformizm, ale w wielu wypadkach jest pozytywne oznacza naszą dziecięcą zdolność do zachwytu i nasze zaufanie. Przyznajemy się do naszej współzależności tak w rodzinie jak i poza nią. Niedziela jest dobrą wymówką aby odnaleźć nasze miejsce i przypomnieć sobie to co zapomnieliśmy.

Miłego dnia dobrego umiejscowienia.

Leyendo libros

El día en el que aprendió a leer, fue un día que le abrió miles de puertas. Vivía entre gente que no agarraba un libro, pues eso era según ellos un lujo de la gente ociosa y rica. Ella miraba los libros y sabía que en ellos están todas las vidas que ella puede vivir. Los libros le permitían aspirar otra vida y vivir la suya con los ojos bien abiertos. Ellos le daban, lo que algunas veces la vida le negaba. Como decía una sabia frase: “los libros tienen mucha vitamina sé”. Para ella eran las herramientas para construir su porvenir. Lo hacía más sólido, cada vez que terminaba de leer una página, éstas se iban sumando poco a poco. Date tiempo para leer abrir más tus ojos y tu mente. Este pequeño ejercicio te ayudará entender mejor lo que pasa a tu alrededor. No seas esclavo de la masa que grita, ni de los “hurreros”, ni de los conformistas de la cabeza agachada. Ten tu propio criterio.

Feliz jueves de lectura.

miércoles, 23 de septiembre de 2015

Pozytywne konfrontacje (PL)

Prędzej czy później czeka nas mała konfrontacja, czasami jest trochę gorzka i nawet bolesna. Wszyscy pewnego dnia konfrontujemy to co myślimy o nas samych, i chcemy by inni myśleli o nas, z tym co oni naprawdę myślą o nas. Skonfrontować naszą wizję z wizją jaką mają inni, nie jest złe, nie jest problemem. Problemem jest to co zrobimy z wynikiem tej konfrontacji. Informacja jaką otrzymujemy od innych, może nas zniechęcić, uczynić zgorzkniałymi, lub przeciwnie, może być pożyteczna, i pokazać nam drogę, którą powinniśmy kroczyć. Nie próbujmy winić innych, wtedy kiedy nie rozumieją tego co robimy, ani tego co chcemy. Nie brońmy wszystkich naszych zachowań. Spróbujmy być szczerzy, skromni, otwarci, uważni, żeby przyjąć ze spokojem, to co nam mówią. Biorąc pod uwagę ich obserwacje i opinie, możemy zbliżyć się do tego kim jesteśmy i jacy jesteśmy, do tego jacy chcemy być i chcemy żeby nas widziano. Z takiej konfrontacji wszyscy możemy wyjść wygrywając, z nawa energia, żeby lepiej przekazać to jacy jesteśmy i co posiadamy.

Miłego dnia dobrych konfrontacji.

Doblados no quebrados

La vida muchas veces, ha resultado pesada y bajo su peso se ha doblado, pero no se ha detenido, ni desanimado. Tuvo la suerte de saber concentrarse en el momento presente, y no lamentarse por el pasado, ni angustiarse por el futuro. Y por más doblada que estaba, siempre miraba el cielo y el horizonte, lo que le ayudaba sentirse libre, no limitada, ni prisionera de sus problemas. Mirando la naturaleza, veía los árboles, se sentía inspirada por ellos, porque siempre terminan mirando el cielo, superando todas las adversidades, que les dificultan su crecimiento. Que tus problemas no aprisionen tu cuerpo, ni tu mirada. Ni este momento, ni este lugar, sino el mundo entero, el universo, son tuyos. Los problemas te pueden doblar, pero no quebrar, y al poner a prueba tus fuerzas, terminan haciéndote más fuerte.

Feliz miércoles de mirar el horizonte.

martes, 22 de septiembre de 2015

Plamy i Osoby (PL)

Chociaż jedna plama, nie odbiera, nie zmienia, użyteczności naszego ubrania, ono cały czas chroni nas, kiedy ta się pojawia, zmieniamy ubranie. To nie kwestia użyteczności czy logiki, tylko estetyki. Osoby i życie samo, często plamią się i mamy taką samą reakcję, chcemy zmienić. Nasza uwaga, nasze spojrzenie, koncentruje się na plamach, na błędach, pomyłkach, i nie na osobach. Istnieje wiele preparatów pozwalających usunąć plamy z ubrania, ale nie ma produktów usuwających błędy z osób. Przeciwnie, znajdujemy wiele osób, które na każdym kroku, przypominają innym o ich błędach, które według nich splamiły i zbłaźniły ich na cale życie. To znów nie sprawa estetyki, tylko sprawa ograniczonego, jednokierunkowego, spojrzenia. Jesteśmy w stanie widzieć plamy innych, ale nie widzimy naszych własnych. Staraj się nie mieć tak wybiorczego spojrzenia. Patrz na osoby, i nie tylko na ich błędy.

Miłego dnia patrzenia na osoby i nie na błędy.

Dignidad escondida

Su patrona le dijo que se calle. Que debe ser agradecida, porque la llevaron a la ciudad, que gracias a ellos aquí vive entre comodidades. Que no se olvide, que vino a trabajar y no a opinar. Que es una mentirosa. Que su esposo y su hijo mayor son gente buena, no como ella, una muerta de hambre, y que si algo le pasa es porque anda de ofrecida. Ella escuchaba con sus ojos sudados y sentía que con sus lágrimas se había tragado todas sus palabras. No entendía que ha hecho mal, al parecer su vida fue un rosario de errores y el primero y más grave era el atrevimiento de nacer sana, a pesar de todo por lo que pasó su mama durante el embarazo. La palabra papá no tenía ningún significado para ella. Pues no podría ser papa aquel hombre eternamente borracho que golpeaba a mamá y que al final desapareció. A la ciudad se fue, no por necesidad, sino para escaparse de las manos de su padrastro, pero ha caído de mal en peor. Ya se acostumbró, que cuando habla nadie escucha, nadie le cree. A pesar de todo quería vivir. Ya no tanto pensaba en su vida, sino en la de sus hijos, a ellos si va a amar y proteger, ellos no tendrán que vivir nada de eso. Pero antes tiene que cerrar bien la puerta en la noche y aguantar hasta la paga que le prometió la señora, si no habla con nadie. Con la plata podrá comprar billete a su futura vida. No tenía muchas cosas que llevar. La más grande que tenía era la dignidad. Pero eso no lo sabía la patrona.

Feliz martes de atender silencios de los dignos y humildes.

lunes, 21 de septiembre de 2015

Mutuo cuidado

Su celular se llenaba de mensajes, y su corazón de ilusiones. Es que él le decía tantas cosas y tan hermosas, que nadie antes le había dicho jamás. Decidió irse con él, pues juraba que la amaba. En casa de seguro, nadie se va a dar cuenta de su ausencia. Todo lo que vivía, eran sensaciones fuertes. A veces tenía un poco de miedo, pero no tuvo a nadie a quien decírselo. Cuando ya estaban juntos. Él ya no le mandaba mensajes, más bien le mandaba ordenes. Ya no era su celular que se llenaba, sino su vientre, apagando cada vez más ilusiones, que tenía en el corazón. Al final, la vida que tenía, era igual o peor de la vida de la que huía. Ni regando con las lágrimas su huerta iba hacer que crezca en ella la esperanza. Ella no tenía la culpa, solo era la victima de unos padres, que supieron tener hijos, pero no supieron al mismo tiempo ser padres. Sé atento, ama y acompaña, cuando eres padre, y no seas tan ingenuo, creyendo en todo lo que encuentras en tu celular, cuando eres hijo.

Feliz lunes de mutuo cuidado.

domingo, 20 de septiembre de 2015

Nadzwyczajna pamięć (PL)

Miała nadzwyczajną pamięć. Nie tylko pamiętała wydarzenia, ale także najdrobniejsze szczegóły. Jaj umysł, był w stanie zatrzymać wszystkie słowa, gesty i spojrzenia. Podobny był do systemu bezpieczeństwa, który nagrywa wszystko co dzieje się dookoła. Niesamowita zdolność, typowa tylko dla geniuszy, którą ona niestety, wykorzystywała tylko do zapamiętywania obraz, urazów i żali. Jakby to było mało, jej interpretacje, tego co myśleli, chcieli powiedzieć inni, wyprzedzały ich intencje. Tak, że w wielu wypadkach oskarżała ich, winiła, za coś, czego tak naprawdę nigdy nie myśleli, ani nie mówili. Nie używaj twojej pamięci tylko po to by zachować w niej urazy i żale, ale po to by pamiętać to co jest cudowne w życiu, całe bogactwo jakie nam daje każda możliwość spotkania.

Miłego dnia pamiętania dobrych rzeczy.

Primero Encontrarse

Tenía toda la lista de las personas con las que se iba a encontrar, era una lista muy completa y bien ordenada. Solo le faltaba un nombre, él de ella misma. Antes de empezar los encuentros con otras personas, tienes que encontrarte contigo mismo. Porque solo en un encuentro así, podrás ver y entender lo que llevas al encuentro con los demás. Muchos encuentros, parejas, amistades, pueden deshacerse, frustrarse, porque los involucrados en ellos, no saben que traen. ni que esperan. Al no ser claros con nadie, ni con ellos mismos, terminan acusando a otros, que no les atienden, que no les dan lo que ellos tanto necesitan. Date tiempo, mira bien tu propio mundo, su riqueza, su peculiaridad, y vete a compartir, antes que esperar, exigir, reclamar. Este dispuesto a recibir lo que otros te ofrecen, y verás, como de una manera natural, te enriqueces, sin presiones y ansiedades.

Feliz domingo de encuentro con uno mismo.

sábado, 19 de septiembre de 2015

Sin prisas y para siempre

A fuego lento, su abuela, estaba preparando sus almuerzos. Les daba mucho tiempo y mucho cariño. Sabía cuál es el momento exacto de unir los productos, para obtener el sabor y la consistencia deseados. Fuera de la cocina, la abuela actuaba de la misma manera, si se trataba de estar con alguien o hacer algo, desconocía la palabra prisas. En el lento paso de los minutos y horas, se estaba fraguando algo que era para toda la vida – la felicidad. Las prisas con amigas de errores, de imprecisión, y de confusión. Decimos y hacemos cosas fuera del tiempo y no conseguimos lo que hemos aspirado. En su lugar muchas tensiones y frustraciones. Date tiempo de hacer cosas sin prisa, uniendo, gestos, pensamientos y palabras, para dar buen sabor a tu vida.

Feliz sábado sin prisas

viernes, 18 de septiembre de 2015

Bez Pojedynków (PL)

Chociaż znali się tyle lat i tysiące rzeczy robili razem, pomagając sobie w tylu przypadkach i sytuacjach. Nagle pojawiły się między nimi napięcia. Wiedzieli, że istnieją, ale starali się unikać rozmów na ten temat. To o czym się nie mówi na zewnątrz, krzyczy wewnątrz nas. W niektórych wypadkach, nie wiedząc o tym, w innych wiedząc doskonale, zaczęli współzawodniczy. Napięcia zaminowały cały ogród pokoju, ich spotkania nie były już takie jak kiedyś. W ciszy pojedynkowali się, chociaż nie były to pojedynki na śmierć i życie, powoli zabijali to co najpiękniejsze między nimi. Wszyscy jesteśmy w tym samym niebezpieczeństwie, ulec fali współzawodnictwa, tak zakorzenionego w społeczeństwie i edukacji. Nasze pojedynki, ktoś może wygrać, ale przyjaźń i zaufanie, zawsze przegrywają.

Miłego dnia ekip.

Las razones

Siempre ha vivido sospechando a los demás. Querría llegar a conocer todas las razones, que estaban detrás de sus gestos, palabras y actos. Sospechaba, que ocultan algo, que no son sinceros. Pues según ella todo en la vida se hace por algo, siempre hay razones e intereses que nos mueven en la vida. En su visión del mundo, no existía la gratuidad, ni la espontaneidad, sin hablar de la generosidad. Y como ocurre con frecuencia, ocupada rastreando razones ajenas, se olvidaba de reflexionar sobre sus propias. Tantas veces en la vida, no son; los actos, gestos o palabras de alguien, un problema que hay que enfrentar, sospechando razones ocultas, sino nuestras propias interpretaciones de estos actos, gestos y palabras. Una curiosa, y a veces peligrosa, especie de miopía nos invade. Dedica, primero un tiempo para observarte y entenderte, luego observa a los demás, pero no seas tan pronto en juzgar, por lo menos trata de entender.

Feliz viernes sin buscar razones.

jueves, 17 de septiembre de 2015

Oczekiwanie bez mówienia (PL)

Ostatnia dyskusja zakończyła się zdaniem brzmiącym jak wyrok: „Nie spodziewałem się tego po Tobie”. Słowa te były pełne żalu i bólu. Nie było to stwierdzenie rzucone na wiatr. Za tymi słowami było wiele rzeczy, które przeżyli razem, wiele doświadczeń, dyskusji i ciszy. Chociaż byli przyjaciółmi od tak dawna i ich przyjaźń wydawała się bezwarunkowa, nie było tak w rzeczywistości. Wszyscy w ciszy stwarzali sobie obraz tego jak powinna wyglądać ich przyjaźń, coś w rodzaju scenariusza, listy oczekiwanych zachowań. Być może to nic złego, ale jeżeli o tym się nie mówi, zaczyna się zagęszczać atmosfera, zaczyna gorzknieć, zmieniać się smak przyjaźni. Często wiemy czego oczekujemy od innych, ale nie wiemy, czego oni oczekują od nas. Wszyscy mamy te same prawa i jeden bezdyskusyjny obowiązek – mówić o tym czego chcemy i oczekujemy od innych.

Miłego dnia wyjaśnienia tego czego oczekujemy od innych.

El Potencial

No practicaba ningún deporte, pero envidiaba a los deportistas que no se contentaban con lo que ya eran, ni con lo que ya alcanzaban, como sus mejores marcas. Confiaban en el potencial que tenían. Exploraban a fondo que más podrían mejorar, donde cometían errores, que aunque pueden ser pequeños, sumando, influyen en el resultado final. Viendo bien su realidad, eran capaces de agarrar un impulso, que les llevaba mucho más lejos, de lo que alguna vez soñaban llegar. Todos llevamos dentro un potencial, no todos lo exploramos, usamos. Algunos usan poco y se quedan parados a mitad de lo que podrían hacer, como si se les hubiera terminado combustible. Necesitan revisar un poco dónde están algunas fallas y tomar un nuevo impulso. Cree en tu potencial y busca lo que es lo tuyo, que te permite ser feliz y superar tus límites.

Feliz jueves de explorar el potencial.

miércoles, 16 de septiembre de 2015

Komunikując nie wróżąc (PL)

Kochał bardzo swoją żonę., jego miłość była głęboka i szczera. Dojrzała od czasu kiedy się poznali, teraz przechodzili przez bardzo delikatny okres. Czuł się zmęczony jej niekończącymi się pretensjami. On, na ile mógł i potrafił, starał się dbać o małe gesty, tak jak robił to w czasie kiedy byli narzeczonymi, ale musiał zajmować się pracą i być odpowiedzialnym za wiele spraw które mu powierzono. Kiedy byli razem w domu oczekiwał rozmów z nią, ale zamiast dialogu znajdował ciszę. To była cisza w złym humorze, pełna żalów. Według niej, on znów o czymś zapomniał, z czegoś nie zdał sobie sprawy, nie domyślił się co się działo, ani czego ona potrzebowała, chciała lub pragnęła. On zmęczony jej żalami, czasami mówił jej, że powinna wyjść za jasnowidza, a nie za zwykłego człowieka takiego jak on. Z jakiegoś powodu jesteśmy obdarzeni zdolnością komunikowanie się i mówienia o naszych potrzebach i pragnieniach. Niesprawiedliwością jest oczekiwanie przez cały czas, że on lub ona, domyśli się, odkryje, wyczuje, to czego nam brak, to czego pragniemy. Komunikuj twoje potrzeby i pragnienia, to takie proste, pomaga we wzroście jako para, rodzina, czy grupa przyjaciół.

Miłego dnia komunikacji.

Nombrando los sentimientos

Tantas sensaciones, tantos sentimientos, que se agolpaban en su pecho, que ya ni respirar bien podía. Las tristezas, preocupaciones y miedos, han poblado su cabeza, corazón y todo su cuerpo. Ya no cabía ahí, ni un alfiler. Cargar con todo eso, se hacía imposible. Para aliviar este peso, esta insoportable tensión, tenía que empezar a hacer salir, a cada uno de los sentimientos llamándolo por su nombre. Una tarea que no era tan sencilla, como pensaba al principio. Es que a muchas cosas que ha sentido, no supo nombrar, y no las pudo llamar. Pero una vez que encontraba un nombre adecuado para ellos, podía descubrir al mismo tiempo a que familia pertenecen. Cual es su origen, con que otros sentimientos están emparentados, cuales son las relaciones entre ellos. Así uno por uno y a veces en grupos, en familias, salían sus tensiones, preocupaciones y miedos, mientras tanto ella sentía menos peso, más fuerza, más fe en si misma, más libertad. Procura nombrar lo que sientes, lo que tienes dentro de Ti. Serás más consciente de lo que pasa, vas a perder el miedo y desaparecerá la soledad, causada por la incomprensión.

Feliz miércoles de nombrar lo que tenemos dentro.

martes, 15 de septiembre de 2015

Szczerze (PL)

Nikt mnie nie rozumie, powtarzała z taką częstotliwością z jaką wyrywały jej się głębokie westchnienia, lub kiedy zadawali jej jakieś pytanie. Być może w wielu wypadkach to była prawda, ale nie we wszystkich. Kiedy ogarniały ją małe fale szczerości musiała przyznać, że ona sama czasami siebie nie rozumiała. Czasami nawet ją samą zaskakiwały jej reakcje, widząc jak reaguje w przeciwieństwie do tego co czuje. Gesty, słowa, decyzje, same wybuchały. Żale przychodziły później. Jak zamazany obraz który pojawia się wśród łez, pojawiała się potrzeba dialogu, wyjaśnienia, ale zanim to nastąpi przede wszystkim pojawiała się potrzeba uspokojenia się i bycia szczerą ze sobą samą. Niedziela wydawała się doskonałym dniem do zrobienia tego. Zwalniając trochę tempo, w porównaniu z innymi dniami tygodnia, miała czas i przestrzeń, żeby usiąść z sobą samą i pomyśleć. Kiedy już miała cały obraz bez oszukiwania się, mogła zacząć rozmawiać. Zanim zaczniesz wymagać od innych i skarżyć się, że cię nie rozumieją, staraj się zrozumieć siebie, potem rozmawiaj ze spokojem i bez wyrzutów.

Miłego dnia szczerego spojrzenia na siebie.

Poder más

Llegando a este punto en su vida, Hilda pensaba, que ya no le queda más. Tanto sus fuerzas, como sus talentos, no daban para más. Ella ha hecho tanto, mientras que otros, no han movido ni su dedo. Parecía que a partir de ahora lo único que la esperaba era un tiempo de paz, descanso, y de inactividad, pero no era así. Estando en casa sin hacer nada sentía como algo por dentro estaba brotando queriendo salir. Un impulso una fuerza que siempre ha estado ahí que ella no supo nombrar. Ser activa significa expandirse y eso significa vivir. Al final pudo ver claramente, que lo que hacía, y a veces le pesaba tanto, no lo hacía como pensaba para los demás, sino para ella misma. Era su camino de crecer, de sentirse viva y útil. Viendo claramente estas cosas, volvió ser activa. Ya no le pesaba, ni la pasividad, ni la ingratitud de los demás. Haciendo lo que hacía, le permitía estar en paz con ella misma y eso no tiene precio.

Feliz martes de actividad.

lunes, 14 de septiembre de 2015

Niech wejdzie radość! (PL)

Smutek tak się zaprzyjaźnił z nią, że wchodził do jej domu bez zapowiedzi, nie prosząc o pozwolenie. Wchodził po cichutku tak, że ona nie była w stanie określić dokładnego czasu jego przybycia. Nagle znajdowała się w objęciach melancholijnego smutku, nie znając przyczyny. Czując się jak u siebie w domu smutek zostawał z nią przez długi czas. W czasie kiedy smutek gościł w jej domu, nie mogła przyjmować innych wizyt. Prawie zawsze przychodził ze swoimi krewnymi, z winą, z żalem, zazdrością, gniewem i samotnością. Kiedy oni byli w środku już nikt inny się nie mieścił. Nie pozwól by smutek zajmował twoją przestrzeń życiową. Zostaw miejsce na radość, która też chce zagościć w twoim domu i stać się częścią twojej rodziny. Będąc dobrze wychowana w odróżnieniu od smutku, radość zawsze prosi o pozwolenie żeby móc wejść. Czeka na twoje zaproszenie. Otwórz jej drzwi .

Miłego dnia radości.

Silencios que gritan

En su familia las cosas no iban muy bien. Ella desde niña para evitar los golpes aprendió a callar. Callada no estorbaba tanto, pasaba desapercibida entre otros. Algunos se acostumbraron tanto a que estaba callada, que ni siquiera se molestaban a preguntarse por qué. Han creído que en el mundo existe la gente que no tiene su propia opinión. Hay gente que tal vez no tiene amplios conocimientos pero si tiene opiniones porque vive y siente. Existen muchas razones que pueden bloquear a las personas, para que eviten expresar sus opiniones en presencia de otros. En su caso fue el miedo de los golpes que fue mucho mas largo que los brazos de su padre. Aunque ya hace tiempo nadie la golpeaba, ella seguía con el miedo. Sus silencios gritaban más que sus palabras no pronunciadas. Le costaba mucho liberarse del paralizante miedo. Entender que hablar y expresarse no tiene que traer problemas y castigos, sino puede ayudar a crecer y sentirse parte. Procura de expresarse, decir lo que sientes y opinas. No lo ahogues, ni en lágrimas, ni en silencios. Sé capaz de escuchar silencios de los demás.

Feliz lunes de hablar y escuchar.

domingo, 13 de septiembre de 2015

Mirando por dentro

Nunca le importaba mucho lo que decía la gente. Aunque una que otra vez, ha derramado lágrimas, al sentirse impotente frente a los chismes sobre ella. Una vieja amiga, que el mismo tiempo era su abuela, le dijo, que no es importante lo que otros piensan o digan de ti, que más importante es que tú misma pienses de ti. Un consejo que le ayudo bastante y la inmunizó a las criticas ajenas, hechas sin fundamento. Con el paso del tiempo empezó a preguntarse a si misma ¿qué pienso de mí? No era tan fácil responder a esa pregunta con toda la claridad. Es que pocas veces se ha detenido a pensar y hasta ahora, solo ha repetido lo que le han dicho de ella. Fuera de sus datos personales y diplomas conseguidos, poca cosa más pudo decir de sí misma. Y eso era muy poco. Necesitaba un tiempo extra, para mirase y escucharse adentro y descubrir quién era y qué es lo que tenía en el corazón, que le empujaba y daba fuerza, y a dónde se dirigía el barco de su vida. Mírate y escúchate por dentro para saber quién eres.

Feliz domingo de mirarse y escucharse por dentro.

sábado, 12 de septiembre de 2015

Sin lamentos

Muchas cosas ha perdido a lo largo de su camino, y por ellas ha derramado ríos de lágrimas. Sollozando, con la vista borrosa, no podía ver lo que tenía frente a sus ojos, lo que estaba al alcance de sus manos. Y al no verlo, pasaba de largo. En la vida por cada cosa que perdemos o simplemente dejamos atrás, hay muchas nuevas por descubrir, solo hay que poner un poco de atención. No caer en los lamentos interminables. Aunque el duelo de una persona es necesario, normal y respetable, no puede volverse una cortina, detrás de la que nos escondemos para llorar y no vivir la vida. Una de las cosas que todos perdemos, al parecer irremediable, es el tiempo. Pero no nos lamentamos si lo perdemos con calidad, aprovechando el pequeño punto, por él que pasa todo el tiempo, llamado el presente. Vive despierto ahora con lo que tienes y con los que te rodean, y no te lamentarás que te has perdido algo.

Feliz sábado sin lamentos.

viernes, 11 de septiembre de 2015

Rzemieślnicy uczuć (PL)

Nie była artystka, tak myślała, lub tak ją nauczyli myśleć, dlatego, że jak się jest biednym można najwyżej być rzemieślnikiem nie artystą. Nie interesowało ją sprzedawanie tylko tworzenie. Tworzyła wyrażając to co miała w duszy. Śpiewała dlatego, że jej śpiew odstraszał łzy i czasami pomagał im wyjść gdy za bardzo były uwięzione. Jej śpiew zmuszał ją do oddechu, i oddychając dobrze, uspakajała ciało i duszę, dając im więcej spokoju i energii. To co robiła, robiła to z potrzeby, nie szukając zysku, czy uznania, ani grup elitarnych przyjaciół i wielbicieli. Jej specjalnością były uczucia, ale nie manipulowane, ozdobione lub przesadzone, tylko te przeżywane całą sobą. Tylko te mogą być wyrażone i zrozumiane, kiedy się jest szczerym i zaraża się miłością życia. To co robisz rób to z sercem, bądź rzemieślnikiem twoich uczuć, nie ubieraj ich, nie ozdabiaj zbyt mocno, nie próbuj być dramatycznym aktorem. Zbyt wiele ozdób może spowodować, że twoje uczucia będą nie do poznania.

Miłego dnia dla rzemieślników uczuć.

Atreverse

Veía peligro en todas partes. Se defendía de todo lo que podía venir desde fuera. Parece que estaba defendiendo su territorio, y para conseguirlo, vivía como en una fortaleza. No abría ni las ventanas, pues por ahí podría asomarse el peligro. Su pequeño mundo, sin aire fresco y sin luz de los encuentros, empezó oler mal y cubrirse de moho. Su felicidad esclavizada en sus cuatro paredes, se atrofiaba cada vez más. Hay que tener mucho cuidado y no dejarse llevar por la paranoia de ver peligros en todas partes, porque al defenderse de supuestas amenazas, puedes impedir que la felicidad, la belleza y la plenitud lleguen a tu vida. Por el mido de las espinas, uno se pierde la belleza de las rosas. Atrevete, no tengas miedo, ahí afuera la vida es bella.

Feliz viernes de atrevimiento.

jueves, 10 de septiembre de 2015

Pożegnania i przestrzenie (PL)

Nie lubiła pożegnań. Zostawić za sobą to co kochała bez żadnej gwarancji, że będzie mogła powrócić jeszcze raz, rozdzierało jej duszę. Życiowe doświadczenie nauczyło ją czegoś zaskakującego, za każdym razem jak żegnamy kogoś zostawiamy wolna przestrzeń, żeby przybył ktoś nowy do naszego życia, nigdy tych których żegnamy zastajemy takich samych jak byli. Oni tak jak my nie stoją w miejscu tylko są w stałym ruchu. Także w ten sposób zostawiamy wolne miejsce i nam zostawiają wolne miejsce. Nie możemy w każdym spotkaniu spotkać się ze wszystkimi. Naszą pełną uwagę możemy zapewnić zaledwie kilku osobom, dlatego jest zdrowy ten ruch osób, bo kiedy ktoś się zatrzymuje zamiast pomagać zaczyna przeszkadzać uniemożliwiając innym wolny przepływ. Wiele razy czujemy typowo ludzkie napięcie, z jednej strony chcemy zatrzymać osoby i rzeczy, z dziwnym pragnieniem posiadania, z drugiej strony zdajemy sobie sprawę, że prawdziwe szczęście jest możliwe kiedy istnieje wolność. Akumulacja ma zapach naftaliny, wolność aromat lasu, pola, łąki, morza i gór. Uwolnij i nie zniewalaj.

Miłego dnia wyzwolenia.

Moderación y Excesos

Sus padres y educadores han hecho lo posible para que ella aprenda a vivir con la moderación, no caiga en los excesos de ningún tipo. El propósito de sus educadores fue muy noble, pero el resultado muy lamentable. Han formado a una persona que medía todo, dosificaba todo, con el constante temor de excederse. Procuraba tener el control sobre todo, en cada cosa intentaba trazar bien el límite peligroso según ella. A la mano tenía palabras que ponían la distancia, gestos que la tenían alejada. Al parecer gracias a esta actitud nada malo le ha pasado en su vida, pero tampoco nada bueno. No se ha permitido ninguna locura, ni una carcajada. Todo parecía desteñido, sin expresión. La moderación es indispensable, pero nunca debería ir acompañada de miedo de excederse en la felicidad. Eso es imposible, nunca hubo nadie demasiado feliz. Solo nos debería marcar las pautas de uso y consumo de cosas externas, no de sentimientos y cosas internas. Sé feliz y comparte con los que amas y hazlo sin moderación.

Feliz jueves sin dosificar los sentimientos.

miércoles, 9 de septiembre de 2015

Bez roztargnienia (PL)

Rut nie udawało się być szczęśliwa, dlatego że za bardzo była roztargniona. Za każdym razem jak zbliżało się szczęście do jej życia ona nie zwracała na nie uwagi patrząc w inną stronę. Szczęście jest cierpliwe, może zostać i poczekać, ale jeżeli nikt go nie przyjmuje, nie odżywia, odchodzi na inne miejsce. Rut czasami patrzyła na szczęście kącikiem oka, ale ono wydawało jej się zbyt duże, bała się je oswoić i nie zajmując się nim pozwalała mu odejść. Szczęście nie jest jak ubranie, każdy rozmiar leży na tobie dobrze. Nie musisz szukać twojego rozmiaru. Aby je oswoić i sprawić by zostało z tobą przez długi czas musisz żyć uważnie. Nawet szczęście może stracić cierpliwość, jeżeli przebierzesz miarkę i odejść daleko, zostawiając po sobie gorzki smak i cały worek skarg i rozpaczy. Nie żyj tak roztargniony, skup się trochę i żyj uważniej.

Miłego dnia bez roztargnienia.

Abriendo el corazón

Le costaba tanto abrirse. El temor de que se le pueda escapar lo poco que tiene, si se abre un poco, no le permitía ser abierto. Desde que era niño le inculcaron, que afuera hay mucho peligro, que si alguien tiene acceso a los que hay dentro de él, lo aprovechará y pisoteará. Nunca le hablaban de que lo que está afuera le puede enriquecer, formar, y hacer participe de un gran proceso de formación. Al abrirse a lo que hay afuera y participar en la vida con los otros, le quita el miedo y ayuda a sentir armonía y unidad. La vida siempre nos abre a más vida, si nos cerramos, quedamos solo con una vida encogida y temblorosa. Tenemos la posibilidad de ir sumando o quedarnos observando, como otros lo hacen. Tú y tu vida crecen con cada viaje que haces y cada persona que encuentras. En vez de cerrar los puños para defender, hay que abrir el corazón y la mente para crecer.

Feliz miércoles de apertura.

martes, 8 de septiembre de 2015

Bez ciągnięcia za sobą... (PL)

W odróżnieniu od tych co nie mogą spać, bo zamartwia ich to co będzie, ona nie mogła spać rozgrzebując swoją przeszłość. Jej ciągle powtarzane Dlaczego to zrobiłam? Dlaczego mi się to przytrafiło? Były już bardzo zużyte, ale ona cały czas ich używała jak stary samochód, który choć jeszcze ma karoserie, ale nie ma już motoru i nie może poruszać się naprzód. Można usiąść na siedzeniu, ale nie pojedzie się ani centymetra. Ciągłe rozgrzebywanie przeszłości miało ją zniewoloną, nie mogła rozwijać się, jej strach przed nowymi problemami, i popełnieniem tych samych błędów, czy nawet gorszych, nie pozwalał jej postępować. Jej teraźniejszość była osierocona brakiem jej obecności i uwagi. Ona żyła przeszłością. Nie dawała sobie możliwości wzrostu, ani nie siała lepszej przyszłości. Nie pozwól by twoja przeszłość zamieniła się w ciężar niemożliwy do uniesienia. Nie ciągnij jej za sobą przez całe życie. Naucz się tego co życie tobie ofiaruje i żyj twoją teraźniejszością, nie przeszłością, ani ta smutna, ani radosna. Życie jest teraz.

Miłego dnia bez ciągnięcia za sobą przeszłości.

Aptitudes y Motivaciones

A su alrededor había mucha gente muy dotada con diferentes aptitudes, en diferentes ocasiones han demostrado lo que son capaces de hacer. En otras ocasiones cuando se esperaba mucho de ellos, no han hecho nada. Lo que pasa es que, no es suficiente tener aptitudes, lo que hay que tener junto a ellas, son las motivaciones. Y las motivaciones pueden ser de diferentes tipos, algunas de ellas pueden poner en la sombra a las mejores aptitudes. Por culpa de nuestros miedos y poca fe en lo que somos y sabemos, a veces somos capaces de usar nuestras aptitudes, no buscando beneficio, sino buscando perjuicio para los demás. Todo lo que sabemos, somos y podemos, debería servir para vivir más plenamente, ayudarnos a sentirse mejor y ayudar a los demás a sentirse mejor. No recibimos estas aptitudes para demostrar algo a alguien, ni mucho menos para enfrentarse a alguien y pisotear su dignidad. Revisa tus motivaciones y pon al servicio de la gente tus aptitudes y serás feliz.

Feliz martes de buenas motivaciones.

lunes, 7 de septiembre de 2015

Dbając o teraźniejszość (PL)

Zmartwiona i skoncentrowana na nieustannym pytaniu Co się stanie? Żyła w zawieszeniu wśród przypuszczeń co do przyszłości, która jeszcze nie nadeszła i nie zwracała uwagi na to co się działo w teraźniejszości. Przegapiała w ten sposób szczęście podawane jak dobra kawa czy herbata w małych fliżankach i codzienna częstotliwością. Chociaż trzeba przewidywać i zapewnić przyszłość, nie można tych zmartwień zamienić w obsesje i żyć pod strachem wśród domysłów i zmartwień. Życie jest tu i teraz. Jeżeli nie wykorzystamy dobrze tego co mamy teraz, niemożliwe by nas oczekiwała lepsza przyszłość. Przyszłość podobna jest do drzewa, które ma korzenie w teraźniejszości. Żeby urósł i był silny i bezpieczny, musi być dobrze zakorzeniony. Dbaj o twoją teraźniejszość i przyszłość ci przyniesie dobre rzeczy, nie osłabiaj jej zaniedbując to co przezywasz tu i teraz.

Miłego dnia dbania o teraźniejszość.

Sin maquillaje que oculta

Miriam intentaba construir su imagen, siempre tenía unos cuantos argumentos a la mano, que le servían como un buen maquillaje, porque ocultaban unas cuantas realidades y contradicciones de su vida. Por culpa de este maquillaje se olvidaba un poco cual era el fundamento, la base de su vida, de lo que querría ser. Cuanta sinceridad y coherencia había en lo que era y lo quería ser.. Al parecer su querer y su actuar eran muy inestables. Cambiaba de opiniones fácilmente, removiendo las bases. No era como agua que corre en una dirección y refleja el mundo a su alrededor. Se volvía turbia, nada transparente, revolviendo todas las cosas y contradicciones de todo tipo. Se hacía difícil estar con ella, acompañarle, pues fácilmente cambiaba de rumbo, y se quejaba que una vez más se ha quedado sola. No uses demasiado “maquillaje”, no te escondas detrás de una pose. Que la gente te pueda apreciar, conocer y querer por lo que eres y no por lo que quieres ser.

Feliz lunes sin “maquillajes que ocultan”.

domingo, 6 de septiembre de 2015

Conectándose

Teniendo tantos aparatos eléctricos y electrónicos, se pasaba el día conectando y desconectando. Lo hacía con una habilidad admirable. Era capaz hacerlo con los ojos cerrados, fácilmente detectaba cada parte. Incluso ocupada en otra tarea, fue capaz de manipular las conexiones, para permitir a cada aparato el suministro de energía y la carga adecuada. Lo que no supo hacer, es extender esta habilidad y preocupación a ella misma, a su propia vida. Puesto que ella también necesitaba conectarse a cosas que le daban vida y energía. Viviendo entre una exuberante naturaleza, no aprovechaba en nada su belleza, pasaba demasiado tiempo sentada fijando sus ojos en pantallas de todo tipo. Conéctate a la naturaleza, a la familia y recibirás mucha energía, una fuerza que llenará tu cuerpo.

Feliz domingo de conectarse.

sábado, 5 de septiembre de 2015

Todo y nada

En sus días de entusiasmo quería cambiar el mundo. En sus días de capa caída, no quería ni cambiar los calcetines, siempre balanceándose entre el entusiasmo y la desinterés. Sin un claro motivo cambiando de parecer en un abrir y cerrar de los ojos. Mostrando interés e indiferencia a la vez, aceptación y rechazo. Nada se definía y nunca para siempre. Intentaba involucrarse y participar en todo, al final dejaba plantados a todos y no participaba en nada. Sus buenas palabras e ideas se quedaban huérfanas de buenas acciones. Ni ella se entendía, pero siempre exigía que la entiendan los demás. No tenía paciencia para escucharse un poco y verse reflejada en el mejor espejo que son los ojos de los que nos quieren. Trata de ser coherente y consistente, llevar aunque sea un solo propósito hasta el final. No ilusiones con tus promesas, si sabes de antemano, que no vas a cumplir. Haz poco, pero hazlo bien.

Feliz sábado de coherencia.

jueves, 3 de septiembre de 2015

Escucharse un poco

Victor hacía el esfuerzo para escuchar a los demás. Procuraba poner atención para escuchar sus palabra y descubrir lo que quieren decir cuando hablan. Siempre tenía alguna queja u observación acerca de las palabras empleadas y de la forma de decir. Sus observaciones eran muy certeras y difícilmente se podría refutar lo que estaba diciendo. Solo que en este afán de escuchar a los demás, detectar sus imperfecciones y ayudarles a corregirse, olvidaba a escucharse a si mismo. Y cuando él hablaba muchos sapos y culebras salían de su boca. Fácilmente se dejaba llevar por la emoción y se descontrolaba. Entre lo que queremos decir y decimos, queda siempre lo que escuchan los que nos oyen, y lo que entienden los que nos escuchan. No tenemos control sobre las interpretaciones de la gente, pero si sobre palabras y formas que empleamos comunicándonos con la gente. Habla así como quieres que te hablen.

Feliz jueves de escucha de uno mimo.

miércoles, 2 de septiembre de 2015

Mal genio dormido

Estela sabía que la habita un mal genio. Siempre estaba en ella. Él la convertía en una niña berrinchuda. Nadie podría decir, que ella era una persona mala. Al contrario, tenía muchas amistades, que la querían mucho, siempre y cuando su mal genio estaba dormido. Durante mucho tiempo, ella no sabía que lo que pasa, es culpa de su mal genio. Intentaba más bien culpar a los demás, que la hacían enojar tanto. Según ella, en el mundo entero no había nadie capaz de entenderla. Pasó mucho tiempo, gastó mucha energía, en sus corajes provocados por el mal genio, hasta que ella aprendió detectar su existencia. Una vez detectado, nombrado, conocido, pudo reconciliarse con él. Siempre estuvo, está y estará ahí. En vez de provocarlo, tuvo que aprender a relajarlo con una buena y pausada respiración, hacerle dormir plácidamente. Al ocupase de su mal genio, ya no tuvo tiempo de buscar a los culpables, ni molestarse con sus amigos. Ocúpate de ti mismo de lo que duerme en ti, despierta a los buenos y haz dormir a los malos genios. No gastes energía buscando afuera lo que está dentro.

Feliz miércoles de apaciguar los malos genios.

martes, 1 de septiembre de 2015

Alergia a anonimato

Manuela ha crecido, ya no era la niña con la trenza, tan mimada por todos a su alrededor. A pesar del paso de tiempo, ella seguía esperando los mismos mimos, y la constante atención de sus seres queridos. No era fácil mantenerse en el centro de la atención y ella no estaba acostumbrada de estar en la orilla. Ya no se podía permitir los berrinches infantiles, tenía que cambiar de estrategia. No era tan difícil hacerlo, con tan solo poner el rostro sufrido, agarrándose de su vientre, obtenía el resultado esperado. La gente se compadecía de ella. Su poca resistencia al anonimato y cotidianidad, la han convencido de que tenía muchos males. El cuerpo obedece al cerebro, porque éste siempre busca de satisfacer sus necesidades. Su cerebro le decía que eso o aquello le hace mal, y con el tiempo sí le hacía. Trata de mantener tu resistencia y eduque a los demás con una buena dosis de ella. Que se encuentren con las frustraciones y conozcan el anonimato. No huyas en la enfermedad para llamar la atención. Aprende a nombrar tus necesidades y comunícalas a los demás.

Feliz martes sin alergias a rechazo.