Dziadek w cieniu swojego ulubionego drzewa patrzył na horyzont i
wzruszał się. Dziękował za to co przeżył. Jego oczy nie tylko
widziały rzeczy ale i historie które były ukryte za nimi. Dlatego
czasami było tyle emocji w jego głosie
i historiach które powtarzał kolejny raz. Wnuki oskarżały
go o brak pamięci, on pamięci nie tracił, ale miał wrażenie, że
to jego wnuki miały problemy z nią, dlatego, że
żeby coś wiedzieć zawsze spoglądali na ekrany swoich aparatów.
Wielu osób które on pamiętał już tam nie było, ale rzeczy które
pozostawili po sobie, cały czas tam były służąc następnym
pokoleniom. On chciał żeby nie zapomniano osób które były za
pozostawionymi rzeczami, tak żeby ludzie dowartościowali bardziej
całą
ich prace, ich poświęcenie i hojność. Dlatego że
to co robimy w wielu wypadkach w swoich skutkach przekracza czas
naszego życia. Jeżeli to robimy dobrze, przynosi nam korzyści,
jeżeli źle, to nam szkodzi. Doceniaj bardziej rzeczy które cię
otaczają i przez nie, osoby które je zrobiły, zbudowały, bo
robiąc je, zużyły
całe
swoje życie.
Miłego dnia wdzięczności.
Publicado en español el 05 de octubre
de 2017

No hay comentarios:
Publicar un comentario