Pancerzyk (PL)

Czasami czułość zawisa w powietrzu, nie jest w stanie przebić się przez pancerzyk obojętności.

Nie wszystkie słowa się mówi. Nie wszystkie westchnienia się wzdycha. Każdego dnia owijamy się w prace, w zmęczenie, rożne aktywności. Nasz pancerzyk staje się coraz grubszy i coraz bardziej nieprzemakalny. Ci którzy nas spotykają, kochają, mają problemy by spotkać tę osobę która jest w środku. Potem żalimy się, że nikt nas nie kocha. Trudno objąć, przytulic się do bryły lodu, czy do kaktusa. Popatrzmy trochę na to co nos otacza, czym się owijamy, co utrudnia dostęp do naszego serca.