Pośpiech (PL)

Zawsze się spieszył. Jego ciało biegło zostawiając za sobą jego ducha. Nie rozkoszował się żadną chwila, żadnym teraz, ponieważ już był w potem. Nie cieszył się z żadnego rozwiązania, bo już szukał nowego problemu. Z taką szybkością kurczył przez życie, że przed czasem dotarł do mety swego życia, nie wiedząc jak się umiera. Tak się spieszył, że zwyczajnie przestał oddychać, już zanurzony we wiecznym potem ,by jak najszybciej zobaczyć co tam jest do zrobienia.

Miłej środy Więcej życia mniej pośpiechu