jueves, 30 de junio de 2016

Bez winy która można rzucić (PL)

Już nie pozostawała mu żadna wina która mógłby przypisać komuś. Już użył wszystkie które miał w swoich rękach. To co najgorsze, ludzie tak się przyzwyczaili do tego co robił, że na nikim to nie robiło wrażenia. On zawsze niewinny, nie rozumiejący swojej części odpowiedzialności za to co działo się w jego życiu i w życiu innych. Na początku wydawał się być osobą godną zaufania, nawet współczuli mu z powodu tylu nieszczęść które go dotknęło, tylu przykrości które mu zrobił ktoś tak okrutny zły. Ostatnie winy które próbował komuś przypisać były już tak zużyte, że nie prowokowały żadnej reakcji, żadnego wrażenia. Nadchodził czas by popatrzeć na siebie w lustrze odpowiedzialności. Nie trać czasu by używać tak tanich chwytów, odpowiadaj za to co robisz i za to co zaniedbujesz. Ceni się bardziej surową uczciwość niż fałszywą niewinność. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni, jedni za drugich i wszyscy za świat w którym żyjemy.

Miłego dnia uczciwości.

Un maquillaje especial

A Paula le gustaba hacer maquillajes que subrayaban la belleza natural de cada persona. Gracias al arte de luces y sombras fue capaz de resaltar los rasgos únicos e irrepetibles de cada persona. No le llamaba atención la distorsión o la extravagancia. Buscaba algo más sutil, más delicado. Muchas veces al pintar los rostros de paso pintaba las sonrisas, porque la gente que se gusta y se quiere sonríe con más frecuencia. Lo que aprendió hacer frente a espejo, lo quiso aplicar en otros aspectos de la vida. Sacar a la luz lo que es único, característico de cada momento vivido y compartido con los demás. Ver y exponer, resaltar la belleza de la vida, a pesar de tantas imperfecciones. Años de experiencia y práctica han demostrado, que una sincera sonrisa cubre mejor todas las imperfecciones y resalta mejor la belleza que todos los cosméticos de las mejores marcas. Sonríe desde el fondo de tu alma y tu sonrisa iluminará tu rostro y más que solo eso, iluminará toda tu vida.
Feliz jueves de resaltar la belleza escondida.

miércoles, 29 de junio de 2016

Sztuka nie robienia nic (PL)

Od jakiegoś czasu Marta chodziła bardzo zmęczona. I jedyne czego pragnęła to odpocząć choć trochę, zwyczajnie nic nie robić. Zmęczona ciągłym pośpiechem, zawsze biegająca między przeróżnymi obowiązkami. Na horyzoncie pojawiła się możliwość wzięcia sobie długich wakacji. Już się nie mogła doczekać. I kiedy już nadeszły upragnione wakacje coś dziwnego stało się z nią. Nie była w stanie robić tego o czym śniła. Zapomniała jak można nic nie robić. Napięcie ogarniało jej ciało, jej ręce i nogi opanowywał niepokój, nieustanne poszukiwanie czegoś do zrobienia. Okazało się takie trudne siedzenie i patrzenie na horyzont, czucie własnego ciała i oddechu, chodzenie wolnym krokiem, cieszenie się rytmem kroków. W życiu uczą nas sztuki pracy, produkowania, bycia wydajnymi, nie uczą nas, sztuki odpoczynku, ani czucia w pełni, bez patrzenia na zegarek, bez zbytnich pytań.

Miłego dnia rozpoczęcia nauki sztuki wypoczynku.

Lejos de escaparates

Tantas cosas hermosas brillaban en los escaparates. Ella miraba y las deseaba. No se preguntaba para qué. No cuestionaba ni la necesidad ni la utilidad pero la desbordaba el deseo de poseer. Los abuelos gruñones a veces la regañaban, criticaban. Ella se molestaba con ellos. Les decía que no entienden nada, que en su tiempo no existía ni la mitad de las cosas que ella quiere tener. Que todos tienen y ella no quiere ser la única entre todos los vecinos y amigos. Que sus primas se pasean ostentando casi en sus ojos todo lo que tienen y lo que ella también quiere tener. Aunque reconocía que a cierta distancia, en sombre de un mango, durante un paseo la fuerza atrayente de un escaparate se debilitaba considerablemente, y disfrutaba con muy poco, casi con nada, muy ligera de equipaje sin miedo que algo le pueden robar que ella misma lo puede perder o romper. Lo más valioso está a tu alrededor abre bien a tus ojos y lo verás.
Feliz miércoles de abrir los ojos.

martes, 28 de junio de 2016

Roczne rachunki (PL)

Patrycja usiadła żeby zrobić rachunki z całego roku. Natrafiła na dylemat. Tyle rzeczy przeżyła, że wydawało jej się niemożliwe policzenie wszystkiego, zwłaszcza jeżeli się tego nie pookłada w grypy i nie odzieli jednych rzeczy od drugich. Musiała też wyjaśnić przed samą sobą co tak naprawdę chciała policzyć, dlatego że od tego co podliczamy, sumujemy, zależny obraz życia jaki sobie tworzymy. Jak wszyscy przeżyła rzeczy piękne i trudne, miała zyski i straty, miała spotkania i separacje, powitania i pożegnania. Jeżeli sumowała jedną z tych rzeczy musiała pamiętać, że istniała ta druga, tak jakby to była przeciwwaga, która równoważy rzeczy w naszym życiu. Jeżeli o tym zapominała miała obraz życia i świata całkowicie zniekształcony. Chociaż zazwyczaj widzimy tylko część naszej rzeczywistości w większości przypadków tę negatywną, nie możemy ignorować tyle pięknych rzeczy, które tworzą całość obrazu. Szczęście nigdy nie jest nieobecne, chociaż czasami nie jest tak widoczne. Trzeba dać sobie czas by je odkryć i opisać. Jeżeli robisz rachunki z tego co przeżyłaś/eś patrz na wszystko, nazywaj, grupuj i licz.

Miłego dnia rachunków.

Escucha y retrospectiva

La opinión de otros estaba cargando a cuestas durante toda su vida. Todos a su alrededor se sentían con derecho de opinar, de expresar sus juicios, calificaciones, y con frecuencia descalificaciones. Aprobaban o desaprobaban lo que ella hacía, decía, pensaba, sentía. Puede ser que en su libertad tenían este derecho, que nadie les podía quitar, ni limitar. Ese no fue el principal problema. El verdadero problema consistía en que con el tiempo tanto se acostumbro de escuchar las opiniones de los demás, que se le olvidó por completo expresar las suyas. No se cuestionaba, no se evaluaba. No hacia retrospectivas, su voz era casi inexistente. Aunque no se quiso dejar de influenciar por las opiniones de los demás, éstas le pesaban y con frecuencia la auto-limitaban, la confundían. Incluso en algunos casos le quitaban las ganas de decir o intentar algo nuevo, algo diferente, sabiendo que igual no va a encontrar aprobación o el buen entendimiento de otros. Escucha a los demás, es importante lo que te quieren decir, pero en el camino de la vida no te olvides a escucharte a ti misma/o. Es fundamental para sentirse persona íntegra y no un barquito azotado por las olas de opiniones y del destino.
Feliz martes de escucha y retrospectiva.

lunes, 27 de junio de 2016

Zamrożona czułość (PL)

Chociaż dookoła było pełne lato, w niej coś się zamroziło, stwardniało. Nikt nie zdawał sobie sprawy co się działo w niej i z nią. Ci którzy znali ją z zewnątrz widzieli osobę zabawną i wesołą, bardzo aktywną, która nie traciła żadnej okazji żeby uczestniczyć w rożnych zajęciach. Problem pojawiał się kiedy wracała do domu, kiedy spotykała się z rodziną. Czekała na to czego nie dawała. Te same gesty które miała ze swoimi przyjaciółmi, zamrażały się kiedy była ze swoimi rodzicami. Nie otrzymując tych samych oznak czułości, które inni jej dawali, czuła chłód wewnątrz siebie tak wielki, że ani kołdra ani łóżko mogli go złagodzić. Pewnego dnia ktoś jej powiedział, że miłość i czułość kryją się w wielu małych rzeczach tak, że mogą być niezauważone i czasami są tak przebrane, że mogą być nie do poznania, ale zawsze są tam. Zdecydowała się sprawdzić czy to prawda i odkryła że to była prawda. Zaczęła dostrzegać różne formy czułości ukryte nawet w zwykłych kłótniach i dyskusjach. Było tego więcej niż mogła sobie wyobrażać. Powoli zaczęło docierać ciepło do tego co wydawało się zamrożone na zawsze. 
 
Miłego dnia rozpoznania ukrytej czułości.

Sin tanta prisa

La prisa se ha instalado en su vida. No se acordaba ni cuándo entro, ni por qué. Desde hace tiempo estaba presente en todo lo que hacía. Sin nada que podría justificar su presencia y esa tenía sus consecuencias, algunas de ellas bastante preocupantes. Cierto, todo lo hacía de prisa. Rápidamente tomaba decisiones, igual de prisa cometía errores. Con la misma velocidad con la que corría por la vida, se caía y lastimaba. La prisa le impedía mirar bien, ver bien, escuchar con atención y oír cada detalle. Muchas veces sin haber terminado bien una cosa, ya estaba empezando mal otra. Si vivir era difícil con tanta prisa, disfrutar de la vida se hacía prácticamente imposible. El amor cada vez más se hacía ausente en su vida. Es que el amor excluye las prisas, implica tiempo, cuidado, atención, quietud y presencia. No te dejes acelerar tanto por el mundo que te rodea. Al vivir rápido, no vas a vivir más, tal vez podrás hacer algunas veces más, pero haciendo más con frecuencia lo vas a hacer peor. Si tienes demasiada prisa, que no te extrañe que algunas cosas se hagan ausentes en tu vida. Da te tiempo necesario para cada cosa para cada sentimiento. Por mucho que te esfuerces nunca podrás dormir deprisa, ni descansar de prisa.
Feliz lunes sin prisas a pesar de todo.

domingo, 26 de junio de 2016

Kawałki szczęścia (PL)

Szczęście Raquel wyśliznęło się jej między palcami i się rozbiło. Na początku przestraszyła się bardzo bo myślała, że utraciła je na zawsze. Wśród łez patrzyła na kawałeczki swojego szczęścia rozproszone we wszystkich kierunkach. Uspokoiła się trochę zresztą nic innego jej nie pozostawało do zrobienia. Teraz nie miała wielkiego szczęścia skoncentrowanego w jednym miejscu, bardzo kruchego i delikatnego, miała malutkie szczęścia we wszystkich miejscach, już nic jej szczęściu nie zagrażało. Jedyne czego potrzebowała to patrzeć na swoje życie na swoja rzeczywistość z dobrym światłem by móc dostrzec szczęście w każdym kącie życia. Już nie było problemu z noszeniem szczęścia, wystarczyło patrzeć z uwagą by je dostrzec i wydobyć z niego cały blask. Koniec końców to przecież to samo szczęście tyle że bardziej rozsiane i trzeba zbierać jego kawałki układając naszą własną mozaikę.

Miłego dnia zbierania kawałków. 

La difícil Libertad

Tanto quería ser libre que cuando lo consiguió no sabía que hacer con su libertad. No le calzaba, le asustaba, no sabía caminar con la libertad a cuestas. Antes todo era mucho más fácil. Siempre le decían lo que tenía que hacer y como tenía que hacer. Ahora a sus preguntas solo escuchaba un silencio en él que cabían todas las respuestas. Parecía muy resbaladizo e incluso pantanoso. Absorbía sus pasos dejándola muchas veces sin eco que podría confirmar la correcta dirección de sus pasos. Cuando se es libre todo es posible y nada es seguro. No siempre se puede ver la simple y sencilla consecuencia de las cosas que se suceden una tras otra en indiscutible y muy clara lógica secuencia. Todo puede suceder pero para que suceda se necesita una apertura y atención. La libertad tuya y ajena acerca y aleja. Algunas personas y algunas oportunidades solo vienen una vez a nuestro encuentro. No desaproveches. Ejerzamos nuestra libertad siendo atentos y responsables.
Feliz domingo de libertad.

sábado, 25 de junio de 2016

Patrząc na twarze a nie na plecy (PL)

W ciągu tygodnia czasami widziała ich plecy, lub słyszała ich zmęczone kroki. Komunikowali się krótkimi zdaniami, które tylko zawierały godziny i wiadomości o wyjściach i powrotach, o obecności lub nieobecności w czasie posiłków. To było bardzo mało ale wystarczyło aby utrzymać dobre działanie domu, ale nie wystarczało żeby utrzymać dobre działanie rodziny. Ona nie robiła z tego powodu wielkiego dramatu, mądrze wykorzystywała niedziele i święta by nie patrzeć na plecy osób które wychodziły, tylko patrzeć na ich twarze i słuchać ich słowa i kiedy to będzie konieczne również ich ciszę. Starała się unikać wszelkich „rozpraszaczy” które mogłyby utrudnić komunikację. Wszystkich uczyła być uważnymi. Robiła wszystko by dobrze wycisnąć czas jaki spędzali razem, tak jak się wyciska smaczny sok z owoców. Wykorzystaj twoje niedziele, pozwól sobie na więcej bycia niż robienia, patrz, słuchaj i mów.

Miłego dnia w Rodzinie.

Hablar aún no significa hacer

No le gustaban grandes discursos. No se pasaba la vida prometiendo cosas a sus familiares y amigos. En vez de perder el tiempo en los discursos grandilocuentes, prefería hacer las cosas y si era necesario hablar sobre lo que ya había hecho. No acostumbraba detenerse tanto para hacer declaraciones. Confiaba que lo que hace habla mejor de él, que solo lo que dice. Puede ser que ya se cansó de tantos discursos que llenaban el aire durante actos oficiales y conversaciones privadas. Al parecer muchos nos perfeccionamos en el arte de hablar, pero no tanto en el arte de hacer y cumplir lo prometido. En vez de hacer el coro con los que hablan, haz el coro con los que hacen. No es tan popular, tan grande, pero es de mejor calidad.
Feliz sábado de hacer en vez de prometer.

viernes, 24 de junio de 2016

Porządkując i uwalniając (PL)

Z zamiarem dobrego przygotowania świąt porządkowała swoje rzeczy. Nie znaczy to, że nie dbała o porządek, zawsze natychmiast mogła znaleźć wszystko czego szukała. Bardziej chodziło jej o odkrycie ile ma każdej rzeczy i jakiej wielkości są wszystkie jej posiadłości. Nie chciała gromadzić rzeczy których nie używała, ani gromadzić tych których rozmiar nie pasował do jej nastroju. Zawsze porządkując coś w naszym życiu odkrywamy, że mamy o wiele więcej wolnego miejsca, niż to sobie wyobrażaliśmy. Nie jest to przestrzeń którą na siłę z przyzwyczajenia musimy zapełnić nowymi rzeczami, to raczej przestrzeń która pozwala nam bardziej się rozwijać i lepiej używać to co już mamy. Usuwając z naszego życia małe urazy, wyblakłe pretensje, suche dumy, które tyle razy hamowały nas na życiowej drodze, odzyskujemy wolność. Nadmuchana duma, która zajmuje miejsce, które powinny zajmować osoby bliskie. Klejący krytycyzm który wlecze ze sobą wiele rzeczy i przykleja się do wielu osób. Staraj się uwolnić od tego wszystkiego.

Miłego dnia porządkowania przestrzeni wokół nas.

La responsabilidad

Cada día mucho le han pedido a Lourdes, mucho le han encargado. A veces ni tiempo le alcanzaba para cumplir con todo. No le gustaba hacer las cosas superficialmente, no más por puro cumplimiento. Si de algo se encargaba, le gustaba hacerlo bien, poniendo en eso todo su tiempo, todo su talento, tratarlo como si fuera su tesoro. No siempre las personas que tenía cerca han entendido y apoyado su empeño de hacer las cosas bien. Muchas veces la han acusado de exagerada, diciendo que pierde el tiempo. En un mundo de mediocridad y silenciosa complicidad con dicha mediocridad, lo que está bien hecho, molesta, estorba, desafía, incomoda. Trata de ser responsable por y con lo poco o lo mucho que tienes entre tus manos. Cuídalo y veras como te devolverá lo que has invertido. Te dará bienestar y eso te llevará a la felicidad.
Feliz viernes de responsabilidad y de cosas bien hechas.

jueves, 23 de junio de 2016

Seamos responsables, pero no cómplices

Nos cuesta entender algo simple, fundamental, básico, somos parte del universo que nos rodea. No estamos ni más arriba, ni más abajo somos parte de este mundo. Y por muy superiores que nos podemos sentir, la realidad es muy simple y cruda; la naturaleza puede vivir tranquilamente sin nosotros, mas no nosotros sin la naturaleza. Nos consideramos razonables y hacemos cosas tan irrazonables que ponen duda nuestra inteligencia, capacidad de prever valorar y discernir. Usamos lo que es legítimo, y no reponemos, lo que es irresponsable. Confundimos el uso con la explotación, producción con la devastación. Con una mirada corta a la espera de un ingreso inmediato concentrado en pocas manos y con la destrucción de nuestro medioambiente que tendrán que pagar todos sobre todo los más inocentes de nuestra y otras especies. Lo que pasó en el Chaco con el río Pilcomayo cada día se multiplica por cien, por mil en todo el Planeta. Si te consideras razonable no puedes voltear la cabeza y decir que no te toca. Más conciencia más responsabilidad, y más culpa cuando uno se calla y no hace nada. Cuidemos nuestra Casa Común, nuestra Madre Tierra.
Feliz jueves de cuidar y ver que se puede hacer.

miércoles, 22 de junio de 2016

Pozdrawiając (PL)

Dziadek i babcia w jednej wspólnocie Indian huasteków, mówili mi, że największym grzechem w jednej wiosce jest nie pozdrawianie się. Dlatego, że jeżeli nie pozdrawiasz jednej osoby, nie życzysz jej dobrze, nie rozpoznajesz jej, przez to też jej nie lubisz, nie kochasz nie jest dla ciebie ważną. Odcinamy się od niej, budujemy granice, ignorujemy ich istnienie. To tak jakbyś ją zabił w twoim sercu. W świecie pospiechu i zmęczenia często dążymy do zamknięcia naszego serca na osoby z naszego otoczenia. Zaczynamy ignorować ludzi i leczniczą siłę zwykłego uśmiechu i pozdrowienia. Coś co nic nie kosztuje i jest takie cenne. Ludziom ze spuszczoną głową pozwala chociaż na chwile patrzeć na horyzont, otrzymać światełko nadziei wśród ciemności. To wszystko porównywalne z małą aplikacją która uruchamia wiele innych cały system operacyjny zwany szczęściem.

Miłego dnia pozdrowień. 

Sonrisas que te quedan bien

Abuela Crescencia vivía en una pequeña casita perdida en un pequeño jardín lleno de flores y frutas. Se pasaba los días tejiendo medias de lana para los inviernos fríos y remendando ropas rotas de sus nietos, tan vivos y traviesos. De paso tejía unas historias, conversaciones pausadas llenas de sabiduría y remendaba algunas vidas. Y eso no fue todo lo que hacía abuela Crescencia. Tenía guardada una colección de sonrisas de todo tipo y tamaño para todos los tiempos y ocasiones. Sonrisas luminosas para días grises, sonrisas discretas para los actos oficiales y pomposos. Había de aquellas sonrisas sinceras e inocentes que desarman y ablandan los corazones duros, armados de odio y rencor. Capaces de atravesar blindajes y corazas de seguridad, detrás de las cuales se esconden los que tienen miedo de vivir a pecho abierto y cabeza despeinada. Trata de tejer de vez en cuando una conversación a tu medida y busca una sonrisa que te quede bien en este momento de tu vida. No importa lo que vives y por lo que estás pasando, siempre encontraras una sonrisa que te quede bien. Que ilumine un poco el camino que tienes por delante.
Feliz miércoles de sonrisas que te queden bien.

martes, 21 de junio de 2016

Przetwarzając smutki (PL)

Klaudelina szukała kilku smutków, które zostawiła na słońcu w ogrodzie. To były stare smutki, już dość wyblakłe, które już nie nadawały się nawet do płakania nad nimi. Klaudelina dbała o nie, nie po to żeby ich używać, tylko po to żeby je przetwarzać. Przetwarzając je uzyskiwała kilka korzyści naraz. Smutki przestawały być smutkami, często stawały się radościami lub anegdotami z przeszłości, już nie zanieczyszczały jej życiowej drogi. Była jeszcze inna korzyść, cały proces od pojawienia się pierwszych smutków aż do końca ich przetwarzania był pełen nauki. Sprawdź twoje posiadłości. Wszyscy kryjemy rożne uczucia, być może, coś można przetwarzać niektóre z nich. Dać im lepszy użytek.
 
Miłego dnia przetwarzania.

Amor y cuidado

Tantas veces le ha dicho que la ama. Algunas de ellas de rodillas y con lágrimas en los ojos. Ella hacia el esfuerzo para creerle. No quería conocer el destino de sus ausencias. Pensaba que con eso bajarán aunque sea un poco de volumen sus gritos. Pero esos no bajaban de volumen sino subían de frecuencia. Cuando la primera vez recibió una cachetada la justificó incluso se convenció a si misma que la había provocado con sus preguntas y que es normal porque los hombre son así, y él es impulsivo y la ama mucho por eso reacciona así. Cuando la situación se había repetido y no era una cachetada sino varias con gritos de todo tipo. Ya no encontraba maquillaje para esconder moretones y no era capaz de estirar ninguna justificación para que cubra tamaño acto de violencia. Empezó a tener dudas acerca de su amor. Si la amaba tanto como lo decía, ¿por qué la cuidaba tan poco y maltrataba tan mucho…? Si amas – cuidas, si amas mucho – mucho cuidas. Si no cuidas poco amas. Amar no es usar a las personas, es darse y recibir.
Feliz martes de cuidado y amor.

lunes, 20 de junio de 2016

Zarażając (PL)

Liza była bardzo uważna i zadbana. Zawsze troszczyła się o swoje zdrowie. Zdecydowana przeciwdziałać i unikać wszelkich zagrożeń, przyjęła wszystkie szczepienia i robiła wszystko żeby utrzymać na dobrym poziomie swój system immunologiczny. Tyle że był mały szczegół, mały wyjątek, można by powiedzieć mała słabość. Nie miała nic przeciwko żeby zarazić się i zarazić innych radością. Ta radość która ma niegroźne objawy, maluje uśmiechy na ustach, powoduje, że głos jest bardziej ciepły, słodsze spojrzenie i mniej twarde serce. Radość która pozwala kroczyć, lekkim krokiem i z jasnym spojrzeniem. Która ma długotrwałe działanie i koloruje nam szare dni. Nie boj się, pozwól się zarazić taką radością, i jeżeli już się zaraziłeś zarażaj innych. Niech się przekształci w pandemię
 
Miłego dnia radości.

Vivir entre jueces

Liz a veces sentía que le ha tocado a vivir en un lugar extraño, hermoso, pero muy extraño. No era extraño por la naturaleza, ni por el clima, sino por la ocupación de la gente que vivía a su alrededor. La mayoría de ellos fungía como jueces de los demás. Eran jueces severos, su ojo con años de entrenamiento y práctica, era capaz a lo lejos detectar cualquier mancha e imperfección, oculta para el resto de los mortales. Ellos guardianes de la perfección de la vida ajena, con la mirada fija en la calle, olvidaba con frecuencia que existía el patio trasero de sus casas. Miraban, siempre muy severos para fuera, no miraban para dentro. El tiempo desnudaba su parcialidad, sus juicios caían en revuelto mar de suposiciones, que muchas veces poco tenía que ver con la realidad. Algunas veces sacudían y hacían tambalear a los que se cruzaban en su camino. Por suerte muchos aprendieron a caminar seguros de si mismos, sin dejar arrastrase pos los vientos de los juicios. Vive responsablemente, al que te cuestione, se capaz dar razón de tus actos y palabras. No juzgues a la ligera, y si alguien te juzga, sabiendo lo que vives y haces simplemente no les hagas caso, estando siempre dispuesta/o a corregir si algo anda mal.
Feliz día sin jueces y sin juicios.

domingo, 19 de junio de 2016

Mi imagen e identidad

Los domingos por la mañana que tenía un poco más de tiempo y no tenía que correr a ninguna parte, Claudia se sentaba frente al espejo e intentaba mirarse con atención. Quería verse bien, pero no solo por fuera. Quería verse bien también por dentro. Últimamente ha escuchado tantas opiniones y afirmaciones categóricas sobre su persona, que empezaba a preguntarse si están hablando de la misma persona, porque ella no se reconocía en muchas cosas que decían sobre ella. Sabía que no era perfecta, inmune a los errores y equivocaciones, pero no entendía por qué a veces hay tanta distancia entre lo que sentía, pensaba, decía y lo que pensaban, decían, sentían acerca de ella. Si identidad era diferente y los domingos buscaba todos los medios para darse a conocer. Para que la imagen que da lo más posible se acerque, se asemeje a su identidad. Trata de ser una persona íntegra, coherente, aunque con todo lo que hagas y digas, no vas a evitar que te juzguen e interpreten.
Feliz domingo de unión entre imagen e identidad.

sábado, 18 de junio de 2016

Przeprowadzki (PL)

Sandra nie miała pełnej jasności gdzie chciałaby mieszkać. Już wiele razy zmieniła dom, miejsce zamieszkania. Była przyzwyczajona do przeprowadzek. To co miała, mieściło się w dwóch walizkach i torbie. Mimo to kiedy docierała na nowe miejsce, nie ważne jak przestrzenne było jej mieszkanie, z biegiem czasu czuła, że dusiła się w nim. Kidy się rozpakowała i poukładała swoje rzeczy, pojawiało się to, co tak bardzo chciała zostawić za sobą – jej lęki. Te doskonale się adoptowały i przyzwyczajały do każdego miejsca gdzie ona szla. Natychmiast czuły się jak u siebie,zanim ona zdążyła się odnaleźć. Nie ważna była odległość ani sposób w jaki pakowała walizki, zawsze działo się to samo, jej lęki jej towarzyszyły. Zanim kolejny raz zmieni miejsce powinna dobrze poznać swoje lęki. Lęki odkryte i poznane przestają być lękami i staja się wyzwaniami. Z wyzwaniami trzeba się zmierzyć, pozwalają nam wzrastać, i czynią nas silniejszymi. Nie uciekaj od twoich lęków, poznaj je i zmierz się z nimi. 
 
Miłego dnia poznania lęków.

Estar bien consigo

Claudelina era muy activa, siempre ha tenido muchos amigos múltiples actividades. Su agenda muy apretada apenas le daba tiempo para respirar un poco. Cuando por fin llegaba este anhelado momento de descanso, llegaba a cuestionarse quién era para cada uno de sus amigos. Podía ver claramente que tenía que cumplir con ellos diferentes roles. Entre muchos le tocaba ser. Confidente, compañera, enfermera, consejera, psicóloga, adivina. Esperaban de ella apoyo, consuelo, consejo, solución, orientación compañía respeto, confidencialidad… intentaba de ser todo eso y dar a cada uno, a cada una lo que esperaban de ella. Llegaba la noche, llegaba el cansancio y llegaban las preguntas, dudas y confusiones. Teniendo tantos papeles para con los demás, pero ¿quién era para ella misma? Tenía la sensación de perderse entre tantas cosas. No quería ser actriz que actúa, que se encarna en los diferentes personajes. Quería ser ella misma siempre reconocible, siempre integra y coherente con los demás y sobre todo consigo misma. Solo así podía dar a los demás algo verdadero, algo valioso y no baratijas e imitaciones.
Feliz sábado de verdadero yo.

viernes, 17 de junio de 2016

La atención y la comprensión

Hace mucho tiempo que vivían juntos. Parecían formar una buena pareja. Todo iba bien pero el espacio entre ellos se lleno de descuidos. La rutina nubló su vista y no veían unos pequeños detalles. Era como una pátina que opaca el brillo de muchos objetos valiosos. Había tantas palabras no escuchadas entre ellos, que de ellas se podría hacer un puente que uniese los dos lados del abismo de incomprensión. Demasiadas cosas les distraían y lo peor de todo con el tiempo se volvió rutina, lo que al inicio parecía un descuido circunstancial. Se hablaba pero no se escuchaba con atención y por lo mismo muchas veces en vez de entender el mensaje lo interpretaba. Sus interpretaciones quedaban muy viciadas de inexactitud, llenas de suposiciones y pareceres. Eso lógicamente introducía el malestar y nunca faltaban las ganas de echar la culpa a la otra persona. Cuando hablamos intentemos poner atención eligiendo bien las palabras para ser entendidos y no malinterpretados. Cuando nos hablan escuchemos con atención porque algo nos quieren comunicar. No basta atención a medias y una aproximada comprensión de mensaje. La mutua comprensión y atención nos une, su falta nos aleja y separa. Habla y escucha – escucha y habla.
Feliz viernes de atención y compresión.

jueves, 16 de junio de 2016

Estar presente

Últimamente eso les pasaba con demasiada frecuencia; estaban juntos en el mismo lugar tiempo y espacio pero no estaban presentes. Eso les causaba una larga cadena de problemas. Los de fuera les admiraban porque con tanta frecuencia los veían juntos. Por dentro la cosa parecía muy diferente. Es cierto estaban físicamente juntos pero sus pensamientos preocupaciones andaban muy lejos el uno del otro. Sus intercambios eran muy pobres muy superficiales rondando siempre sobre los mismos temas de las urgencias diarias. Si hablaban, hablaban de lo que tenían que hacer, lo que tenían que atender y no de lo que sentían, de lo que pasaba en sus vidas. No se proyectaban en el futuro y parecía que no tenían un pasado en común. No es suficiente estar en el mismo lugar, hay que estar presente con todo su ser.
Feliz jueves de presencia.

miércoles, 15 de junio de 2016

Obecność (PL)

Klaudia już od dawna nie zostawała w jednym miejscu. I to wcale nie oznacza, że sporo podróżowała. Ze względu na swoja prace i obowiązki, raczej prowadziła siedzący tryb życia. Często była nieobecna w swoim ciele. Jej myśli wybiegały daleko. Błąkając się po możliwych scenach, w których wiele rzeczy mogłoby się zmienić, nie robiła nic by do nich dotrzeć. Docierała do nich tylko w myślach. Chociaż często jej rzeczywistość była bardzo podobna do tej która sobie wyobrażała, ona nie zdawała sobie z tego sprawy, bo była nieobecna, zanurzona w swoich myślach i przypuszczeniach. Gdyby zdobyła się na wysiłek by poznać lepiej siebie, to co ma i przeżywa, wykorzystałaby to wszystko lepiej i zbudowałaby swoje szczęście. Często szczęście w naszym życiu jest o wiele bliżej niż to sobie wyobrażamy. Siedząc na brzegu szczęścia patrzymy w innym kierunku i „nie wchodzimy w nie”. Nie bądź tak często nieobecny/a.

Miłego dnia obecności.

Callado durente el día, sentido durante la noche

Las últimas noches Noelia no ha dormido bien. Daba vueltas en la cama sin poder conciliar el sueño. Le faltaba un buen descanso, y no sabía cuándo va a tener tiempo para él. En la oscuridad de las primeras horas de la noche justo después de acostarse entre suspiro y suspiro, vuelta y vuelta le salían muchas palabras que callaba durante el día. Eran palabras cargadas de sentimientos, preocupaciones, dudas y reproches. Lo que no expresaba durante el día, le venía durante la noche. No era cobarde, no se trataba de eso, más bien era cuidados, no le gustaba echar las palabras al viento. Pensaba que hay que buscar momentos oportunos para hablar sobre algunos temas, evitando emociones subidas del grado. Al parecer estaba en lo correcto, pero no creaba estos momentos oportunos lo que le llevaba a los círculos de sufrimiento y tensión. Crea, busca, procura, tener estos espacios libres, calmados, para expresar lo que vives y sientes. Libera tu noche, tu tiempo de descanso de las cargas innecesarias.
Feliz miércoles de expresar lo que se siente.

martes, 14 de junio de 2016

Być blisko i szanować (PL)

Wszystko wyszło źle. Nikt nie wie ile próbowała, starała się, zainwestowała żeby wszystko wyszło dobrze, ale wydawało się że wszystko na nic. Na koniec raniło wszystko, słowa, gesty, postawy i ten cały łańcuch kłamstw którym on próbował powiązać kawałki życia naznaczone przemocą i niewiernością. Te udawane oznaki czułości podczas wizyty gości, powodowały jeszcze większe zakażenie ran, które już były wystarczająco bolesne. Już nie było sposobu na naprawienie tej poranionej relacji. Każde kolejne wydarzenie oddalało ich coraz bardziej. Nie mierząc odległości jaka była między nimi, oddalili się tak bardzo, że nie pozostawało im nic innego niż oświadczyć separację. Tam nie kończył się ten bolesny proces. Często tam gdzie szła spotykała różne opinie wyrażone wprost lub wyszeptane, kto jest winny... jak mogli do tego dopuścić... Próbując przekształcić ofiarę w kata i na odwrót. W niektórych sytuacjach w życiu, jeżeli nie możesz pomóc, to przynajmniej szanuj i zostaw w spokoju. Nie rób z siebie arbitra życia innych. Twoja obecność i pełne szacunku milczenie będą najlepszą pomocą. 

Miłego dnia szacunku.

Abriendo los portones...

Los portones de su casa se trabaron, las rueditas no daban vueltas y con mucha dificultad se deslizaban arrastradas por sus respectivos rieles. Eso prácticamente impedía acceso a su casa. Con dificultad podía entrar y salir. Urgía una profunda limpieza y algo de lubricante. Por suerte. sin grandes problemas se pudo arreglar. El portón que se abría con facilidad no solo se abría al espacio exterior, sino también a la vida al mundo. A veces necesitas abrir algo tu espacio, abrir tu mundo. La confianza, las ganas de saber más, de conocer más, son el mejor lubricante. Se necesita un poco de limpieza, quitar algo de prejuicios, miedos y resistencias. Solo el mutuo intercambio nos abre al mundo. No te cierres ni en ti mismo, ni en tu propio mundo. Poco ganas y demasiado pierdes. Un portón que se abre y cierra con facilidad, te permite poner límites que te aseguren algo de privacidad, confort, intimidad y seguridad que cada ser humano necesita.
Feliz martes de arreglar “los portones”.

lunes, 13 de junio de 2016

Poznać więcej (PL)


Łukasz zawsze chciał poznać dużo rzeczy i osób. Dla niego spotkania były największym bogactwem, którego nikt go nie mógł pozbawić, ni ograbić. Istniało jakieś tajemnicze powiązanie między poznaniem innych i poznaniem samego siebie. Mógł rozwiać wiele ze swoich wątpliwości i wyjaśnić wiele przypuszczeń. W tym samym czasie mógł sobie zdać sprawę z innego połączenia między tym co odkrywał na zewnątrz i tym co miał wewnątrz. Nasze spotkania z innymi i z tym co jest na zewnątrz wzbogacają nas, wystawiają na próbę, otwierają i rozszerzają nasz świat. Stawiają nas wobec rożnych osób i sytuacji, co wymaga od nas zawsze nowych odpowiedzi, rozwijając naszą kreatywność. Wyjdź z twojego małego – dużego świata i spotkasz wiele światów. Żyjemy w świecie w którym mieści się wiele światów.

Miłego dnia spotkania tego co na zewnątrz i z tymi co na zewnątrz.

La resistencia sin resistencia

No le han ahorrado malos momentos y situaciones en estos últimos tiempos. Al principio intentaba enfrentarse a cada situación, a cada problema. Pensaba que va a salir victoriosa, porque sentía que tenía razón y pleno derecho de reclamar el respeto a sus verdades. El resultado no siempre fue así como lo esperaba. Se multiplicaban los enfrentamientos, los conflictos y muchas veces de todo eso salía debilitada y malherida. Desequilibrada, intentaba recuperar sus bases sus apoyos. Cada vez más claro para ella fue su error, su equivocada elección de estrategia. Muchas veces en la vida la mejor resistencia, la que más desequilibra al que nos ataca, es la completa falta de resistencia. Mantenerse bien parados, seguros en nuestro espacio vital y esquivar los ataques, que al no obtener el resultado esperado, cansan al atacante y cesan. Así nada nos hiere y recuperamos la paz.
Feliz lunes de resistencia sin resistencia.

domingo, 12 de junio de 2016

La mesa preparada...

Este domingo quiso prepara bien la mesa, eso es lo que avisó a toda la familia. Esperaban platillos suculentos, platos, vasos y copas y lo que encontraron era una mesa vacía. Pensaron que era una de las bromas de su madre… y no lo era. Su madre quiso que se sentaran a la mesa y este domino antes de poner sobre ella el almuerzo que con mucho esmero ha preparado con anterioridad, todos pongan sus sentimientos, sus palabras, a veces bastante puntiagudas, poco pulidas, pero siempre sinceras. Sus palabras estiraban los sentimientos que venían amarrados a ellas. Éstos a su vez estiraban las reacciones del cuerpo y alma, algunas de ellas venían mojadas de lágrimas, otras infladas de suspiros, inquietas llenas de risas. Al tener muchas palabras y muchos sentimientos juntos, no siempre es fácil digerirlos, pero sacarlos y poner sobre la mesa da la posibilidad de conocerlos, ocuparse de ellos y atender, empezando por los más urgentes. Luego vienen los platos que parecían ser el complemento sabroso de los que ya han compartido, que tampoco era menos sabroso. De vez en cuando prepara bien tu mesa para ti y los tuyos.
Feliz domingo con una buena mesa.

sábado, 11 de junio de 2016

Tía Chencha y las seguridades

Tía Chencha en su casa preparaba tortas y hacía ricas infusiones. La visitaban muchos familiares y amigos. Para cada persona tenía algo rico, con sus postres era capaz quitar algo de la amargura de la vida. Con el tiempo corrió la voz que tía Chencha hace magia, que para todos los males tiene soluciones. Tampoco era así la gente siempre exagera. Lo que si era cierto, que entre palabras, hierbas, postres e infusiones, tía Chencha repartía seguridades. No eran pólizas de seguros, ni seguridad privada ni nada por el estilo. La gente que visitaba a la tía salía de su casa con la seguridad, que podrán vencer, cada uno de ellos sus respectivas dificultades. La seguridad, que la tristeza tiene sus límites así como la mala suerte y de que el amor, la confianza, la amistad y honestidad, existen a pesar de miles de traiciones. Daba gusto pasar por su casa. Hoy tomando una infusión, un postre regresa el recuerdo de tía Chencha y a pesar de todos los golpes de la vida regresan las seguridades. Un buen té, café, infusión, mate, tomado pausadamente, hace magia, devuelve las seguridades. Disfrútalo.
Feliz sábado de seguridades.

viernes, 10 de junio de 2016

Radość teraz i potem. (PL)

Nie miała wielkich planów na tę niedzielę. Wiele razy nic jej nie wyszło kiedy miała wielkie plany. Nie dlatego, że było niemożliwe osiągniecie tego co sobie zaplanowała lub dlatego, że zbyt wysoko sobie postawiła poprzeczkę tylko dlatego, że miała błędne oczekiwania. Zawsze pozostawiała cieszenie się, radość na koniec, nie pozwalając sobie na cieszenie się procesem. Teraz miało być inaczej. Postanowiła być szczęśliwa teraz na nic nie czekając, każdy krok przezywając z radością, dlatego, że każdy krok ją zbliżał do wyznaczonej mety, do życia do ludzi którzy ją otaczali. Już nie przezywała niepokoju związanego z oczekiwaniem końca. Początki i końce zaczynały się mnożyć w jej życiu. Każdy krok był końcem poprzedniego i początkiem następnego. Nie zostawiaj radości na potem, ona jest na każdym kroku, wśród ludzi. Radość jest częścią twojej drogi.

Miłego dnia radości.

La Autoafirmación

Se sentía mal pues todo el tiempo le echaban indirectas. Querría, tenía derecho que se lo digan en la cara, pero tal cosa no ocurría. No le gustaban los rodeos sino las cosas directas, claras, sin demasiados adornos. Lo curioso del caso era que nadie le echaba indirectas. La gente hablaba, contaba casos, situaciones, anécdotas, hacía comentarios, expresaba opiniones participaba en tertulias, por el simple gusto de hablar de opinar argumentar discutir, sin el afán de agredir a nadie. Solo que ella no veía las cosas así. Su inseguridad provocaba que cada palabra le parecía flecha puntiaguda dirigida hacia ella. Cada opinión tomaba forma de insinuación que la empujaba e desequilibraba. Cada historia coloreada con fines dramáticos para ella parecía ser una burla de sus trabajos, comportamientos y actitudes. Toda la gente que hacía estas cosas parecía ser inmisericorde e monstruosa. Gente totalmente inocente. Fue ella que así reaccionaba a lo que ellos decían sin pensar en ella. Necesitamos trabajar en nuestra seguridad, autoafirmación, siempre abiertos a críticas, opiniones observaciones, pero sin caer en sospechas de que todo el mundo conspira contra nosotros. Somos importantes, importantísimos, únicos, pero sin exagerar, no somos el ombligo del universo y por más que nos parezca, el mundo no gira a nuestro alrededor.
Feliz viernes de autoafirmación.

jueves, 9 de junio de 2016

Słuchać z uwagą (PL)

Zawsze zazdrościła swojej przyjaciółce. Ta zawsze się skarżyła, że jej rodzice mówili je to czy tamto. Tyle pytań, tyle rozmów, rad, że już jest tym zmęczona. Ona dałaby wiele żeby jej rodzice mówili do niej tyle rzeczy i żeby przede wszystkim jej słuchali. Oni tylko dawali jej rozkazy wskazując to co powinna zrobić, naciskając na pospiech, mówiąc że do niczego się nie nadawała. Nie wiedziała czy to była schronienie ucieczka co to było ale kiedy jej oczy pociły się łzami i myślała, że porwą ją potoki samotności i niezrozumienia, patrzyła na Lupitę (Matkę Boską z Guadalupe) i oddychała z ulga. To czego tak naprawdę potrzebujemy tyle razy w życiu jest nie czuć się samymi i czuć, że ktoś nas słucha. Bardziej niż rady potrzebujemy uwagę, słuchanie ze szczyptą empatii, a nie sędziów osoby, które będą nas oceniać, przyklejać nam etykietki. Ale osoby które nas będą słuchać i kiedy to będzie konieczne, będą mówić, wyrażając swój skromny punkt widzenia. Jeżeli chcesz żeby cie słuchali zacznij słuchać. 

Miłego dnia słuchania.

Las Reconciliaciones de Mar

Mar para ser feliz tuvo que aprender a reconciliar muchas cosas en su vida. Una de las primeras reconciliaciones era la de su trabajo y su vida privada. A cada uno le daba su tiempo y su sitio, sin mezclar uno con el otro y sin permitir que el uno invada el espacio del otro. Tarea complicada pero posible. Al hacerlo pudo notar que disfrutaba más de las dos. Otra reconciliación llegó a tocar su pasado y sus errores desaciertos y meteduras de pata, que como una sombra la perseguían. Fue ella que tuvo que entender que ya no importa, que está hecho, que se queda en el pasado y en su memoria. Al reconciliarse con eso su memoria dejo de doler se convirtió en aprendizaje, en advertencia y una anécdota del pasado superado y vencido. La reconciliación con algunos familiares y amigos llevaba más tiempo, se necesitaba bajar el nivel de orgullo y subir el de sinceridad y honestidad. Aclarar las posiciones y mutuas expectativas. Quedando con lo más importante, lo esencial, lo vivido y compartido. La última de la serie de las reconciliaciones, la más difícil la más importante y fundamental fue la con ella misma. No podía mentirse, ni engañarse, tenía que presentarse delante de ella misma así como es y no como dicen que es. Eso no era tarea fácil. No se admitían medias verdades, ni soluciones a medias. Solo la verdad y desde la verdad camino hacia la felicidad. No importa cuántas reconciliaciones te esperan son necesarias. Gasta tu energía en ellas y no en los enojos rencores y reproches.
Feliz jueves de reconciliaciones.

miércoles, 8 de junio de 2016

Bóle Mikaeli (PL)

Rożne były bóle Mikaeli, na niektóre z nich medycyna nie znalazła lekarstwa. Przynajmniej tak myślała. Czuła że wszystkie jej bóle pojawiły się ni stąd ni zowąd, były jakiegoś rodzaju ciężarami karami nie do pojęcia, krzyżami które okrutny fatalny los zmuszał do dźwigania. Aż ktoś zaczął ją pytać o przeszłość o strach o obawy, tak zaczynała czuć i docierać do źródła, do początku wielu jej cierpień. Dzięki tamu długiemu procesowi mogła odkryć słowo „konsekwencja”. Na początku nie chciała go zaakceptować, bo pokazywało coś czego ona nie chciała widzieć – jej własną odpowiedzialność. Pozbawiona argumentów, fałszywej obrony z niemożliwością winienia innych musiała przyłożyć się do pracy. Sprawdzić swoje obawy, frustracje, urazy, represje, decyzje, pragnienia i wiele innych rzeczy aby dojść do źródła większości z jej bólów i cierpień. Być może powinieneś zrobić to samo. Pomaga i nie szkodzi zdrowiu wręcz przeciwnie pomaga się wyleczyć ozdrowić, bez niechcianych efektów ubocznych. Potrzeba tylko trochę szczerości i prawdy z mocnym postanowieniem nie oszukiwania siebie samego/samej. 

Miłego dnia przeglądu.

Palabras y sueños no cumplidos

Se quejaba mucho porque no se cumplían sus sueños. Tantas cosas que quería, que deseaba, se quedaban a medias. ¿Quién podría tener la culpa? ¿Cuál podría ser la causa? Nadie quería asumir su responsabilidad, la paternidad o maternidad de estos fracasos. Mirando bien y sin afán de buscar culpables, sino más bien entender la situación. Se pudo ver que huno una extraña cadena, una conexión entre son sueños no cumplidos y las palabras no cumplidas. Uno llevaba a lo otro. Cuando no se cumplían palabras dadas, cuando las echaba al aire sin asumir responsabilidad por ellas, quedaban si efecto o causaban menos de lo esperado. En todo lo que vivimos y queremos vivir, en todo lo que construimos, soñamos, proyectamos, las palabras son fundamentales. Sin ellas poco probable es llegar al éxito. Son el material básico en la fase inicial. Si no cumples, ni empleas bien tus palabras, no realizarás tus sueños.
Feliz miércoles de palabras y sueños cumplidos,.

martes, 7 de junio de 2016

Claros sabores y colores

Siempre le han gustado sabores claros y bien definidos colores. Evitaba lo insípido y huía de la penumbra. No ocultaba y ni se ocultaba. Los que la conocían podrían ver claramente cómo es que le gusta, que busca y que le desagrada. Respetuosa con otros, sus gustos y opiniones, esperaba respeto, no aceptación. Esa venía con el tiempo para los que querían “perder el tiempo” con ella. No era mucho lo que podía ofrecer, tampoco mucho esperaba, eso si todo lo que se refería a ese maravilloso intercambio llamado vida, amor, amistad, tenía que ser claro, tenía que ser de calidad. Nada a medias, nada confuso, nada oculto. Nunca faltaban los que la tacharon de radical, de anticuada o hasta antisocial. No se molestaba por eso. Simplemente querría vivir su vida, no la de los otros. Y en su vida la comida tenía que tener el sabor, la luz tenía que iluminar, la música animar y llevar a la armonía, los sentimientos tenían que sentirse y el amor vivir. No era mucho pedir, porque lo mismo ofrecía. Trata de ser claro y da sabor a tu vida. Los que saben ver y sentir lo percibirán y entraran en sintonía contigo.
Feliz martes de claros sabores y colores.

lunes, 6 de junio de 2016

Spojrzenia Babci (PL)

Babcia Lupita patrzyła na nią nie mówiąc ani słowa, dlatego że ludzie starsi nie lubią rzucać słów na wiatr. Potrafią dbać o słowa nucić je i wypowiadać tylko wtedy, kiedy ktoś jest gotów zatrzymać się na chwile i słuchać z uwagą. Dookoła niej było wiele hałasu, wiele ruchu, ludzie coraz rzadziej patrzyli na siebie i słuchali siebie. Prawie z sobą nie rozmawiali a kiedy już to robili ich rozmowy pełne były nakazów rozkazów i ostrzeżeń. Babia Lupita żyła wystarczająco długo by wiedzieć, że jeżeli ludzie nie patrzą na siebie, nie rozmawiają, nie słuchają się, przestają postrzegać się jako osoby i zaczynają traktować siebie jako przedmioty, które czasami są użyteczne i czasami zawadzają. Dlatego ona patrzyła nie chciała się mieszać w to co ja nie powinno obchodzić, tylko chciała ostrzec, że to co przeżywa jej rodzina będzie miało konsekwencje, których jeszcze można uniknąć, nie doprowadzając do pogorszenia wzajemnych relacji. Słuchaj tych którzy na ciebie patrzą bo często chcą coś ważnego tobie powiedzieć.

Miłego dnia spojrzeń i uwagi.

Buen inicio de la semana

Empezaba a una semana y estaba por decidir si será de quejas renuncias o de intentos y agradecimientos. Como para muchos los lunes no eran sus preferidos. Aún sentía en su cuerpo los restos de lo que ha vivido este fin de semana y ya tenía que tomar decisiones. No parecían mucho pero era de suma importancia. De cómo das los primeros pasos normalmente depende el resto del camino. Al no tomar decisiones firmes convencidos de que podemos cambiar actitudes y percepciones caemos en la ola de cansancio y negativismo reinante. Este lunes haz el intento y aunque nada ni nadie te asegura éxito, pronto veras cambios. Atrévete hacer la prueba.
Feliz lunes de buen comienzo.

domingo, 5 de junio de 2016

Felicidad no es un lujo

Escondida detrás de la última excusa estaba toda la felicidad esperando que alguien la invite a la fiesta de la vida. Hace mucho que estaba esperando. Siempre había otras cosas que se le han adelantado. El trabajo, las obligaciones los compromisos, todo que parecía más urgente, más serio, más vital que la felicidad. A ella le tocaba pagar el pato. Inocente, tenía mala fama de ser lujo de los ricos, exclusividad de los que tiene una vida exitosa en el matrimonio, familia y negocios. Mientras que en realidad era una humilde conquista diaria de los que se atreven de sonreír a la vida, ser agradecidos, incluso en el torbellino de las cosa que no entienden y que les superan. Haz un esfuerzo de cambiar de actitud.
Feliz domingo de felicidad sin excusas.

sábado, 4 de junio de 2016

Poznać się i być silną (PL)



Zawsze ją atakowali czasami mówili wprost czasami rzucali aluzje. Były żarty i kpiny na oczach wszystkich. To bolało bardzo czuła się bardzo wrażliwa, nieodporna. Chociaż nie mogła zatrzymać ich słów, mogła zrobić coś żeby te słowa jej nie raniły. Nie wbijały się w jej dusze. Z miłością i zaufaniem musiała budować swój pancerz. Z jego pomocą nie chciała się separować tyko chronić. Dobrą dawką zaufania do samej siebie dawała jej więcej siły solidności. Słowa innych do niej docierały ale już jej nie raniły nie zostawiały śladów. Żeby stworzyć twoją własną protekcję musisz najpierw poznać siebie. Samopoznanie daje pewność siebie i ta chroni przed wątpliwościami w które nas mogą wpędzić inni słowami które wytracają z równowagi i ranią.

Miłego dnia poznania się wewnątrz i stania się silnymi na zewnątrz.

Felicidad a tu gusto y medida

Vivía rodeado de árboles frutales y casi nunca tomaba el jugo natural de fruta. Cuestionado sobre el asunto respondía: que en tenía tiempo para hacer jugos, que le faltaban elementos, que esa no era la fruta tan rica y dulce como algunos piensan y que la gaseosa es barata y muy rica y si ya está hecha para que hacer jugos. Poco convincentes sus justificaciones repetidas un sinnúmero de veces, para él se volvieron verdades. Lo que pasa que no solo no probaba las ricas frutas tampoco alcanzaba ser feliz rodeado de todo lo que necesitaba para serlo. Cuestionado por que no se siente feliz repetía casi los mismos argumentos que cuando hablaba sobre jugos y frutas. Que tiene tantas cosas que hacer, que nunca tiene tiempo, que le falta eso o aquello. Aspiraba comprar la felicidad hecha, envasada, a bajo precio, poco nutritiva y desechable, como una gaseosa. En la vida no es suficiente rodearse de cosas útiles y necesarias, hay que saber sacarles máximo provecho. Si quieres que algo sea realmente tuyo y a tu medida, hazlo tú mismo.
Feliz sábado de aprovechar lo que tenemos.

viernes, 3 de junio de 2016

¿Tiempo perdido?

Mucho ha buscado el tiempo que se le ha perdido. No lo podía encontrar en ninguna parte. Siempre tan cuidadosa atenta antes de salir, antes de abandonar un lugar, revisaba todas sus pertenencias. No se lo podía explicar, no era dispuesta a asumir un descuido de este tamaño. Solo era posible una explicación. Ese tiempo que se ha perdido nunca era suyo. Es un bien común en el que todos participamos y del que todos podemos sacar un beneficio. Todo depende del uso que le damos, cuidado con que vivimos. Nadie se puede adueñar del tiempo. Nadie lo puede comprar nadie vender, ni llevar, ni devolver. Ningún poderoso lo puede detener, robar, o prohibir usar. Así que no te preocupes es imposible perderlo, solo es posible usarlo sin ver beneficios. El gesto más generoso que existe, hablando sobre el tiempo, es compartirlo con los amigos. Todos lo deben cuidar y respetar.
Feliz viernes sin tiempo perdido.

jueves, 2 de junio de 2016

Ciąża (PL)

Rzeczy które ostatnio przeżyła, być może z powodu jej nieuwagi, uczyniły ją brzemienną. Brzemienna pełna słów które zamieszkiwały ją od dawna. Słowa rosły, czekały na czas porodu. Czas przygotowania dawał im formę, tak żeby po porodzie mogły być częścią długiej rozmowy. Obawiała się, że jak to zwykle się dzieje nikt nie będzie chciał przyznać się do ojcostwa. Zająć się nimi. Wziąć na siebie odpowiedzialność za przyniesienie na świat tych słów. Będzie co będzie sama lub z kimś była gotowa wziąć na siebie odpowiedzialność. Wiedziała, że te słowa muszą się narodzić, że są wynikiem, owocem, skutkiem tego co ostatnio przeżyła . Jeżeli pozostaną zbyt dużo czasu w niej, mogą zaszkodzić jej zdrowiu. Czekała cierpliwie na normalny poród w dobrych warunkach. Ufała, że kiedy już będzie odciążona będzie mogła być aktywna jak przedtem. Pozwól by przyszły na świat w naturalny sposób słowa które w tobie mieszkają. 

Miłego dnia narodzin.

Descubriendo lo extraordinario

Manuela buscaba en su vida algo extraordinario, no querría una vida mediocre. Por más que se esforzaba no lo encontraba. El camino que estaba recorriendo en nada se parecía a una pasarela. Lo que iluminaba sus pasos no eran flashes de los paparazzi, sino una simple luz del sol. No hubo, ni fuegos artificiales, ni flores, ni violines que tocaran en el fondo una música romántica. Todo tan absolutamente ordinario que sorprendía mucho. Ella presentía algo, que lo que es verdaderamente extraordinario anda revestido con ropas comunes. Su descubrimiento está reservado para los atentos, los que se dan tiempo para ver y sentir, los pacíficos, los sensibles. Lo extravagante, ruidoso y vistoso, intenta llamar la atención, hacerse pasar por extraordinario pero no llega ser más que superficial. Pon más atención, date más tiempo y verás que extraordinaria es tu vida.
Feliz jueves de descubrir lo extraordinario.

miércoles, 1 de junio de 2016

Sorpresa arrinconada

La sorpresa estaba escondida en un rincón de la vida de Manuela. Prácticamente no salía a la luz del día, siempre empujada y tapada por el miedo a lo nuevo y diferente. Ella vivía escondida detrás de sus dos o tres seguridades. Aunque viejas y gastadas le parecían mejores que las inciertas, inseguras y desconocidas novedades que podrían traer las sorpresas a la vida. Y su alegría y felicidad como un prisionero encadenado se atrofiaba se encogía. Cada vez era menos visible. Permitale a la sorpresa que entre en tu vida. Con ella entrará una nueva luz, nuevos colores y aromas. Dejate sorprender cada día de tu vida. De esta capacidad depende tu crecimiento tu desarrollo tu felicidad.
Feliz miércoles sin sorpresas arinconadas.