lunes, 31 de octubre de 2016

Nie ignorować i nie być ignorowanym (PL)

Pamela nie chciała być ignorowana, i nie chciała nikogo ignorować. Zawsze mówiła, że jeżeli się rodzimy to dlatego, że na tym świecie jest miejsce dla nas i jeżeli mamy dar mówienia to po to żeby nas słuchano i brano pod uwagę nasze słowa. Oczywiście Pamela nie należała do tych co tylko proszą i wymagają. Posiadała godną podziwu cierpliwość i zawsze poświęcała czas by spotkać każdą osobę, wysłuchać jej słów i historii. Życie ją nie rozpieszczało ale nie chciała by „płacili sprawiedliwi za grzeszników”. Za to co kiedyś ją spotkało czy jak ją potraktowano nie musiały płacić osoby trzecie. Wręcz przeciwnie robiła wszystko co było w zasięgu jej możliwości by te osoby miały dobre doświadczenie spotkania, ekskluzywną wyłączną uwagę. Z wszystkich sił broniła się by nie przenosić w przyszłość złych czasami traumatycznych doświadczeń z przeszłości. Wiedziała, że na jej ustach w jej oczach i sercu jest możliwość zmiany, nowego lepszego doświadczenia. Krok po kroku zaczynała widzieć owoce swoich wysiłków. Koniec końców tak jak traktujesz cię potraktują.

Miłego dnia dobrego traktowania i nieignorowania.

Afinando los sentidos

Mucho tenía que mirar para poder ver, mucho tenía que oír para escuchar y hablar para decir, pero no se desanimaba. Los años de la vida la han enseñado que la vida de verdad es ahora y los encuentros, las conversaciones, no se deberían dejar para supuesto algún día, cuando va a tener más tiempo. Los tiempos siempre son iguales, cada día tiene veinticuatro horas. Nosotros somos los responsables de dar contenido a este tiempo. Todos tenemos obligaciones que no se negocian y por si ocupan una parte de este valioso tiempo, fuera de eso decidimos que vamos hacer con él. Cuanto daremos a los demás y cuanto nos daremos a nosotros mismos. ¿Seremos capaces de ser creativos o copiaremos siempre lo mismo, lo que ya vivimos otros días llevados por facilidad e inercia? De nosotros depende el contenido y la forma. Ser conscientes del regalo de la vida permite afinar los sentidos y vivir más conscientes, vivir plenamente. Siempre habrá prioridades, pero en primer lugar debería estar nuestra propia vida porque sin ella lo demás nunca se podrá realizar. Vive y siente así podrás amar y disfrutar las demás cosas de la vida.

Feliz lunes de afinar los sentidos.

domingo, 30 de octubre de 2016

En el corazón

Tantas cosas pasan frente a nuestros ojos que no nos da tiempo verlas a todas y verlas bien. Parece que nos deslizamos por la superficie como el dedo por la pantalla táctil sin tener tiempo para mirar un poco más a dentro. En el jardín de la casa hay una insignificante palmera que lleva en su corazón una hermosa flor. Solo si uno se acerca y asoma un poco puede apreciar su belleza. En la vida también pasa lo mismo con las personas. Tantas veces las conocemos solo superficialmente. No nos damos tiempo para asomarse un poco y ver lo que tienen en su corazón. Algunos se defienden, se resisten, nunca se abren pero eso no nos debería ni desanimar, ni justificar. Tratemos a descubrir mucha belleza escondida en la sencillez en este gran jardín de la vida.

Feliz domingo de mirar el corazón.

sábado, 29 de octubre de 2016

Mirar bien

No era de las personas que se lanzaban a las aventuras con facilidad. Tardaba bastante en dar el primer paso. Algunas veces sus amigos se quejaban, pero ella se hacía sorda a sus críticas, ni se molestaba cuando se reían de ella. Desde niña le gustaba ver cada cosa de todos los ángulos de todos los lados posibles. Sentía que así podía conocer más y apreciar mejor todo lo que cada cosa llevaba encerrada en sí. Lo mismo le pasaba con las personas y las situaciones que ha vivido. No se contentaba con la primera impresión aunque esa puede ser importante. Se daba tiempo para poder conocer más y conocer mejor. Mirando de todos los lados en diferentes ángulos con diferente iluminación, siempre existe un lado mejor que permite apreciar todo. Cuando se trata de los problemas, se llega a descubrir por donde se empezó o por donde se puede terminar un problema una situación que parecía sin salida. Date tiempo para mirar bien y mirar de todos los lados.

Feliz sábado de atentas miradas.

viernes, 28 de octubre de 2016

Szczerość (PL)

Weronika mówiła, że kłamstwa palą i plamią. Niektóre z nich mogą stać się niezmywalne jeżeli nie działamy na czas. Ona miała swoje sztuczki by się bronić. Przyjaciele pytali się jak ona to robi, że tyle osób ją szanuje i to co powiedziała brane jest jako przykład w wielu dyskusjach. Weronika codziennie sprawiała sobie kąpiel szczerości, dodając do kąpieli kilka kropel uprzejmości i wyrozumienia. Efekt był zdumiewający, to pozwalało jej mówić słuchając i milczeć rozumiejąc i szanując. Nauczyła się nie używać kłamstw jako łatek które ukrywają rzeczywistość. Wolała zamiast tego używać milczenia które uspakaja zmącone wody problemów i pozwala widzieć wszystko zupełnie jasno. To czyniło ją bardziej pewną i mniej nieodporną. Zawsze na swoją korzyść miała pewność jaką dawała jej szczerość. Nie musiała tracić ani czasu, ani energii, na wytłumaczenia, to co mówiła było jasne i szczere. Staraj się być szczery i zaoszczędzisz sobie wiele problemów, ale mieszaj szczerości z szacunkiem, uprzejmością i wyrozumieniem.

Miłego dnia szczerości.

La envidia

La envidia se sentaba cerca de ella como si fuera su fiel compañera. Celosa y muy posesiva. No le gustaba que ella se mire en el espejo. Le hacía siempre comparase con otros, subrayando exageradamente cada posible diferencia, tratando de cuantificar cada cosa, como si se pudiera contar y pesar las habilidades, los talentos. Intentaba comparar cada cosa, cada sentimiento y mirarlas con los ojos convertidos en balanzas y calculadoras. Siempre pendiente de los demás detectando las ausencias y carencias propias frente a las posesiones ajenas. Parecía gozar enormemente cuando conseguía arruinar una naciente alegría un pequeño brote de felicidad. Presente en todos lugares, poseyendo derecho de libre tránsito y tarjeta de acceso a todas las oficinas y reuniones, profesando todos los credos a la vez y vistiendo todo tipo de uniformes. No permitas que viva contigo bajo el mismo techo ni vaya contigo a estudiar ni a trabajar. Conoce y disfruta primero de lo que tienes luego aspira por más.

Feliz viernes sin envidia.

jueves, 27 de octubre de 2016

Nadzieja która się nie starzeje (PL)

Wszyscy podziwiali Celinę dlatego że nie było widać po niej jej wieku, chociaż już nie była taka młoda. Było coś co promieniało z jej oblicza. Jej promienisty uśmiech oświetlał wszystko i wszystkich, przebijając się ponad wszelkie oznaki jakie pozostawiał nieubłagany upływ czasu. Zawsze mówiła, że starzeje się jak wszyscy, bo to przecież nic dziwnego. Miała rację, zmieniała się jak wszyscy choć bardzo o siebie dbała, to co się w niej nie starzało to jej nadzieja. Była nienaruszona mimo częstego użycia i upływu lat. Potrafiła czekać bez trapienia się, dlatego zawsze wyjaśniała sobie na co czeka. Starała nie stwarzać sobie fałszywych oczekiwań. Nie zrzucała na nikogo odpowiedzialności za to co należało do jej obowiązków, dlatego kiedy coś nie wychodziło dobrze nie szukała winnych. Żyła przekonana, że życie ma dla niej wiele wspaniałych rzeczy, choć nie zawsze jest w stanie od razu je odkryć. Utrzymuj świeżą twoja nadzieje, aby ją utrzymać w dobrym stanie mieszaj codziennie małą dawkę, realizmu, i zaufania.

Miłego dnia nadziei.

Miradas - palabras - pensamientos - sentimientos

Existe está extraña conexión entre los ojos la boca el corazón y los pensamientos. Al cuidar uno de ellos se cuida a los demás. El efecto positivo viene en cadena. Cuando uno trata de mirar con atención, intentando ver cada detalle, es capaz de descubrir y describir más, usando mejores palabras. Las mejores palabras despiertan buenos sentimientos y ayudan a pensar más positivamente. Si somos capaces de hablar bien de las personas, las empezamos de mirar con mejores ojos y al mismo tiempo nos sentimos mejor en su presencia. Una interconexión tan sencilla con tan claros efectos en la vida. Necesaria en un mundo que fragmenta las noticias, opiniones y juicios precipitados. Tal vez las prisas, la saturación, la impaciencia nos impide ver a los detalles escondidos y no llegar al fondo en el conocimiento de las personas y de las cosas. Nos quedamos con unas impresiones y noticias fragmentadas así teniendo una percepción muy incompleta expuesta a influencias y malas interpretaciones. Lo que en el resultado final nos hace mucho daño.

Feliz jueves de cuidar las palabras y las miradas.

miércoles, 26 de octubre de 2016

Żyć bez tylu wytłumaczeń (PL)

Nie mogła się od tego uwolnić, zawsze blisko miała kogoś kto oceniał, krytykował, wyrażał swoje opinie na temat jej życia. Nigdy nie robili tego przed nią, zawsze za plecami, co bardziej bolało. Wiedziała, że nie jest doskonalą, że wiele razy się pomyliła i swoje błędy opłaciła łzami i bezsennymi nocami. Nigdy nie próbowała ukrywać tego co się stało, oczekiwała zrozumienia, pomocy, porad, a nie sadów. To bolało, ale jeszcze bardziej bolało, że ludzie zamiast próbować ją wysłuchać i zrozumieć, interpretowali. Nie słuchali tego co mówiła tylko myśleli o tym co według nich chciała powiedzieć, mówiąc to co mówiła. Tworzyli sobie swój własny „film”, swoją własną historię. Było niemożliwe przeciwstawienie się wszystkim interpretacjom. Wyjaśnić to co się stało, dobrze wytłumaczyć. Zawsze pojawiał się ktoś nowy ze swoją nową jedyną i prawdziwą opinią. Jedyną prawdziwą rzeczą jaką miała w swoich rekach było jej życie. Tak że zdecydowała się żyć, i nie tracić czasu na tłumaczenie się przed tymi którzy i tak jej nie będą w stanie zrozumieć. Żyj twoje życie i nie trać czasu na tłumaczenie się przed tymi co cię sądzą i interpretują. 
 
Miłego dnia życia.

Cruzando

Como durante fuertes lluvias en su vida aparecían raudales. A veces se llevaban proyectos, cosas a medio haces, a medio pensar y a medio sentir. En algunas ocasiones pasaban en medio entre sus sentimientos y sus palabras que se quedaban en la otra orilla. Cada vez que sentía algo y lo quería nombrar tenía que cruzar las corrientes en crecida para recoger la palabra adecuada. Algo que a veces no era tan sencillo como parece. Se acobardaba y le daba miedo cruzar las corrientes de superficialidad, modas pasajeras y nombrar lo que tenía dentro. A veces parecía que era mucho más fácil quedarse callada, esperando que bajen las aguas, que arriesgar su comodidad y atreverse ir contracorriente exponiéndose a fuertes remolinos de chismes y opiniones rebuscadas que la podrían absorber. A pesar de todos los riesgos trata de nombrar tus sentimientos, no precisamente para lo escuchen otros sino para que los conozcas tu misma(o).

Feliz miércoles de cruzar corrientes.

martes, 25 de octubre de 2016

Używanie pamięci (PL)

Mówili że nie miała dobrej pamięci. W dzieciństwie sporo cierpiała w szkole i później w liceum kiedy zmuszali ją uczenia się na pamięć rożnych przedmiotów. Robiła to niechętnie bo nie miała innego wyjścia, ale wydawało jej się mało użyteczne zajmowanie pamięci tym co abstrakcyjne, tym czego nie przeżyła, czego nie odczuła. Mówiła, że byłoby o wiele bardziej użyteczne, wypełnić tą przestrzeń przeżyciami, które pomagają wzrastać osobiście. Starała się zatrzymać tylko to co cenne, to co mogło służyć jako punkt odniesienia w trudnych chwilach, pełnych pytań i wątpliwości. Pozostałe rzeczy pozostawały w kącie zapomnienia, gdzie nie przeszkadzały wtedy kiedy trzeba było podjąć decyzję. Wypełnij twoją pamięć przeżyciami, będą wśród nich pozytywne i negatywne. Naucz się oceniać, dochodzić do przyczyn i skutków, dostrzegać co jest przydatne a co nie żeby budować twoje szczęście. Żeby móc to zrobić musisz się nauczyć wyhamować od czasu do czasu i pomyśleć trochę. Szkoła uczy ciebie gdzie szukać tego czego potrzebujesz, pomaga ci zdobyć zwyczaje żeglować po oceanie ludzkiej wiedzy, odkryć twoje zdolności, ale odpowiedzialność za nauczenie się jak żyć i być szczęśliwym spada wyłącznie na twoje barki 
 
Miłego dnia zatrzymania się pomyślenia i bycia bardziej wybiórczym.

Como una piedra

Le decían que la vida no es fácil en estos tiempos, que hay que andar con mucho cuidado y que uno para sobrevivir tiene que hacerse muy duro como una piedra. No echaban estos consejos en un saco roto. Ella escuchaba todo y trataba de entender y de aplicar en su vida. Primero lo que decidió era no andar tanto buscando su felicidad sino quedarse en un lugar y cultivarla de las pequeñas gotas de rocío que cada mañana aparecían en su planta favorita que tenía en la maceta. Lo segundo de hacerse como una piedra era mucho más sencillo de lo que se imaginaba. En vez de hacerse dura e insensible como muchos esperaban trató de ser compacta sólida y como una piedra tirada en las aguas de la vida trató de llegar siempre hasta el fondo de las cosas que estaba viviendo, que le estaban pasando. No se contentaba de ver y conocer lo que estaba solamente en la superficie. Sorprendidos sus consejeros y consejeras en vez de verla indecisa y asustada la veían convencida y segura de sí misma, viviendo plenamente, disfrutando de lo pequeño y de lo grande. No te quedes en la superficie, sumérgete en las aguas de la vida.

Feliz martes de la sumersión.

lunes, 24 de octubre de 2016

Bez rywalizacji (PL)

Rywalizacja prowokowało mu alergie. Nigdy nie próbował się wyróżniać. Bliscy mówili, że jest tchórzem. Mówili mu, że nie ma ambicji, że nie ma honoru. Zawsze przed jego oczami pokazywali mu najlepszych, jak jakąś mantrę powtarzając ich imiona, a on… Zawsze w cieniu. Cieszył się osiągnięciami swoich bliskich i przyjaciół, oklaskiwał każdy ich sukces, ale bardziej niż to wszystko cenił pokój i spokój poranków, kiedy wszystko jest jeszcze możliwe i zmierzchów kiedy wszystko co się mogło wydarzyć już się wydarzyło. Nie chciał być pierwszy, chciał być dobry w tym co robi, dać wszystko z siebie, wszystkie swoje talenty i zdolności, ale nade wszystko chciał być szczęśliwy. Tylko w pokoju i tylko wewnątrz siebie mógł czuć szczęście. To nie przychodziło z dyplomami, nagrodami, ani uznaniem, chociaż to wszystko jest ważne w życiu. Pokój wewnętrzny nie przynosi rozczarowań, nie jest przedmiotem rywalizacji, zwyczajnie się go przeżywa i się nim dzieli.

Miłego dnia bez rywalizacji.

La vida es más que eso...

Al abuelo Ciriaco ahora que ya estaba jubilado le gustaba sentarse y mirar el mundo. Siempre algo nuevo pasaba frente a sus ojos que ya han visto mucho. Antes tenía que trabajar mucho lo que no le permitía mirar bien las cosas. El detenerse parecía un lujo. La edad y la experiencia le han demostrado que detenerse de vez en cuando es una necesidad. Nos ayuda a ubicarnos bien y ver en qué dirección deberíamos seguir, también entre tantas cosas posibles y necesarias por hacer vemos cuál de ellas es la más urgente. En el mundo en que vivimos muchas veces nos hacen creer que trabajar y consumir es lo mismo que vivir. La vida es mucho más eso, entre muchas cosas es la capacidad de conectarse al mundo en el que vivimos. Esa capacidad la tienen los niños y la recuperan los ancianos. Trata de pararte un rato para ver dónde estás y qué tienes a tu alrededor y quiénes te acompañan en el camino de la vida.

Feliz lunes de conexión.

domingo, 23 de octubre de 2016

En tus manos

Como cada mañana después de la primera decisión y la primera tensión, la primera lucha entre quedarse en la cama o levantar, llegaba la otra no menos importante. La de cómo vivir el nuevo día que apenas estaba empezando. La decisión la tenía en las manos como su mate, o su primer café o té, con el que empezaba cada día. Siempre a un paso de dejarse de llevar por lo más fácil, un buen ramo de quejas, con un poco de esfuerzo conseguía empezar el día con un ramo de gratitud, de mirada positiva y esperanza renovada. Es que todo lo que tenía delante era nuevo, por lo mismo también nueva podría ser su actitud. Aunque ciertamente hoy van a aparecer los viejos problemas de ayer los podrá enfrentar de una nueva manera, mirarlos con una nueva luz. Mientras tenemos la capacidad de ver la novedad tenemos vida y juventud, fe y esperanza. Es bueno cuidarla empezando una nueva semana. Cada mañana todo está en tus manos.

Feliz domingo de novedad.

sábado, 22 de octubre de 2016

El hogar

Cuando se despertaba cada mañana abría lentamente los ojos para ver si el lugar en el que le tocaba empezar el nuevo día en algo se parece a su casa. Si ese es su hogar. No es que viajaba tanto sino que por su vida pasaban muchas tormentas que se llevaban la paz y la tranquilidad. Lo que convertía de repente un hogar cálido y acogedor en una casa fría y vacía. La tormenta viene, la tormenta se va. Cada vez que pasaba una le tocaba a amueblar la casa con nuevas palabras de cariño, gestos de amor, miradas y risas. Poblarla de buenos sentimientos. Cuando conseguía eso no le daba miedo levantarse tarde ni aburrirse tremendamente tirada en el sofá, porque sabía que estaba en su hogar, sabía que estaba en su lugar. Hay una gran cantidad de casas habitadas por familias, no todas de ellas son hogares. Haz un esfuerzo que la tuya lo sea. No perfecta pero feliz. Necesitamos muchas comodidades para vivir bien, pero la más valiosa de ellas, es sentirse bien, tener su lugar en el mundo.

Feliz sábado del hogar.

viernes, 21 de octubre de 2016

Responsabilidad y silencio

Las cosas no han salido como las había soñado. En vez de llegar a tener una hermosa construcción, todo parecía estar en ruinas. Le fallaron los cálculos, no supo poner las cosas en el orden, ni a tiempo. No tuvo problema de correr con la responsabilidad por los errores cometidos, pero dentro de toda esta realidad que tenía un amargo sabor a fracaso, quiso ver un signo de responsabilidad, un gesto, una palabra de alguien capaz de reconocer su parte de responsabilidad. No encontraba nada de eso, solo reproches y acusaciones. No estaban dispuestos de ver como sus silencios, sus risas, sus burlas hechas a su espalda de él, los convertían en cómplices, igual o más responsables que él. Todo al tener capacidad de raciocinio tenemos responsabilidad para con nosotros y para con los demás. Algunas veces estando dentro de una actividad, otras siendo simples espectadores. Tratemos de no ser cómplices de silencio, sin mancharnos las manos intentando ayudar, solucionar los problemas. La derrota ajena nos afecta mucho más y peor que su victoria, su éxito en lo bueno.

Feliz viernes sin silencio.

jueves, 20 de octubre de 2016

Ellos y Ellas

No recuerda desde hace cuanto tiempo ellos han estado ahí. Se parecían a una especie de sombra que siempre la acompañaba. No buscaban ni primeras planas ni un protagonismo inflado. Sin importar si avanzaba o retrocedía, tenía éxito o fracasaba, ellos han estado ahí para amortiguar los golpes, las caídas o inflar los globos para preparar la fiesta a la que no tenían que ser invitados porque se sentían parte de ella. No se les podía perder con un enojo, ni ganar con un regalo. Una vez encontrados en el camino de la vida se volvían sus compañeros de viaje sin dejar de avanzar por sus propios caminos. Sabían estar juntos y muy lejos hablar, callar, opinar, discutir sin imponer. Ser diferentes y no intentar moldearse. Siempre encontraras amigas y amigos así, cuídalos y no pierdas contacto con ellos, aunque nunca te van a pedir que te mantengas en contacto con ellos, porque sin mantener el contacto también saben ser amigos.

Feliz jueves de aprecio.

miércoles, 19 de octubre de 2016

Los mejores espejos

No tenía grandes exigencias esperaba recibir lo que daba ni más, ni menos. Lo suyo no era tema de intercambio sino de reflejos. Decía que los espejos más exactos y los más exigentes no están en las paredes de las casas, tiendas de ropa o tocadores, sino en los ojos de las personas. Por más que quieras no siempre consigues a mirarles de frente. A veces son bastante huidizos, esquivos, cuesta llegar en contacto y tener suficiente tiempo para poder mirarse en ellos con todos los detalles. Hacer que el reflejo quede plasmado y si es posible comunique la confianza, y se haga acompañar de una sonrisa. En espejo de los ojos se refleja nuestra verdad, que no solo tiene que ver con nuestro aspecto físico, sino con nuestra realidad de cómo nos perciben otros. Cuanta confianza, cariño, estamos transmitiendo a los que tenemos frente a nuestros ojos. Cuanto tiempo alcanzamos a ver nuestro reflejo. Que nos hace falta para ver con claridad y no huir, no esconder nada.

Feliz miércoles de reflejos.

martes, 18 de octubre de 2016

No acostumbrarse demasiado

Uno se acostumbra a todo lo que al mismo tiempo nos ayuda vivir soportando cierto tipo de dificultades y nos perjudica al hacernos insensibles acostumbrados a convivir con cierto tipo de realidades y ruidos. Están ahí parece que siempre han estado y como que forman parte del paisaje. No nos incomodan no nos interpelan. Podemos pasar a su lado con total y absoluta indiferencia. A veces gracias a otras personas y sus preguntas u observaciones nos incomodamos de nuevo y nos damos cuenta de lo que parecía normal no lo es. Mira un poco la realidad que te rodea y preguntate ¿qué aun te sigue incomodando y a qué ya te acostumbraste demasiado? Trata de no anestesiarte demasiado a las imágenes que aparecen frente a tus ojos y a las palabras que llegan a tus oídos.

Feliz martes de sensibilidad.

lunes, 17 de octubre de 2016

Wyciskając Szczęście (PL)

Przeżyła zbyt wiele dni bez smaku. Uciekały jej jak woda między palcami. Nic z tego co znajdowała miało smak szczęścia. Jedna czy druga historia która wydawała się być miłosną historią była zwykłym złudzeniem, które kończyło się tym samym, łzami i żalem. To ją zajmowało jakiś czas, wydawało się być namiastką szczęścia, ale nigdy nie mogła tego złapać w jakiś sposób przywłaszczyć sobie. Ze szczęściem dzieje się to samo co z sokiem owocowym. Istnieją gotowe imitacje. Dodatki smakowe które udają naturalny smak. Wszystko proste łatwo dostępne pod ręką, ale żadne z nich nie ma wartości i smaku prawdziwego soku wyciśniętego z owoców. Wszyscy to wiedzą, czasami żyją wśród owocowych drzew ale nie robią soku. Wolą kupić imitacje niż zrobić coś sami. Częsta próbujemy iść na łatwiznę uniknąć wysiłku. Szczęście bez wysiłku nie istnieje. Można mieć gotowe imitacje które mają bardzo krotki okres działania, i w ostateczności zamiast dać szczęście je odbierają i zubażają jeszcze bardziej.

Miłego dnia wysiłku.

Mirar lo que está cerca

Delante de sus ojos pasaban tantas imágenes que no tenía ni tiempo de ver ni sentirlos bien. Se sentía saturada. Antes de que se dibuje un sentimiento en sus ojos en su rostro ya cambiaba la imagen. Una pantalla parecía tener más poder que la otra y se preguntaba a si misma cuál de ellas es la más importante, a cuál de ellas debería hacer más caso. Aunque estas pantallas la mantenían conectada a mundo entero, la tenían desconectada del mundo certero en el que vivía de verdad. Primero mira y siente lo que está ocurriendo frente a tus ojos. Trata de entenderlo, valorarlo y después mira a otras cosas para poder ampliar tus horizontes, si lo haces al revés la cantidad de imágenes de vienen de lejos te harán ciego frente a lo que tienes cerca. Tu vida transcurre aquí cerca y no lejos.

Feliz lunes de mirar lo que tenemos cerca.

domingo, 16 de octubre de 2016

La dulzura que madura

No pretendía cambiar al mundo entero. Era consciente de sus limitaciones. Salía poco de su casa y el mundo es inmenso. Pero sabía que con unas pocas palabras puede endulzar la vida de los que la rodean, que unos gestos son suficientes para que sus palabras no se queden en el vacío. Así como se contagian las enfermedades se pueden contagiar las bondades, todo depende de nosotros. Aunque algunos pueden mostrar la resistencia no hay que desanimarse. Incluso sin salir de la casa entramos en contacto con otros y ellos a su vez con otras personas. La dulce palabra, el gesto amable, la actitud de respeto y de acogida persistente e insistente, hacen cambiar el mundo a nuestro alrededor, que ya es mucho. No te desanimes y los dulces frutos tardan en aparecer, para que aparezcan tanto tú como las cosas, las relaciones, las actitudes tienen que madurar.

Feliz domingo de dulzura.

sábado, 15 de octubre de 2016

Los hilos de la vida

Le gustaban mucho las telas finas y coloridas. Los vestidos típicos de los diferentes pueblos le servían de inspiración para sus nuevas creaciones. Pintaba de colores su vida. Una vida que podría ser gris llena de quejas y lamentos. Cada tela escondía en si unos hilos y una gran sabiduría. El hilo solo no significaba mucho, tal vez podía ayudar a unir dos partes rotas a ponto de separarse. Muchos hilos bien enlazados formaban la tela. En tu vida siempre encontrarás hilos de cariño de amistad, de comprensión que serán capaces de unirte a las personas que están cerca de ti. Si los enlazas bien tejeras la felicidad. El secreto está en la paciencia y en capacidad de valorar los hilos que parecen demasiado finos e insignificantes. Únelos y entrelázalos de ellos está hecha la felicidad, tu felicidad y también tu vida.

Feliz sábado de unir hilos.

viernes, 14 de octubre de 2016

Dejando algo...

En la vida le ha tocado viajar mucho. Acostumbrado de revisar bien su equipaje antes de emprender un nuevo camino, se dio cuenta que en cada lugar dejaba algo, no eran precisamente sus pertenencias. Eran huellas de sus pasos y pedazos de sus sueños sembrados para ver si echen raíces en el lugar. Al mismo tiempo siempre llevaba consigo pedazos de sueños de los que con él compartieron su caminar. Dejaba para que cuiden y cuidaba lo que a él fue confiado. En el camino de la vida somos como jardineros que siempre siembran cuidan y recogen. La larga experiencia nos hace sacar mejor provecho de este pedazo de vida y del mundo que nos ha tocado. Cuidemos lo nuestro y lo ajeno.

Feliz viernes de jardinería.

jueves, 13 de octubre de 2016

Odpowiedzialność (PL)

Liz obudziła się dziś pełna wątpliwości. Dlatego że już od jakiegoś czasu nie opuszczało jej niewygodne pytanie: jakie będzie jej życie jeżeli przestanie zwracać uwagę na tyle osób i tyle lęków? Nie chodzi tu tyko o uwolnienie się od słynnego co inni powiedzą… ale raczej o budowanie swojego życia według swoich marzeń, zamiarów i celów. Obok niej nigdy nie brakowało osób które miały receptę na jej szczęście. Projektowali i kontrowali każdy krok który powinna dać. Jeżeli w jakiejś sytuacji ona odważyła się być nieposłuszna, oni zaczynali grozić i okazywali swój gniew. Oni zawsze wiedzieli wszystko, za to według nich jej opinie wnioski do niczego nie służyły. Zaczynała wątpić nie czuła się dobrze widząc jak inni chcą kierować jej życiem tak jakby do nich należało. Jej leki tam były jak sprzymierzeńcy jej przypuszczalnych doradców i doradczyń. Musiała rozerwać ten mur który ją otaczał i iść przez życie wolna. Chociaż z pewnością wiele rzeczy w twoim życiu zawdzięczasz osobom które ciebie otaczają, twoje życie do ciebie należy, i odpowiedzialność za życie dobrze spoczywa na twoich barkach. Niech nikt ciebie nie paraliżuje ogranicza przede wszystkim niech nie robią tego twoje leki.

Miłego dnia odpowiedzialności.

Mirando de frente

Este día es el primer día de su nueva vida. Nueva porque a partir de hoy va a mirar a los ojos de las personas que tiene en frente. No por exceso de orgullo o soberbia sino por el respeto y la voluntad de entenderles dándoles al mismo tiempo ánimo y confianza necesarios para abrir su corazón. Hasta ahora agachaba la cabeza comida por la inseguridad llena de desconfianza. Parecía asustada huyendo de las miradas preguntas y respuestas. Decidió que no dará espalda a los problemas ni a las personas que han entrado en contacto con ella y que nunca más el silencio será su única respuesta por miedo de que alguien sepa que es lo que ella piensa opina o siente. Respetará para ser respetada y comunicará para ser entendida y tomada en cuenta. El silencio es de sabios pero siempre y cuando ya han comunicado su sabiduría si no, se puede interpretar como falta de opinión evasión, negación miedo de tomar postura, cobardía o complicidad. Comunica bien para que nadie malinterprete tus silencios cuando estos tendrán lugar.

Feliz jueves de miradas y palabras.

miércoles, 12 de octubre de 2016

Nie obiecuj jeżeli nie masz zamiaru dotrzymać obietnicy (PL)

Ona już się nim zmęczyła, dlatego że jego „na zawsze” i „to już nigdy się nie powtórzy”, czy „to już się nie zdarzy” nie trwały nawet do następnego weekendu. Nie ważne jak bardzo obiecywał i przysięgał, nic się nie zmieniało. Ona marzyła o szczęśliwym życiu. Kochała go, ale miała wątpliwości czy on ją kocha tak mocno i tak intensywnie jak ona. Miała wrażenie, że on traktuje ją jako swoją własność a nie jako towarzyszkę życiowej drogi. Ona zawsze musiała spełnić wszystkie jego życzenia. On zrobi to o co ona prosi wtedy kiedy będzie miał czas i bardzo rzadko go miał. Dlatego że praca, zebrania, koledzy, boisko… zawsze coś… Ona już nie wierzyła w tanie wymówki i obietnice bez pokrycia. Tak nie mogli żyć dłużej. Musieli usiąść i zdobyć się na szczerość, określić swoje priorytety, projekty, obowiązki. Napełnić rzeczywistym prawdziwym znaczeniem swoje słowa i obietnice. Nie rzucać gotowych frazesów i przemilczać tego co im się nie podoba, czy co gorsza, płakać w samotności. Nigdy nie obiecuj tego czego nie masz najmniejszej ochoty wypełnić, ani nie zapewniaj tego co ignorujesz. Bądź uczciwy/a z innymi i sobą samym.

Miłego dnia uczciwości.

Buena digestión

En la casa de tía Ambrosia los sueños se servían de postre. Cada uno elegía sus preferidos y los mezclaba con unas cuantas cucharaditas de esperanza. Los invitados a la casa eran siempre bienvenidos y esperados sentarse a la mesa. Sus ojos radiantes sus sonrisas sinceras comunicaban algo más que una simple alegría. Eran signos de felicidad hechos vida palpable y concreta. La tía Ambrosia les enseñaba con mucha paciencia morder y masticar los sueños para poder digeridos. Los sueños bien digeridos se hacen carne se hacen vida. Los soñados muchas veces pero no digeridos se quedan sin dar frutos y se vuelven un tenso, amargo y repetido recuerdo frustrante. Endulza tus sueños con unas cuantas cucharaditas de esperanza. Míralos bien por dónde será más fácil morderlos y volver la realidad. No te asustes ni desanimes si son grandes, porque nunca pueden ser demasiado grandes. Todo depende de tu apetito y tu metabolismo. Cuídalos y cuídate porque de ellos depende tu felicidad y tu crecimiento.
Feliz miércoles de buena digestión.

martes, 11 de octubre de 2016

Persiguiendo su sombra

Lorena llevaba un tiempo persiguiendo su sombra, tan inquieta como ella misma. Nunca la podía alcanzar pero siempre estaba pisándole los pies. Esta eterna persecución le servía para mantenerla caminando. Lo de estar en el camino tiene sus ventajas. Uno deja huellas y cruza las fronteras. Y eso de dejar huellas no es solo cosa de pisadas que se pueden reconocer sino más bien tema de las impresiones que se deja en el alma de los que cruzamos en nuestro camino. Estas huellas no siempre son las que nos gustaría dejar. La imagen queda lejos de la identidad. Nuestras huellas también quedan condicionadas por las sensibilidades, experiencias, expectativas y gustos de los que nos encuentran. Puesto que algunas cosas pueden distorsionar su percepción y eso termina perjudicando a ambos. Las fronteras cruzadas no son necesariamente las internacionales sino más bien personales. Venciendo lo que tantas veces nos tiene cerrados y limitados. Comunicando lo que llevamos cargando soñando y persiguiendo. Los sueños, las utopías los ideales que como sombra no se dejan alcanzar pero ya les pisamos los pies y nos mantienen caminando. No dejes de perseguir tu sombra.
Feliz martes de perseguir sombras.

lunes, 10 de octubre de 2016

Zgubiony pokój (PL)

W jeden zimny jesienny poranek Paulina straciła pokój. Nie wiedziała kiedy w jakim miejscu uciekł od niej. Prawdą jest, że od tej chwili wszystko zaczynało się zmieniać czasami bardzo drastycznie. Chociaż musiała robić te same rzeczy które tyle razy wcześniej robiła. Niektóre z nich zaczynały bardzo ciążyć. Z łatwością wyprowadzało ją z równowagi nieszkodliwe słowo, niewinne spojrzenie, niegroźny gest, wszystko interpretowała jako próba agresji, wola skrzywdzenia jej, wywołania cierpienia. Ekstremalnie nadwrażliwa i bezbronna musiała znaleźć pokój na nowo. Pokój który amortyzuje i zrównoważa wszystko, dając jej więcej siły i wytrzymałości. Szukaj pokoju jeżeli z jakiegoś powodu go straciłeś, zrób wysiłek by odnaleźć go na nowo. Jest potrzebny, niezbędny w twoim życiu. Bez niego choruje twoje ciało i twój duch. Rosną problemy i kurczą się rozwiązania. Pokój pozwala ci nabrać zdrowego dystansu do codziennych problemów, wyzwań i nieprzewidzianych sytuacji. Dbaj o pokój, bo on dba o ciebie.

Miłego dnia pokoju.

Palabras andantes

Claudia tenía la extraña sensación que todas las palabras de cariño se han ido lejos de ella. Hace tiempo descubrió que las palabras andan, que no se quedan quietas. Se van llevando cargados a sus espaldas los sentimientos. Estas palabras andantes buscan hospedaje y algo de atención. Solo se quedan con quien se interese por lo que ellas traen, por lo que comunican. No es que se meten en la lucha o la competencia con otras palabras, más bien respetan sus territorios. Tampoco quedan neutrales. Viven en constante oposición con las palabras que traen prisas y tensión. Dales un espacio en tu día a día, a estas palabras que vienen a ti cargadas de tantos sentimientos. Ponles atención para que puedan descargar algo de su peso y salir de ti aliviadas llevando algo de buena vibra a los demás, a los que las esperan y necesitan. No esclavices a las buenas palabras, déjalas irse porque pronto regresarán a ti después de su recorrido.
Feliz lunes de palabras andantes.

sábado, 8 de octubre de 2016

A pesar de las dudas

Se le abrieron las dudas y se le cerraron los sueños. No pensaba que eso le va a pasar así tan pronto cuando todo parecía que apenas empezaba. Es cierto que antes ya hubo indicios de que algo así se avecinaba. Todo empezó tan bien y parecía que la comunicación entre ellos dejaba las puertas abiertas para que cada uno pueda entrar en la realidad de otro. Como suele pasar los otros ven cosas que no vemos y empiezan a preguntar. Sus porqués la molestaban. Empezaba a huir de las respuestas y de las posibles preguntas. No sabía si quiere estar cerca de alguien que en su opinión está invadiendo tantos espacios. No estaba acostumbrada a tanta cercanía por eso ciertas cosas para ella rozaban a invasión a un disfrazado tipo de agresión. No quería estar expuesta por eso se retiraba a su fortaleza dejando detrás de la muralla de silencio todos los sueños y todas sus palabras. Cuida tu espacio, tu intimidad pero no tengas miedo de abrir las puertas para que otros entren en tu vida y para que tú puedas salir de la fortaleza y entrar en las vidas de otros multiplicando las emociones.
Feliz domingo de apertura

viernes, 7 de octubre de 2016

Anzuelos de cariño

La abuela Clarisa todo lo tenía muy claro. No usaba ni agenda ni reloj. Lo que era importante para ella se lo recordaba el corazón. Sabía amar y cuidar según las necesidades de cada uno. Cuidaba los de cerca y los de lejos. Aunque como decía la verdadera distancia solo marca el silencio y el olvido. Como un anzuelo lanzaba unas palabras de cariño en las aguas mansas o turbias de la vida Familiar sabiendo que tarde o temprano alguien va a picar. Y realmente picaba agarrándose de estas palabras en momentos de duda o de fría soledad. Estas palabras como los anzuelos estaban amarrados a un sedal, un hilo que llevaba a una conversación y esa a su vez a una aclaración y una búsqueda de soluciones. Sé atento a estos anzuelos que puedes encontrar no tengas miedo de morder y de vez en cuando echa unas palabras de cariño porque a alguien le pueden llevar a una conversación que necesita.
Feliz día de echar anzuelos de cariño.

jueves, 6 de octubre de 2016

Cierpliwe oczekiwanie (PL)

Problemy tak jak chmury na niebie przychodziły i odchodziły. Chociaż czasami przez długi okres nie widział słońca nie wątpił w jego istnienie. Wiedział, że okoliczności tak jak klimat po prostu zmieniają się. Czasami zmieniają się nagle. Nie można nic na to poradzić, trzeba tylko być przygotowanym na ile to jest możliwe, uzbroić się w cierpliwość i utrzymać spokój. Zawsze natrafimy na sytuacje i problemy których nie możemy uniknąć. Nie mamy innego wyjścia jak podejść do nich ze spokojem i nabyć niezbędnych umiejętności, postaw pozwalających podjąć nieokreślony czas oczekiwania, aż do zmiany okoliczności, znalezienia rozwiązań i jeżeli tych brakuje to przynajmniej osiągnąć że to co się z nami dzieje przynajmniej nas nie dotknie tak bardzo. Problemy przychodzą i odchodzą tylko ty zostajesz, nie pozwól by zabrały ciebie ze sobą. Pozwól chmurom przejść nad twoją głową by poczuć radosną pieszczotę słońca, radości i szczęścia które zawsze istnieją choć czasami nam się ukrywają.

Miłego dnia cierpliwego oczekiwania.

Cambiar por dentro

Ya se sentía cansada. Mucho a caminado y parece que nunca ha llegado de verdad a ninguna parte. Cambiaban las postales, fotos guardadas en su celular, hoteles, camas, solo no cambiaba su interior. Por eso emprendía otro viaje y luego otro sin llegar a lo que buscaba. Para que ese cambie debería de parar un poco o a veces un mucho y calmar las tormentas. Una vez en paz con ella misma, podía escuchar más y ver mejor, de esa forma enriquecer su interior. Las cosas van y vienen y cada uno de nosotros tiene la capacidad de detener para si las que mejor nos convengan, las que sirven ampliar horizontes y construir puentes. Como bien dicen los sabios, con el mismo material de puede construir muros o puentes. Los puentes que nos llevan al encuentro de los otros de los diferentes que siempre nos enriquecen y desafían.
Feliz día de cambios buscados.

miércoles, 5 de octubre de 2016

Nieskończoności (PL)

Cecylia pytała się co oprócz problemów jest nieskończone w jej życiu. Nie było łatwo odkryć wszystkie nieskończoności jej życia. Niektóre z nich były powodem do radości inne przyczyną smutku i łez. Nieskończone było oczekiwanie na powrót do domu tych których kocha, nieskończona miłość do swoich w domu. Nieskończona ochota na słuchanie czułych słów, nieskończona nadzieja, że zawsze można zacząć od nowa. Było pełno nieskończonych wątpliwości i nieskończona pewność która im służyła do przeciwwagi. Znajdowała nieskończoną listę popełnionych błędów pomyłek i inna trafnych decyzji podjętych na czas. Nieskończoność obejmowała oba krańce wagi jej życia i tyko od niej zależało czy utrzymywała równowagę. Jeżeli źle skupiała uwagę widziała tylko jeden rodzaj nieskończoności, ignorując i zapominając inny. W twoim życiu też są obecne te dwa rodzaje nieskończoności, utrzymuj je w równowadze.

Miłego dnia widzenia nieskończoności.

El viaje

Viajaba mucho, sus amigos sentía envidia por tantos lugares que podía ver. Le gustaba estar en el camino, pero a pesar de tantos viajes y lugares conocidos aun no ha llegado a donde siempre soñaba llegar. No ha llegado adentro de si mismo. Le faltaba a conocer lo que escondían sus miradas perdidas y sus silencios prolongados. No sabía cómo emprender este viaje tal vez el más importante en su vida. Parece que el primer paso sería quedarse en soledad, y alejar de si todas las distracciones. Luego le quedaba duda si debería quedar quieta o seguir en movimiento. La verdad es que debería de hacer las dos cosas. Primero quedar quieta y mirarse por dentro tratar de ubicarse en el momento concreto de su vida. Luego empezar su camino para verse en relación con el mundo que la rodeaba y con la gente cercana y lejana. Como dijo una escritora: “Tanto sabemos de nosotros cuanto nos han probado”. Este viaje dentro de nosotros mismos o a veces al encuentro de nosotros mismos, no se termina nunca y nos hace más humanos, cercanos, despierta más empatía y comprensión. Hazlo sin demora.
Feliz miércoles de viaje dentro de si misma/o.

martes, 4 de octubre de 2016

Kopiąc dały (PL)

Pies Szczepana kopał niezliczone doły na całym podwórko i w ogrodzie. Właściciel nie rozumiał zachowania swojego psa, przecież nic mu nie brakowało. Kupował karmę, dawał wodę, zawsze dbał o wszystkie szczepienia i troszczył się o niego. Jego pies nie szukał tego. Szukał tegosamego czego szukała reszta rodziny nie kopiąc dołów. Szukał jego czasu, uwagi, a nawet miłości. Dlatego że Szczepan nabył złego zwyczaju bycia nieobecnym i to nie tylko fizycznie. Czasami w domu brakowało jego ciała, innymi razy jego ciało było obecne, ale nie jego uczucia, uwaga i myśli. Jego pies z łatwością odkrył to i jako że nie mógł nic powiedzieć na ten temat zabrał się do szukania tego co zginęło. Dlatego tyle wykopów które nie pozwoliły znaleźć tego czego szukał. Nie pozwalaj sobie na nieobecności żadnego rodzaju.

Miłego dnia bez nieobecności.

Jugándose la vida

Se decía esa ya va a ser la última vez y no lo era. No era capaz de controlar este impulso que la llevaba sentarse frente a la maquinita llena de luces y colores. Todo empezó en una tarde de aburrimiento. Uno busca entretenerse un poco. Nada tiene de malo. Al principio no lo tenía. Una que otra vez, jugando siempre a punto de ganar. Hasta que empezó a pasar más tiempo frente a la maquinita que lejos de ella. No solo adelgazaba su bolsillo, también adelgazaba su tiempo que dedicaba a otras cosas, que dedicaba a ella misma. Alguien atrevido le habló de ludopatía, si eso era sobre aquella gente que tiene problemas con el juego, ello no los tenía. Todo tenía controlado. Podía dejar de jugar cuando quería, decía echando otra moneda. Solo este juego porque está a punto de ganar, o más bien están a punto de ganarla a ella. Dentro de la maquina no solo caían las monedas, sino también la paz, la tranquilidad, el dominio de sí mismo. La maquina se tragaba más que monedas, se tragaba su tiempo, su vida y sus sueños. No perdía solo juegos, perdía su felicidad y confianza en sí misma. Al no controlar sus manos, tampoco controlaba sus pies y la dirección de su vida. Pasando mucho tiempo frente la pantalla de la maquina dejaba de ver tantas cosas maravillosas se perdía el juego más importante, el juego de la vida.

Feliz martes de atención y dominio.

lunes, 3 de octubre de 2016

Bez cienia zapomnienia (PL)

Cień zapomnienia zaczynał okrywać coraz większe obszary jej życia. Niektórzy mówili, że szczęśliwi ci którzy zapominają, którzy nie pamiętają wszystkich złych rzeczy które im się wydarzyły w ich życiu. Jej przypadek nie należał do tej grupy. Nie zapominała złych rzeczy, mając pamięć wybiórczą. Zapominała to co dobre, bo dookoła niej nie było nikogo kto by jej o tym przypominał. Nikogo kto by wypowiadał słowa które niosą miłość przez uszy do serca. Nieobecność tych słów, prowokowała cień, który zaciemniał cały obraz i powodował wrażenie zimna. To nie było miłe wrażenie, wręcz przeciwnie powodowało dreszcze samotności. Potrzebowała tych świetlistych słów, niosących czułość, bliskość i opiekę. Nie zostawiaj w cieniu milczenia i zapomnienia osób które kochasz, które lubisz. Oświeć ich życie twoimi słowami, które zawsze przypominają to co oznaczają. 
 
Miłego dnia bez cienia zapomnienia.

Aprender a mirar y a ver

No llevaba lentes porque nunca ha tenido problemas de la visa y a pesar de eso no veía muchas cosas. Era una abuela anciana y casi ciega que le enseñaba a mirar y ver. Era un arte casi perdido en un mundo bombardeado por las imágenes que se cambian frente a nuestros ojos con mucha velocidad. Retenemos muy poco porque cuando no miramos bien uno ya aparece otro. Nuestra mirada es superficial y nuestras sensaciones y sentimientos frente a lo que vemos también. La abuela le enseñaba ver las cosas con mucha calma, por un buen tiempo, de diferentes ángulos con diferente luz, uniendo a la mirada otros sentidos, porque las cosas no solo se ven sino también se sienten. Eso le permitía disfrutar de cada detalle, matiz, sombre o claroscuro. Lo que ven tus ojos ilumina tu alma, y así como ven tus ojos, así siente tu alma. Trata de detenerte y mirar a fondo a las cosas y a tu vida, no te quedes ni contentes solamente con lo superficial.

Feliz lunes de mirar bien.

domingo, 2 de octubre de 2016

Spojrzenia wewnątrz i na zewnątrz (PL)

Nikt nigdy nie pytał na co patrzyła, kiedy jej spojrzenie ginęło gdzieś na horyzoncie. Nawet ona nie miała pewności na co patrzyła. Miała wrażenie, że kiedy patrzyła na coś bardzo daleko, w jakimś nieokreślonym punkcie, w rzeczywistości nie patrzyła na zewnątrz tylko wewnątrz. Im bardziej zagubione wydawało się jej spojrzenie tym głębiej patrzyła wewnątrz siebie. Czasami bardzo duża okazywała się odległość między tym co miała wewnątrz i tym co znajdowała na zewnątrz. Ciężko było kroczyć dalej. Musiała się zdecydować jakie będą jej punkty odniesienia, według jakich kryteriów będzie szła przez życie. Czy według tego co znajduje na zewnątrz którędy niosą ją życiowe prądy, czy według tego co czuje i czego pragnie wewnątrz. W wielu wypadkach to były kierunki przeciwne. Jest rzeczą bardzo ważną nie stracić obu tych punktów odniesienia, wewnętrznego i zewnętrznego. Kiedy zbliżają się do siebie przynoszą szczęście i kiedy się oddalają jeden czy drugi smutek, cienie w spojrzeniu. Zawsze będzie istniało napięcie między byciem realistą i byciem marzycielem, między byciem wiernym własnym wartościom i pozwolenie sobie na pójście za większością i robienie tego co wszyscy. Decyzja jest twoja, dlatego że tylko ty odczujesz jej konsekwencje.

Miłego dnia spojrzeń wewnątrz i zewnątrz.

Sin destacar

El mundo a su alrededor hacía reconocimientos a los campeones, a los ganadores. Ella hasta donde le llegaba la memoria no recordaba nada en lo que podría destacar. Ni en el aprendizaje ni el deporte superaba la media, siempre ni tan bien, ni tan mal. Y no porque no tenía aspiraciones, es que no daba más. Todo trataba de hacer bien. No sentía una envidia enfermiza frente a los compañeros siempre reconocidos. Sabía aceptar sus límites. Sin que nadie lo supiera ni ella misma se destacaba en su actitud conciliadora, y capacidad de reconocer los dones que tenía la gente, sin necesidad de compararlos con los demás, lo que a la larga llevaba a la gente a sentirse felices con lo que eran y como eran. Eso sí, sin perder la ilusión por poder desarrollar más y hacer mejor las cosas que hacían. Creía que la gente a pesar de todo es capaz de sintonizarse y armonizar en la frecuencia de la bondad. Trata de hacer las cosas bien, sin compararte, sin competir, simplemente de corazón. Eso te llevará a supremo grado de grandeza.

Feliz domingo de cosas bien hechas y bien sentidas.

sábado, 1 de octubre de 2016

Weź twój czas (PL)

Nigdy jej nie powiedzieli, że może wziąć sobie ten czas jedyny i specjalny. Całkowity luksus czas tylko dla niej. Teraz go ma i pieści, ale żeby go mieć, musiała wyrywać go kawałkami z pomiędzy wszystkich prac i obowiązków jakie zawsze miała. Czuła się bardzo źle robiąc to, ale jej ciało już nie miało więcej sił i duch był nieobecny. Robiła rutynowo wszystkie rzeczy nie myśląc nie czując. Często myliła to co powinna z tym co chciała i mogła. Między tym całym zamieszaniem siadała nie wiedząc jak gdzie i po co. Tylko odpoczynek, dystans, zmiana rytmu mogły jej pomoc znaleźć odpowiedzi na te dręczące ją pytania. Weź twój czas, to nie luksus, to potrzeba i właściwie obowiązek żeby być sobą samym (sobą samą) a nie tylko maszyna która powtarza zapamiętane działania i wyuczone zaprogramowane przez innych.

Miłego dnia brania czasu. 

Tiempos exclusivos

No recuerda cuando la última vez se sentó con ellos teniendo las manos vacías. Siempre se ocupaba en miles de cosas y miles de cosas la ocupaban a ella y todos a su alrededor algo esperaban de ella. No sabían negarse aunque sentía muchas veces un vacío y un desgaste. Tantas veces le parecía que cuando tenía las manos ocupadas tenía el corazón vacío. Demasiado tiempo se está dedicando a dar algo de si, sin reponer y eso inevitablemente lleva a agotamiento. En el arte de vivir feliz y plenamente tienes que marcar bien los momentos aunque sean semanales para reponer las fuerzas, llenar de paz y energía tu interior, para que luego al exterior salga todo lo positivo, lo que los demás necesitan y lo que les podemos ofrecer. Cada persona tiene su forma de descansar, de reponer las fuerzas y energías. No salgas con la excusa que descansas trabajando, aunque ciertamente existen trabajos que relajan. Este tiempo tiene ser tuyo exclusivo innegociable. No es egoísmo es necesidad que precisamente nos ayuda a no ser egoístas sino personas atentas que saben dirigir su atención y cuidarse para poder cuidar a los demás.

Feliz sábado de tiempos exclusivos.