Bez rywalizacji (PL)

Rywalizacja prowokowało mu alergie. Nigdy nie próbował się wyróżniać. Bliscy mówili, że jest tchórzem. Mówili mu, że nie ma ambicji, że nie ma honoru. Zawsze przed jego oczami pokazywali mu najlepszych, jak jakąś mantrę powtarzając ich imiona, a on… Zawsze w cieniu. Cieszył się osiągnięciami swoich bliskich i przyjaciół, oklaskiwał każdy ich sukces, ale bardziej niż to wszystko cenił pokój i spokój poranków, kiedy wszystko jest jeszcze możliwe i zmierzchów kiedy wszystko co się mogło wydarzyć już się wydarzyło. Nie chciał być pierwszy, chciał być dobry w tym co robi, dać wszystko z siebie, wszystkie swoje talenty i zdolności, ale nade wszystko chciał być szczęśliwy. Tylko w pokoju i tylko wewnątrz siebie mógł czuć szczęście. To nie przychodziło z dyplomami, nagrodami, ani uznaniem, chociaż to wszystko jest ważne w życiu. Pokój wewnętrzny nie przynosi rozczarowań, nie jest przedmiotem rywalizacji, zwyczajnie się go przeżywa i się nim dzieli.

Miłego dnia bez rywalizacji.